Ο Μήτσος εκνεύριζε συνέχεια τους φίλους του με την άπειρη αισιοδοξία του. Όσο άσχημη και αν ήταν η κατάσταση, πάντα θα έλεγε "Ε, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι χειρότερα".
Για να του δώσουν να καταλάβει ότι είναι ενοχλητικό, οι φίλοι του αποφάσισαν να επινοήσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο καταθλιπτική, στην οποία ούτε ο Μήτσος θα έβρισκε ελπίδα.
Τον πλησιάζουν ένα βράδυ στο μπαρ, και ένας από αυτούς του λέει:
- "Μήτσο! Άκουσες τι συνέβη στον Γιώργο; Όταν γύρισε χθες το βράδυ σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με άλλον άντρα, τους πυροβόλησε και τους δύο, και μετά αυτοκτόνησε!"
- "Πολύ άσχημο", είπε ο Μήτσος, "αλλά θα μπορούσε να είναι χειρότερα..."
- "Μα πώς;!" αναρωτήθηκε ο εκνευρισμένος φίλος του. "Πώς θα μπορούσε να είναι χειρότερα;;;;"
- "Αν είχε γίνει προχτές", απάντησε ο Μήτσος, "θα ήμουν νεκρός τώρα..."
Πώς θα ήταν η ζωή μας αν τα γεγονότα που έχουν συμβεί ήταν χειρότερα
Μερικοί αισθανόμαστε ότι οι σκέψεις για το «τι θα μπορούσε να γίνει» μας κάνουν να επικεντρωνόμαστε στο τυχαίο των γεγονότων και έτσι μας δυσκολεύουν να δεχτούμε αυτό που συμβαίνει πραγματικά. Όμως μελέτες έχουν ανακαλύψει το αντίθετο.
Αντί να σκεφτόμαστε το τυχαίο, οι σκέψεις που εξετάζουν εναλλακτικές λύσεις από τις πραγματικότητες που έχουμε βιώσει (γνωστές ως αντισταθμιστικά γεγονότα), μπορεί να μας βοηθήσουν να νιώσουμε σαν τα γεγονότα να είχαν προκαθοριστεί και να προορίζονταν να συμβούν, προσδίδοντάς τους ένα μεγαλύτερο νόημα.
Όπως ακριβώς το να ρωτάμε γιατί
αντί για το πώς,
οι αντιφατικές σκέψεις μας αναγκάζουν να σκεφτόμαστε πιο αφηρημένα, να κάνουμε συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών τμημάτων της ζωής μας, να αξιοποιούμε τις αναλυτικές ικανότητές μας και να βλέπουμε την ευρύτερη εικόνα. Όλα αυτά αποτελούν ουσιαστικές πτυχές της διαδικασίας “βρίσκω νόημα”.
Τέτοιες ασκήσεις μπορεί να μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε από άκαμπτες προοπτικές που περιορίζουν την ικανότητά μας να εξετάσουμε το ευρύτερο πλαίσιο της ζωής μας, ώστε να καταλήξουμε σε νέες αντιλήψεις και νέες προοπτικές. Η φυσική μας τάση είναι να χρησιμοποιούμε αντιφατικές σκέψεις για να διερευνάμε το πώς θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει την απώλεια ή το τραύμα, αλλά μπορούμε επίσης να κατευθύνουμε τις σκέψεις μας στο πώς τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα.
Κάποιοι ειδικοί πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να βρούμε νόημα σε τραγικά γεγονότα είναι να συνδυάζουμε και τα δύο είδη αντιφατικών σκέψεων και να εξετάζουμε το πώς θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχαν συμβεί τα γεγονότα και τους τρόπους με τους οποίους τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα.
Άσκηση σκέψης: «Τι θα μπορούσε να γίνει»
Προσοχή: Οι αναγνώστες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα πειράματα αντιφατικής σκέψης μπορεί να είναι συναισθηματικά επώδυνα. Διαβάστε την άσκηση και ολοκληρώστε την μόνο εάν αισθάνεστε συναισθηματικά έτοιμοι να το κάνετε.
Επιπλέον, όσοι δεν πιστεύουν στη μοίρα ή στο «πεπρωμένο» μπορεί να μην επωφεληθούν από αυτή την άσκηση όπως αυτοί που πιστεύουν, και κατά συνέπεια δεν θα πρέπει να την εφαρμόσουν εάν αισθάνονται ότι κάτι τέτοιο θα είναι είτε άχρηστο είτε συναισθηματικά δυσάρεστο. Όσοι νιώθετε έτοιμοι, καλό είναι να ολοκληρώσετε την άσκηση μία φορά. Συνιστώνται οι γραπτές απαντήσεις.
1. Με ποιο τρόπο θα ήταν η ζωή σας διαφορετική σήμερα εάν τα γεγονότα δεν είχαν συμβεί;
2. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα των γεγονότων ακόμη χειρότερο;
3. Ποιοι παράγοντες εμπόδισαν την εμφάνιση αυτών των χειρότερων αποτελεσμάτων;
4. Πόσο ευγνώμων είστε που δεν συνέβησαν αυτά τα χειρότερα αποτελέσματα;
Μόλις ολοκληρώσετε αυτή την άσκηση, δώστε στον εαυτό σας χρόνο να ανακάμψει και να απορροφήσει οποιεσδήποτε σκέψεις, ιδέες ή νέες προοπτικές τις οποίες θα μπορούσε να έχει προκαλέσει (τουλάχιστον μία μέρα ή περισσότερες) προτού προχωρήσετε στην άσκηση εύρεσης οφέλους. Μπορείτε επίσης, αν θέλετε, να περιμένετε εβδομάδες ή μήνες, ή να παραλείψετε πλήρως την άσκηση εύρεσης οφέλους εάν δεν νιώθετε έτοιμοι ή δεν μπορείτε να την ολοκληρώσετε.
Απόσπασμα από το βιβλίο
του Guy Winch
«Γίνε γιατρός της ψυχής σου»
από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Μπορείτε να το βρείτε εδώ
