α) Υλική: Αναφέρεται στην παραγωγή των υλικών αγαθών, κυρίως όμως στην απομάκρυνση του ανθρώπου από την εργασία του. To παραγόμενο αγαθό δεν είναι δικό του και το ιδιοποιείται ο ιδιοκτήτης του:
β) Πνευματική: Νοείται η αλλοτριωμένη σκέψη δείγματα της οποίας είναι τα ιδεολογικά στερεότυπα της εποχής και η υποβάθμιση της γλώσσας,
γ) Επικοινωνιακή: αναφέρεται στο πρόβλημα των διαπροσωπικών σχέσεων. O σύγχρονος αστός χάνει την επαφή με τον συνάνθρωπο του με αποτέλεσμα να απομακρύνεται και να αποστασιοποιείται,
δ) Ηθική: H μορφή αυτή της αλλοτρίωσης είναι η πιο σημαντική, δεδομένου ότι έχει άμεση σχέση με το ποιόν και την οντότητα του ανθρώπου εξωτερικά (είδωλα, παγιωμένες «αρχές και αξίες») και εσωτερικά (αδυναμία προαίρεσης βούλησης, αδράνεια, άστοχοι προσανατολισμοί, ψυχική καταπίεση και κατάθλιψη).
Κατά το Μαρξ « η αλλοτρίωση του εργάτη σημαίνει ότι η εργασία του εργάτη είναι έξω από αυτόν…Μεταξύ του δημιουργού και του δημιουργήματος του παρατηρείται μια απόσταση…» Υποστηρίχθηκε, εξάλλου, ότι οι εργάτες οι οποίοι με το μόχθο τους παράγουν τα διάφορα προϊόντα δεν έχουν τη δυνατότητα να τα απολαμβάνουν. Έτσι όμως διαπράττεται μια αδικία, η οποία πρέπει να θεραπευθεί. Και η θεραπεία είναι δυνατή, αν τα μέσα παραγωγής περιέλθουν στους εργάτες.
«καθένας μας μοιάζει να έχει ‘ριχτεί τυχαία’ σ’ έναν ξένο, αφιλόξενο κόσμο, όπου πρέπει μόνος του, αποκομμένος από τις καθιερωμένες αξίες και αποξενωμένος να προσπαθήσει να δημιουργήσει τον εαυτό του».
|