ΠΕΙΘΩ / ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΠΕΙΘΟΥΣ
2.1.1 Επίκληση στη λογική
Σημείωση: Ταυτόχρονα γίνεται και επίκληση στο συναίσθημα του δέκτη, καθώς δημιουργείται σ΄ αυτόν το συναίσθημα της ικανοποίησης και σιγουριάς για το γεγονός ότι ο πομπός «έχει δίκιο»
|
Σημείωση: Ταυτόχρονα γίνεται και επίκληση στο συναίσθημα του δέκτη, καθώς δημιουργούνται σ΄ αυτόν διάφορα συναίσθημα, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω.
|
Σημείωση: Ταυτόχρονα γίνεται και επίκληση στο συναίσθημα του δέκτη, καθώς δημιουργούνται σ΄ αυτόν διάφορα συναίσθημα, αφενός για τον «αντίπαλο», όπως για παράδειγμα αποστροφή, αγανάκτηση… και αφετέρου για τον πομπό, όπως για παράδειγμα εμπιστοσύνη, ασφάλεια κ.λπ.
|
2.1.4 Επίκληση στην αυθεντία
- Γίνεται κατάχρηση, προκειμένου να καλυφθεί η ένδεια επιχειρημάτων του πομπού και η αδυναμία του να αρθρώσει συγκροτημένο λόγο.
- Στερείται επαρκούς γνώσης των επιστημονικών δεδομένων, με αποτέλεσμα να γίνεται επίκληση στην αυθεντία κάποιου, ο οποίος υποστηρίζει απόψεις που ή έχουν ξεπεραστεί από την εξέλιξη των επιστημονικών δεδομένων ή έχουν ανατραπεί από νέες γνώσεις ή δε στηρίζονται σε επαρκή επιστημονικά ευρήματα, οπότε στερούνται επιστημονικής εγκυρότητας.
- Οι απόψεις των ειδικών προβάλλονται ως αυταπόδεικτες και αδιαμφισβήτητες αλήθειες μέσα στο πλαίσιο ενός ακραιφνούς δογματισμού, κατά το πρότυπο των μαθητών του Πυθαγόρα που, όταν υποστήριζαν κάτι και αδυνατούσαν να το αποδείξουν, απαντούσαν: «τάδε (αυτός, ο Πυθαγόρας) έφα».
- Γίνεται επίκληση σε απόψεις κάποιων που δεν είναι ειδικοί επί του συγκεκριμένου υπό διαπραγμάτευση θέματος.