Είναι ένα θέμα στο οποίο δεν αναφερόμαστε εύκολα, κι όμως συμβαίνει στις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά. Είναι δύσκολο να παραδεχτώ ότι δεν ασκώ πίεση στα παιδιά, ότι δεν τα”εξοργίζω” (όπως λέει ο τίτλος), έστω “για το καλό τους”, με αποτελέσματα σίγουρα όχι τα προσδοκόμενα -ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικές και κυρίως στην εφηβική, όπου η ψυχή του εφήβου βρίσκεται σε έκρηξη ελευθερίας και ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει… –
Δεν θα σχολιάσω περισσότερα, ως μη ειδήμων… αλλά θα παραθέσω ένα κείμενο που διάβασα παλιότερα και στο οποίο και πάλι ανέτρεξα, μαζί με την αντίστοιχη ερμηνεία. Μου κάνει εντύπωση η διάκριση και η ευασθησία με την οποία αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος στα παιδιά και η αγάπη την οποία φαίνεται να τους έχει.
Στην προς Κολασσαείς επιστολή του ο Παύλος συνιστά για το θέμα:
«Οι πατέρες μη ερεθίζετε τα τέκνα υμών ίνα μη αθυμώσιν»
(3,21).
Δηλαδή μη ασκείτε σατραπικά και δικτατορικά την γονική μέριμνα και κηδεμονία, διότι έχοντας εσείς την δύναμη και τη δυνατότητα να τα πιέζετε, στο τέλος μπορεί να υποκύψουν, αν δεν φύγουν ή επαναστατήσουν με βίαιο τρόπο, αλλά θα αθυμήσουν.
Θα χάσουν την όρεξη για ζωή και δημιουργία. Θα απελπισθούν και μπορεί κάποια απ’ αυτά να οδηγηθούν και στην αυτοκτονία.
Στο σημείο αυτό όπως και σε αντίστοιχα χωρία για τους κυρίους και τους δούλους φαίνεται ξεκάθαρα ότι η αγία Γραφή δεν χαρίζεται σε κανένα και δεν στηρίζει μονομερώς κανένα.
Σε κανένα δεν δίνει το ευαγγέλιο τη δυνατότητα να ασκεί την εξουσία του ανεξέλεγκτα και εική και ως έτυχε.
Υπάρχουν φραγμοί και περιορισμοί που πρέπει να τους σεβαστούμε, αν θέλουμε να είμαστε εν τάξει με το Θεό.
«Αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
Μη εξοργίζετε τα παιδιά σας με τον εγωισμό σας ή τον υπερβολικό και ανεξέλεγκτο ζήλο σας, αλλά με διάκριση, ταπείνωση και σύνεση παιδαγωγήστε τα εν Κυρίω.
Μη θεωρείς περιττό ν’ ακούει την αγία Γραφή.
Αντίθετα να το προτρέψεις και να το οδηγήσεις εσύ ο ίδιος δίνοντας το κατάλληλο παράδειγμα.
Έλεγε ο άγιος Παΐσιος:
«Μη νομίζετε ότι με τό ζόρι θά κάνετε καλά παιδιά. Όχι νά είναι φρόνιμα με τό ζόρι και νά μην κάνουν αταξίες- αλλά να αισθανθούν ως ανάγκη το να μην κάνουν αταξίες».
