“Πρέπει να δω τα βυζιά σου για να τα εγκρίνω”, είπε. Κι εγώ γδύθηκα».
Τι έγινε μετά; Αποφεύγει να πει. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Λες το μέγεθος και η κατάσταση του στήθους να μην ταίριαζαν στον ρόλο της; Μπορεί!
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, Κουέντιν Ταραντίνο, παραδέχθηκε ότι γνώριζε για χρόνια τις σεξουαλικά παρεκκλίνουσες συμπεριφορές του παραγωγού του Χόλιγουντ, Χάρβεϊ Γουαϊνστάιν, με τις πρωταγωνίστριες των ταινιών του και όχι μόνο. «Ήξερα αρκετά για να κάνω περισσότερα απ' όσα έκανα. Δεν ήταν μόνο οι φήμες, το κουτσομπολιό. Ήξερα ότι είχε κάνει μερικά από τα πράγματα για τα οποία κατηγορείται. Εύχομαι να είχα αναλάβει ευθύνη γι' αυτά που είχα ακούσει. Αν το είχα κάνει τότε, θα έπρεπε να μην δουλεύω μαζί του», δήλωσε ο σκηνοθέτης του Pulp Fiction στους New York Times.
Ο Ταραντίνο προσθέτει ότι αισθάνεται ντροπή για την ένοχή σιωπή του. Ήξερε πώς συμπεριφερόταν ο Γουαϊνστάιν στις γυναίκες, γνώριζε και συγκεκριμένες ιστορίες, όπως το συμβιβασμό που είχε γίνει με την Ρόουζ ΜακΓκόουαν για να κρατήσει στάση σιωπής.
Ηταν το 1996: Η Γκουίνεθ Πάλτροου ήταν 22 ετών όταν προσλήφθηκε για να παίξει την Εμα στην ομώνυμη ταινία που ήταν βασισμένη στο μυθιστόρημα της Τζέιν Οστιν. Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν την κάλεσε στη σουίτα του ξενοδοχείου του όπου και της πρότεινε να του κάνει μασάζ....
Αρνήθηκε κι έφυγε. Εκμυστηρεύθηκε όμως στον τότε σύντροφό της, Μπραντ Πιτ, τα καθέκαστα κι εκείνος -σύμφωνα πάντα με όσα είπε η ηθοποιός στους New York Times- πήγε και τον βρήκε για να λογιαριαστεί μαζί του. Σύντομα ο Γουάινσταϊν την προειδοποίησε να μην μιλήσει σε κανέναν άλλον. «Επρεπε να το κρατήσω μυστικό. Φοβόμουν ότι θα με απέλυε», είπε στην εφημερίδα.
Διαφορετική στάση κράτησε η Αντζελίνα Τζολί που το 1999 συνάντησε τον Γουάινσταϊν, με αφορμή την ταινία «Ακολουθώντας την καρδιά», στην οποία και συμμετείχε. Οταν βρέθηκε, πάλι σε δωμάτιο ξενοδοχείου μαζί του, και αφού αρνήθηκε τις σεξουαλικές προτάσεις του, αποφάσισε να μην ξανδουλέψει μαζί του. «Είχα αρνητική εμπειρία στα νιάτα μου», είπε κι εκείνη με τη σειρά της στους ΝΥΤ και αποφάσισα να μην ξανασυνεργαστώ μαζί του. Μάλιστα ενημέρωνα και άλλους συναδέλφους, όταν άκουγα ότι θα δουλέψουν στην εταιρεία του»...
Καμία από τις δύο ωστόσο, ούτε καμία άλλη από τις δεκάδες που πέρασαν από τις σουίτες όπου τους καλούσε ο αμερικανός παραγωγός, δεν διανοήθηκε να τον καταγγείλει: Αλλοτε με μπουρνούζι κι άλλοτε γυμνός, αφού είχε μόλις βρει από την μπανιέρα, ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν υποδεχόταν τα κορίτσια στα «επαγγελματικά» ραντεβού....
Η λίστα με τα ονόματα (ηθοποιών ή φερέλπιδων σταρ) καθημερινά αυξάνεται. Κάθε μία έχει να διηγηθεί και να καταθέσει τη δική της ιστορία σεξουαλικής παρενόχλησης από τον Γουάινσταϊν: Mira Sorvino, Rosanna Arquette, Cara Delvigne, Lea Seydoux, Ena Green, Claire Forlani, Erika Rosenbaum, Louisette Geiss, Sophie Dix, Heather Ggraham, Ambra Battilana Gutierrez, Zoe Brock, Katherine Kendall, Tomi-Ann Roberts. Ashley Judd, Emma de Caunes, Romola Garai, Dawn Dunning, Rose McGowan, Lauren Sivan, Liza Campell, Myleene Klass, Αsia Argento, Lysette Anthony, Lucia Evans (then Stoller).
Μέσω του εκπροσώπου του, ο ίδιος αρνήθηκε κάθε κατηγορία. «Ο κύριος Γουάινσταϊν θεωρεί ότι όλες αυτές οι σχέσεις ήταν συνεναιτικές» -τόσο απλά...
Γι΄αυτό κι όταν ο Γούντι Αλεν έκανε δηλώσεις που φάνηκε σαν να τον υπερασπίζεται, χρειάστηκε να τις διορθώσει: «Οταν είπα ότι νοιώθω λύπη για τον Χάρβεϊ, δεν εννοούσα τίποτε άλλο εκτός από το ότι είναι ένας άρρωστος άνθρωπος», τόνισε.
Ολα ξεκίνησαν όταν τρεις γυναίκες δημοσιογράφοι των New York Times, με βασική τη Jodi Kantor και τις Megan Twoney και Rachel Abrams πήραν το πράσινο φως από την εφημερίδα τους ώστε να ασχοληθούν με θέματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Η μεγάλη έρευνα για τις γυναίκες στη Slicon Valley επέτρεψε τη συνέχεια: Η έρευνα πήρε μεγάλες διαστάσεις, οι προσωπικές περιπτώσεις πολλαπλασιάστηκαν, ενώ καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι επώνμες σταρ που παραδέχτηκαν τι τους είχε συμβεί και το δημοσιοποίησαν. Μετά σαν άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου και οι γυναίκες βρήκαν τη δύναμη να εκφραστούν ελεύθερα, να απενοχοποιηθούν. Το μυστικό που όλοι μοιράζονταν αναμεταξύ τους οι άνθρωποι του Χόλυγουντ βρήκε από το κέλυφος. Και το έμαθαν όλοι....
Η σεξουαλική παρενόχληση δεν αποτελεί ανακάλυψη ούτε το Χάρβεϊ Γουάινσταϊν ούτε κανενός άλλου. Είναι άλλη μια μορφή εκμετάλλευσης του δυνατού προς τον αδύνατο, του άνδρα (συνήθως) προς τη γυναίκα, κυρίως από τη στιγμή που διαθέτει εξουσία και δύναμη. Και προφανώς δεν συμβαίνει μόνον στα κινηματογραφικά στούντιο ή τους θεατρικούς χώρους. Συμβαίνει (ή θα μπορούσε να συμβεί) σε κάθε επαγγελματικό χώρο, της δημοσιογραφίας μη εξαιρουμένης.
Η υπόθεση Γουάινσταϊν περιλαμβάνει και απόπειρες βιασμού και βιασμούς -εκεί τα πράγματα παίρνουν άλλες διαστάσεις.
Μετά τις αποκαλύψεις των NYT και αφού «οι γυναίκες του Ουάινσταϊν» μίλησαν, το διαδίκτυο, όπως ήταν φυσικό, μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι. Με το hashtag #MeToo στο Twitter, γυναίκες και άνδρες από όλο τον κόσμο μοιράστηκαν τις προσωπικές τους εμπειρίες ή δήλωσαν συμπαράσταση σε θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Δεν χρειαζόταν παρά να ανοίξει μια χαραμάδα για να ξεχυθεί ο χείμαρρος...
Ποιος είναι ο ακτιβιστής παραγωγός
κύριος Γουάινσταϊν
Ο εβραϊκής καταγωγής Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, γιος χαράκτη διαμαντιών, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και σπούδασε ανθρωπιστικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο.
Ξεκίνησε ως παραγωγός ροκ συναυλιών, πάντα με τον αδελφό του Μπομπ, με τον οποίο στη συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, ίδρυσαν τη δική της κινηματογραφική εταιρεία, τη Miramax, βασισμένη στα ονόματα των γονιών τους, Μiriam και Μax. Στις αρχές του ΄80 απέκτησαν τα δικαιώματα δύο βρετανικών ταινιών για τα δικαιώματα της Διεθνούς Αμνηστίας και σε συνεργασία με τον Μάρτιν Λιούις έφτιαξαν την πρώτη επιτυχία της Miramax, ενώ η παραγωγή της ταινίας «Sex, lies and videotapes» ώθησε την εταιρεία στο να γίνει το πιο επιτυχημένι αενξάρτητο στούντιο στην Αμερική. Ακολούθησαν «Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της» και το «Δέσε με» του Αλμοδόβαρ.
Το 1993 η μεγάλη επιτυχία της ταινίας «The crying game» («Το παιχνίδι των λυγμών») οδήγησε την Disney να προτείνει στους Γουάινσταϊν το ποσό των 80 εκατομμυρίων δολλαρίων, ώστε να αγοράσει την εταιρεία τους. Τα αδέλφια δέχτηκαν και παρέμειναν επικεφαλής στη Miramax. Με το «Pulp Fiction» του Ταραντίνο, η εταιρεία απογειώθηκε. Το 1997 ήρθε το πρώτο Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας για τον «Αγγλο ασθενή». Ακολούθησαν το «Good Will Hunting» και ο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» (1998).
Καταρρέει η εταιρεία του
Το 2005, πάντα μαζί με τον αδελφό του Μπομπ, έφυγαν από τη Miramax για να ιδρύσουν τη δική τους εταιρεία παραγωγής, με τίτλο το επώνυμό τους. Κι όμως: Το σκάνδαλο που ξέσπασε με τις καταγγελίες για απόπειρες βιασμών, βιασμούς και τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης, οδήγησαν την ίδια του την εταιρεία να τον απολύσει. Ακολούθησε η διακοπή της συνεργασίας με τον εκτοδικό οίκο Hachette και όχι μόνον: Εκδιώχθηκε από την Αμερικανική Κινηματογραφική Ακαδημία και από το σπίτι του _και τη δεύτερη σύζυγό του, τη βρετανή σχεδιάστρια μόδας και ηθοποιό Τζορτζίνα Τσάπμαν. Ο Γουάινσταϊν έχει πέντε παιδιά, τρία παιδιά από τον πρώτο του γάμο και δύο από τον δεύτερο.
Πρόσφατα ο γάλλος πρόεδρος Εμμανυέλ Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα του αφαιρέσει την ύψιστη τιμητική διάκριση που του είχε αποδώσει, το 2012, ο τότε πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Το 2004 τον είχε τιμήσει και το βρετανικό βασίλειο, για τη συνεισφορά του στον χώρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Πάντως ο βίος και η πολιτεία του Γουάινσταϊν είχε και την ακτιβιστική πλευρά του, καθώς ο ίδος υποστήριζε με μεγάλα ποσά τους φτωχούς, τον αγώνα κατά του Aids, τον αγώνα κατά διάφορων ασθενειών, αλλά και το δημοκρατικό κόμμα.
Στις 19 Μαρτίου του 2018 ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν θα γίνει 66 ετών....
Σεξ και εξουσία:
Γιατί διεγείρει τις γυναίκες;
Εκρηκτικό φαίνεται ότι είναι το κοκτέιλ σεξ και εξουσίας για τις περισσότερες γυναίκες!
Διεθνή σάλο έχουν προκαλέσει οι καταγγελίες εναντίον του παραγωγού Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, τον οποίο πολλές ηθοποιοί κατηγορούν για σεξουαλική επίθεση και βιασμό.
Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, MD, PSC, PhD, ουρολόγος – ανδρολόγος, πρόεδρος του International Andrology σχολιάζοντας το θέμα κάνει κάποιες σημαντικές επισημάνσεις.
«Η εύκολη λύση είναι η η ηθικολογική, η ιστορία με τον κακό λύκο και την κοκκινοσκουφίτσα. Αυτή η προσέγγιση, όμως, αφαιρεί από την εικόνα τις κρυμμένες, βαθύτερες και σοβαρότερες αιτίες, που κρύβονται πίσω από την εύκολη ετυμηγορία για, το “γουρούνι”, τον “ανώμαλο άνδρα βιαστή της αθώας “παιδούλας”…
Στον κόσμο του σινεμά και των μεγάλων στούντιο, αλλά και στον κόσμο της τηλεόρασης, που η ματαιοδοξία είναι το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα, οι θύτες και τα θύματα δεν είναι τόσο εύκολο να διακριθούν», λέει.
Με τη βία μπορείς να καταστρέψεις τη δύναμη, αλλά δεν μπορείς να δημιουργήσεις, λέει η Χάνα Άρεντ. Η δύναμη είναι μία συλλογική επιλογή μίας ομάδας για να επιβιώσει, είτε πρόκειται για κράτος, είτε για μία αγέλη ζώων.
Από τη φυσική ρώμη των χιμπατζήδων, που έχουν όλο το χαρέμι, μέχρι τη ρήση του Μακιαβέλλι, οι υπήκοοί σου είναι καλύτερα να σε αγαπούν. Αν δεν μπορείς, όμως, κάνε τους να σε φοβούνται.
Ο κ. Κωνσταντινίδης εξηγεί ότι η βία, που ακολουθεί την ανεξέλεγκτη δύναμη ενός ατόμου, φαίνεται πως λειτουργεί αφροδισιακά και στους θύτες και στα θύματα.
«Υπάρχουν παραδείγματα γυναικών που ερωτεύτηκαν τον βιαστή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως και παραδείγματα ολόκληρων λαών, που σαγηνεύτηκαν από τους δικτάτορές τους.
Το Χόλυγουντ, ο μεγάλος παραμυθάς του σύγχρονου κόσμου, μαγεύει με μία ιστορία πόνου, βίας και φόνου σε αμέτρητες παραλλαγές, όπου συνήθως το γοητευτικό άρρεν έχει χαρακτηριστικά πάντα ενός νικητή, πλούσιου, δυνατού, ευφυούς και ατρόμητου ιππότη, είτε με άσπρο άλογο είτε με κόκκινη Φεράρι…
Η τελευταία επιτυχημένη τριλογία, που έγινε και ταινία, οι «50 αποχρώσεις του Γκρι», απλά το επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά.
Ο παραγωγός του Χόλυγουντ Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, όπως ο Κλίντον αλλά και ο Στρος Καν, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου, θολώνοντας και αθωώνοντας το τοπίο μίας κοινωνίας, στην οποία συντελείται ένα έγκλημα διαρκείας μέσα σε οικογένειες της διπλανής πόρτας. Εκεί όπου η βία δεν ονομάζεται, απλά γιατί δεν πουλάει στα περίπτερα», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του International Andrology.
Στην κοινωνία που ζούμε, πολλές φορές δέρνουμε το σαμάρι, όταν δεν μπορούμε να δείρουμε το γαϊδούρι, λέει ο λαός. Και είναι περίεργο που όλοι οι παράγοντες του λαμπερού αυτού κόσμου, της μόδας και του σινεμά, έπεσαν από τα σύννεφα, που ο παραγωγός ταινιών υπήρξε και προαγωγός αθώων κορασίδων, που, στην αγωνία τους να γίνουν από στάρλετ σταρ, θα πουλούσαν και άλλα προσόντα, πλην του καλλιτεχνικού τους ταλέντου…
«Η εξουσία, η δύναμη και η δόξα σε ένα δυνατό κοκτέιλ με το χρήμα, είναι βέβαιο πως στους ανθρώπους των παθών και της αμαρτωλής ανθρώπινης φύσης θα τους μεθούσε, όπως οι Σειρήνες τον Οδυσσέα… Που δεν είμαστε και σίγουροι, αν ο μέγας παραμυθάς Όμηρος έλεγε την αλήθεια για το κλείσιμο των αυτιών, στο άκουσμα του σαγηνευτικού τραγουδιού τους….
Αλλά η ιστορία χιλιάδες χρόνια μετά επαναλαμβάνεται. Με τα φραγγέλια των ηθικολόγων να μαστιγώνουν τις αμαρτωλές πλάτες των άλλων και όχι μόνο τις δικές τους. Γιατί σε αυτή την κριτική υπάρχει μία σαγήνη, ένα είδος απόλαυσης, που ο μέγας φιλόσοφος της ελευθερίας, ο Σαντ, το περιέγραψε με το όνομά του, σαδισμός των αισθήσεων, αλλά και των παραισθήσεων. Που μοιάζει να υπερβαίνει σε βαθμό ηδονής ακόμη και τον καλύτερο οργασμό, εκείνο των πρωτόπλαστων», καταλήγει ο ειδικός.
