Είσαι τόσο απόφασισμένη/ος;
Τι μας μένει λοιπόν; Τα χάπια!
- Δεν γίνεται να “ξυπνήσεις νεκρός”, καθαρά τεχνικό το ζήτημα!
- Και μόνο που σκέφτεσαι τις “postmortem” αντιδράσεις των άλλων μου λέει ότι δεν θες να πεθάνεις απλά είσαι οργισμένος και θες βοήθεια.
- Αν αυτοκτονείς λόγω πάχους δεν θα βγάλουν το φέρετρο τέσσερις αλλά θα το βγάλουν με έναν από εκείνους τους γερανούς που έχουν για να ανεβάζουν πιάνα σε ρετιρέ διαμερίσματα.
- Το κυριότερο όμως είναι πως… δεν πρόκειται να σε σκοτώσουν τόσο εύκολα τα χάπια, δεν πρόκειται να σε πάρει έτσι απλά ο ύπνος και να πεθάνεις. Δεν με πιστεύεις; Ας το αντιμετωπίσουμε με κέφι όπως η Betty! Πιάσε με λοιπόν από το χέρι, μελλοντικέ αυτόχειρα φίλε μου, και πάμε μαζί να ψαχουλέψουμε το κουτί με τα φάρμακα!
Αντικαταθλιπτικά
Μπορεί να με σκοτώσει;
Ηρεμιστικά
Μπορεί να με σκοτώσει;
Ασπιρίνη, παρακεταμόλη και άλλα αντιπυρετικά
Μπορεί να με σκοτώσει;
Χλωρίνη, κεζάπ, ακουαφόρτε, καυστική σόδα
Μπορεί όντως να με σκοτώσει;
- Βάλε να παίζει το Clubbed to Death του Rob Dougan (ναί, ναι , από το matrix).
- H κάμερα είναι εστιασμένη πάνω σου — ασπρόμαυρα πλάνα εννοείται!
- Κρατάς στα χέρια σου το μπουκάλι με το δηλητήριο προσπαθώντας να μαζέψεις κουράγιο.
- Στο 0:20 απόφασιστικότατα το κατεβάζεις, με θάρρος που θα ζήλευε παρθένα που την πέταξαν γυμνή σε ανδρικό μοναστήρι.
- Gro-plan στο πρόσωπό σου, με το που μπαίνουμε στο 0:24 και με το που στα σκάει στο 0:25 το πλάνο έχει χωριστεί σε τρεις κάθετες λωρίδες.
- Στην πρώτη, τα μάτια σου έχουν γουρλώσει με μια έκφραση υπέρτατης φρίκης.
- Στην δεύτερη πιάνεις τον λαιμό σου με τα δυο σου χέρια λες και θες να αυτοστραγγαλιστείς.
- Στην τρίτη, focus στο πεσμένο μπουκάλι και ελαφρώς out-of-focus στο background. Εσύ τρέχεις απεγνωσμένα προς την πόρτα, δεν μπορείς να την ανοίξεις πάνω στην σύγχυση σου.
- Επόμενο πλάνο: έχεις καταφέρεις να την ανοίξεις, είσαι πεσμένος στα τέσσερα, χτυπιέσαι και ξερνάς κάτι πηχτές φάσεις και αφρούς.
- Με το που σκάει το πιανάκι, είσαι ήδη μέσα στο ασθενοφόρο με τρεις τυπάδες να δουλεύουν από πάνω σου.
- Flashback της ζωής σου, του στυλ: η πρώτη φορά που έπιασες το λιλάκι σου στο φερμουάρ, τα πρώτα γενέθλια που ανακάλυψες πως η alzheimerιασμένη σου γιαγιά δεν θα μπορούσε να κυριολεκτεί παραπάνω όταν σου έλεγε πως την σοκολατίνα τούρτα “την έφτιαξε μόνη της”, καθώς επίσης και flashes από μια αίθουσα χειρουργείου και γιατρούς πανικόβλητους.
- Με το που ξανασκάσει το beat, δείχνει δυο δάχτυλα να πατάνε και να μετακινούν ένα “φουσκωμα” σε δέρμα προς τα κάτω.
- Zoom out, είναι τα δάχτυλά σου, το δέρμα είναι το στέρνο σου, το φούσκωμα είναι ένα κομμάτι τροφής που πατάς να πάει προς τα κάτω.
- Surprise, έτσι θα τρως από εδώ και πέρα και θα πρέπει να το κάνεις κάθε 15-30 λεπτά.
- Surprise 2, οι πηχτές που ξέρασες στο κεφαλόσκαλό σου ήταν μέρος του οισοφάγου σου! Το καυστικό υλικό που κατάπιες κατέστρεψε τον οισοφάγο σου, το στομάχι σου και το ανώτερο τμήμα του λεπτού σου εντέρου. Οι γιατροί σε γλύτωσαν από του χάρου τα δόντια και η μόνη επιλογή για να επιζήσεις ήταν να ξετυλίξουν ότι απέμεινε από το λεπτό σου έντερο, να το περάσουν πάνω από το στέρνο σου (ακριβώς κάτω από το δέρμα, είναι εμφανές όταν το κοιτάς) και να το συνδέσουν σε μέρος του οισοφάγου σου που περίσωσαν. Το αστείο είναι ότι το παραπάνω έχει συμβεί, δεν είναι φανταστική έκβαση.