Υπάρχει ένας βαθύς έρωτας μέσα μας που όσο δεν τον ζούμε υποφέρουμε. Είναι ο έρωτας της ψυχής μας για το Θεό. Υπάρχει όμως κι ένας αντίζηλος, το εγώ. Μεσολαβεί ανάμεσα σε μας και στο Θεό και προσπαθεί να διαταράξει τη σχέση μας. Πώς; Μας λέει ψέματα για το ποιοι είμαστε. Δεν μας αφήνει να γνωρίσουμε τον αληθινό εαυτό μας. Και να τον αγαπήσουμε.
Η δύναμη που ασκεί το εγώ πάνω μας στηρίζεται στην υπνωτιστική επίδραση της μηχανικότητας και της αντίστασης στην αλλαγή . Έτσι περιοριζόμαστε σε μια μόνο εκδοχή του εαυτού μας και του κόσμου. Μια μόνο εκδοχή θα ήταν να πάρετε ένα αμύγδαλο στην παλάμη σας και προκειμένου να μη χάσετε το αμύγδαλο να κρατήσετε για πάντα το χέρι σας κλειστό .(Και το αμύγδαλο αφάγωτο). Εδώ βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα : επειδή οι περισσότεροι γύρω ζουν με τα χέρια την καρδιά και το νου κλειστά , είναι σαν μηχανές που κάνουν και ξανακάνουν τα ίδια λάθη παραμένοντας προσηλωμένοι στα ίδια πρότυπα δίχως να αφήνουν καθόλου χώρο για το αναπάντεχο και το θαυμαστό. Έτσι έχουμε καταλήξει να δώσουμε ένα παράξενο ορισμό στη λέξη Θαύμα. Το αντιμετωπίζουμε ως ένα παράδοξο συμβάν που διακόπτει τη συνήθη ροή της πραγματικότητας ,τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων και των φυσικών νόμων. Το θαύμα αντιμετωπίζεται ως η «εξαίρεση». Η υπέρβαση όλων των κανόνων.
Το μεγαλύτερο Θαύμα
Στην πραγματικότητα τα θαύματα είναι φυσική μας ικανότητα οποία βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τους συμπαντικούς νόμους και την αλήθεια μέσα μας. Είναι τόσο φυσικό να κάνετε θαύματα όσο φυσικό είναι να πιάσετε,να αγγίξετε, να γράψετε ,και να κάνετε όλα αυτά τα χιλιάδες πράγματα που κάνετε με τα χέρια σας. Σκεφτείτε όμως για λίγο ότι βρίσκεστε ξαφνικά σε μια φυλή που τα μέλη της ζουν όλη τους τη ζωή με τα χέρια σφιγμένα. Βλέποντάς σας να κάνετε τόσα πράγματα με τα δικά σας χέρια θα πίστευαν ότι κάνετε θαύματα εφ όσον θα διακόπτατε τη συνήθη ροή της πραγματικότητάς τους.
Όσο αφύσικο θα ήταν να μη χρησιμοποιείτε πλήρως τα χέρια σας τόσο αφύσικο είναι να μην κάνετε θαύματα. Το εγώ προσπαθεί πάση θυσία να μας αποξενώσει από τις φυσικές μα ικανότητες. Υπενθυμίζοντάς μας συνεχώς τις ατέλειες και τις αδυναμίες μας, επιδιώκει να μας πείσει για τη μικρότητα και την ασημαντότητά μας λέγοντάς μας πως τα θαύματα δεν είναι για κοινούς ανθρώπους όπως εμείς αλλά είναι για τους μεγάλους δασκάλους ,τους μύστες και τους άγιους . Ευτυχώς όμως ζούμε σε έναν αιώνα όπου η πληροφόρηση ρέει ανεμπόδιστα κι έτσι κάθε τόσο μαθαίνουμε για ανθρώπους από όλη τη Γη που έκαναν θαύματα. Θεραπεύτηκαν από ανίατες ασθένειες , νίκησαν την αναπηρία τους ή ξανάρχισαν τη ζωή τους από την αρχή και μεγαλούργησαν . Όλοι αυτοί δεν ανήκουν στη χορεία των μεγάλων δασκάλων και των μυστών.
Είναι απλοί άνθρωποι όπως εσείς κι εγώ
Μέσα μας υπάρχουν δυνάμεις και ικανότητες που κι εμείς οι ίδιοι τις αγνοούμε ή ακόμα χειρότερα, δεν πιστεύουμε ότι τις διαθέτουμε. Αν το πιστεύαμε θα προχωρούσαμε ακάθεκτοι αλλάζοντας με θαυμαστό τρόπο τη ροή του πεπρωμένου μας! Γιατί ,όπως λέει ένα ρητό , «όταν συγκεντρώσεις την καρδιά και το νου σου σε ένα σημείο ,τότε τίποτα δεν είναι αδύνατον για σένα»!
Το μεγαλύτερο θάυμα απ᾽όλα λοιπόν είναι να αλλάξουμε γνώμη για τον εαυτό μας και να συνειδητοποίησουμε το βαθύ έρωτα της ψυχής μας για το Θεό. Το πλησιέστερο σημείο για να Τον συναντήσουμε είναι μέσα μας. Στα άγνωστα ταλέντα και στις ικανότητές μας, στο μεγαλείο μας ,στις συναρπαστικές εσωτερικές μας δυνάμεις, στην πηγαία ικανότητά μας να αγαπάμε. Εάν ερωτευτούμε ένα κομμάτι μέσα μας είναι αδύνατον να μην ερωτευτούμε τον Θεό . Κι εάν ερωτευτούμε τον Θεό είναι αδύνατον να μην ερωτευτούμε ένα κομμάτι μέσα μας και σε μέσα σε κάθε άνθρωπο.
(Απόσπασμα από το Βιβλίο Έρως και Ψυχή)
Η Ιουλία Πιτσούλη είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και σύμβουλος ψυχικής υγείας, συνθετικής προσέγγισης. Είναι συνιδρύτρια του Κτήματος Νοόσφαιρα. Το Κτήμα Νοόσφαιρα φιλοξενεί σεμινάρια αυτογνωσίας και ψυχολογίας, ομάδες γιόγκα, τάι- τσι, εναλλακτικές διακοπές, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις με επίκεντρο την πνευματική ανάπτυξη, τη διεύρυνση της συνειδητότητας και την ευεξία νου και σώματος.
