Πίσω απο την ακόρεστη σεξουαλική δίψα που πολλές φορές ενέχει ψυχαναγκαστικά στοιχεία, με μεγάλο άγχος εμμονής, υπάρχει μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για σύνδεση. Για επαφή και συνάντηση με τον άλλο.
Το σώμα ξέρει. Ο νους όμως και η πληγωμένη καρδιά μας, δεν μπορεί να αρθρώσει σε λέξεις, αυτή την ανάγκη της. Το σώμα φωνάζει νιώσε με, κατάλαβε με, αγάπησε με, αποδέξου με, δώσε μου αγάπη και τρυφερότητα. Όμως τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε τον τρόπο να το εκφράσουμε, γι αυτό αναλαμβάνει ενεργό ρόλο το σώμα σκορπώντας μηνύματα.
Ας σταματήσουμε λοιπόν να κατακρίνουμε τους ανθρώπους και τα πάθη τους, που δεν είναι κατάρες μα ανάγκες που πήραν λάθος δρόμο. Βασικές ανάγκες που μιλάνε μέσα από το σώμα.
Ο Χριστός συγχωρεί την πόρνη γυναίκα διότι διέκρινε αυτό που δεν μπορούσε να δει κανείς άλλος, ότι πίσω από το πάθος, κρυβόταν μια ανάγκη για αγάπη και αποδοχή. Είδε μια καρδιά που ήθελε μα δε ήξερε τον τρόπο να συνδεθεί με τον άλλο. Να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Και κανενός δουλειά δεν είναι να κρίνει και να επικρίνει την ζωή των ανθρώπων, αλλά να ταπεινώνεται στην οδύνη των παθών τους, και να κατανοεί το "γιατί" των παθών τους. Ο καθένας μας οφείλει να κομίζει στην κοινότητα του, την πρόταση ζωής του Χριστού μας. Και είναι ο ίδιος που πρέπει να μάθει στους ανθρώπους, να καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες με τον σωστό τρόπο που οδηγεί στην πληρότητα της ζωής.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει οτι και ο άνθρωπος και η κοινότητα έχουν οι ίδιοι αποδεχθεί την πρόταση ζωής του Χριστού ως υπαρξιακό βίωμα τους.
