Ορίστε το άσχημο όνειρο των σύγχρονων δούλων, που εμπνέει τελικά τη παραίτηση στο μακάβριο χορό του συστήματος αλλοτρίωσης.
Η καταπίεση εκσυγχρονίζεται, επεκτείνοντας παντού τις μορφές μυστικοπάθειας που επιτρέπουν την απόκρυψη της κατάστασης Δείχνοντας την πραγματικότητα όπως είναι στ’ αλήθεια και όχι όπως είναι παρουσιασμένη από την εξουσία καθίσταται η πιο απόλυτη ανατροπή.
Η αστυφιλία είναι εκείνη η λήψη της κατοχής του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος από τον αναπτυσσόμενα λογικά καπιταλισμό, έχοντας απόλυτη κυριαρχία, μπορεί και πρέπει τώρα να ξαναφτιάξει ολόκληρο το κόσμο κατ’ εικόνα του.»
Χτίζοντας τον κόσμο τους με την δύναμη της αλλοτριωμένης εργασίας τους, η διακόσμηση του γίνεται η φυλακή στην οποία οι ίδιοι θα πρέπει να ζήσουν. Ένας άθλιος κόσμος, δίχως γεύση ή οσμή, που σηκώνει πάνω του τη μιζέρια του κυρίαρχου τρόπου παραγωγής.
«Γιατί δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά ο κόσμος που έγινε ανώμαλος.»
Αντονέν Αρτώ
Η άλλη συνέπεια της ψεύτικης διατροφικής αφθονίας είναι η γενίκευση των στρατοπέδων-εργοστασίων συγκέντρωσης και η μαζική και βάρβαρη εξόντωση των ειδών που χρησιμεύουν στη διατροφή των σκλάβων. Εδώ βρίσκεται η ίδια η ουσία του κυρίαρχου τρόπου παραγωγής. Η ζωή και η ανθρωπιά δεν αντιστέκονται στην επιθυμία μερικών για κέρδος.
Και εκείνοι που ρυπαίνουν περισσότερο, σήμερα παρουσιάζονται σαν πιθανοί σωτήρες του πλανήτη. Εκείνοι οι ανόητοι της show business, χρηματοδοτημένοι από τις πολυεθνικές φίρμες, προσπαθούν να μας πείσουν ότι μια απλή αλλαγή του τρόπου ζωής μας αρκεί για να σωθεί ο πλανήτης από την καταστροφή. Και ενώ μας κατηγορούν, συνεχίζουν ασταμάτητα να ρυπαίνουν το περιβάλλον και το πνεύμα μας. Αυτές οι αδιάφορες ψευδο-οικολογικές θεωρίες χρησιμοποιούνται από κάθε διεφθαρμένο πολιτικό κατά τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατεία. Αλλά προσεκτικά προτείνουν μια ριζική αλλαγή στο σύστημα παραγωγής. Όπως πάντα χρειάζεται να μετατραπούν μερικές λεπτομέρειες ώστε όλα να μπορούν να παραμείνουν όπως πριν.
Κεφάλαιο VII: Η εργασία
Η εφεύρεση της σύγχρονης ανεργίας είναι εδώ για να τους φοβίζει και να τους κάνει να ευχαριστούν ασταμάτητα την εξουσία για τη γενναιοδωρία της απέναντι τους. Τι θα μπορούσαν να κάνουν χωρίς αυτό το μαρτύριο που είναι η εργασία; Και αυτές οι απομονωτικές δραστηριότητες, παρουσιάζονται ως απελευθέρωση. Τι παρακμή και δυστυχία!
Πάντα βιαστικά, υπό την πίεση ενός χρονομέτρου ή ενός μαστιγίου, κάθε κίνηση των δούλων υπολογίζεται έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγή. Η επιστημονική οργάνωση της εργασίας θέτει την ίδια ουσία με εκείνη της απαλλοτρίωσης των εργαζομένων, τόσο στον καρπό της εργασίας τους όσο και στο χρόνο που καταναλώνουν στην αυτόματη παραγωγή των προϊόντων και των υπηρεσιών. Ο ρόλος του εργαζόμενου μπερδεύεται με εκείνο μιας εργοστασιακής μηχανής, ενός υπολογιστή γραφείου. Ο χαμένος χρόνος δεν επιστρέφει πλέον.
«Ο άνθρωπος περιορίζεται στη παραγωγική συμπεριφορά από την οργάνωση της εργασίας. Έξω από το εργοστάσιο διατηρεί το ίδιο δέρμα και το ίδιο κεφάλι.»
«Η ιατρική προκαλεί πιο αργό θάνατο.»
«Υπακούοντας, υιοθετούμε αντανακλαστικά υποταγής.»
«Σε ένα καθεστώς που φυλακίζει αδίκως, η θέση του δίκαιου ανθρώπου είναι επίσης στη φυλακή.»
«Ό, τι κάναμε άλλοτε για την αγάπη του Θεού, τώρα το κάνουμε για την αγάπη αυτού που προσφέρει το αίσθημα ύψιστης δύναμης και καθαρή συνείδηση.»
«Αλλά, και αν όχι, ας είναι σε σένα γνωστό, βασιλιά, ότι τους θεούς σου δεν τους λατρεύουμε, και τη χρυσή εικόνα, που έχεις στήσει, δεν την προσκυνούμε.»
«Νομίζουμε ότι χρησιμοποιούμε τις λέξεις, αλλά οι λέξεις είναι που μας χρησιμοποιούν.»
«Να ψηφίζεις σημαίνει να παραιτείσαι απ' τη δύναμή σου.»
«Η φύση δεν δημιούργησε ούτε αφέντες ούτε δούλους, δεν θέλω ούτε να δώσω ούτε να λάβω εντολές.»