Νιώθεις τόσο προδομένος…
Αλλά το χειρότερο συναίσθημα δεν είναι όταν νιώθεις προδομένος από τους άλλους,
αλλά από τον ίδιο σου τον εαυτό.
Προδομένος από τα όνειρα και τις προσδοκίες που είχες,
από όλα όσα σε κρατούσαν τόσο καιρό ζωντανό και γεμάτο ενέργεια.
Προδομένος από τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις που ακολουθούσες,
που μπορεί να φαίνονταν τόσο αληθινές και ειλικρινείς, όμως,
όχι τόσο αποδεκτές από τους άλλους γύρω σου.
Προδομένος από τη ζωή σου και από όσα προσπάθησες να φτιάξεις
ομορφαίνοντας τη ζωή σου…
Νιώθεις τόσο προδομένος που δεν αντέχεις
ούτε να αναφερθείς για αυτά σε πρώτο πρόσωπο.
Νιώθεις;
Πώς νιώθεις;
Παραδέξου, επιτέλους, πως νιώθεις τόσο προδομένος εαυτέ…
Παραδέξου πως βιώνεις τόση απογοήτευση,
αλλά μην τολμήσεις να μείνεις χωρίς όνειρα,
χωρίς ελπίδα, χωρίς προσδοκίες και χωρίς πιστεύω,
γιατί τότε θα είσαι ήδη νεκρός.
Αυτά σ’ έκαναν αυτό που είσαι…
ότι κι αν πιστεύεις ότι είσαι,
τουλάχιστον αυτά σ’ έκαναν να μην βουλιάξεις,
να μην παραιτηθείς, να μην χαθείς…
Το αίσθημα προδοσίας που νιώθεις θα καταλαγιάσει, απλά φρόντισε να μην εγκατασταθεί το αίσθημα απογοήτευσης και απόγνωσης, γιατί μετά είναι δύσκολο να προχωρήσεις, να ονειρευτείς, να ελπίσεις, να νιώθεις ελεύθερος για νέες προσδοκίες και νέα οράματα… και ξέρεις ότι χωρίς αυτά δεν μπορείς να ζήσεις…
Είναι πιο ισχυρά από το αίσθημα προδοσίας που νιώθεις να σε κατακλύζει, αλλά δεν μπορεί να τα καταστρέψει όλα αυτά…
Αυτά είσαι εσύ και θα συνεχίσουν να πορεύονται μαζί σου, γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχεις, θα σταματήσεις να υπάρχεις.
Άντεξε την προδοσία, ξεπέρασέ την, φτιάξε μια βαλίτσα με νέα όνειρα και προσδοκίες και συνέχισε το ταξίδι σου.
Μπορείς…
