Στον 20ο αιώνα έζησε ένας από τους πιο διάσημους στιγματικούς, ο Ιταλός Πατέρας Πίος, που έφερε για πολλές δεκαετίες στο σώμα του τις πληγές που είχε κατά την σταύρωση του Χριστός, και ανακηρύχτηκε άγιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ο Άγιος Πίος είχε κυριευτεί από παραφυσικά φαινόμενα από τότε που ήταν παιδί. Όταν ήταν νέος, ισχυριζόταν πως μπορούσε να δει τον Ιησού και την Παρθένο Μαρία, ενώ πίστευε πως όλοι μπορούσαν να τους δουν. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε και κατά την εφηβεία, μέχρι που τελικά αποφάσισε να γίνει καπουτσίνος μοναχός. Την εποχή που ήταν δόκιμος ακόμα και όσο περίμενε να γίνει καπουτσίνος, τα παραφυσικά φαινόμενα που βίωνε φαίνεται πως πήραν ακόμα πιο σκοτεινές διαστάσεις.
Αναφέρει πως παρουσιάστηκε στο δωμάτιό του ο...διάβολος με τη μορφή ενός μεγάλου μαύρου σκύλου με κατακόκκινα μάτια. Το 1911 αναφέρει για πρώτη φορά την εμφάνιση των στιγμάτων, χαρακτηρίζοντας τα σε μία επιστολή του ως κόκκινα σημάδια στα χέρια και τα πόδια που του προκαλούσαν πολύ δυνατό πόνο. Οι πληγές τελικά έγιναν ορατές, ματώνοντας πολλές φορές, ενώ συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι και το θάνατό του. Συχνά προσεύχονταν να εξαφανιστούν οι πληγές αλλά όχι και ο πόνος και αυτό γιατί ντρεπόταν για τα σημάδια που είχε στο σώμα του.
Τελικά οι πληγές δεν εξαφανίστηκαν ποτέ εντελώς, ενώ είναι παράλληλα πάντα προσπαθούσε να τις κρύβει από τους ανθρώπους. Υποστήριξε πως ο διάβολος συνέχισε να του παρουσιάζεται, πότε με τη μορφή μίας γυμνής χορεύτριας, πότε με τη μορφή του Πάπα Πίου του 10ου , του Άγιου Φραγκίσκου, ακόμα και με την σκανδαλώδη μορφή της Παρθένου Μαρίας. Ο πάτερ Πίος πέθανε το 1968, φέροντας ακόμα τα στίγματα στο σώμα του.
Από την ημέρα των παθών του Χριστού, έχουν καταγραφεί περίπου 300 περιπτώσεις στιγματικών. Ο πρώτος ήταν ο Άγιος Παύλος, ο οποίος αναφέρει το γεγονός σε μία επιστολή του προς του Γαλάτες. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, τον 13ο αιώνα, αναφέρει επίσης πως φέρει στίγματα, ενώ πολλά περιστατικά καταγράφονται μέχρι και σήμερα. Πολλές είναι οι ερμηνείες που έχουν δοθεί κατά καιρούς για το φαινόμενο των στιγμάτων, αποδίδοντας τα από απάτες μέχρι και σε ψυχαναγκαστικά φαινόμενα του μυαλού.
Συχνά, οι στιγματικοί ακολουθούν μία πρακτική που λέγεται ηλιοθέαση. Πρόκειται για την επιβίωση χωρίς τροφή και νερό, πέραν της καθημερινής Θείας Κοινωνίας, για μακροχρόνιες και ασύλληπτες, για τον κοινό ανθρώπινο νου, περιόδους. Η πρακτική αυτή σημειώθηκε για πρώτη φορά από τον Πατέρα Πιο, ο οποίος απείχε από την τροφή και την πόση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ σταμάτησε και να κοιμάται.
Το φαινόμενο ήταν ακόμα πιο έντονο στη στιγματική Therese Neumann, η οποία λέγεται πως δεν έτρωγε τίποτα άλλο παρά μόνο την καθημερινή Θεία Κοινωνία από το 1922 μέχρι και το 1962 όπου και πέθανε. Τελικά το φαινόμενο του στιγματισμού παραμένει ένα από τα ποιο μεγάλα και ανεξήγητα φαινόμενα, ενώ οι στιγματικοί είναι εξαιρετικά σπάνιοι.
ΠΗΓΗ
Ο Άγιος Πίος είχε κυριευτεί από παραφυσικά φαινόμενα από τότε που ήταν παιδί. Όταν ήταν νέος, ισχυριζόταν πως μπορούσε να δει τον Ιησού και την Παρθένο Μαρία, ενώ πίστευε πως όλοι μπορούσαν να τους δουν. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε και κατά την εφηβεία, μέχρι που τελικά αποφάσισε να γίνει καπουτσίνος μοναχός. Την εποχή που ήταν δόκιμος ακόμα και όσο περίμενε να γίνει καπουτσίνος, τα παραφυσικά φαινόμενα που βίωνε φαίνεται πως πήραν ακόμα πιο σκοτεινές διαστάσεις.
Αναφέρει πως παρουσιάστηκε στο δωμάτιό του ο...διάβολος με τη μορφή ενός μεγάλου μαύρου σκύλου με κατακόκκινα μάτια. Το 1911 αναφέρει για πρώτη φορά την εμφάνιση των στιγμάτων, χαρακτηρίζοντας τα σε μία επιστολή του ως κόκκινα σημάδια στα χέρια και τα πόδια που του προκαλούσαν πολύ δυνατό πόνο. Οι πληγές τελικά έγιναν ορατές, ματώνοντας πολλές φορές, ενώ συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι και το θάνατό του. Συχνά προσεύχονταν να εξαφανιστούν οι πληγές αλλά όχι και ο πόνος και αυτό γιατί ντρεπόταν για τα σημάδια που είχε στο σώμα του.
Από την ημέρα των παθών του Χριστού, έχουν καταγραφεί περίπου 300 περιπτώσεις στιγματικών. Ο πρώτος ήταν ο Άγιος Παύλος, ο οποίος αναφέρει το γεγονός σε μία επιστολή του προς του Γαλάτες. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, τον 13ο αιώνα, αναφέρει επίσης πως φέρει στίγματα, ενώ πολλά περιστατικά καταγράφονται μέχρι και σήμερα. Πολλές είναι οι ερμηνείες που έχουν δοθεί κατά καιρούς για το φαινόμενο των στιγμάτων, αποδίδοντας τα από απάτες μέχρι και σε ψυχαναγκαστικά φαινόμενα του μυαλού.
Συχνά, οι στιγματικοί ακολουθούν μία πρακτική που λέγεται ηλιοθέαση. Πρόκειται για την επιβίωση χωρίς τροφή και νερό, πέραν της καθημερινής Θείας Κοινωνίας, για μακροχρόνιες και ασύλληπτες, για τον κοινό ανθρώπινο νου, περιόδους. Η πρακτική αυτή σημειώθηκε για πρώτη φορά από τον Πατέρα Πιο, ο οποίος απείχε από την τροφή και την πόση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ σταμάτησε και να κοιμάται.
Το φαινόμενο ήταν ακόμα πιο έντονο στη στιγματική Therese Neumann, η οποία λέγεται πως δεν έτρωγε τίποτα άλλο παρά μόνο την καθημερινή Θεία Κοινωνία από το 1922 μέχρι και το 1962 όπου και πέθανε. Τελικά το φαινόμενο του στιγματισμού παραμένει ένα από τα ποιο μεγάλα και ανεξήγητα φαινόμενα, ενώ οι στιγματικοί είναι εξαιρετικά σπάνιοι.
ΠΗΓΗ
