Αυτό ακριβώς προτείνουν οι φιλοσοφικοί σύμβουλοι.
Υποστηρίζουν πως η ψυχολογία και τα φάρμακα συχνά δεν αρκούν για να
θεραπεύσει κανείς τις «νευρώσεις» του. Τα φάρμακα δεν μπορούν να κάνουν
κάποιον να πάψει να φοβάται τον θάνατο, ενώ σε πολλές περιπτώσεις
μπορούν να προκαλέσουν και αντίθετα αποτελέσματα.
Επιπλέον, πολλοί ασθενείς που καταφεύγουν σε κάποιον
ψυχίατρο ή ψυχολόγο δεν πάσχουν από καμιά ψυχική διαταραχή, δε
χρειάζονται φάρμακα αλλά μάλλον εργαλεία για να μπορέσουν να καταλήξουν
σε συμπεράσματα.
Καθένας μας έχει φιλοσοφική προδιάθεση, το μόνο που
χρειάζεται είναι κάποιες συμβουλές κι έναν έμπειρο συνομιλητή. O
άνθρωπος είναι πολύ ευάλωτος όταν υποφέρει από κρίση πίστης ή
αντιμετωπίζει την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Οι δύο αυτές
περιπτώσεις μπορεί να εκφυλιστούν σε κατάθλιψη.
Όταν βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση, μπορούμε
πάντα να απλώνουμε χέρι στις πρακτικές εφαρμογές των καλύτερων φιλόσοφων
για να μπορούμε να τραβάμε μπροστά τη ζωή μας.
To πλεονέκτημα της φιλοσοφίας είναι το ότι δεν έχει
αρνητικές παρενέργειες και μπορεί κανείς να μάθει να τη χρησιμοποιεί
χωρίς να έχει αναγκαστικά προηγούμενη πείρα. Δεν είναι ανάγκη να έχει
κανείς περάσει από το πανεπιστήμιο ούτε να διαθέτει μεγάλη μόρφωση,
απαιτείται μόνο να ανοίξει το μυαλό του και να κάνει τις κατάλληλες
ερωτήσεις.
Οι φιλοσοφικοί σύμβουλοι βοηθάνε τους πελάτες τους να
διακρίνουν τον τύπο του προβλήματος που αντιμετωπίζουν, έτσι ώστε να
μπορέσουν να βρουν την καλύτερη λύση, δηλαδή τη φιλοσοφική σκέψη που
ταιριάζει καλύτερα στον χαρακτήρα και στην παιδεία του «πάσχοντος».
Ένα από τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τους
συμβούλους αυτούς είναι το ότί συνηθίζουν να παραβλέπουν το παρελθόν για
να επικεντρωθούν στο παρόν και στο μέλλον, αφού πολύ συχνά το να
αποκαλύπτουμε τραύματα της παιδικής μας ηλικίας, όταν δεν είναι ανάγκη,
καταλήγει να έχει αντίθετο αποτέλεσμα. Επιπλέον, είναι σαφές ότι το
παρελθόν δεν μπορεί να αλλάξει.
Δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο όπου σε όλα μπαίνουν
ετικέτες. Υπάρχει ένα σύνδρομο για κάθε πράγμα. Μοιάζει αναγκαίο να
εφευρίσκουμε παθήσεις εκεί που δεν υπάρχουν.
Οι φιλοσοφικοί σύμβουλοι αγωνίζονται εναντίον αυτής
της τάσης. Αρνούνται να δουν ψυχικές διαταραχές εκεί που δεν υπάρχουν.
Ποτέ δεν πρέπει να δίνει κανείς αντικαταθλιπτικά σε κάποιον που δεν
είναι άρρωστος. Κανένα φάρμακο δεν μπορεί να κάνει κάποιον να μάθει τον
εαυτό του’ κι ούτε μπορεί να τον κάνει να πετύχει τους στόχους του ή να
κατανοήσει την κοινωνία που τον περιβάλλει.
Μπορεί ένας άνθρωπος να καταληφθεί από συναισθηματική
αγωνία στην προσπάθεια του να κατανοήσει την κοινωνία που τον
περιβάλλει, δεν υπάρχει λόγος να του κρεμάσουν την καρτελίτσα «ασθενής»,
αφού μια τέτοια αγωνία τη νιώθουμε όλοι πάνω από μία φορά στη ζωή μας.
H αγωνία ή το άγχος που εμφανίζεται προ της ιδέας του
θανάτου ή πριν από μια δραστική αλλαγή, μας κάνει να αναρωτιόμαστε για
ένα σωρό ζητήματα. Δεν είμαστε τόσο πρωτότυποι, αφού τα ερωτήματα αυτά
έχουν τεθεί πολύ πριν και οι μεγάλοι φιλόσοφοι τα έχουν απαντήσει/Ισως
οι απαντήσεις τους να μην είναι αυτές που ψάχνουμε, αλλά μπορούν να μας
βοηθήσουν να βρούμε τη δική μας εξήγηση και παρηγοριά.
Πριν από την πρώτη συνεδρία πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο
στο μυαλό μας ότι εύκολες απαντήσεις δεν υφίστανται. Av υπάρχει κάποιο
πρόβλημα, πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ολοκληρωτικά, να μάθουμε από αυτό
και να το λύσουμε.
Από το βιβλίο “99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας”, του Άλλαν Πέρσυ, εκδ. Πατάκη.