ἀλλά ἤ χρησιμοποιοῦν τήν θεωρία αὐτῶν γιά ἀνθρώπινη δόξα καί γιά νά θαυμάζουν καί νά αίσθάνονται εὐχαρίστηση στά φθαρτά κάλλη τῶν δημιουργημάτων καί γιά ἄλλους σκοπούς σωματικούς· ἤ παραμένουν μόνο στούς ἐπί μέρους λόγους τῶν δημιουργημάτων καί τῶν Γραφῶν καί δέν φροντίζουν νά προχωρήσουν περαιτέρω, μή ἀναβαίνοντας στόν καθολικό καί περιεκτικώτατο λόγο τῶν ὄντων, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, μέσω τῆς ὁποῖας γίνονται γνωστά τά ὄντα, κατά τόν ἅγιο Μάξιμο καί μέσα στήν ὁποία βρίσκονται ὅλοι οἱ λόγοι τῶν ὅντων. "Διότι ὁ Θεός", λέγει ὁ Σολομών, "μέ τή σοφία θεμελίωσε τή γῆ καί μέ τή φρόνηση στερέωσε τοῦς οὐρανούς" (Παροιμ. 3,19). "Ὅταν κατασκεύαζε τόν οὐρανό μέ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν σ' αὐτόν, ἤμουν μαζί του"(Παρ. 8,27)· καί ὁ Μέγας Βασίλειος: "Ὑπάρχουν ὁρισμένοι λόγοι τῆς πρωταρχικῆς σοφίας πού πρίν ἀπό τά ἄλλα κατατέθηκε στήν δημιουργία κατά τήν κτίση" (εἰς τήν ἀρχήν των Παροιμιῶν). Μάλλον ὅσοι δέν ἀνεβαίνουν μέσω τῶν λόγων πού ὑπάρχουν στήν κρίση καί στήν Γραφή στόν ἐνυπόστατο λόγο τοῦ Θεοῦ καί δέν ἀγαποῦν αὐτόν "διά τοῦ ὁποίου ἔγιναν τά πάντα" (Ιω. 3,3), ὅπως κάνουν οἱ περισσότεροι κοσμικοί φιλόσοφοι, αὐτοί ὅλοι λέγω, ἐνεργοῦν ἀντίθετα πρός τόν σκοπό τοῦ δημιουργοῦ τῆς κτίσεως καί τοῦ χορηγοῦ τῶν Γραφῶν· καί αὐτή ἡ θεωρία αὐτῶν, σύμφωνα μέ τόν ὑψηλόφρονα καί ἔξοχο θεωρητικό Κάλλιστο, "ἀποπέφυκεν", δηλαδή εἶναι ἀντίθετη στή φύση· γιατί μεταχειρίζεται τά μέσα ὡς σκοπό καί τά αἰτιατά ὡς αἰτίες· καί στή συνέχεια, γιατί ἀγαπᾶ τά δῶρα περισσότερο ἀπό τόν δωρητή καί τά κτίσματα περισσότερο άπό τόν κτίστη, ὅπως λέει ὁ ἱερός Αὐγουστίνος (Έγχειρ. κεφ. κστ΄).
ἀλλά ἤ χρησιμοποιοῦν τήν θεωρία αὐτῶν γιά ἀνθρώπινη δόξα καί γιά νά θαυμάζουν καί νά αίσθάνονται εὐχαρίστηση στά φθαρτά κάλλη τῶν δημιουργημάτων καί γιά ἄλλους σκοπούς σωματικούς· ἤ παραμένουν μόνο στούς ἐπί μέρους λόγους τῶν δημιουργημάτων καί τῶν Γραφῶν καί δέν φροντίζουν νά προχωρήσουν περαιτέρω, μή ἀναβαίνοντας στόν καθολικό καί περιεκτικώτατο λόγο τῶν ὄντων, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, μέσω τῆς ὁποῖας γίνονται γνωστά τά ὄντα, κατά τόν ἅγιο Μάξιμο καί μέσα στήν ὁποία βρίσκονται ὅλοι οἱ λόγοι τῶν ὅντων. "Διότι ὁ Θεός", λέγει ὁ Σολομών, "μέ τή σοφία θεμελίωσε τή γῆ καί μέ τή φρόνηση στερέωσε τοῦς οὐρανούς" (Παροιμ. 3,19). "Ὅταν κατασκεύαζε τόν οὐρανό μέ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν σ' αὐτόν, ἤμουν μαζί του"(Παρ. 8,27)· καί ὁ Μέγας Βασίλειος: "Ὑπάρχουν ὁρισμένοι λόγοι τῆς πρωταρχικῆς σοφίας πού πρίν ἀπό τά ἄλλα κατατέθηκε στήν δημιουργία κατά τήν κτίση" (εἰς τήν ἀρχήν των Παροιμιῶν). Μάλλον ὅσοι δέν ἀνεβαίνουν μέσω τῶν λόγων πού ὑπάρχουν στήν κρίση καί στήν Γραφή στόν ἐνυπόστατο λόγο τοῦ Θεοῦ καί δέν ἀγαποῦν αὐτόν "διά τοῦ ὁποίου ἔγιναν τά πάντα" (Ιω. 3,3), ὅπως κάνουν οἱ περισσότεροι κοσμικοί φιλόσοφοι, αὐτοί ὅλοι λέγω, ἐνεργοῦν ἀντίθετα πρός τόν σκοπό τοῦ δημιουργοῦ τῆς κτίσεως καί τοῦ χορηγοῦ τῶν Γραφῶν· καί αὐτή ἡ θεωρία αὐτῶν, σύμφωνα μέ τόν ὑψηλόφρονα καί ἔξοχο θεωρητικό Κάλλιστο, "ἀποπέφυκεν", δηλαδή εἶναι ἀντίθετη στή φύση· γιατί μεταχειρίζεται τά μέσα ὡς σκοπό καί τά αἰτιατά ὡς αἰτίες· καί στή συνέχεια, γιατί ἀγαπᾶ τά δῶρα περισσότερο ἀπό τόν δωρητή καί τά κτίσματα περισσότερο άπό τόν κτίστη, ὅπως λέει ὁ ἱερός Αὐγουστίνος (Έγχειρ. κεφ. κστ΄).