tag:blogger.com,1999:blog-36239251211676734252024-03-28T05:58:13.566+02:00Point of viewsapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comBlogger19994125tag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-27398977458004200792024-03-28T05:49:00.001+02:002024-03-28T05:49:34.742+02:00Θα φας τον εγωισμό σου στα μούτρα<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKfKZq0WQ4O0PoOPtnsCU0p_aRBrDbBSVv9JAn4zn6rIuZCxCe7yWPP-eJA__IWUDCFXdcKHKrZpOJK1qPIqHvKSxCM273P8ylS_tChtCPgLvOcXhgOUWt3-A5z2yR4YXNTdx7V3O1vBBbX37W9Jx7rgVI6xYaVr7AYwUxQK4-7mja6OS1otCciCW15e8/s1600/Ego,%20My%20Amigo.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" data-original-height="1563" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKfKZq0WQ4O0PoOPtnsCU0p_aRBrDbBSVv9JAn4zn6rIuZCxCe7yWPP-eJA__IWUDCFXdcKHKrZpOJK1qPIqHvKSxCM273P8ylS_tChtCPgLvOcXhgOUWt3-A5z2yR4YXNTdx7V3O1vBBbX37W9Jx7rgVI6xYaVr7AYwUxQK4-7mja6OS1otCciCW15e8/s1600/Ego,%20My%20Amigo.jpg"/></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Palatino Linotype"; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Έχει μεγάλη πλάκα όταν πας να τα βάλεις με ανθρώπους που έχουν μάθει να είναι μόνοι τους και δεν έχουν την ανάγκη σου!</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Θα φας τον εγωισμό σου στα μούτρα, το ναρκισσισμό σου στα μούτρα και ό,τι άλλο νομίζεις ότι μπορείς να δείξεις για να κάνεις επίδειξη.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Όταν θα το καταλάβεις, θα είναι αργά. Γι’ αυτό άλλαξε πλεύση το γρηγορότερο, εάν όντως σε ενδιαφέρει.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Ο άνθρωπος που έχει μάθει να είναι μόνος του και να περνάει καλά μόνος του, δεν σε έχει ανάγκη.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Εκείνος που πέρασε μέσα από τον ωκεανό της απογοήτευσης και κατάφερε να επιπλεύσει χωρίς “σωσίβια”, έχει μάθει πλέον να μην στηρίζεται σε κανέναν.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Έχει μάθει να επιλέγει, χωρίς το αίσθημα του φόβου της μοναξιάς. Έχει μάθει να ακούει τις ανάγκες του και να αγαπάει τον εαυτό του.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Έχει κάνει την αυτοκριτική του, έχει προσδιορίσει τα “θέλω” του και έχει κάνει ανασυγκρότηση της ζωής του.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις με φανφάρες και ανόητες υποσχέσεις.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Δεν μπορείς να τον δελεάσεις με φτηνές προσφορές και πρόσκαιρες απολαύσεις. Διότι δεν κάνει πλέον εκπτώσεις στα συναισθήματα του.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Ψάχνει το αληθινό, το απλό και εκείνους που ξέρουν τι θέλουν και τι τους γίνεται.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Αυτό είναι κακό νέο για σένα, που έχεις μάθει να “παίζεις”.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Και μην τον περάσεις ποτέ για αδύναμο και κακομοίρη επειδή είναι μόνος του… Αδύναμος είναι εκείνος, που πνίγεται από τους άλλους…για να ΜΗΝ είναι μόνος του!</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Αδύναμος είναι εκείνος, που φοράει μάσκα καθημερινά, για να γίνει αρεστός και αποδεκτός, μην τυχών και βρεθεί μόνος του.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Αν ήρθες λοιπόν με καλές προθέσεις, κάτσε. Αν ήρθες με αλήθειες, θα σε καλοδεχθεί και θα σε αγαπήσει.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Διαφορετικά…προχώρα το δρόμο σου για το επόμενο θύμα. Εδώ, “δεν σε σηκώνει το κλίμα”.</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"> Δε θα του λείψεις κιόλας!</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: right;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;">Έχει περάσει πολύ χειρότερα….</span></i></div><div style="font-family: "Palatino Linotype"; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Palatino Linotype; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: right;"><span style="background-color: white; color: #666699; font-size: 16px; text-align: start;"><span style="font-family: Great Vibes;">Μάνος Σαμοθρακής</span></span></div></span></i>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-28240045899629521882024-03-10T10:07:00.003+02:002024-03-10T10:07:39.402+02:00Ο Δαίμονας μέσα μου<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHSCD-R41rQz83U-cqXH_WU4bmGRIGgYp6_PmvgTBloNg89f62jiSqu6sGRaepHqaeynC4UGrHqJxatdj5vRXpwDq8hw0JRbm25LOpoVZAyk5QbwumorU1WHIIeiP93POUQ00irQgg6H2r0_zGG2Xuz6Uvx5YLL3X04Mgy1jA-6u3SxT3MrX6Es3TQOkY/s1600/The%20Demon%20in%20me.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1280" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHSCD-R41rQz83U-cqXH_WU4bmGRIGgYp6_PmvgTBloNg89f62jiSqu6sGRaepHqaeynC4UGrHqJxatdj5vRXpwDq8hw0JRbm25LOpoVZAyk5QbwumorU1WHIIeiP93POUQ00irQgg6H2r0_zGG2Xuz6Uvx5YLL3X04Mgy1jA-6u3SxT3MrX6Es3TQOkY/s1600/The%20Demon%20in%20me.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ενός ανθρώπου διέπεται από ασυνείδητους ενδοψυχικούς μηχανισμούς, οι οποίοι καθορίζουν την ποιότητα ζωής του. Κάποιοι από αυτούς έχουν ολέθριες επιδράσεις στην καθημερινότητα του, τον παραλύουν και τον ακινητοποιούν.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ένας από αυτούς του μηχανισμούς ψυχικής παράλυσης είναι η Ενοχή, η οποία μαζί με το φόβο αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο απέναντι σε μία παραγωγική ζωή.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Τι είναι όμως η ενοχή;</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στην καθημερινότητα χρησιμοποιούμε τον όρο ενοχή αναφερόμενοι ως επί το πλείστον σε ένα αίσθημα δυσφορίας, το οποίο έπεται μιας σκέψης ή πράξης που έχουμε κάνει και την οποία δεν εγκρίνουμε ως καλή. Ωστόσο, σαν ψυχολογικός μηχανισμός, η ενοχή έχει μία πιο διευρυμένη έννοια και καλύπτει όλο το φάσμα της ύπαρξης ενός ατόμου. Είναι ένας εσωτερικός δαίμονας, μία αρχή, μία εξουσία, η οποία μας ωθεί σε καταναγκαστικές πράξεις. Στον παρανομαστή της ενοχής βρίσκεται η έννοια του «πρεπισμού».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ενοχή λοιπόν είναι το δυσάρεστο συναίσθημα που εμφανίζεται όταν κάποιος δεν υπακούει στα εσωτερικευμένα <b><span style="color: #3d85c6;">«ΠΡΕΠΕΙ»</span></b>.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι συναίσθημα άγχους και δυσφορίας, δείγμα σκοταδισμού της ανθρώπινης ύπαρξης. Εμφανίζεται ως εσωτερική φωνή όταν αρχίζουμε να πράττουμε αυθόρμητα λέγοντας <b>«Έκανες μεγάλο διάλειμμα, ΠΡΕΠΕΙ να γυρίσεις στη δουλειά», «Δεν ΠΡΕΠΕΙ να ξενυχτάς», « ΠΡΕΠΕΙ να αποταμιεύεις για το μέλλον»</b> <b><span style="color: #3d85c6;">και φυσικά ο κατάλογος δεν έχει τέλος.</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ασχέτως αν μερικά από τα «πρέπει» είναι δυνατό να έχουν μακροπρόθεσμη ή βραχυπρόθεσμη χρησιμότητα, σε κάθε περίπτωση αποτελούν ένδειξη νεύρωσης και ψυχαναγκασμού. Είναι η υποταγή σε μία παράλογη εσωτερική εξουσία. Το παράδοξο είναι ότι όσο αυτή η υποταγή μεγαλώνει, τόσο τα αισθήματα ενοχής ισχυροποιούνται.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πρόκειται για κανόνες που ρυθμίζουν τη ζωή ενός ανθρώπου, οι οποίοι βέβαια δεν έχουν θεσπιστεί από τον ίδιο, όσο και αν αυτός πιστεύει το αντίθετο.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι προϊόντα ενδοβολής κανόνων, προτύπων συμπεριφοράς και μοντέλων εξουσίας που από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης μας έχουμε εσωτερικεύσει.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Δύο από τις ισχυρότερες μορφές ασυνείδητης ψυχικής εξουσίας είναι η οικογένεια και η κοινωνία.</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Από τη βρεφική ακόμα ηλικία το άτομο μαθαίνει να υπακούει σε νόμους και κανόνες, οι οποίοι έχουν την μορφή των «πρέπει» και περιορίζουν την ελεύθερη ανάπτυξη του.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα πρώτα λοιπόν «πρέπει» έρχονται από τους γονείς μας, οι οποίοι μας προβάλλουν ένα μοντέλο συμπεριφοράς και ρυθμιστικών κανόνων ζωής τα οποία στη μετέπειτα ηλικία μας τα εσωτερικεύουμε ασυνείδητα και ενεργούμε βάση αυτών. Μάλιστα, όταν παρεκκλίνουμε από αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς επέρχεται ένα αίσθημα ενοχής και δυσφορίας το οποίο δυσκολευόμαστε να εξηγήσουμε.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ένα πολύ απλό παράδειγμα θα αναδείξει πως αυτή η εσωτερικευμένη εξουσία των γονιών μας ρυθμίζει ασυνείδητα τη μετέπειτα ζωή μας. Ένας από τους πρώτους κανόνες που μαθαίνει πολύ μικρό παιδί είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ να κοιμάται νωρίς και να ξυπνάει νωρίς. Αυτός ο κανόνας έχει εσωτερικευθεί και εμφανίζεται με τη μορφή ενοχής όταν ο ενήλικας κοιμηθεί ή ξυπνήσει αργότερα από την ώρα που «πρέπει», παρόλο που δεν έχει καμία εξωτερική υποχρέωση.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEll9FnICu9emPcev3b3DhayyxugHhWb9hgLMngZekiPwoBXtB3IDMi7mkS9rcdSiewyilw95TiTDlaT1cJggx2p1ji1aC9jWtq04uB8IAbpRiKtReEiJ3LLu4vZr0VyFtxFezHF_3cKxUxB_tSIYJwRmET1H4Hom7iPpN3su8x8nQ5TtrZJnT__ufsQI/s2048/The%20Demon%20and%20me.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEll9FnICu9emPcev3b3DhayyxugHhWb9hgLMngZekiPwoBXtB3IDMi7mkS9rcdSiewyilw95TiTDlaT1cJggx2p1ji1aC9jWtq04uB8IAbpRiKtReEiJ3LLu4vZr0VyFtxFezHF_3cKxUxB_tSIYJwRmET1H4Hom7iPpN3su8x8nQ5TtrZJnT__ufsQI/s16000/The%20Demon%20and%20me.jpg" /></a></div><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι η ίδια φωνή που σου λέει «σταμάτα να διασκεδάζεις και πήγαινε να εργαστείς ή να μελετήσεις». Είναι η ενοχή που αισθάνεσαι αν πιεις ή φας λίγο παραπάνω ή αν αγοράσεις κάτι ακριβό επειδή και μόνο σου άρεσε.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στο ίδιο επίπεδο εσωτερικεύουμε και τις επιταγές της κοινωνίας. «Πρέπει» να παντρευτείς μέχρι μια συγκεκριμένη ηλικία, «πρέπει» να είσαι ευγενικός, εργατικός, καλοσυνάτος, αλτρουιστής και ούτω καθεξής. Όπως ανέφερα και πριν, όσο πιστά και αν ακολουθούμε αυτές τις αρχές, το αίσθημα της ενοχής θα παραμένει και θα μας βασανίζει. Θα παραμείνει διότι είναι ένδειξη ψυχικής δυσλειτουργίας, νεύρωσης και εσωτερικού θανάτου. Μέσω αυτής της υποταγής στα πρέπει και της συνακόλουθης ενοχής το άτομο χάνει τον εαυτό του, μπλοκάρει την ανάπτυξη της προσωπικότητας του και ζει μία ζωή που δεν του ανήκει.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μία άλλη ιδιότητα της ενοχής είναι το γεγονός ότι μας στερεί την απόλαυση της τωρινής στιγμής. Μας καθηλώνει στο παρελθόν προκαλώντας συναισθηματική δυσφορία και αδράνεια. Είναι ένα συναίσθημα που δεν επιφέρει καμία αλλαγή και δε διορθώνει καμία κατάσταση. Αντιθέτως, οδηγεί το άτομο σε ένα ψυχικό αδιέξοδο και σε μια ζωή μιζέριας, θλίψης και ανησυχίας τα οποία με τη σειρά τους τρέφουν τα αισθήματα ενοχής. Ασυνείδητα δηλαδή ενδυναμώνουμε τα συναισθήματα ενοχής, εισερχόμενοι σε ένα φαύλο κύκλο περιφρόνησης απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Προσωπικά πιστεύω ότι η ενοχή, παρότι δεν είναι ούτε ενστικτώδης ανάγκη ούτε εξυπηρετεί κάποια βιολογική σκοπιμότητα σε αντίθεση με το φόβο και το άγχος που μας προετοιμάζουν να αντιδράσουμε σε ένα απειλητικό ερέθισμα, είναι ο ισχυρότερος ψυχολογικός μηχανισμός που διέπει την ανθρώπινη ύπαρξη. Διότι, η ενοχή είναι το μόνο αίσθημα το οποίο ξεπερνά το μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου: το φόβο θανάτου. Πράγματι, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων επέλεξαν την αυτοκτονία ως την ύστατη λύτρωση από το αίσθημα ενοχής.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Το να απαλλαχθεί κανείς από τα συναισθήματα ενοχής και τα «πρέπει» απαιτεί συναισθηματική και ψυχολογική ωρίμανση.</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Βυθισμένοι με θρησκευτική ευλάβεια στον προγραμματισμό και την κατάτμηση της ύπαρξης μας δε μένει χρόνος να σκεφτούμε, να νιώσουμε και να αισθανθούμε.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έτσι, εκτελούμε το «καθήκον» μας όπως μας πρόσταξαν οι «εξωτερικές εξουσίες», αποφεύγοντας να κοιτάξουμε μέσα μας και να συγκρουστούμε με αυτές.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η διαδικασία φυσικά δεν είναι ευχάριστη διότι ξυπνάει τον «εσωτερικό μας δαίμονα» που τόσο μεθοδικά έχουμε ναρκώσει. Είναι όντως οδυνηρό να ανακαλύπτει κανείς ότι έχει ζήσει μια ζωή όπως οι άλλοι θέλανε, μία ζωή που δεν του ανήκει, που δεν τον εκφράζει.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σε κάθε περίπτωση όμως, η κατανόηση των ασυνείδητων κινήτρων της συμπεριφοράς μας είναι η κινητήριος δύναμη της αλλαγής και ψυχολογικής ωρίμανσης, ούριος άνεμος στο ταξίδι αναζήτησης της χαμένης αυθεντικότητας μας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span></i><div style="text-align: justify;"><br /></div>
<div style="text-align: right;"><a href="https://www.o-klooun.com/philosophy/o-esoterikos-mas-daimonas"><i><b><span style="font-family: Great Vibes;">via</span></b></i></a></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-31492419895053717892024-03-09T06:38:00.003+02:002024-03-09T06:43:14.344+02:00Σάρκα και αίμα και έκτη αίσθηση<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46ZQbj0-Kv6Mmi4OCHLrjFONA-B-g6rafRRifSDBvjrRMP5wtzSi2hZ35MosqxWZXsbM5Wyzg7p8BD3SzlnViNtzeNFDhIKU8N8qOXYSaiI5iyGmTRbnZN9noZnDVao2txKvtl9KnF6s5Z7Wiw3LCXPW4AQxX9T2oglYXOsvWsaPUFZcuMfnlA-p-Ayc/s1600/sixth%20sense.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1494" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi46ZQbj0-Kv6Mmi4OCHLrjFONA-B-g6rafRRifSDBvjrRMP5wtzSi2hZ35MosqxWZXsbM5Wyzg7p8BD3SzlnViNtzeNFDhIKU8N8qOXYSaiI5iyGmTRbnZN9noZnDVao2txKvtl9KnF6s5Z7Wiw3LCXPW4AQxX9T2oglYXOsvWsaPUFZcuMfnlA-p-Ayc/s1600/sixth%20sense.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"><blockquote> «Μπορεί εξωτερικά να βαδίζουμε στο θάνατο, εσωτερικά όμως, μέρα με την ημέρα, η ζωή μας ανανεώνεται»</blockquote></span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><i><b><span style="color: #e69138; font-family: Great Vibes;">(Β’ Κορ. 4, 16).</span></b></i></div><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ποιός είναι ο εξωτερικός άνθρωπος; Είναι εκείνος ο κοινός, ο γνωστός σε όλους άνθρωπος, που αποτελείται από σάρκα και αίμα, από το νευρικό του σύστημα και τα οστά του. Ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται την εξωτερική υλική φύση διά των πέντε του αισθήσεων, διά της οράσεως, της ακοής, της οσφρήσεως, της αφής και της γεύσεως. Η πνευματική του ζωή περιορίζεται στην αντίληψη διά των πέντε αισθήσεων της υλικής κτίσεως και την επεξεργασία τους με το νου και την καρδιά. Το ενδιαφέρον του περί τα πνευματικά πολύ σπάνια υπερβαίνει τα γήινα ενδιαφέροντα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αλλά ήδη από τα αρχαία χρόνια πάντοτε υπήρχαν βαθυστόχαστοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν κατανοήσει ότι η ζωή της ψυχής και του πνεύματος μας δεν καθορίζεται μόνο από τις επιδράσεις του υλικού κόσμου. Αυτοί κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος. Ο Έλληνας φιλόσοφος Πλωτίνος παρομοίαζε αυτή την διπλή ζωή της ψυχής και του πνεύματος του ανθρώπου με τη ζωή των αμφιβίων ζώων που μπορούν να ζουν και μέσα στο νερό και στη ξηρά. Το ίδιο και η ανθρώπινη ψυχή ζει όχι μόνο με τις γήινες σκέψεις και τις αντιλήψεις των πέντε αισθήσεων αλλά έχει και κάποια ακατανόητη και άγνωστη σε μας έκτη αίσθηση που αποτελεί το μέσο πρόσληψης των μυστικών νουθεσιών του Αγίου Πνεύματος και αντιλήψεως του αγγέλου φύλακά της. Δι’ αυτής μπορούμε να έχουμε μία βαθειά και ζωντανή κοινωνία με το Θεό, τους Αγγέλους, την Παναγία και τους Αγίους στις προσευχές μας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σ’ αυτή την πνευματική αντιμετώπιση του κόσμου συγκαταλέγονται και τα ανεξήγητα προαισθήματα, οι προβλέψεις, οι προρρήσεις, ακόμα και τα προφητικά όνειρα. Στη Βίβλο το βιβλίο της Εσθήρ, </span></i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">αρχίζει με μία καταπληκτική διήγηση του προφητικού ονείρου του Μαρδοχαίου για τον αγώνα του με τον Αμάν. Το όνειρο αυτό πραγματοποιήθηκε αργότερα σε όλες του τις λεπτομέρειες.</span></i></div></span></i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο ιδρυτής του λουθηρανισμού ο Λούθηρος βρήκε κάποτε σε μία βιβλιοθήκη μία παλαιά θεολογική πραγματεία στην οποία διάβασε μία ιδέα που του έκανε μεγάλη εντύπωση. Ο συγγραφέας του έργου αυτού έλεγε ότι <b><span style="color: #3d85c6;">η ανθρώπινη ψυχή έχει δύο μάτια. Το ένα είναι στραμμένο προς την κοινή ζωή των ανθρώπων, ενώ το άλλο έχει την ικανότητα να θεωρεί τη ζωή του άλλου κόσμου, και ουσιαστικά μόνο γι’ αυτό προορίζεται. Αλλά αυτά τα μάτια μπορούν να λειτουργήσουν μόνο ξεχωριστά το ένα από το άλλο και η πνευματική ζωή γίνεται ορατή μόνο τότε, όταν το ένα από τα δύο μάτια, το οποίο βλέπει μόνο τα υλικά, είναι κλειστό.</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πολύ πετυχημένη και ωραία έκφραση της ίδιας απόψεως την συναντάμε στο χριστιανό φιλόσοφο Ντε Πρελ. <b><span style="color: #3d85c6;"> </span></b></span></i><b><span style="color: #3d85c6;"><i>Αυτός λέει ότι τα άστρα λάμπουν στον ουρανό και την ημέρα </i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">αλλά εμείς δεν τα βλέπουμε επειδή τα επισκιάζει το φω</span></i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">ς του ηλίου. Τα άστρα αρχίζουν να φαίνονται μόνο τότε, όταν δύει ο ήλιος και πέφτει η νύχτα. Το ίδιο και η ψυχή, όταν την ξεκουφαίνει ο δυνατός θόρυβος των βιοτικών μεριμνών αυτή δεν ακούει τις λεπτές και τρυφερές φωνές του άνω κόσμου.</span></i></span></b></div></span><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div></i><div style="text-align: justify;"><i><i style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο εσωτερικός μας άνθρωπος, λοιπόν, είναι το πνεύμα μας, το οποίο είναι στραμμένο προς τα πάνω, προς τους ουρανούς, </span></i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b>εφ' όσον έχει προηγηθεί η ελευθέρωσή του με κόπο, αγώνα, επιμονή και πολλή προσπάθεια από τα γήινα ενδιαφέροντα και επιθυμίες.</b></span><i style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><i style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><i style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ζωή του πνευματικού ανθρώπου διαφέρει ριζικά </span></i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">από τη ζωή του ψυχικού ανθρώπου στο ότι ο ψυχικός, όσο πιο πολύ ζει, τόσο περισσότερο μαραίνεται και γερνά. Στο σώμα του, αρχίζοντας από την ηλικία των σαράντα ετών ή και νωρίτερα, αρχίζει μία εκφυλιστική διεργασία: αδυνατούν οι μυς, παρουσιάζονται δυσκολίες στο βάδισμα, η όραση και η ακοή εξασθενούν, η μνήμη χάνεται και τα δόντια πέφτουν.</span></i></i></div><i><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο εσωτερικός μας άνθρωπος, αντίθετα, μέρα με τη μέρα, ανακαινίζεται κατά τη διάρκεια όλης της ενσυνείδητης μας ζωής, αν το πνεύμα του δεν σέρνεται μέσα στις λάσπες της γήινης ζωής και πάντα θυμάται το λόγο του αποστόλου Παύλου: «Άνω σχώμεν τας καρδίας». Αν το μάτι μας εκείνο, που βλέπει μόνο τα γήινα, όλο και περισσότερο εξασθενίζει και τελικά νεκρώνεται, ενώ το άλλο μας μάτι, αυτό που είναι προορισμένο να θεωρεί τον πνευματικό κόσμο, αρχίζει να βλέπει πιο καθαρά. Έτσι μ’ αυτό τον τρόπο ο εσωτερικός μας άνθρωπος μέρα με τη μέρα ανακαινίζεται και πλησιάζει προς το Θεό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μέχρι τώρα όταν έκανα λόγο για τις επιδράσεις του άλλου κόσμου στον εσωτερικό άνθρωπο εννοούσα μόνο τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος και των φωτεινών επουρανίων δυνάμεων. Όμως είναι άκρως σημαντικό για μας να θυμόμαστε και το ότι οι σκοτεινές δυνάμεις του άδη, ο διάβολος και οι άγγελοι αυτού, ασκούν και αυτοί πάνω μας άλλου είδους αόρατες επιδράσεις. Με όλες τις δυνάμεις τους αυτοί προσπαθούν να προβάλουν εμπόδια στο έργο της ανακαίνισης του εσωτερικού μας ανθρώπου και να μην τον αφήσουν τελικά να πορευθεί το δρόμο που οδηγεί στο Θεό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πιστεύω ότι τώρα, σας είναι κατανοητό όλο το βάθος αυτού του λόγου του αποστόλου Παύλου: «Μπορεί εξωτερικά να βαδίζουμε στο θάνατο, εσωτερικά όμως, μέρα με την ημέρα, η ζωή μας ανανεώνεται» (Β’ Κορ. 4, 16). </span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Νομίζω ότι και από μόνοι σας μπορείτε να βγάλετε το σωστό συμπέρασμα απ’ όλα αυτά που σας είπα και να καταλάβετε ότι ο σκοπός της ζωής μας είναι η ανακαίνιση της ψυχής μας με την μεγάλη υπομονή στην τεθλιμμένη και την ακανθώδη αυτή οδό, που οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών. Είναι επίσης και η ακούραστη πάλη με τον διάβολο και τους κακούς αγγέλους του, που προσπαθούν να μας πλανήσουν για να εκτραπούμε από τη σωτήρια αυτή οδό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η θεία βοήθεια της Αγίας Τριάδος να μας δυναμώσει σ’ αυτή τη δύσκολη πορεία μας. Αμήν.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;"><b>πηγή: </b></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;"><b>Αγ. Λουκά Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, </b></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;"><b>«Λόγοι και ομιλίες»</b></span></i></div></i>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-82248623844664770862024-03-09T06:00:00.001+02:002024-03-09T07:28:36.056+02:00Τι κι αν το θέλεις, αν δεν μπορείς.. .. να αγαπήσεις;<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKI1d9VVZQ5DQDg_gN3czfmaYecCgUpe-iNC-tHNKRlAa55cpZlN9OgMYFhzdxHMCGVkKfjfVMsLmfzqN7YUgs-CVq5fcvPgKkh8t74pDlrtUMf_1lQ-dCkahA3WxLyUlqmRogMCQr0hHfIbi26195awzeOhtCY03jNqUL894SSZ_pKBL_mYG4IRTe9-s/s1600/the%20dragon%20in%20love.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKI1d9VVZQ5DQDg_gN3czfmaYecCgUpe-iNC-tHNKRlAa55cpZlN9OgMYFhzdxHMCGVkKfjfVMsLmfzqN7YUgs-CVq5fcvPgKkh8t74pDlrtUMf_1lQ-dCkahA3WxLyUlqmRogMCQr0hHfIbi26195awzeOhtCY03jNqUL894SSZ_pKBL_mYG4IRTe9-s/s1600/the%20dragon%20in%20love.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο δράκος ζούσε μοναχός σε χαμένες στα βουνά σπηλιές. Περνούσε τη μέρα του τριγυρνώντας από εδώ από εκεί.. αν και τον περισσότερο χρόνο καθόταν και συλλογιζότανε.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τι να κάνει ένας φτερωτός δράκος σε αυτά τα μέρη; Γιατί δεν βρίσκει άλλους δράκους να συναντήσει ;</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μία ημέρα εκεί που καθόταν ήρεμα, ήρθε μία παιχνιδιάρα νεράιδα και άρχισε να του πειράζει τα αυτιά.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ξαφνιάστηκε. Ήταν η πρώτη φορά που κάτι έμψυχο δεν φοβότανε μπροστά στην θέα του.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Γύρισε και την κοίταξε κατάματα ενώ αυτή συνέχιζε να του χαμογελάει.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">– Δεν φοβάσαι μήπως σε καταπιώ ;</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> – Όχι.. είμαι πολύ μικρούλα για να χορτάσεις.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">– Δεν φοβάσαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα ;</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">– Όχι.. όποτε θέλω εξαφανίζομαι.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">– Δεν φοβάσαι μήπως σε αγαπήσω ;</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η νεράιδα σάστισε. Γιατί ένας δράκος να αγαπήσει μία νεράιδα ; Γιατί μία νεράιδα να μη φοβάται ένα δράκο;</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> (η νεράιδα συνέχισε..)</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">– Όχι… όλοι θέλουν κάποτε να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο δράκος ένοιωσε ξαφνικά την επιθυμία να την αγκαλιάσει.. να την φιλήσει.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> </span><b><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes;"> Άπλωσε τα χέρια του αλλά τα νύχια μπήκαν βαθειά στη σάρκα της .</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> Άνοιξε το στόμα του αλλά έβγαλε φωτιές και τα φτερά της νεράιδας κάηκαν.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> Έβγαλε δάκρυα από τα μάτια του αλλά αυτά την έπνιξαν.</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η νεράιδα κάθισε και πέθανε στην αγκαλιά του.. <b><span style="color: #cc0000;">ο δράκος έμεινε και πάλι μόνος.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://www.lecturesbureau.gr/1/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%80/"><i><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;">via</span></b></i></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-35899187926429133442024-03-09T05:30:00.078+02:002024-03-09T08:22:44.642+02:00Εθελοτυφλούμε οικειοθελώς<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCJp6OxFHkQ9f9iDdf6t949siAIuT9C8ZVcWtL7Vd5db9OJpPAGujGKhH30MgkmP98YywpkRSJUhcB_JulcF0aFn0XkgyGeeHtRHO6KBNwcW7n1qZIOXZie3qt5wAf1N3C9Arlsk-ljj5_qIKuiA-vHi9h_neXifxF1PFmQWxEFBmoiatJUFn-UY8_acU/s1600/Blind%20Faith.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCJp6OxFHkQ9f9iDdf6t949siAIuT9C8ZVcWtL7Vd5db9OJpPAGujGKhH30MgkmP98YywpkRSJUhcB_JulcF0aFn0XkgyGeeHtRHO6KBNwcW7n1qZIOXZie3qt5wAf1N3C9Arlsk-ljj5_qIKuiA-vHi9h_neXifxF1PFmQWxEFBmoiatJUFn-UY8_acU/s1600/Blind%20Faith.jpg" /></a></div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"> </i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444; text-align: justify;"><br /></span></i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444; text-align: justify;"> Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι μεγάλες ιδέες είναι ιδιαίτερα ελκτικές. Φέρνουν τάξη στον κόσμο, δίνουν νόημα στη ζωή.</span></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span id="more-126374" style="box-sizing: border-box;"></span></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"> Όταν προσχωρούμε σε μιά ιδεολογία, βρίσκουμε αδελφές ψυχές με την ίδια κοσμοθεωρία, τις ίδιες πάνω κάτω αξίες κι η ζωή μας πάει πρίμα. Θα μπορούσαμε ακόμη και να πούμε ότι «παντρευόμαστε» με τις ιδέες μας. Μεγάλο μέρος της ταυτότητάς μας καθορίζεται από αυτό που πιστεύουμε και πάντα ψάχνουμε την επιβεβαίωσή του.</i></span></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"> Στην πραγματικότητα, πάμε κι ένα βήμα παραπέρα:</span></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"> </span><span style="box-sizing: border-box; color: #3d85c6;"><b>ο εγκέφαλός μας αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο κάθε πληροφορία που μπορεί να αμφισβητεί τα πιστεύω μας.</b></span></i></span></p><br /><br /><div style="text-align: right;"><i><b><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;">Wilful Blindness</span></b></i></div><div style="text-align: right;"><i><b><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;">Margaret Heffernan</span></b></i></div><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><br /></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"> Το 2004, μια ομάδα νευροεπιστημόνων προσπάθησε να βρει πώς γίνεται αυτό, ποια είναι δηλαδή η γνωστική διαδικασία. Ο καθηγητής Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Emory </span><strong style="box-sizing: border-box; color: #444444;">Drew Westen</strong><span style="color: #444444;">, εστίασε σ αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν </span><span style="box-sizing: border-box; color: #3d85c6;"><b>“παρακινούμενο συλλογισμό”</b></span><span style="color: #444444;"> ή όπως το έλεγε ο Φρόιντ </span><span style="box-sizing: border-box; color: #cc0000;"><b>“αμυντικό μηχανισμό”</b></span><span style="color: #444444;">:</span></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"> τη διαδικασία δηλαδή με την οποία οι άνθρωποι προσαρμόζουν αυτά που γνωρίζουν έτσι ώστε να αποφύγουν τα άσχημα συναισθήματα όπως το άγχος και η ενοχή. Ο καθηγητής πίστευε ότι τα νευρωνικά δίκτυα του εγκεφάλου θα προσπαθούσαν να ικανοποιήσουν και τα δύο είδη </span><span style="color: #3d85c6;"><b>"</b><span style="box-sizing: border-box;"><b>περιορισμών</b></span><b>"</b></span><span style="color: #444444;">: τους γνωστικούς περιορισμούς – δηλαδή θέλουμε να συνδυάσουμε πληροφορίες με τρόπο που να φαίνεται λογικός- και τους συναισθηματικούς περιορισμούς, που σημαίνει ότι θέλουμε επιπλέον να νιώθουμε καλά με τις πληροφορίες που λαμβάνουμε.</span></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"> Για να δοκιμάσει τη θεωρία του μαζί με την ομάδα του στρατολόγησαν 15 κομματόσκυλα από 1 κόμμα και 15 από τους «άλλους». Μέσω <strong style="box-sizing: border-box;">fMRI</strong> (Λειτουργική Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού) σκάναρε τους εγκεφάλους τους την ώρα που τους έβαλε να διαβάζουν διάφορες διπλές πολιτικές δηλώσεις, αποσπάσματα δηλαδή που το ένα αποδίδονταν στον αρχηγό του κόμματός τους και το άλλο στον αντίπαλο. Σε κάθε ζευγάρι δηλώσεων, μία ήταν απολύτως συμβατή με τη θέση του υποψηφίου, αλλά μία δήλωση ήταν αντιφατική. Ο Westen ήθελε να ανακαλύψει εάν ο εγκέφαλος θα χειριζόταν τις αντιφάσεις του προτιμώμενου υποψηφίου με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετώπιζε τις αντιφάσεις του αντιπαθητικού υποψηφίου.</i></span></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"> Το πείραμα διαπίστωσε – όπως θα περιμέναμε – ότι οι συμμετέχοντες </span><b><span style="color: #3d85c6;">«δεν δυσκολεύτηκαν να δουν τις αντιφάσεις του αντιπάλου, αλλά όταν ήρθαν αντιμέτωποι με δυνητικά ανησυχητικές πολιτικές πληροφορίες για τον "δικό τους", ενεργοποιήθηκε ένα δίκτυο νευρώνων που προκαλεί αγωνία και στρες. Ωστόσο όχι μόνο ο εγκέφαλος κατάφερε να σταματήσει την αγωνία μέσω λανθασμένων συλλογισμών – αλλά το έκανε και τσακ μπαμ. Τα νευρωνικά κυκλώματα που είναι επιφορτισμένα με τη ρύθμιση των συναισθηματικών καταστάσεων φαινόταν να επιστρατεύουν πεποιθήσεις που εξαλείφουν την αγωνία και τη σύγκρουση».</span></b></i></span></p><div class="code-block code-block-6" style="box-sizing: border-box; clear: both; color: #444444; margin: 8px 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><br style="box-sizing: border-box;" /></i></span></div><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"> Επίσης ο εγκέφαλος δεν σταματούσε στο να εξαλείφει τις δυσάρεστες αντιφάσεις. Λειτουργούσε και με υπερωρίες: για να αισθάνονται καλά τα πουλάκια μου τους ενεργοποίησε τα κυκλώματα ανταμοιβής χαρίζοντάς τους μια δόση θετικής ενίσχυσης για την προκατειλημμένη </span><b><span style="color: #cc0000;">«συλλογιστική»</span></b><span style="color: #444444;"> τους.</span></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"> Στο πείραμα, τα κυκλώματα ανταμοιβής που χρησιμοποιούσε ο εγκέφαλος ήταν τα ίδια που ενεργοποιούνται όταν ένας τοξικομανής παίρνει τη δόση του. Με άλλα λόγια, όταν βρίσκουμε κάπου τις σκέψεις με τις οποίες συμφωνούμε ή είμαστε σε θέση να εξαλείψουμε αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα, νιώθουμε το ίδιο είδος ευφορίας και σιγουριάς που νιώθει ένας εθισμένος όταν παίρνει τη δόση του: δηλαδή όλα πάνε καλά. Τουλάχιστον για λίγο.</i></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><br /></i></span></p><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcbCMc8p1NvaTXZwyxt7RvripxlcCOZMsQKK4QjXr7CJE1SBMrZO_W0-ErqZVQDpbTgy7TVHrvd1MvK8orJI5TloguoxIjIPq-14AGLp5t4Cyp4fhC9i9e7KTZEXiIy0ZzFgay2FsEZxQFMTMUbv_EKSUGdCQulZZMFg4p9xGw-6OmlNQTCJfCoYloMUY/s2048/Voluntary%20Blindness.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1335" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcbCMc8p1NvaTXZwyxt7RvripxlcCOZMsQKK4QjXr7CJE1SBMrZO_W0-ErqZVQDpbTgy7TVHrvd1MvK8orJI5TloguoxIjIPq-14AGLp5t4Cyp4fhC9i9e7KTZEXiIy0ZzFgay2FsEZxQFMTMUbv_EKSUGdCQulZZMFg4p9xGw-6OmlNQTCJfCoYloMUY/s16000/Voluntary%20Blindness.jpg" /></a></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /><i style="background-color: white;"><br /></i></span><p></p><p style="box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 25px; text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="color: #cc0000;"> Εν κατακλείδι,</span></strong><span style="color: #444444;"> στον εγκέφαλο δεν αρέσουν οι συγκρούσεις και προσπαθεί σκληρά για να τις επιλύει. Αυτός μπορεί να είναι ένας λόγος για τον οποίο, όταν συναντιόμαστε με ομοϊδεάτες μας, είναι πιο πιθανό να αναζητήσουμε κοινά σημεία παρά σημεία τριβής, γιατί κυριολεκτικά, νιώθουμε καλύτερα. Αλλά ταυτόχρονα το βλέπουμε και λογικό, ακόμα και όταν δεν είναι. Πράγμα που σημαίνει ότι την ώρα που αγωνιζόμαστε για να υπερασπιστούμε τις βασικές μας πεποιθήσεις, κινδυνεύουμε να εθελοτυφλούμε με τα στοιχεία που μπορεί να μας αποδεικνύουν ότι κάνουμε λάθος.</span></i></span></p><h2 dir="auto" style="box-sizing: border-box; color: #333333; font-weight: 400; line-height: 52px; margin: 0px 0px 10px; text-align: center;"><span style="box-sizing: border-box; color: blue;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><i style="background-color: white;">***</i></span></strong></span></h2><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: right;"><a href="https://web.facebook.com/george.giotis.54/posts/pfbid0aJnr98agCvEJKtrti5AUfbUAmCbTuE77wN4Xg6RbjAd5mwJxN6WANZgFX4RBxHiQl?_rdc=1&_rdr" rel="noopener" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: border-box; color: #e23d40; text-decoration-line: none;" target="_blank"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><i style="background-color: white;">Γιώργος Γιώτης</i></span></strong></a></p><p style="box-sizing: border-box; color: #444444; margin: 0px 0px 25px; text-align: right;"><strong style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><i style="background-color: white;"> <a href="https://antikleidi.com/2024/02/29/ehtelotiflia/" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; box-sizing: border-box; color: #e23d40; text-decoration-line: none;">via</a></i></span></strong></p>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-65612953591499068952024-03-05T11:14:00.000+02:002024-03-05T11:14:23.633+02:00Σε γεμίζει κάποιος όταν δεν έχεις χώρο για κανέναν άλλον<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZni_Rlw5xTUF-5Ncsb_PtPvPRWLhd18i4E7M8KpKbBksd2Qb-aNlFJvhfrQVZL3fXeFnwLDXJashrg8L4Q29QkmQCnplfFwg4RWhhMh95hswVZLY5-wuTngKd7c_9sPTC-lfXAIBFkOrOTAdm6AMgaFG_frN7bRYN2VoaNdrOAwk98vl74_iF4PD29FA/s1600/%CF%83%CE%B5%20%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" data-original-height="1378" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZni_Rlw5xTUF-5Ncsb_PtPvPRWLhd18i4E7M8KpKbBksd2Qb-aNlFJvhfrQVZL3fXeFnwLDXJashrg8L4Q29QkmQCnplfFwg4RWhhMh95hswVZLY5-wuTngKd7c_9sPTC-lfXAIBFkOrOTAdm6AMgaFG_frN7bRYN2VoaNdrOAwk98vl74_iF4PD29FA/s1600/%CF%83%CE%B5%20%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%20%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF.jpg"/></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η δύναμη που έχουμε στα χέρια μας όταν αντιλαμβανόμαστε πως μπορούμε να φτιάξουμε και να καθορίσουμε τα πάντα γύρω απ’ τον κόσμο μας είναι μοναδική. Κάποιοι από εμάς σπαταλήσαμε άπλετο χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν μπορούμε να αρκεστούμε σε ό,τι μέχρι στιγμής κατέχουμε, το οποίο βάσει των επιθυμιών μας την εκάστοτε στιγμή μπορεί να είναι ανεπαρκές. Ο φόβος κι η ανασφάλεια πάλι άλλων τους έχει κρατήσει δέσμιους στη φυλακή των επιλογών που πίστεψαν πως κάποτε ήταν γι’ αυτούς το προσδοκώμενο. Άλλοι πάλι τολμούν την αλλαγή κι επιμένουν στην κατάκτηση του ιδανικού γι’ αυτούς.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το μυστικό είναι να πιστέψεις πως έχεις την ικανότητα να καταφέρεις τα πάντα. Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Συνθέτεις ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ των εμπειριών σου, διαλέγεις ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο και προχωράς. Και κρατάς κοντά σου μόνο τα πολύτιμα. Αυτά που μαζί τους έχεις φανταστεί να περνάς τις πιο όμορφες στιγμές. Άτομα που θα σε συντροφεύουν και θα σου προσφέρουν μόνο ανιδιοτελή αγάπη. Τον άνθρωπο αυτόν που το πεπρωμένο θα σου υποδείξει κι εσύ θα καθορίσεις πως είναι ο ένας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Εκείνον που σε καλύπτει ολοκληρωτικά</span></b>.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όταν έχεις αυτό που πραγματικά σε κάνει να αισθάνεσαι πλήρης, αδιαφορείς για τις υπόλοιπες επιλογές που παρουσιάζονται γύρω σου. Η μόνη σου επιθυμία είναι να σε γεμίζει, όχι μόνο με την παρουσία του μα με όλο του το είναι. Να καταλαβαίνει την ψυχή και να διαβάζει το μυαλό σου. Οτιδήποτε άλλο να μοιάζει αδιάφορο στα μάτια σου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Να προσπερνάς καταστάσεις που θα μπορούσες να είσαι μέρος τους. Μέσα στην πληθώρα των επιλογών που έχεις, να προτιμάς εκείνο το ένα. Ανάμεσα σε τόσα να παραμένεις τυφλός σε όσα δεν πληρούν τις προϋποθέσεις και δεν είναι αρκετά για να σε πάνε στα σύννεφα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι εκείνο το μοναδικό συναίσθημα. Η ασίγαστη επιθυμία να κρυφτείς μέσα του και να μη φοβάσαι το παραμικρό. Να σε συνεπαίρνει και να σου απογειώνει τις αισθήσεις. Αυτό που σε ταξιδεύει κι όχι κάτι που μένει στάσιμο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Literata; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfFNTlwwSk-iklM1Tr1cJ6CocSDiPbJ7KyydoVXG9xP0nPm3OlOu6JgvNDRlWGID6rt7cmt932lq-cg7gHRObUgGQVP_Rk8QLcvkNlAwLW0ag5SHn6cXZBzZ174syam16TK24RaHWyEqjd_8V3jx6bCeETLGQiK5Niug1yeuH0KDBUPRlHJOSMvdKhdSQ/s2048/%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B9%20%CF%83%CE%B5%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CE%B3%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1152" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfFNTlwwSk-iklM1Tr1cJ6CocSDiPbJ7KyydoVXG9xP0nPm3OlOu6JgvNDRlWGID6rt7cmt932lq-cg7gHRObUgGQVP_Rk8QLcvkNlAwLW0ag5SHn6cXZBzZ174syam16TK24RaHWyEqjd_8V3jx6bCeETLGQiK5Niug1yeuH0KDBUPRlHJOSMvdKhdSQ/s16000/%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B5%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CE%BD%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CF%83%CE%B5%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B9%20%CF%83%CE%B5%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%20%CE%B3%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%BF%20%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%20.jpg" /></a></div><br /><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο μοναδικός που θα αποτελεί για σένα πυξίδα και μαζί του δε θα χάνεσαι σε καταστάσεις που σε κατευθύνουν σε λάθος συναισθήματα. Που δίπλα του θα πάψεις να είσαι έρμαιο της ανάγκης σου για συντροφιά, μα υπηρέτης της δίψας σου για πίστη κι αφοσίωση. Και το κορμί σου θα υπακούει μόνο στα δικά του καλέσματα. Κι η ανάγκη αυτή θα γίνεται μέρα με τη μέρα επιτακτική. Θα υπερβαίνει ό,τι μέχρι τώρα έχεις συναντήσει, θα κλείνει ένα-ένα τα κεφάλαια του παρελθόντος σου ανοίγοντας μόνο ένα. Το απόλυτο δικό σας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όταν έρθει το αισθάνεσαι. Η παρουσία του φωτίζει τη ζωή σου κι η λάμψη αντανακλά σε όλες σου τις αισθήσεις. Νιώθεις την καρδιά σου να φτερουγίζει και στο άκουσμα αυτής διαλύονται όλα τα σύννεφα των αμφιβολιών που καιρό τώρα σκέπαζαν σκοτεινά τον ουρανό σου. Θα σου σπάσει τις άμυνες, θα γκρεμίσει τα τείχη των φόβων σου όσο απόρθητα κι αν είναι. Κι επάνω στα χαλάσματα τους θα χτίσει τη γέφυρα της δικής σας εμπιστοσύνης.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η αλήθεια που θα αντικατοπτρίζει το χαμόγελο αυτού του ανθρώπου θα αποτελεί για σένα την κινητήρια δύναμη να αντιμετωπίσεις τα πάντα. Και κοντά του δε θα χρειαστεί καν να κρύβεσαι. Δε θα διστάζεις να απελευθερώσεις τις αδυναμίες σου. Γιατί ξέρεις πως θα γίνουν κι αυτές κομμάτι της αγάπης σας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δε θα χορταίνεις να τον χαζεύεις. Όταν αντικρίζεις το πρόσωπό του, θα συναντάς στην όψη του να ζωγραφίζονται όλες οι λιακάδες του κόσμου. Και θα έχει τα μόνα χέρια που θα αποζητάς να σε κρατούν. Τα μόνα που θα σ’ αγγίζουν. Κι αυτό το άγγιγμα θα κάνει το σώμα σου να τρέμει, να ριγεί και να χάνεται. Δε θα αποζητάς κοντά σου καμία άλλη παρουσία πέρα απ’ τη δική του. Δε θα μπορείς να διανοηθείς να βρίσκεσαι πουθενά αλλού παρά μόνο μαζί του.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Καθετί που θα κάνετε μαζί θα αποκτά άλλο νόημα. Απλά καθημερινά πράγματα θα μετατρέπονται σε μοναδικές στιγμές ευτυχίας. Κάθε δρόμος που έχεις περπατήσει και μέρος που έχεις πάει θα φαντάζει τελείως διαφορετικό όταν είσαι μαζί του. Και κάθε ξύπνημα θα φοράει τη δική του καλημέρα. Μια καλημέρα που θα σου αλλάζει όλη σου την καθημερινότητα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και καθώς ο χρόνος θα κυλάει, θα γίνεστε ένα, θα δένεστε όλο και πιο πολύ. Οι αναμνήσεις σας θα είναι κοινές. Κοινοί οι φόβοι, κοινές ανησυχίες, κοινές οι πράξεις κι οι στιγμές. Ο φόβος μη χαλάσει και μη χαθεί η μαγεία θα σε κυριεύει μα θα σε εγκαταλείπει τη στιγμή που θα τον έχεις κοντά σου. Και θα σου επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο πως ό,τι αισθάνεσαι είναι αμοιβαίο. Και πως όσα κι αν φέρει ο καιρός, αποτελεί και μια καινούρια δοκιμασία που θα γεννήσει καινούρια συναισθήματα. Πιο βαθιά κι ουσιαστικά. Και φυσικά αναντικατάστατα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο όρος πληρότητα δεν έχει για όλους την ίδια σημαία και βαρύτητα. Υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα σε αυτό που θα θέλαμε να αποκτήσουμε και σε αυτό που ρεαλιστικά έχουμε. Κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει με σιγουριά το λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι συμβιβαζόμαστε με κάτι μέτριο ή κατώτερο από αυτό που μας αξίζει. Το πόσο ο καθένας μας αντικειμενικά αξίζει δεν προσδιορίζεται από έναν αλλά από πολλούς παράγοντες. Την αυτοεκτίμησή μας, την ικανότητά μας να αναγνωρίσουμε τις ειλικρινείς μας επιθυμίες αλλά και το θάρρος που μας διακατέχει να διεκδικήσουμε το καθετί.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPmPs4BZWh1hUhYrerOWcEA9SUXj3Vzmw-ZIVtjrBkOHGlK8YXDZp4_NXwMBVM2fGzVvlcugN6L34fudwj2CaRApc5_m71aYqoDXmik2YMywh-uWLoJOJ5PVL_38VNZVm0yymhXGmzxpSQCvyrd2A3Gfy1BKbdFS8v7Qy537epTVpAoJntNfO8ydpJEk0/s2048/GaudenzioFerrari_StorieCristo_Varallo2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1104" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPmPs4BZWh1hUhYrerOWcEA9SUXj3Vzmw-ZIVtjrBkOHGlK8YXDZp4_NXwMBVM2fGzVvlcugN6L34fudwj2CaRApc5_m71aYqoDXmik2YMywh-uWLoJOJ5PVL_38VNZVm0yymhXGmzxpSQCvyrd2A3Gfy1BKbdFS8v7Qy537epTVpAoJntNfO8ydpJEk0/s16000/GaudenzioFerrari_StorieCristo_Varallo2.jpg" /></a></div><br /><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε μέσα μας και να αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε αυτό που πραγματικά μας γεμίζει. Θα αναλωνόμασταν σε καταστάσεις που λαμβάνουν χώρο στη ζωή μας αδικαιολόγητα;</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><a href="https://pointfromview.blogspot.com/2023/09/blog-post_5.html">via</a></span></i></div></span></i><div id="gtx-trans" style="left: -20px; position: absolute; top: 7147.33px;"><div class="gtx-trans-icon"></div></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-6510228394715261782024-03-05T10:12:00.003+02:002024-03-05T10:13:16.205+02:00Ψεύτικες οι Χαρές, Πραγματική η Ευτυχία<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO4cPJ5P9v_yjXQO6sHK7WGnVuVJvfnzEEgBVEVLQrCOR75gCEKQ5u4_t2CRZ5BbtNRF_cxLMltzmSMQPHT8niKEN2xkyLfixepoNwHjJk1DefkuLMx8RKMazbWKcZaYYpvYuoDqEa97-y40esyJs0b0GOB10dZHRfH15TAnBFK9QzzDSSlDKjK92iYbE/s2048/H.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO4cPJ5P9v_yjXQO6sHK7WGnVuVJvfnzEEgBVEVLQrCOR75gCEKQ5u4_t2CRZ5BbtNRF_cxLMltzmSMQPHT8niKEN2xkyLfixepoNwHjJk1DefkuLMx8RKMazbWKcZaYYpvYuoDqEa97-y40esyJs0b0GOB10dZHRfH15TAnBFK9QzzDSSlDKjK92iYbE/s16000/H.jpg" /></a></div><br /><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αληθινά, η φτώχια είναι φοβερό θηρίο. Όποιος το νικήσει όμως και φτάξει να μην το φοβάται, θα βρει μεγάλα πλούτη μέσα του.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τούτη την αφοβία τη δίνει ο Κύριος, άμα ταπεινωθεί ο άνθρωπος.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σ’ αυτόν τον πόλεμο που η αντρία λέγεται ταπείνωση, και τα βραβεία είναι καταφρόνεση και εξευτελισμός, δεν βαστάνε οι αντρείοι του κόσμου.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όποιος δεν περάσει από τη φωτιά της δοκιμής, δεν ένοιωσε αληθινά τί είναι η ζωή, και γιατί ο Χριστός είπε:</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">«Εγώ είμαι η ζωή»,</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">και γιατί είπε πάλι:</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">«Μακάριοι οι πικραμένοι, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούνε».</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όποιος δεν απελπίσθηκε από όλα, δεν τρέχει κοντά στον Θεό, γιατί λογαριάζει πως υπάρχουνε κι άλλοι προστάτες γι’ αυτόν, παρεκτός του Θεού.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Λογαριάζω πως οι σημερινοί οι άνθρωποι είναι πιο φτωχοί στο απομέσα πλούτος και γι’ αυτό έχουνε ανάγκη από τόσα πολλά μάταια πράματα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αυτά που λένε χαρές και ηδονές, τα δοκίμασα κι εγώ σαν άνθρωπος, και πίστευα κι εγώ πως ήτανε στ’ αληθινά χαρά κι ευτυχία. Μα γλήγορα κατάλαβα πως ήτανε ψευτιές και φαντασίες ασύστατες, και πως χοντραίνουνε την ψυχή και στραβώνουνε τα πνευματικά της μάτια, και τότε δε μπορεί να δει, και γίνεται κακιά κι αλύπητη στον πόνο τ’ αδερφού της, αδιάντροπη, ακατάδεκτη, άθεη, θυμώτρα, αιμοβόρα.</span></i></div></span></i><div dir="ltr" style="margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #f1c232;"><blockquote> Όσοι είναι σκλάβοι στην καλοπέραση του κορμιού τους δεν έχουνε αληθινή χαρά, γιατί δεν έχουνε ειρήνη.</blockquote></span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Για τούτο θέλουνε να βρίσκουνται μέσα σε φουρτούνα και να ζαλίζουνται, ώστε να θαρούνε πως είναι φτυχισμένοι.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η χαρά η αληθινή είναι μια θέρμη της διάνοιας και μιαν ελπίδα της καρδιάς που τις αξώνουνται όσοι θέλουνε να μην τους ξέρουνε οι άνθρωποι, για να τους ξέρει ο Θεός.</span></i></div></span><div style="background-color: white; color: #2e2e2e; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: x-large; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; transition: all 0s ease 0s;"><br style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;" /></div><div style="background-color: white; color: #2e2e2e; font-size: 14px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: right; transition: all 0s ease 0s;"><i style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><span style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><b><span style="font-family: Great Vibes;">Φώτης Κόντογλου</span></b></span></i></div><div style="background-color: white; color: #2e2e2e; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: x-large; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; transition: all 0s ease 0s;"><br style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;" /></div></i><br /><div style="text-align: right;"><i><b><span style="font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></i></div><div style="outline: 0px; text-align: right; transition: all 0s ease 0s;"><a href="http://istologio.org/?p=8502" style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;"></a><a href="https://pointfromview.blogspot.com/2019/01/blog-post_13.html" style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><i><b><span style="font-family: Great Vibes;">via</span></b></i></a></div></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-57953036507811882302024-03-05T09:40:00.002+02:002024-03-05T09:40:23.440+02:00Οι επιλογές μας ορίζουν τη μοίρα μας και όχι το αντίστροφο<div style="text-align: justify;"><span style="color: #3d85c6; font-style: italic; font-weight: 700;"><span style="font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi66x3Ab1cqhBnMm_OWxnY0kPE3YMRdFAEEV_qpVd3g_xn8g5C5ECE9Ei4PvOqyo4AXednsy13RPf7t9CRT9VIvjnFOHnmWepUt3eYrfscquAlPx0uGQxiHyzaNikY6FkRV1fqFj4YM8H0FxLUBeJSNbtLwddljgBFbOZhIX1pf-FUeE-3I6JqX2vVLCQE/s2048/xx.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi66x3Ab1cqhBnMm_OWxnY0kPE3YMRdFAEEV_qpVd3g_xn8g5C5ECE9Ei4PvOqyo4AXednsy13RPf7t9CRT9VIvjnFOHnmWepUt3eYrfscquAlPx0uGQxiHyzaNikY6FkRV1fqFj4YM8H0FxLUBeJSNbtLwddljgBFbOZhIX1pf-FUeE-3I6JqX2vVLCQE/s16000/xx.jpg" /></a></div><br /><br /></span></span></div><i><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><span style="color: #3d85c6; font-weight: 700;"><br /></span></div><b><div style="text-align: justify;"><i><b><span style="color: #3d85c6;"> <span style="font-family: Literata;"></span></span></b></i><blockquote><i><b><span style="color: #3d85c6;"><span style="font-family: Literata;">Η μοίρα μας δεν εξαρτάται από την τύχη αλλά </span></span></b></i><i style="color: #3d85c6;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata;">είναι αποτέλεσμα των συνεχόμενων επιλογών που κάνουμε στη ζωή μας.</span></b></i></blockquote><i style="color: #3d85c6;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata;"></span></b></i></div></b></span></i><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #2e2e2e; line-height: 26px; margin: 0px 0px 25px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; transition: all 0s ease 0s;"><div style="margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; transition: all 0s ease 0s;"><span style="margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><span face=""helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif" style="font-family: Literata; font-size: large; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><i style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><span style="color: #444444; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><span id="more-101140" style="box-sizing: border-box; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"></span></span></i></span></span></div></div><i><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι ευκαιρίες, δεν είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε σαν αποτέλεσμα τύχης ή συγκυριών. Τις ευκαιρίες στη ζωή μας πρέπει να τις δημιουργούμε ΕΜΕΙΣ για τον εαυτό μας. Το μέλλον μας είναι κάτι που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε και δυστυχώς μόνο όταν αρχίσουμε να λειτουργούμε με αυτή την πεποίθηση και πάψουμε να είμαστε μοιρολάτρες θα δούμε την ζωή μας να αλλάζει δραματικά και να αρχίζει να μοιάζει με εκείνη την ζωή που ονειρευτήκαμε για τον εαυτό μας.</span></i></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όλα αυτά που θα θέλαμε να μας συμβούν λοιπόν, δεν μας συμβαίνουν γιατί εμείς δεν τα προκαλούμε για να μας συμβούν – γιατί εμείς δεν έχουμε κάνει τις σωστές επιλογές που θα μας οδηγήσουν στην εκπλήρωση των στόχων και των ονείρων μας. Η κάθε επιλογή μας έχει τις επιπτώσεις και τα αποτελέσματα της στην ζωή μας, είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά. Το σύνολο των επιπτώσεων των επιλογών μας είναι αυτό που καθορίζει το ποιοι είμαστε και το τι έχουμε πετύχει.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πολλοί λένε ότι η ζωή μας είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα μας. Αλλά αν το δείτε πιο προσεκτικά ο ίδιος μας <b><span style="color: #cc0000;">ο χαρακτήρας διαμορφώνεται και αυτός από τις επιλογές μας.</span></b> Πάρτε για παράδειγμα την επιλογή που ο καθένας μας έχει για την μόρφωση ή για την πνευματικότητα. Είναι επιλογή μας το αν θα σπουδάσουμε ή όχι. Είναι επιλογή μας το αν θα επιθυμήσουμε να εμβαθύνουμε στο νόημα της ζωής ή αν θα παραμείνουμε επιφανειακοί και λάτρεις της ύλης.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι επιλογή μας εάν θα προσπαθήσουμε να σώσουμε τον γάμο μας ή να διατηρήσουμε τη σχέση μας ή αν θα προκόψουμε στην δουλειά μας ή ακόμα εάν θα ευτυχίσουμε ή θα δυστυχήσουμε στη ζωή μας. Ναι, ακόμα και αυτή η ευτυχία εξαρτάται από την επιλογή του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Είναι το ποτήρι μας μισό – άδειο ή μισό – γεμάτο; Είμαστε επιτυχημένοι γιατί αξίζουμε την επιτυχία ή είμαστε αποτυχημένοι γιατί είμαστε άτυχοι; Τελικά, είμαστε υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μας....</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Κάποιοι θα πουν :</span></b> <b><span style="color: #3d85c6;">«Δεν επέλεξα να μην έχω χρήματα, δεν έχω επιλέξει να είμαι άρρωστος, δεν έχω επιλέξει να είμαι δυστυχισμένος....!» </span></b>Ναι, σαφώς, κανένας δεν επιλέγει να είναι φτωχός, αλλά όμως επιλέγει να ξοδεύει περισσότερα από όσα κερδίζει και να είναι χρεωμένος μέχρι τον λαιμό ή επιλέγει να επιθυμεί πράγματα χωρίς να σκέφτεται τρόπους για να τα αποκτήσει. Κανένας δεν επιλέγει να είναι άρρωστος αλλά είναι επιλογή του μια ζωή να καπνίζει, να μην ασκείται, να καταναλώνει βλαβερά φαγητά, να κάνει κατάχρηση αλκοόλ και είναι μόνιμα αγχωμένος. Όσο για την δυστυχία κανείς δεν θα ήθελε να είναι δυστυχισμένος αλλά δεν προσέχει το πως φέρεται στο σύντροφο του, έχει παραμελήσει την οικογένεια και τους φίλους του, έχει γίνει εργασιομανής και έχει μείνει μόνος, έχει γίνει πικρόχολος, απότομος και εριστικός. Μετά λοιπόν φταίει η μοίρα; Όχι... δεν φταίει καμία μοίρα και καμία σκοτεινή συνομωσία του σύμπαντος που μας θέλει να δυστυχούμε, να αποτυγχάνουμε, να χωρίζουμε, να πονάμε και να υποφέρουμε. <b><span style="color: #cc0000;">ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ! Εμείς και οι λανθασμένες επιλογές μας....</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δυστυχώς είναι δύσκολο να καταλάβουμε την στιγμή που κάνουμε μια επιλογή ή που παίρνουμε μια απόφαση, το αντίκτυπο που η επιλογή αυτή θα έχει στην μετέπειτα ζωή μας. Δεν γνωρίζουμε εάν η επιλογή μας θα μας φέρει επιτυχία και ευτυχία ή προβλήματα και δυστυχία, έτσι δεν είναι; Αλλά πάντα θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να επιλέγουμε και το θάρρος να διορθώνουμε τις λανθασμένες μας επιλογές. Οι λανθασμένες επιλογές δεν διορθώνονται με άλλα λάθη, αλλά με μια καινούργια και αντικειμενική αντιμετώπιση της ζωής μας και των καταστάσεων στις οποίες κατά καιρούς βρισκόμαστε. Οι σωστές εκτιμήσεις, οδηγούν στις σωστές επιλογές.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την σημασία που έχουν οι επιλογές μας - η ελεύθερη βούληση μας – το Θείο αυτό δώρο που μας δόθηκε αλλά που δυστυχώς επιλέγουμε να μην το χρησιμοποιούμε. Πολλές φορές αποφασίζουμε χωρίς να σκεφτούμε. Άλλες φορές πάλι δεν δίνουμε σημασία στις αποφάσεις μας και έχουμε μια περίεργη πεποίθηση ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό που θα αποφασίσουμε, ότι δεν θα μας επηρεάσει. Μας είναι πιο εύκολο να ρίξουμε το φταίξιμο ( και την ευθύνη) της ζωής μας στους άλλους, στην ατυχία, στην μοίρα και σε χιλιάδες άλλα πράγματα...εκτός από τον εαυτό μας. Μόλις συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη μας και μόλις καταλάβουμε την δύναμη που οι επιλογές μας μπορούν να μας χαρίσουν μόνο τότε μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας. Είναι στο χέρι μας να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε μέχρι τώρα και που δεν μας βγήκε σε καλό και είναι στο χέρι μας να τολμήσουμε και να δώσουμε μια γροθιά στο χθες συνθλίβοντας το και κτίζοντας πάνω στα συντρίμμια του την καινούργια μας ζωή. Είναι στο χέρι μας να μείνουμε βολεμένοι στην δυστυχία μας ή να τολμήσουμε το άγνωστο που θα μας οδηγήσει στην ευτυχία μας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK15PU6ea_zc7_3q4lJlQPc8WEHSN2xUSB-5c8KXcyHptaVF47TsyWHLa9eNlx3NhcgIRMzPEUFCAASGIWNz5_xu3u6kPlj04_4QCGYxjp9y_L-leRqpe9_4uWYYgYrm93mk5W4O19lt9LTl_cS9eQQ2FtQ1mrDrrGC4q9aLkvCfwn6oQcZKxQIqkGH1A/s2048/12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1395" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK15PU6ea_zc7_3q4lJlQPc8WEHSN2xUSB-5c8KXcyHptaVF47TsyWHLa9eNlx3NhcgIRMzPEUFCAASGIWNz5_xu3u6kPlj04_4QCGYxjp9y_L-leRqpe9_4uWYYgYrm93mk5W4O19lt9LTl_cS9eQQ2FtQ1mrDrrGC4q9aLkvCfwn6oQcZKxQIqkGH1A/s16000/12.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ευτυχία μας και η επίτευξη των στόχων μας στηρίζεται και στην ψυχική μας κατάσταση. Εάν έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε από τους φόβους μας, τον θυμό μας και την άρνηση, εάν έχουμε το θάρρος να ζούμε την κάθε μας στιγμή και εάν έχουμε την δύναμη να δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα βασισμένη στις προσωπικές μας αξίες, εάν δεν απορρίπτουμε την ευτυχία μας αλλά την αγκαλιάζουμε και την ενθαρρύνουμε καθημερινά τότε είμαστε και ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι αλλά και εσωτερικά γαλήνιοι. Είναι δική μας επιλογή το να μετατρέπουμε κάθε γεγονός στην ζωή μας σε πηγή μάθησης, σε ελπίδα, σε δύναμη για να ξεκινήσουμε ένα καινούργιο αγώνα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVRh0S6ryXcHkaCj_edcudTo27pGiSmYqUceZffuR_N0gyMdOBu2BSxDcoOOjxptNb9zamd2XYhyphenhyphenaw6DZFEPKSv7qZgZQNw6oivdmNHgaVKjSZt9EqBxqMjES1MndrOXD2jmAxDsAfR4HgPXreH_S2Xt4a6SXDBssytPG28HOJTNA0TPKp63UhO2-MBfg/s2048/13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVRh0S6ryXcHkaCj_edcudTo27pGiSmYqUceZffuR_N0gyMdOBu2BSxDcoOOjxptNb9zamd2XYhyphenhyphenaw6DZFEPKSv7qZgZQNw6oivdmNHgaVKjSZt9EqBxqMjES1MndrOXD2jmAxDsAfR4HgPXreH_S2Xt4a6SXDBssytPG28HOJTNA0TPKp63UhO2-MBfg/s16000/13.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πρόσφατα έπιασα τον εαυτό μου να κατηγορεί την τύχη ή μάλλον την ατυχία για κάτι που μου συνέβηκε. Πόσοι από εμάς καθημερινά βασανιζόμαστε ή στεναχωριόμαστε με κάποιο γεγονός; Τη σχέση μας, την δουλειά μας, τα οικονομικά μας, την οικογένεια μας κ.λ; Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς. Μόλις λοιπόν μου πέρασε η απογοήτευση και τα νεύρα, αφού μίλησα με τον εαυτό μου και έκανα τον απολογισμό μου κατάλαβα πως οδηγήθηκα σε αυτή την "ατυχία" γιατί επέλεξα να ακούσω λόγια που πραγματικά δεν πίστευα, γιατί επέλεξα να δείξω εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που ήξερα πως δεν είχαν βαρύτητα λόγου και γιατί επέλεξα να παραμένω σε μια κατάσταση που μου φέρνει δυστυχία, απογοήτευση και με φορτίζει με συνεχή αρνητική ενέργεια! Ωραία μέχρι εδώ… αλλά τι κάνω γι αυτό; Η κατανόηση των λανθασμένων επιλογών δεν είναι αρκετή αλλά είναι το πρώτο βήμα προς την αλλαγή εάν συνοδεύεται και από καινούργιες "διορθωτικές" επιλογές που θα με έβγαζαν από τον φαύλο κύκλο.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Βήμα πρώτο :</span></b> Έκανα λάθος… το παραδέχομαι και φέρω εγώ και κανένας άλλο την ευθύνη της κατάσταση αυτής! Πόσο σοβαρό ήταν το λάθος μου; Μου έγινε το πάθημα, μάθημα; Τι μαθήματα έχω πάρει;</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Βήμα δεύτερο:</span></b> Πως μπορώ να διορθώσω το λάθος μου; Ποιες θα πρέπει να είναι οι επιλογές μου; Προσπαθώ να μην τα βάλω κάτω με την "ατυχία" μου. Τι είναι αυτό που αν άλλαζε θα με έκανε να νιώσω καλύτερα; Να αρχίσω επιτέλους να ακούω την διαίσθηση μου και τις πραγματικές μου επιθυμίες για το θέμα που με απασχολεί. Και ακόμα και αν οι επιθυμίες μου με φοβίζουν… θα πρέπει να βρω το θάρρος και το κουράγιο να τις αντιμετωπίσω και να κάνω ένα βήμα πάνω από το πρόβλημα που με βασανίζει.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Βήμα τρίτο :</span></b> Εάν οι κινήσεις που επέλεξα να κάνω δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει να είμαι σε θέση να σκεφτώ καινούργιους τρόπους αντιμετώπισης και να κάνω καινούργιες κινήσεις.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αυτός είναι ένας πολύ απλός τρόπος εξέτασης και αναθεώρησης επιλογών που μπορεί να γίνει εξαιρετικά πολύπλοκος ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας. Η ουσία σε όλες τις περιπτώσεις παραμένει όμως η ίδια : <b><span style="color: #3d85c6;">Αυτοκριτική -Δράση - Επανεξέταση επιλογών.</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Η ζωή είναι μια ασύλληπτα υπέροχη περιπέτεια. Την έχετε ποτέ δει έτσι ή απλά την αντιμετωπίζετε σαν ένα σκληρό αγώνα που σας πληγώνει και σας εξαντλεί; Η ζωή που όλοι ζούμε είναι δική μας επιλογή, με τα καλά της, με τα στραβά της, με τα λάθη της και τις επιτυχίες της. Είναι όμορφο να έχουμε την επίγνωση, ότι παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, παρ 'όλες τις δυσκολίες, πάντα υπάρχει κάτι που θα μας κάνει να χαμογελάσουμε και κάτι που θα αξίζει έστω και στιγμιαία να μας φέρει την ευτυχία. Είναι σημαντικό να έχουμε την επίγνωση ότι στα χέρια μας κρατάμε εκείνο το μαγικό ραβδάκι που μπορεί να μετατρέψει την αναποδιά σε απίστευτη τύχη, την στεναχώρια σε γνώση, την απογοήτευση σε αυτοπροστασία, τον πόνο σε δημιουργία και την αδυναμία σε τεράστια πηγή δύναμης. Αν λοιπόν νιώσετε πως κάτι στη ζωή σας, σας κάνει δυστυχισμένους, κάντε μια γερή αυτοκριτική, πάρτε τα μέτρα σας επιλέγοντας τις επόμενες σας κινήσεις και παρακολουθήστε την εξέλιξη της κατάστασης λαμβάνοντας τις ανάλογες επιπρόσθετες αποφάσεις που θα σας οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Μην ξεχνάτε :</span></b> η ζωή μας είναι οι επιλογές μας γι αυτό επιλέξτε να μάθετε, επιλέξτε να γελάσετε, επιλέξτε να ερωτευτείτε, επιλέξτε να κλάψετε και να πονέσετε, επιλέξτε να αγαπήσετε….επιλέξτε να την ζήσετε έτσι όπως εσείς θέλετε και έτσι όπως σας αξίζει!</span></i></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></i><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; margin: 0px 0px 25px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; transition: all 0s ease 0s;"><i style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><span face=""helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif" style="font-size: large; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"></span></i></div><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "Open Sans", sans-serif; font-size: 14px; line-height: 26px; margin: 0px 0px 25px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: justify; transition: all 0s ease 0s;"><div class="separator" style="clear: both; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; transition: all 0s ease 0s;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRGVsW8iM8mWSe8tSV2Ty1azFzG_6zUtpZydI7fb8xXq9D9coIJ5gusQWI3EsPoJASu9DcdlRIDCv6MQjpmIL3bhgG3VJmxb58ipp4GTW7yxpYfc_gGFLwFx12mnHjz6jKT-2mdmn9B7PzM5vNUoEFSI2LqtmHwbkXPFNupt0orI0H0M_n19VMQjJD1Q/s2048/14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1548" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRGVsW8iM8mWSe8tSV2Ty1azFzG_6zUtpZydI7fb8xXq9D9coIJ5gusQWI3EsPoJASu9DcdlRIDCv6MQjpmIL3bhgG3VJmxb58ipp4GTW7yxpYfc_gGFLwFx12mnHjz6jKT-2mdmn9B7PzM5vNUoEFSI2LqtmHwbkXPFNupt0orI0H0M_n19VMQjJD1Q/s16000/14.jpg" /></a></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-VDfrfRSbRjg/VwUWGEY3NMI/AAAAAAABSQA/w5YVLMcHVwIC1dZ9jL0eRMzV6msbUH6vQ/s1600/x3.JPG" style="color: red; font-weight: bold; margin: 0px 1em; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0s ease 0s;"><span style="font-size: large; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><i style="outline: 0px; transition: all 0s ease 0s;"></i></span></a></div><div style="margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; transition: all 0s ease 0s;"><div style="margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: center; transition: all 0s ease 0s;"><span style="margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;"><span face=""helvetica neue", arial, helvetica, sans-serif" style="margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; transition: all 0s ease 0s;">________________</span></span></div></div></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;">Πηγή: <a href="https://pointfromview.blogspot.com/2016/04/blog-post_3.html"><b>via</b></a></span></i></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-3183701890890504572024-02-20T10:24:00.002+02:002024-03-28T05:50:03.164+02:00Να φοβάσαι τα όχι που δεν λέγονται και τα όρια που δεν μπαίνουν<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-qszpxyijKCkPPO0Tncw2VFaHTMD7D32g1Yodg95rRWTVu9N_sb3uM76mHzA7k2_oxSuhrkuTuMtKrV2x-qFa-Agb1zK9DLxEnn-q9t8-wtGZHjIJ-EHSHFJExW4TBUEiOTLU_NOc8OyVw2mh1cMULxH2HBwISbL8CWcOXViILZOznN7aZWp5aHWbjuk/s1600/don%27t%20be%20afraid%20to%20start.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-qszpxyijKCkPPO0Tncw2VFaHTMD7D32g1Yodg95rRWTVu9N_sb3uM76mHzA7k2_oxSuhrkuTuMtKrV2x-qFa-Agb1zK9DLxEnn-q9t8-wtGZHjIJ-EHSHFJExW4TBUEiOTLU_NOc8OyVw2mh1cMULxH2HBwISbL8CWcOXViILZOznN7aZWp5aHWbjuk/s1600/don%27t%20be%20afraid%20to%20start.jpg"/></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να τα φοβάσαι τα όχι που δεν λες…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να φοβάσαι και τα όρια που δεν βάζεις…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να φοβάσαι και τις υποχωρήσεις που μόνιμα κάνεις… ξέρεις εκείνες τις ασήμαντες, αλλά συνεχόμενες υποχωρήσεις, που έχεις μάθει πλέον να κάνεις για να διευκολύνεις τους άλλους, υποτιμώντας όμως εσένα και μειώνοντας τις δικές σου προτεραιότητες και τα δικά σου θέλω..</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><span style="color: #3d85c6;"> </span><span style="color: #cc0000;">Να φοβάσαι αυτές τις υποχωρήσεις και τα όχι που δεν λες γιατί συχνά οι άλλοι βολεύονται...</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να τις φοβάσαι γιατί εσύ έχεις μάθει να υιοθετείς αυτό το ρόλο και γίνεται πλέον ένα κομμάτι της προσωπικότητάς σου...</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να τα φοβάσαι τα όχι, τα όρια και τις υποχωρήσεις, γιατί οι άλλοι θα σου ζητάνε συνεχώς και άλλα βήματα να κάνεις.. και εσύ από τη μία θα θυμώνεις και από την άλλη θα νιώθεις ενοχές και τύψεις αν δεν το κάνεις..</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τι μεγάλη αντίφαση.. Είναι όμως η νέα σου πραγματικότητα..</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Να τα λες λοιπόν τα όχι και να βάζεις και τα όρια, γιατί ο άλλος πρέπει να σε σέβεται και να κάνει και εκείνος υποχωρήσεις, σαν αυτές που έχεις μάθει να κάνεις εσύ..</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να τα λες τα όχι και να μάθεις να φεύγεις από σχέσεις που έχουν βολευτεί όταν εσύ ανέχεσαι ή όταν εσύ αντέχεις...</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Και αν με ρωτάς, πάντα θα φοβάσαι μήπως τους χάσεις...</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;"> Και αν με ρωτάς πάντα θα φοβάσαι, μήπως σε αφήσουν...</span></b> και αν με ρωτάς πάντα θα φοβάσαι μήπως σε προλάβουν κάποιοι άλλοι... γιατί θα μιλάει ο φόβος σου, η ανασφάλεια, η χαμηλή σου αυτό-εικόνα...</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και θα αγχώνεσαι τόσο πολύ που θα γίνεται σχεδόν μία νέα καθημερινότητα όλο αυτό, μία νέα πραγματικότητα... τόσο νέα, που συχνά δεν θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου...</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Να τα λες τα όχι, να τα βάζεις τα όρια και όταν θα δυσκολεύεσαι να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου μία νέα σχέση ζωής: Όχι & Όρια = O2</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;">Ελένη Σολταρίδου – Ψυχολόγος</span></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Great Vibes;"><br /></span></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><a href="https://enallaktikidrasi.com/2021/04/fovasai-oxi-legontai-oria-mpainoun/">via</a></span></i></div></span></i>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-25086166302189822232024-02-19T08:21:00.000+02:002024-02-19T08:21:40.171+02:00Η ζωή είναι μία και ταυτίζεται με την ζωή του Θεού<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_T8h9rmjTi6ml55rbbW8NQjgLSyuFAxKIywhVEEKnaaTq5aaVCZXQjoU3sXGzDRT7F_JN_E_0cVYXLaacWFUqTJtP-UImIEamuQv_Ojf1NnLWuJJGmp0y5zBSCZKQM3mFszk8agMlthDmRldhbipaap6ruIDcyqdrjeiSAkIn5WvtkJzYfMNkl2z1CuQ/s1600/How%20cool%20is%20it%20that%20same%20God.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_T8h9rmjTi6ml55rbbW8NQjgLSyuFAxKIywhVEEKnaaTq5aaVCZXQjoU3sXGzDRT7F_JN_E_0cVYXLaacWFUqTJtP-UImIEamuQv_Ojf1NnLWuJJGmp0y5zBSCZKQM3mFszk8agMlthDmRldhbipaap6ruIDcyqdrjeiSAkIn5WvtkJzYfMNkl2z1CuQ/s1600/How%20cool%20is%20it%20that%20same%20God.jpg"/></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το ότι η ΖΩΗ (δηλαδή το να «Υπάρχεις», το να «Βιώνεις κάποιες αντικειμενικές εμπειρίες», το να «Ζεις») είναι κάτι πολύ ΕΥΡΥΤΕΡΟ από «αυτό» που συλλαμβάνει ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι (αυτή η αντίληψη) και λογικό και αποδεκτό. Πάλι, το ότι υπάρχουν κι «άλλα είδη Ζωής» στο μεταφυσικό χώρο (στα μεταφυσικά πεδία, στις υπερκόσμιες διαστάσεις, στους αόρατους κόσμους…) κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Όχι μόνο αποτελεί πανάρχαια αντίληψη στους κόλπους της «παγκόσμιας θρησκευτικής παράδοσης», αλλά κι όλοι οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι όπως ο Βούδας, ο Λάο Τσε, ο Ορφέας, κι οι Μεγάλοι Φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτωνας, ο Πλωτίνος, κι άλλοι, έχουν μιλήσει γι’ αυτό. Αν δεν υπάρχουν πολλές αναφορές στην «ζωή στους άλλους κόσμους», ο κυριότερος λόγος είναι ότι έχουμε ένα πολύ σημαντικό έργο (που πρέπει να πραγματοποιήσουμε) εδώ, στην γη. Πρέπει να αρχίσουμε από εδώ, που είμαστε. Και μετά το «θέμα» δεν προσφέρεται για την ικανοποίηση της απλής περιέργειας…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ΖΩΗ (η ΥΠΑΡΞΗ, με όλες τις ποικιλίες των Φαινομένων της Ζωής) έχει ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΗΓΗ στην Οποία Συγχωνεύονται όλες οι «Έννοιες», του ΕΙΝΑΙ, της Ύπαρξης, της Ενότητας, της Ταυτότητας των Πάντων στην Ουσία τους… Δεν Υπάρχει παρά Αυτό το ΕΝΑ, το ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΑΤΙ που Αποκαλούμε ΘΕΟ, στην Βάση των Πάντων, (Κάθε Αντίληψης, Κάθε Ύπαρξης, Κάθε Ζωής). Από Αυτό το Ένα Δημιουργείται (όχι στο Επίπεδο της Ουσίας αλλά μόνο στο Επίπεδο των Εκδηλώσεων) στα κατώτερα πεδία ύπαρξης ο κόσμος της πολλαπλότητας… Το «Πνεύμα» Αποτελεί το Μεταβατικό Στάδιο όπου το «ΕΝΑ Γίνεται Πολλά» (κι αντίστροφα). Ο «Νους» είναι ο κόσμος της οντολογικής πολλαπλότητας. Η «Ψυχή» είναι ο κόσμος της ατομικής εκδήλωσης των όντων. Κι ο κόσμος της Ύλης είναι ο κόσμος των φαινομένων όπως τον γνωρίζουμε με τις εξωτερικές αισθήσεις μας…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στην πραγματικότητα Η ΖΩΗ (στην Βαθύτερη Ενότητά της) ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, στην Ποικιλία των Εκδηλώσεών της. Σε όλα τα Πεδία Ύπαρξης τα όντα που βιώνουν την εξωτερική πολλαπλότητα αλλά «συναισθάνονται» (Βαθιά Μέσα τους) την Αληθινή (Απόλυτη) Ουσία τους, έχουν «αντίληψη Αυτής της Ενότητας της Ζωής». Όλα αυτά <b><span style="color: #3d85c6;">τα όντα που Βιώνουν στο Βάθος της Ύπαρξής τους την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΥΣΙΑ, αποτελούν την ΜΕΓΑΛΗ ΦΥΣΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.</span></b> Αυτή η ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ υπάρχει ακριβώς εξαιτίας της «Φυσικής Κατάστασης των όντων» (της Αφυπνισμένης Συνείδησης που Αντιλαμβάνεται την Ενότητα της Ουσίας) και δεν είναι δημιούργημα κάποιας προσπάθειας (Υπερβατικής ή κοσμικής), κάποιας οργάνωσης…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στον Χώρο της Ύπαρξης υπάρχουν πολλά Πεδία Ύπαρξης. Όσο Ανυψωνόμαστε στους Ανώτερους Κόσμους Βιώνουμε όλο και πιο βαθιά την «Κατάσταση της Ενότητας της Ουσίας»… Όσο απομακρυνόμαστε προς τους εξωτερικούς κόσμους έχουμε εμπειρία της Διάσπασης, της πολλαπλότητας, της ατομικής ύπαρξης.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όλοι οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι, όπως ο Βούδας, ο Ορφέας, μίλησαν (με τον τρόπο τους ο καθένας και στα πλαίσια της «φιλοσοφικής παιδείας» της κοινότητάς τους, με όρους κατανοητούς από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους) ακριβώς για την «Μοναδική Πραγματικότητα που Βρίσκεται στην Βάση των Πάντων», για την Εξέλιξη της Ύπαρξης, την Αφύπνιση της ατομικής ύπαρξης στην Πραγματικότητα του Είναι, και για την Μεγάλη Ιερή Κοινότητα που δημιουργείται τελείως φυσικά σε όλους τους κόσμους της δημιουργίας, (κι όχι τεχνητά ή με οργανωτικές παρεμβάσεις, είτε από υπερκόσμια όντα, είτε από ανθρώπους αυτού του πλανήτη…)… Οι πιο «κοντινοί» οπαδοί των Διδασκάλων (κι αυτοί που «κατανοούν, μέσα στους αιώνες, την Διδασκαλία τους, κι Αντιλαμβάνονται την Μοναδική Ουσία των πάντων), εξαιτίας ακριβώς του γεγονότος ότι Βιώνουν στα Βάθη της Ύπαρξής τους την Ενότητα του Όντος ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΦΥΣΙΚΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ… Όταν όμως, αργότερα (από την εποχή των Διδασκάλων), στον «Κύκλο των πιστών» εισχώρησαν άνθρωποι που δεν είχαν αυτή την Εμπειρία, τότε, αυτοί οι άνθρωποι, «υποκατέστησαν» την ΦΥΣΙΚΗ ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, με τεχνητούς θρησκευτικούς οργανισμούς στο Όνομα των Διδασκάλων («καπηλευόμενοι» το Έργο τους προς ίδιον όφελος), με βάση την Διδασκαλία τους όπως την «καταλάβαιναν» («παρερμηνεύοντάς» την συνήθως), και την πρακτική θρησκευτική και λατρευτική ζωή, όπως «νόμιζαν» αυτοί (και που συχνά δεν έχει «σχέση» με την «διδασκαλία» των Ιδρυτών των θρησκειών)… Οι θρησκευτικοί οργανισμοί που «προέκυψαν», η Βουδιστική Σάνγκα (η βουδιστική μοναχική κοινότητα), οι «ορφικοί θίασοι», οι χριστιανικές εκκλησίες, δεν ήταν (ΙΣΤΟΡΙΚΑ) παρά απομιμήσεις της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΕΡΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, χωρίς κανένα μεταφυσικό βάθος. Ήταν ανθρώπινες οργανώσεις (κατά το Πρότυπο και κατ’ απομίμηση) της ΙΔΕΩΔΟΥΣ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ) ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ… Σήμερα, αυτοί οι θρησκευτικοί οργανισμοί έχουν διαφθαρεί τελείως, αφού υπηρέτησαν για χιλιετηρίδες τους (ανήθικους) κοσμικούς σκοπούς των οπαδών τους και των «πολιτικών προϊσταμένων» τους… από τους Ρωμαίους και βυζαντινούς κοσμοκράτορες μέχρι τις σύγχρονες πολιτικές μαριονέτες που «αποφασίζουν» για τις τύχες του κόσμου…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αναφορές στην ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (στην ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, της Ουσίας, πέρα από την φαινομενική πολλαπλότητα) δεν έκαναν μόνο οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι που ίδρυσαν κάποια «θρησκεία» (και που δεν φέρνουν ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ για την «μετεξέλιξη» της θρησκείας τους σε «παρωδία»…). Για την Ίδια Μεταφυσική Πραγματικότητα μίλησαν κι όλοι οι Μεγάλοι Φιλόσοφοι, όχι μόνο στην Ελλάδα (Πλάτωνας, Στωικοί, Επίκουρος, Νεοπλατωνικοί…) αλλά και στην Ινδία (Δάσκαλοι των Ουπανισάδ, Σανκάρα…), και στην Κίνα, κι αλλού… κι ο «κύκλος των μαθητών» που δημιούργησαν ήταν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στα πρότυπα της «Ιερής Θρησκευτικής Κοινότητας»… Ακόμα και στην διάρκεια των τελευταίων δύο χιλιάδων χρόνων, «μη επίσημοι» θρησκευτικοί οργανισμοί, μυστικές εταιρείες, διδασκαλίες, έχουν σαν αντικείμενο την Ίδια Πραγματικότητα…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Από την άλλη μεριά, οι κοινωνίες των ανθρώπων, κατά κανόνα αποτελούμενες από ανθρώπους μη ανεπτυγμένους πνευματικά, ανθρώπους που δεν έχουν καμία εμπειρία (της Εσωτερικής Φύσης μας) και καμία επαφή με τον «Εσωτερικό Κόσμο του Αληθινού Όντος», ανθρώπους απορροφημένους στις ψυχοσωματικές λειτουργίες που επηρεάζονται και διαμορφώνονται και κινούνται από την βιολογική βάση, την υλική ύπαρξη, τον υλικό κόσμο (τις υλικές συνθήκες και καταστάσεις…)… αντανακλούν ακριβώς την «ποιότητα» των ανθρώπων που τις αποτελούν…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αυτές οι κοινωνίες στηριγμένες στην εξωτερική φύση των ανθρώπων, την ζωώδη, την υλική, στηρίζονται σε συνήθειες, δράσεις, νοοτροπίες και θεσμούς, όπως ο ψυχολογικός εγωισμός (που έχει βιολογική βάση), η ατομική επιβίωση, το δίκαιο του ισχυρότερου, η «ιδιοκτησία», η άνιση ανταλλαγή (προς όφελος των ισχυρότερων, που νομοθετούν και κατοχυρώνουν νομικά την κλεψιά), η βίαιη επιβολή μίας κοινωνικής αδικίας που ονομάζουν «κράτος δικαίου» (και που επιβάλλουν οι πλουτοκράτες και εκτελούν τα πολιτικά τους φερέφωνα με τους ανήθικους μισθοφόρους των σωμάτων ασφάλειας του «κράτους»), η εκμετάλλευση της εργασίας των πολλών (οι αφελείς νομίζουν ότι καταργήθηκε η «δουλεία» στα πολιτισμένα κράτη μας, ενώ απλά έλαβε άλλες μορφές και ονομασίες), η «κοινοβουλευτική απάτη» των σύγχρονων «δημοκρατιών» (που υφαρπάζει την εξουσία, είτε πετώντας ένα κομμάτι ψωμί στα κομματόσκυλα, είτε παραπλανώντας τους αφελείς, είτε εκμεταλλευόμενοι την ανοχή όσων είναι αηδιασμένοι από την σύγχρονη πολιτική απάτη κι απέχουν από τα «κοινά»…), η ιδεολογική σύγχυση και αμάθεια που ανυψώνει την σημαία της «συντεταγμένης πολιτείας» της «παιδείας», του «πολιτισμού» της «πατροπαράδοτης θρησκείας», στέλνοντας στην πυρά όσους θα ήθελαν ένα πιο ώριμο άνθρωπο, μία πιο δίκαιη κοινωνία, μία πιο ανθρώπινη ζωή…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Με αυτούς τους «πρωτογενείς θεσμούς» (και θεσμοθετημένες λειτουργίες της κοινωνίας), διαμορφώθηκε ο κόσμος εδώ και χιλιάδες χρόνια… Η δήθεν ιστορική, πολιτισμική, πολιτική, εξέλιξη, άφησε ανέπαφους αυτούς τους θεσμούς (αφού υπηρετούν τα συμφέροντα των κάθε είδους «κρατούντων»), ενώ διαμορφώθηκε, πάντα πάνω σε αυτή την θεσμική βάση, μία δευτερογενής οργάνωση της κοινωνίας, που είναι όμως επιφανειακή… ένα λούστρο πολιτισμού (;)… Το «βαθύ κράτος» (δηλαδή οι βασικές οργανωτικές δομές κάθε κοινωνίας) είναι το ίδιο μέσα σε όλη την ιστορική εξέλιξη… Επιφανειακά μπορούμε να έχουμε πολιτική εξέλιξη, να περνάμε από την (αρχαϊκή) δημοκρατία στην βασιλεία, στην «κοσμοκρατορία», σε άλλες μορφές εξουσίας, μέχρι την σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία ή την υφαρπαγμένη εξουσία των ολοκληρωτικών καθεστώτων… αλλά όλα αυτά είναι επιφανειακά. Σε όλες τις κοινωνίες («ελεύθερες», δικτατορικές, χριστιανικές, ισλαμικές, «αθεϊστικές», της Ευρώπης της Αμερικής, της Ασίας, της Αφρικής, της Αυστραλίας…) στην «Βάση» λειτουργούν οι αρχικοί πρωτογενείς θεσμοί, το «δίκαιο του ισχυρότερου», η «ιδιοκτησία» (κι η «συσσώρευση» πλούτου από λίγους), η «θεσμοθετημένη κλεψιά», του «κράτους», της «τράπεζας», της «εργασίας», η «άδικη συναλλαγή» κι η εκμετάλλευση του αδύνατου, η βίαιη (αλλά «νόμιμη») καταστολή κάθε «διαμαρτυρίας» για την όποια αδικία, ο «πολιτισμός» του «εισιτηρίου» και της «κονσέρβας»… ένα «μπάχαλο» που ονομάζεται «πολιτισμένη κοινωνία»… Επιφανειακά βέβαια οι πολιτικοί και οι «διανοούμενοί» της εμφανίζουν τη κοινωνία σαν «δημοκρατική», «πολιτισμένη», κλπ. Αλλά οι άνθρωποι ζουν την καθημερινή κόλαση και συνειδητοποιούν ότι πραγματικότητα είναι αυτό που ζουν κι όχι τα ονόματα (οι χαρακτηρισμοί) που δίνει στην ζωή και την κοινωνία ο κάθε «ηλίθιος» που έχει το θράσος να θέλει να «κυβερνά» ή να «καθοδηγεί» εκμεταλλευόμενος την ανοχή μας (για οποιοδήποτε λόγο)… Ο «διαχωρισμός» της Αλήθειας (της πραγματικότητας, του γεγονότος) από τον «λόγο» από την «περιγραφή» δεν είναι απλά «πολιτική απάτη» και «υποκρισία», είναι «βαθιά ανηθικότητα» και «αρρώστια»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΣΟΦΟΙ ΚΙ ΟΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στην πραγματικότητα, ο πνευματικός κόσμος που αντιλαμβάνονται, βιώνουν και διδάσκουν όλοι οι Μεγάλοι Πνευματικοί Ηγέτες της ανθρωπότητας, ο Βούδας, ο Πλάτωνας, ο Σανκάρα, ο Κρισναμούρτι (για να αναφέρουμε μόνο μερικούς…), δεν έχει καμία σχέση με τον «πραγματικό κόσμο της καθημερινότητας» εκεί έξω, στις ανθρώπινες κοινωνίες… Είναι αλήθεια πως όλοι οι «πνευματικοί άνθρωποι», πέρα από την προσπάθεια να μιλήσουν για μία «ΑΛΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ», έκαναν (αναγκαστικά) «φιλοσοφία της ιστορίας» και «κριτική πολιτισμού» (όχι βέβαια με «ακαδημαϊκό τρόπο», αλλά με «ουσιαστικό»). Μεγάλοι Φιλόσοφοι, όπως οι Σοφιστές, ο Πλάτωνας, οι Κυνικοί, ο Επίκουρος… προχώρησαν πέρα από μία κριτική πολιτισμού, και σε θετικές προτάσεις ενός άλλου τρόπου ζωής. Δεν ήταν μόνο ο Πλάτωνας που μιλούσε για μία «Ιδανική Πολιτεία» (που με Πρότυπο το ΑΓΑΘΟΝ θα πραγμάτωνε την Αρετή, την Δικαιοσύνη, στον κατώτερο υλικό κόσμο…)… Στην πραγματικότητα όλοι οι Μεγάλοι Φιλόσοφοι δίδαξαν, όχι (πολιτικές) θεωρίες κι ανοησίες, αλλά μία άλλη προσέγγιση της ζωής. Ήταν πάνω από όλα (και γι’ αυτό ήταν Μεγάλοι) «Δάσκαλοι Ζωής»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κι αν σήμερα όλους αυτούς τους Σοφούς τους θεωρούμε άχρηστους (ότι δεν έχουν τίποτα χρήσιμο να μας προσφέρουν) είναι γιατί σήμερα γίναμε «σοφοί», «παντογνώστες», «πληροφορημένοι»… Αλλά τόσο η ατομική δυστυχία του ανθρώπου όσο και η θλιβερή κοινωνική κατάσταση παντού, στον πλανήτη, δείχνουν το μέγεθος της ανοησίας μας…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ;</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Συχνά οι «πνευματικοί άνθρωποι» ζουν στην «δική τους πραγματικότητα» σαν «πουλιά» που χάνονται ψηλά στον (μεταφυσικό) ουρανό… κι ίσως να μην είναι άδικη η κατηγορία εναντίον τους, ότι δεν έχουν «επαφή με την πραγματικότητα» του απλού καθημερινού ανθρώπου…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τελικά όμως ποια είναι η Πραγματικότητα; Αυτό που Αντιλαμβάνεται ο «ονειροπόλος σοφός» ή η «σκληρή καθημερινότητα» που βιώνει ο απλός κι ανήμπορος πολίτης του κόσμου;</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κι ο Δρόμος της Σοφίας είναι ο Δρόμος της Εξόδου από τον κόσμο; ο Δρόμος της Διαφυγής; της Απόδρασης;… Μπορεί η Σοφία να χρησιμεύσει σε τίποτα στον άνθρωπο του κόσμου; Μπορεί η Σοφία να Φωτίσει καθόλου τα αδιέξοδα της σύγχρονης ανθρώπινης, οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, ιδεολογικής, αθλιότητας;</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b>Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΥΠΑΡΞΗ</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ον κοινωνικό και ον κοινωνικοποιημένο. Με άλλα λόγια είναι ένα «υποκείμενο» που θέλει, και έρχεται, σε επικοινωνία με τους όμοιους του… και ταυτόχρονα είναι «μέλος μίας κοινωνίας» που προϋπάρχει του ανθρώπου, τον διαπλάσσει και τον ελέγχει (συχνά) παρά την θέλησή του…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έτσι, μπορούμε να δούμε τον άνθρωπο (και την κοινωνία) από δύο προοπτικές που αλληλοσυμπληρώνονται κι αλληλοκαλύπτονται ως προς το αντικείμενο και (μερικές φορές και) ως προς τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για την μελέτη των ανθρωπίνων φαινομένων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Από την άποψη (του ανθρώπου), της ατομικής ψυχολογίας, μπορούμε να δούμε την κοινωνία σαν ένα σύνολο ανθρώπων και να μελετήσουμε τα ομαδικά φαινόμενα που παράγονται από την ψυχολογία των ατόμων μελών, από τις επαφές τους, και τις σχέσεις τους... Ο κύριος εκπρόσωπος αυτής της («διαψυχολογικής») τάσης ήταν ο Gabriel Tarde…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Από την άλλη άποψη (της κοινωνίας), της κοινωνιολογίας, η κοινωνία προϋπάρχει του ατόμου το οποίο διαποτίζεται, δημιουργείται, και κυριαρχείται από την κοινωνία. Συνεπώς η ανθρώπινη νοοτροπία εξαρτάται άμεσα από την κοινωνική διάρθρωση και λειτουργία, τους κοινωνικούς κανόνες, και τα κοινωνικά πρότυπα. Οι ιδιωτικές σχέσεις των ανθρώπων επηρεάζονται βαθιά από όλους αυτούς τους παράγοντες… Την τάση αυτή υποστήριζε ένας από τους μεγαλύτερους κοινωνιολόγους ο Emil Durkheim…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τελικά, το πιο σωστό είναι να δούμε τον άνθρωπο (από την άποψη της «Κοινωνικής Ψυχολογίας», που βρίσκεται ανάμεσα στην ακραία ψυχολογική τάση και την ακραία κοινωνιολογική τάση…), «πως συνθέτει», (ο καθένας, ατομικά, προσωπικά), τις «αυθόρμητες εκδηλώσεις της φύσης» του (είτε δίνουμε σε αυτή την «Φύση» μεταφυσική διάσταση, είτε όχι), και τις «εξωτερικές επιδράσεις της κοινωνίας»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η (ατομική, προσωπική) απάντηση που θα δώσει ο «καθένας» μας σε αυτό το πρόβλημα είναι όχι απλά μία απάντηση στο υπαρξιακό (ανθρώπινο, κοινωνικό) πρόβλημα, αλλά κι ένας προσωπικός τρόπος ζωής, μία προσωπική αυτοπραγμάτωση… Έτσι, αν η «Κοινωνική Ψυχολογία» μπορεί να φωτίσει την «ζωή μας μέσα στην κοινωνία», η θεμελίωση μίας «Υπαρξιστικής Ψυχολογίας» (που ερευνά την ύπαρξη τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο) είναι απαραίτητη για να φτάσουμε στην «Αυτογνωσία» και στην «Αυτοπραγμάτωση»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο άνθρωπος (σαν οντότητα, αντικειμενικά) είναι ένα ατομικό και μοναχικό πλάσμα… Εξ’ αιτίας του «οντολογικού διαχωρισμού» του από την ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΕΡΟΥ (την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΦΥΣΗ) βιώνει την ζωή σαν άτομο. Το ότι ζει (ο σύγχρονος άνθρωπος) σε μία κοινωνία 8+ δισεκατομμυρίων, στον πλανήτη γη, (που βέβαια διαχωρίζεται σε πολλές μικρότερες κοινωνίες και κοινωνικές ομάδες και υποομάδες…) δεν τον κάνει λιγότερο ατομικό και μοναχικό… Η «κοινωνικοποίηση» που γίνεται από την στιγμή της γέννησής μας (χωρίς να μας ρωτήσουν) αντικειμενικά έχει και καλά και κακά…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο άνθρωπος ασφαλώς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει σαν άτομο, χωρίς την οικογένεια (ή κάποιον να τον φροντίζει) και την κοινωνική οργάνωση, αλλά κι αργότερα, όταν μεγαλώνει, θα ήταν δύσκολο να ζήσει μόνος του, στα βουνά… Ακόμα κι οι δήθεν ερημίτες (σε όλες τις θρησκείες) πάντα εξαρτιόταν από μία (έστω υποτυπώδη) κοινότητα… Το γεγονός ότι ο άνθρωπος (μαθαίνει να) μιλάει μία γλώσσα κι έχει στην διάθεσή του όλη την παγκόσμια γνώση (στο μέτρο που μπορεί να την αποκωδικοποιήσει και να την αφομοιώσει…), είναι πραγματικά ένα θείο δώρο… Ακόμα κι η κοινωνική οργάνωση με τα τόσα προβλήματά της (αφού δεν βασίζεται στην Αλήθεια, στην Δικαιοσύνη, στην Ισότητα… που είναι μόνο «διακηρύξεις» αλλά δεν εφαρμόζονται ποτέ σε κανένα κράτος, είτε «δημοκρατικό», είτε άλλης μορφής…) του προσφέρει ευκαιρίες να επιβιώσει και να καλυτερέψει (όσο είναι δυνατόν) την ζωή του…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Από την άλλη μεριά όμως, επειδή ακριβώς οι κοινωνίες οργανώνονται από ανθρώπους (όχι με Γνώση, Φιλοσοφική, όπως θα ήθελε ο Πλάτωνας, αλλά) μικρόψυχους, εγωιστές, συμφεροντολόγους, ανήθικους, και κακούς (κι αυτό το διαπιστώνει κάποιος αν μελετήσει την ιστορία της ανθρωπότητας των τελευταίων 5000 χρόνων…), η ένταξη μέσα σε αυτή την κοινωνία προσφέρει ελάχιστα για την πνευματική, ηθική, και πραγματική, ανάπτυξη του ανθρώπου… Γι’ αυτό τον λόγο όλοι οι Μεγάλοι (Ιδρυτές Θρησκειών) Μεταρρυθμιστές της ανθρωπότητας αλλά και οι Μεγάλοι Φιλόσοφοι, άσκησαν πέρα από την «φιλοσοφία της ιστορίας» και βαθιά και πλατιά «κριτική του πολιτισμού»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τελικά δεν πρέπει να «ταυτίζουμε» την «ιστορία της ανθρωπότητας σαν είδος» με την «ιστορία των κοινωνιών» (σαν γενικό πολιτισμικό φαινόμενο), ή με την πιο περιορισμένη «πολιτική ιστορία» (δηλαδή την ιστορία «αυτών» που κυβέρνησαν)… Υπάρχει μια ανθρωπότητα που βαδίζει τον δικό της ξεχωριστό δρόμο, και δεν ταυτίζεται με την ανθρωπότητα που έχουν στο «μαντρί» οι κρατούντες (πλουτοκράτες), οι εντολοδόχοι πολιτικοί και τα φερέφωνά τους… Ούτε η αληθινή ιστορία της ανθρωπότητας ταυτίζεται με την «ηλίθια ιστορία» των σχολικών βιβλίων, που είναι γραμμένη επίτηδες από κάποιους που έχουν υστερόβουλες σκέψεις και προορίζεται να παραπλανήσει τις «άβουλες κι αμαθείς μάζες»… Υπάρχουν κι άνθρωποι έξω από το «μαντρί» της σύγχρονης πολιτισμένης κοινωνίας… κι αυτοί εκφράζουν το αληθινό ανθρώπινο είδος…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αν είναι αδύνατο (μαζί με τον Πλάτωνα) να φτιάξουμε (και να πραγματοποιήσουμε ιστορικά) μία Ιδανική Πολιτεία… Αν είναι δύσκολο να προσεγγίσουμε το Ιδανικό του Αληθινού Σοφού Σοφιστή (σαν τον Πρωταγόρα)… Κι αν ακόμα είναι οδυνηρό να αντιπαρατεθούμε (σαν τον Μεταφυσικό Αναρχικό Διογένη) σε μία «αισχρή (σε όλα τα επίπεδά της) κοινωνία»… Όμως ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, (ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ), ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ… Ο Ισχυρότερος Λόγος (Αφιέρωμα) του Απόλλωνα, στους Δελφούς είναι το «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ»… Κι όλοι οι Σοφοί Έλληνες, αλλά και Σοφοί σε άλλους λαούς δεν δίδαξαν τίποτα άλλο από την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ… Ο Υπερβατικός Βούδας, ο Ιερός Ορφέας, αλλά και το πλήθος των Σοφών, ο Πλάτωνας, ο Στωικός Ζήνων, ο Επίκουρος, ο Πλωτίνος κι όλοι όσοι Βαδίζουν τον Ίδιο Δρόμο δεν μιλούν για τίποτα άλλο παρά μόνο για ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τι είναι όμως ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ; Καθένας μπορεί να δώσει ό,τι περιεχόμενο θέλει στην Φύση (στην Ανθρώπινη Φύση) και να ορίσει κατά το «μέτρο» του την Αυτογνωσία… Πολύ απλά (γενικά κι αφηρημένα πριν ανιχνεύσουμε το συγκεκριμένο και φτάσουμε στο προσδιορισμένο) ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ, ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΑΤΟΣ ΤΗΣ… Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να γνωρίσουμε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ μας που Είναι Δεδομένη, μας Έχει Δοθεί, Υπάρχει, και Λειτουργεί, Εδώ, Τώρα… όχι μόνο στις άμεσες και φανερές εκδηλώσεις της αλλά και Βαθύτερα στην ΟΥΣΙΑ της, στην ΠΗΓΗ ΟΛΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ… όσο Βαθιά κι αν ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΗΓΗ…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Για να Γνωρίσουμε όμως και να Κατανοήσουμε την Ύπαρξή μας (την συγκεκριμένη ύπαρξή μας, Εδώ, Τώρα) πέρα από το αδιαμφισβήτητο γεγονός της ΦΥΣΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ (που Επεκτείνεται σε όλο το ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ), πρέπει να Κατανοήσουμε ΠΩΣ αυτή η ύπαρξη λειτουργεί μέσα στο περιβάλλον, μέσα στην κοινωνία, μέσα στην καθημερινή ζωή… Κι αυτό σημαίνει ακριβώς να Γνωρίσουμε την ΦΥΣΗ μας σε όλο το Πλάτος της. Με άλλα λόγια να αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε, πέρα από την ΦΥΣΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ μας, «πως» μας έχει «διαμορφώσει» η κοινωνία και «που» μας οδηγεί (ίσως παρά την θέλησή μας)..</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ είναι η «Υπέρτατη Πράξη Αναγνώρισης και Κατανόησης». Αναγνωρίζοντας και Κατανοώντας την ΦΥΣΗ μας (σε όλο το Βάθος της κι όχι μόνο επιφανειακά), την «διαμόρφωσή» της (από τον δήθεν «πολιτισμό»), μπορούμε:</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να Αναγεννηθούμε…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να απαλλάξουμε την ΦΥΣΗ μας από όλη αυτή την ψεύτικη διαμόρφωση, να απαλλαγούμε από όλη αυτή την ψεύτικη γνώση που μας έχουν φορτώσει, να «ξυπνήσουμε»…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να περάσουμε μέσα από ανήθικες αντιλήψεις και μη-ανθρώπινους θεσμούς που μας έχουν επιβάλλει…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να «αντισταθούμε» στην «πίεση» της κοινωνίας να είμαστε «νομιμόφρονες» κατά το «μέτρο» της (το «μέτρο» των κρατούντων)… Είναι ευθύνη και καθήκον μας να «επαναστατούμε» διαρκώς ενάντια στο ψεύδος, την εκμετάλλευση, την αδικία, όπως κι αν εκδηλώνονται…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να «θεμελιώσουμε» αληθινές, ειλικρινείς, δίκαιες, σχέσεις με τους άλλους…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Να πορευτούμε προς την Απόλυτη Ολοκλήρωσή μας μέσα στους Κόλπους της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ασφαλώς η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, σαν Πράξη και σαν Πραγμάτωση, δεν είναι κάτι εύκολο. Από την άλλη μεριά, αν δεν έχουμε (αν δεν επιδιώξουμε) την ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ , δεν θα Γνωρίσουμε «ποιοι είμαστε», ούτε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε σε ποιο μέτρο ορίζουμε την ζωή μας ή μας διαμορφώνει μία κοινωνία που την βρήκαμε (γιατί υπήρχε πριν από εμάς) και δεν μπορούμε να ελέγξουμε… Επειδή ακριβώς «οντολογικά» βιώνουμε την ατομική ύπαρξη, είμαστε υποχρεωμένοι μέσα από την Ατομική (Προσωπική) Αυτογνωσία να Βρούμε Διέξοδο στην ζωή μας… Ταυτόχρονα όμως, η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ όχι μόνο μας Οδηγεί έξω από το «άτομο» προς την ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, αλλά η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ αποτελεί το Θεμέλιο για να έχουμε αληθινές και σωστές σχέσεις με τους συνανθρώπους μας και να φτιάξουμε (όσο είναι δυνατόν σε αυτό τον πλανήτη) μία «καλύτερη» κοινωνία…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι χωρίς Αυτογνωσία μπορεί να είναι άνθρωπος, να έχει σχέσεις με ανθρώπους και να ζει σε κοινωνία… είναι απλά αρπακτικό, σε μία ζούγκλα, όπου ο ένας κατασπαράζει τον άλλο (ψυχολογικά, συναισθηματικά, βιολογικά, υλικά…)… Ούτε οι θεωρίες, ούτε η «πολιτική», ούτε οι «ξεφτισμένες θρησκείες» (που έχουν χάσει το αρχικό μήνυμα του Ιδρυτή τους) μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα… Καθένας έχει την Ευθύνη να Σώσει τον Εαυτό του και τον κόσμο… Άραγε, δεν έχει δίκαιο εκείνος ο Σοφός της Κρήτης; Διδάσκει κάτι άλλο από την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ στην «Ασκητική» του; «Διδασκαλία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει Λυτρωτής που ν’ ανοίξει δρόμο. Δρόμος ν’ ανοιχτεί δεν υπάρχει. Καθένας, ανεβαίνοντας απάνω από την δική του κεφαλή ξεφεύγει από το μικρό, όλο απορίες μυαλό του» (Καζαντζάκης, «Ασκητική», σελ. 33)…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η Αρχαιοελληνική Αντίληψη του ΟΛΟΥ, της «Ενιαίας Θεώρησης της Πραγματικότητας» (που έχει βαθιές θρησκευτικές ρίζες στον Ορφισμό, και επαρκή φιλοσοφική θεμελίωση σε όλους τους Μεγάλους Έλληνες Φιλοσόφους…) δεν είναι ένας «άκαμπτος οντολογικός ενισμός» αλλά γίνεται κατανοητή (από τους Έλληνες και όσους Κατανοούν την Σκέψη τους) σαν «Οντολογική Κλιμάκωση», που από την ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ (την ΦΥΣΗ, τον ΘΕΟ, κλπ.) Παράγει όλους τους κόσμους, τον κόσμο της ύλης, και τα όντα… Για τους Αρχαίους Έλληνες λοιπόν, «Μέσα στην Ίδια την Ουσία», (την ΦΥΣΗ) Βρίσκονται όλες οι Αιτίες της Εξέλιξης, Προδιαγεγραμμένη όλη η Πορεία της Εξέλιξης, κι ο Σκοπός της Εξέλιξης… που είναι η ΑΥΤΟΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, σε όλα τα Πεδία, σε όλους τους Κόσμους, μέσα από όλες τις μορφές…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έτσι, το ον, σε όποιο Πεδίο κι αν το θεωρήσουμε, φέρνει μέσα στην «Ίδια την Ουσία» του (στην ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ του) τον Σκοπό, τον Προορισμό του… Αυτό είναι το αληθινό νόημα της ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑΣ («εν-τέλος-έχειν») που ανέλυσε διεξοδικά ο Αριστοτέλης… Το ον (σε όλες τις Οντολογικές Βαθμίδες, Κάτω από τον Θεό, Κάτω από το Πρώτο Ακίνητο Κινούν) φέρνει μέσα του τον ΣΚΟΠΟ του, την Εν Δυνάμει Ολοκλήρωσή του, που πραγματοποιείται μέσα στον Χώρο της Ύπαρξης, μέσα από την ζωή και τα βιώματα…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στον Υλικό Κόσμο που ζούμε, ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ μας είναι ακριβώς μέσω της ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ, η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ μας, σε όλο το Βάθος και όλο το Πλάτος της… Η Κατανόηση της ΕΣΩΤΕΡΗΣ ΦΥΣΗΣ Οδηγεί από την ατομικότητα (από την εξωτερική πολλαπλότητα) στην Πνευματική Ενότητα, στην Συμμετοχή μας στο Αόρατο Βασίλειο της Πραγματικότητας, στην Αόρατη ζωή στους μεταφυσικούς κόσμους, στην Συμμετοχή μας στην Αληθινή Ζωή, και στην Αληθινή Κοινωνία του Θεού, που Πραγματοποιείται στους Κόσμους πέρα από την γη (και στην γη)… Αναγκαστικά όσο εξελισσόμαστε μεταφερόμαστε στον μεταφυσικό χώρο (και όσο ζούμε μέσα στο σώμα και τελεσίδικα, μόλις εγκαταλείψουμε αυτή ην ζωή στον κόσμο)… Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, Οδηγεί αναγκαστικά έξω από τον κόσμο, (όχι έξω από την αληθινή ανθρωπότητα αλλά) έξω από την ανθρώπινη κοινωνία, (όχι μακριά από τους ανθρώπους αλλά) μακριά από την «εμπλοκή» στην κοινωνία… Είναι απλό, όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται και γίνεται αληθινός άνθρωπος (μέλος της αληθινής ανθρωπότητας, κι όχι του «κοπαδιού») και (Βιώνοντας την ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ του) αποκτά Ηθική Υπόσταση, Αρετή (με την αρχαιοελληνική έννοια), Αλήθεια, Δικαιοσύνη… δεν μπορεί να ζει μέσα στον σκοτεινό κόσμο των σύγχρονων κοινωνιών, μέσα στους λαβύρινθους της σύγχρονης πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και ιδεολογικής αθλιότητας…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ανθρώπινη κοινωνία (όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες) είναι φτιαγμένη από ανθρώπους που (μην έχοντας επαφή με την Εσώτερη Φύση τους) βασίζονται μόνο στην εξωτερική φύση τους. Οι αξίες, οι θεσμοί, οι νόμοι, η οργάνωση, η κοινωνική ζωή, όλα βασίζονται στην υλική ζωή… Έτσι, ο άνθρωπος που βαδίζει τον Εσωτερικό Δρόμο που Κατανοεί την Εσώτερη Φύση του, που αναγνωρίζει όλες τις «βλαβερές επιδράσεις» του υλικού πολιτισμού, τις «διαμορφώσεις» που έχει υποστεί, τους εξαναγκασμούς, και την υποχρεωτική συμμόρφωση με πραγματικότητες και καταστάσεις και δραστηριότητες με τα οποία δεν συμφωνεί… είναι αναγκασμένος να διαχωρίσει την θέση του από την σύγχρονη Βαβέλ, γύρω του…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι θλιβερό, αλλά αυτός ο κόσμος, έτσι όπως τον έχουν διαμορφώσει, δεν έχει κανένα μέλλον… θα στριφογυρίζει πάντα μέσα στα αδιέξοδά του. Ούτε η πολιτική (που είναι αποκομμένη από την Αληθινή Φιλοσοφία, την Μεταφυσική, το Όραμα του Αγαθού), ούτε η θρησκεία (η «σύγχρονη ειδωλολατρία») μπορούν να καλυτερέψουν τον κόσμο. Ακόμα και ανθρώπινα κινήματα, με περισσότερο ή λιγότερο αγνά κίνητρα, ανθρωπιστές, οικολόγοι, υπεύθυνοι (κατά τα άλλα) άνθρωποι, μπορούν να σώσουν τον πολιτισμένο πλανήτη μας…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μόνο ο άνθρωπος (οι άνθρωποι) μπορεί να διασωθεί, είτε ατομικά μέσα από την Οδό της Αυτογνωσίας, είτε σε μικρότερες κοινότητες μακριά από την χαώδη κοινωνία…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το Βασίλειο του Θείου (σαν Βίωση της Εσώτερης Ουσίας, της Πραγματικής Φύσης μας) Είναι (Μία Κατάσταση Συνείδησης) έξω από τον χώρο και τον χρόνο, (Μία Κατάσταση Συνείδησης) , που Βιώνεται Άμεσα, χωρίς διαδικασίες… Αυτό που μας εμποδίζει να Το Βιώσουμε είναι μόνο η σύγχυση του νου (η μεταφυσική άγνοια, που μας βυθίζει στους εξωτερικούς κόσμους). Δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσεις την σύγχυση. Δεν υπάρχει ΠΩΣ. Απλά πρέπει να σταματήσει. Να σταματήσει, τίποτα άλλο… Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κατανοήσουμε κάποια γνώση, να κάνουμε κάτι… απλά να σταματήσουμε όλη την φλυαρία του νου…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η Μία Πραγματικότητα, η Μία Φύση, η Μία Ουσία, που (σύμφωνα με τους Έλληνες Σοφούς) είναι όχι μία οντολογική ενότητα αλλά μία κλιμακούμενη κατάσταση ύπαρξης, που Ξεκινά από το ΕΝΑ και Γίνεται πολλά (στους κατώτερους κόσμους), Είναι η Βαθύτερη Πραγματικότητα σε όλους τους κόσμους… Στους κατώτερους κόσμους (όπως στον δικό μας υλικό κόσμο) Αυτή η Πραγματικότητα Γίνεται το «Κοινό Θείο Πνεύμα» που μας Εμπνέει, μας Ζωοποιεί, και μας Μεταμορφώνει σε Κοινωνούς του Θεού, μας Εισάγει στην Κοινωνία του Θεού… Στους ανώτερους κόσμους, όσο εγκαταλείπουμε το ατομικό, τόσο Προσεγγίζουμε τον Θεό και Προσεγγίζουμε και μεταξύ μας Οδηγούμενοι προς την ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ… Στον Ανώτερο Πνευματικό Κόσμο Όλα Γίνονται ΕΝΑ, καθώς Ενώνονται με την «Εικόνα του Θεού του Αοράτου». Όλα Λιώνουν Μέσα στην Θεία Αγάπη (που Πηγάζει από την ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΟΥΣΙΑΣ), το εγώ και το εσύ σβήνουν μέσα στην Ιερή Φωτιά της Θείας Ένωσης, και δεν Υπάρχει ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ… Κι ακόμα πιο Ψηλά, στην ΑΒΥΣΟ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, ακόμα και το ΕΝΑ δεν Υπάρχει… Αυτό είναι το ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ του «Σοφού της Κρήτης»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το Βασίλειο του Θεού, η Κοινωνία με τον Θεό, κι η Κοινωνία του Θεού, η «Κοινωνία Όσων Βιώνουν την Εσώτερη Φύση τους, την ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ τους, και Γίνονται ΕΝΑ με Εκείνον, Μέσα στην ΑΓΑΠΗ, δεν είναι μία Φαντασία, ένα Όραμα, μία Ιδανική Πολιτεία, μία Ουτοπία… αντίθετα ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, όσων θέλουν να είναι Αληθινοί Άνθρωποι, όσων Βαδίζουν την Οδό της Αυτογνωσίας, την Οδό του Φωτός, μακριά από τον Κόσμο της Σκιάς, τον κόσμο της «αμαθούς γνώσης», του «απάνθρωπου πολιτισμού», της «αντικοινωνικής δραστηριότητας», που ενώ φαντάζει τόσο «ζωντανός» στην πραγματικότητα είναι αληθινό «νεκροταφείο» με «ζωντανούς νεκρούς»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><b> Ω άνθρωπε!</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Εσύ είσαι η Αρχή και το Τέλος. Εσύ είσαι ΑΥΤΟ που Αναζητάς, χρόνια τώρα, αιώνες, χιλιετηρίδες (από ζωή σε ζωή). ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ που Ψάχνεις μακριά. Είσαι στο «Σπίτι» σου από την Αρχή. Ποια «πατρίδα» αναζητάς; Ποια «Ιθάκη»; Είσαι ΕΔΩ, Μαζί με Όλους τους «αναγεννημένους, τους αναστημένους, τους αληθινούς αδελφούς σου… Ποια «κοινωνία» αναζητάς;</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τι έχεις να κάνεις εσύ με τους νεκρούς που προχωρούν στον αιώνιο κύκλο τους; Πως μπορείς να Ενώσεις το ΦΩΣ με το σκοτάδι; Πως μπορείς να φέρεις ΑΛΗΘΕΙΑ μέσα στον εγωισμό; Πως μπορείς να φέρεις ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στους τυφλούς; Πως μπορείς να φέρεις ΑΓΑΠΗ στους αναίσθητους;… Απλά πρέπει να Διαλέξεις, όπως ο ΗΡΑΚΛΗΣ του μύθου (του μύθου απεικονίζει την Πραγματικότητα πιο καθαρά από ό,τι στην περιγράφουν όλοι οι δάσκαλοι, σε όλα τα σχολεία του κόσμου…), αν ΘΕΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ στην «Κοινωνία του Θεού» (στο ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ), ή να περιπλανιέσαι στο «νεκροταφείο της γης»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι θλιβερό αλλά είναι μία «πραγματικότητα»… και το είπε Κάποιος λίγες ώρες πριν οδηγηθεί στον «Σταυρό»… «Μέσα σας είναι το Βασίλειο του Θεού… Δεν είναι εδώ ή εκεί… ούτε έρχεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο… Απλά Μέσα σας… ξαφνικά σαν αστραπή… Γεννιέται το Βασίλειο του Θεού, όταν εγκαταλείπονται όλες οι ανοησίες του κόσμου… Το Βασίλειο το δικό μου δεν είναι εδώ στη γη…»…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έτσι απλά, έτσι ήσυχα, έτσι αθόρυβα… ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ… όπως φυσάει το αεράκι (που πνέει όπου θέλει)… όπως ΓΛΥΚΟΧΑΡΑΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ…</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://www.wholeness.gr/2011/08/blog-post.html"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b>via</b></span></i></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-67252001141725703642024-02-18T17:22:00.000+02:002024-02-18T17:22:02.569+02:00Ποιο ζώδιο να παντρευτώ;<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUw7ulw8qpZkzV8FM_DvVLRFaOWw9tkkn1-EVlkp7JRRu5ZE41KGhG3ZTiZlC9zMleoZvFLaOY0T1y5k3TnBozCamLD2m7CZMos4UZeywJ-lXQ_-JSVShyphenhyphenpp9XF7ceWQ4V-9CYVtKjdE4KyM6LSYlFhqKvlLXZhlGp3cyRb4JOJQ4KnlSVsVMYxfUft84/s1600/%CE%B6%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%8E.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" data-original-height="1152" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUw7ulw8qpZkzV8FM_DvVLRFaOWw9tkkn1-EVlkp7JRRu5ZE41KGhG3ZTiZlC9zMleoZvFLaOY0T1y5k3TnBozCamLD2m7CZMos4UZeywJ-lXQ_-JSVShyphenhyphenpp9XF7ceWQ4V-9CYVtKjdE4KyM6LSYlFhqKvlLXZhlGp3cyRb4JOJQ4KnlSVsVMYxfUft84/s1600/%CE%B6%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%8E.jpg"/></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large; font-style: italic;"><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"> Πόσο ταιριάζουν τα ζώδια μας; Τελικά δεν κάνουμε όλοι για όλους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας αλλά και στα ερωτικά μας</span></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"> Η αστρολογία μας δείχνει με ποια ζώδια ταιριάζουμε στον έρωτα και με ποια όχι. Τα ερωτικά χαρακτηριστικά των ζωδίων μας δηλώνουν με ποια ζώδια μπορούμε να συνυπάρξουμε ερωτικά.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b>Διαβάστε παρακάτω με ποια ζώδια θα συμβιώνατε αρμονικά στον έρωτα και με ποια όχι!</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Με ποιο ζώδιο ταιριάζω;</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΚΡΙΟΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί, ότι ο Κριός ταιριάζει με Κριό, Δίδυμο, Λέων, Τοξότη και Υδροχόο. Δεν ταιριάζει με Ταύρο, Καρκίνο, Παρθένο, Ζυγό, Σκορπιό και Αιγόκερω.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Άντρες Κριοί</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Κριοί είναι πιο πιθανό να παντρευτούν γυναίκες Κριούς και λιγότερο πιθανό να παντρευτούν, μία Σκορπιό. Όσο για το διαζύγιο, πιο συχνά χωρίζουν από γυναίκες Λέοντες, αλλά μένουν παντρεμένοι με Κριούς γυναίκες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι λιγότερο πιθανό να παντρευτούν Σκορπιούς γυναίκες, λόγω της διαφωνίας των δύο, γιατί είναι πεισματάρηδες και γιατί θέλουν και οι δύο να έχουν τον έλεγχο. Επιπλέον, η ζήλια του Σκορπιού και το φλερτ του Κριού δεν μπορούν να εναρμονιστούν.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η υψηλή στατιστική του διαζυγίου, μεταξύ Κριών ανδρών και γυναικών που ανήκουν στον Λέοντα, προκύπτει από τη σύγκρουση που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο πεισματάρικα ζώδια. Η αυτοπεποίθηση του Κριού, μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερη στους άνδρες Κριούς παρά στις γυναίκες Κριούς και αυτό μπορεί να δημιουργήσει σύγκρουση, με τις εξίσου διεκδικητικές γυναίκες που ανήκουν στον Λέοντα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Κριοί</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Κριοί συχνά επιλέγουν Κριό, Λέων και Τοξότη άνδρα για το γάμο τους, ενώ ο Καρκίνος είναι το ζώδιο που είναι λιγότερο πιθανό να παντρευτούν. Όταν πρόκειται για διαζύγιο, χωρίζουν από τους Παρθένους και τους Ζυγούς και λιγότερο από Κριούς, Λέοντες, Τοξότες και Υδροχόους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στον ενθουσιώδη Κριό αρέσουν, τα γρήγορα αυτοκίνητα και η ζωή της πόλης, ενώ οι Καρκίνοι συνήθως προτιμούν, τη φύση και το σπίτι. Έτσι οι Καρκίνοι συχνά, δεν είναι η πρώτη επιλογή για τις γυναίκες Κριούς.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Επιπλέον, ο Κριός είναι απότομος και ο Καρκίνος ευαίσθητος, οπότε δεν εναρμονίζονται. Οι άνδρες Υδροχόοι, ταιριάζουν με Κριούς γυναίκες, καθώς ο Υδροχόος μπορεί να προσφέρει πνευματική διέγερση. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι, ότι ο Υδροχόος έχει υψηλή ανοχή και είναι συναισθηματικά ανεξάρτητος και θα αναλύσει ένα αγενές σχόλιο του Κριού πνευματικά και δε θα τον νοιάξει.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι Παρθένοι δεν ταιριάζουν με γυναίκες Κριούς, γιατί είναι προσεκτικοί και πρακτικοί, γνωρίσματα για τα οποία ο Κριός έχει λίγη υπομονή. Και ενώ μια γυναίκα Κριός μπορεί να απολαύσει ένα καλό ανταγωνιστικό επιχείρημα, ο Ζυγός δε θέλει τις συγκρούσεις, πράγμα που θα εκνευρίσει τη γυναίκα Κριό, παρά του ότι υπάρχει έντονη σωματική έλξη μεταξύ των δύο αυτών ζωδίων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΤΑΥΡΟΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι ο Ταύρος ταιριάζει με Ταύρο, Καρκίνο, Παρθένο, Αιγόκερω και Ιχθύ. Δεν ταιριάζει με Κριό, Λέων, Σκορπιό, Τοξότη και Υδροχόο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Άντρες Ταύροι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Ταύροι πιο συχνά παντρεύονται Ταύρους και Ζυγούς γυναίκες και είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν Διδύμους και Λέοντες. Οι Ταύροι άνδρες έλκονται από γυναίκες Ζυγούς, λόγω του ότι και τα δύο ζώδια έχουν μια ισχυρή αισθητική εκτίμηση. Τους αρέσει η ηρεμία και ο αισθησιασμός και προτιμούν να βρεθούν σε ένα περιβάλλον, με όμορφα πράγματα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Επίσης, οι γυναίκες Ζυγοί θα εκτιμήσουν την αποφασιστικότητα του Ταύρου, ενώ η ηρεμία του Ζυγού που αποτρέπει τις συγκρούσεις, εναρμονίζεται με το πείσμα του Ταύρου. Δε διαπληκτίζονται για τετριμμένα πράγματα, αν και το φλερτ του Ζυγού μπορεί να πυροδοτήσει τη ζήλια του Ταύρου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Ταύροι δεν παντρεύονται γυναίκες Λέων. Οι Λέοντες θέλουν, να βρίσκονται έξω, είναι κοινωνικοί, επιδιώκουν τον ενθουσιασμό και ξοδεύουν χρήματα. Οι Ταύροι προτιμούν συνήθως το σπίτι και τη φύση.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έτσι, τα ζώδια αυτά είναι μεταξύ τους ασυμβίβαστα. Οι άνδρες Ταύροι είναι πιο πιθανό, να μείνουν παντρεμένοι με Καρκίνους γυναίκες. Κι αυτό, γιατί οι Ταύροι απολαμβάνουν τη σταθερότητα, το καλό φαγητό και μία ευχάριστη οικογενειακή ζωή, τα οποία ο Καρκίνος μπορεί να τα προσφέρει.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Ταύροι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Ταύροι πολύ συχνά παντρεύονται Ταύρους άνδρες, ενώ οι άνδρες Υδροχόοι δεν είναι η επιλογή τους. Όσο για το διαζύγιο, οι γυναίκες Ταύροι τείνουν περισσότερο να χωρίζουν από τον Σκορπιό, αλλά μένουν παντρεμένες με Δίδυμο. Οι γυναίκες Ταύροι, μπορούν να εκνευριστούν από την ένταση του Σκορπιού. Και τα δύο ζώδια είναι τόσο πεισματάρικα με τάση στη ζήλια και συγκρούονται σε μακροπρόθεσμη βάση. Όσο για το λόγο, του ότι μένουν παντρεμένες με Δίδυμο, η σταθερότητα του Ταύρου προσγειώνει τον επιπόλαιο Δίδυμο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΔΙΔΥΜΟΙ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι ο Δίδυμος ταιριάζει με Κριό, Δίδυμο, Λέοντα, Ζυγό και Υδροχόο. Δεν ταιριάζει με Παρθένο, Σκορπιό, Αιγόκερω, Τοξότη και Ιχθύ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Άντρες Δίδυμοι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι Δίδυμοι άνδρες είναι πιο πιθανό να παντρευτούν γυναίκες Διδύμους. Κι αυτό, γιατί και οι δύο είναι ανοιχτόμυαλοι και επικοινωνιακοί. Οι Δίδυμοι άνδρες πιο συχνά χωρίζουν τις γυναίκες Αιγόκερους, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να χωρίσουν από γυναίκες Ταύρους, Δίδυμους και Σκορπιούς. Ταύρος και Δίδυμος δεν είναι και μια τόσο καλή ερωτική σχέση, ενώ ο Δίδυμος με τον Σκορπιό κάνουν ένα αβυσσαλέο αγώνα, για μια μακροχρόνια σχέση. Η σταθερότητα του Σκορπιού, συγκρούεται με τη μεταβλητότητα και τον παρορμητισμό των Διδύμων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πολλές φορές όμως, ο ενθουσιασμός της παθιασμένης σύγκρουσης κρατά τα πράγματα ενδιαφέροντα. Επίσης, το πείσμα του Σκορπιού μετριάζεται από το ανοικτό πνεύμα και την ψυχολογική ευελιξία των Διδύμων. Όσον αφορά το χωρισμό, οι Αιγόκεροι βρίσκουν συχνά τους Διδύμους άστατους και ανεύθυνους, ενώ οι Δίδυμοι θεωρούν τους Αιγόκερους υπερβολικά επιφυλακτικούς που έχουν μια ζοφερή, ασφυκτική επίδραση στη ζωή τους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Δίδυμοι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Δίδυμοι είναι πιο πιθανό να παντρευτούν άνδρες Διδύμους, αλλά λιγότερο πιθανό να παντρευτούν Ταύρους και Σκορπιούς. Οι γυναίκες Δίδυμοι χωρίζουν λιγότερο συχνά από Δίδυμους άνδρες, αλλά ο χωρισμός με άνδρες Σκορπιούς, Τοξότες και Υδροχόους είναι πιο συχνός. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι δύο άτομα των οποίων το μυαλό τείνει σε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, είναι πολύ δύσκολο να κολλήσουν μαζί για πολύ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα ζώδια με κλίση προς την παρορμητικότητα και τη συναισθηματική απόσπαση, μπορεί να χωρίσουν πιο εύκολα από εκείνους που τείνουν, να είναι πιο προσεκτικοί, πρακτικοί και ευαίσθητοι.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΚΑΡΚΙΝΟΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι ο Καρκίνος ταιριάζει με Ταύρους, Καρκίνους, Παρθένους, Σκορπιούς και Ιχθείς. Δεν ταιριάζει με Κριό, Δίδυμο, Ζυγό, Τοξότη και Υδροχόο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><b><span style="color: #cc0000;"><br /></span></b></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b>Άντρες Καρκίνοι</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Καρκίνοι είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν γυναίκες Κριούς και λιγότερο πιθανό, να χωρίσουν από γυναίκες Καρκίνους. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι δύο Καρκίνοι έχουν την τάση να μένουν μαζί. Μοιράζονται την αγάπη για τη ζεστή οικογενειακή ζωή και τις υπαίθριες δραστηριότητες. Έχουν την τάση να προτιμούν τη φύση και το σπίτι, απ’ ότι να βγαίνουν έξω.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και οι δύο είναι συνήθως, αξιόπιστοι και ευαίσθητοι ο ένας προς τον άλλο. Είναι σε θέση, να φροντίσουν ο ένας τον άλλο σε περιόδους κρίσης. Από την άλλη πλευρά, είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν γυναίκες Κριούς. Η αναισθησία του Κριού, μπορεί να προκαλέσει κακό συναίσθημα για τον Καρκίνο και έτσι υπάρχει μια τάση για σύγκρουση. Οι συχνές φασαρίες, είναι πιο συχνές μεταξύ αυτών των δύο ζωδίων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Καρκίνοι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Καρκίνοι, τις περισσότερες φορές χωρίζουν τους άνδρες Υδροχόους και έχουν λιγότερες πιθανότητες, να χωρίσουν τους Ταύρους και τους Καρκίνους. Οι Υδροχόοι είναι ένα ζώδιο που επιδιώκει την αλλαγή, την καινοτομία και τους νέους ορίζοντες, ενώ οι Καρκίνοι θέλουν να έχουν μία καθιερωμένη και ασφαλή βάση στο σπίτι.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Επιπλέον, οι Υδροχόοι τείνουν να είναι συναισθηματικά αποσπασμένοι, ενώ οι Καρκίνοι έχουν την τάση, να έχουν έντονες διαθέσεις και αισθήματα. Ο Καρκίνος δεν μπορεί να πάρει τη διαβεβαίωση και τη συμπόνια που χρειάζεται, από τον Υδροχόο. Οι Υδροχόοι ανήκουν σε όλο τον κόσμο και όχι σε ένα μόνο άτομο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ως αποτέλεσμα, ο Καρκίνος μπορεί να αισθάνεται ανασφαλής, ενώ ο Υδροχόος αισθάνεται καταπιεσμένος από την ανάγκη του Καρκίνου, να τον καθησυχάσει. Οι γυναίκες Καρκίνοι μένουν μαζί με Ταύρους άνδρες, γιατί και τα δύο ζώδια μπορούν να προσφέρουν ο ένας στον άλλο, ασφάλεια, πίστη, αξιοπιστία και ένα στέρεο οικιακό περιβάλλον. Αυτά τα δύο ζώδια, έχουν το δυναμικό να οικοδομήσουν μια καλή ζωή από κοινού.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΛΕΩΝ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Λέοντες ταιριάζουν με Κριούς, Δίδυμους, Ζυγούς και ο Τοξότες. Ταιριάζουν λιγότερο με Ταύρους, Παρθένους, Σκορπιούς, Αιγόκερους, Υδροχόους και Ιχθείς.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Άντρες Λέοντες</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Λέοντες παντρεύονται συχνότερα Κριούς γυναίκες, ενώ είναι λιγότερο πιθανό να παντρευτούν Υδροχόους. Επίσης, είναι λιγότερο πιθανό να χωρίσουν τις γυναίκες Κριούς. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη παραδοσιακή Αστρολογία, οι Λέοντες άνδρες είναι πιο πιθανό να χωρίσουν Ζυγούς γυναίκες, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο ζώδιο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι Λέοντες άνδρες και οι γυναίκες Κριοί κάνουν καλά μαζί, διότι και οι δύο είναι εξωστρεφείς, με ενθουσιασμό για την αναζήτηση και την ανάληψη ρίσκων. Τόσο ο Λέων όσο και ο Κριός, συνήθως έχουν ένα ενδιαφέρον για τα ομαδικά αθλήματα ή άλλες φυσικές δραστηριότητες, όπως την πεζοπορία, τις πολεμικές τέχνες ή ακόμα και τα extreme sports,όπως αλεξιπτωτισμό ή ελεύθερη πτώση, οπότε είναι πιθανό να κάνουν πολλά από τα ίδια πράγματα. Χωρίζουν περισσότερο από τις γυναίκες Ζυγούς, γιατί οι ερωτύλοι Ζυγοί δεν εξασφαλίζουν πάντοτε στους Λέοντες το επίκεντρο της προσοχής. Οι Λέοντες άνδρες φυσικά, ενοχλούνται από αυτό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Λέοντες</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Λέοντες είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν άνδρες Ταύρους, διότι μπορεί να τους βρουν πολύ προβλέψιμους και συνηθισμένους. Είναι όμως πιο πιθανό, να χωρίσουν τον Κριό και τον Τοξότη και λιγότερο πιθανό, να χωρίσουν τον Υδροχόο και τον Ζυγό. Ενώ οι Λέοντες άνδρες, μπορεί να προσελκύονται στην ανταγωνιστικότητα από μια Κριό (ακόμη και τη μαχητικότητα σε ορισμένες περιπτώσεις),οι Λέοντες γυναίκες δεν μπορούν να το βρουν, ως ελκυστικό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σε έναν πολιτισμό που οι άντρες είναι πιο επιθετικοί, ο φυσικός δυναμισμός του Κριού μπορεί να επιδεινωθεί, σε σημείο που ορισμένες γυναίκες Λέοντες το βρίσκουν λίγο υπερβολικό. Με τους Τοξότες δεν μπορούν να έχουν διάρκεια, διότι συνήθως έχουν πάντα τα μάτια τους αλλού και ψάχνουν για την επόμενη περιπέτεια. Οι γυναίκες Λέοντες θέλουν να είναι το επίκεντρο του εραστή τους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γάμοι, μεταξύ του Λέοντα και του Υδροχόου, τείνουν να διαρκούν κι αυτό γιατί οι Υδροχόοι μπορεί να είναι αρκετά πιστοί, όταν βρεθεί ένα πρόσωπο που πληροί τα εκκεντρικά τους κριτήρια. Κι αν και το συναισθηματικό στυλ των δύο ζωδίων είναι σε αντίφαση, υπάρχει το κοινό έδαφος της εξωστρέφειας και της γενναιοδωρίας, που μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΠΑΡΘΕΝΟΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Παρθένοι ταιριάζουν με Ταύρους, Καρκίνους, Παρθένους, Σκορπιούς και Αιγόκερους. Ταιριάζουν λιγότερο με Κριούς, Δίδυμους, Λέοντες, Τοξότες, Υδροχόους και Ιχθείς.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Άντρες Παρθένοι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Παρθένοι παντρεύονται Παρθένους γυναίκες συχνότερα, από οποιοδήποτε άλλο ζώδιο και χωρίζουν πιο συχνά από γυναίκες Κριούς. Κι αυτό, γιατί ο Κριός είναι μαχητικός, διεκδικητικός, επιδιώκει τον ενθουσιασμό και απολαμβάνει την ανάληψη ρίσκων, ενώ η Παρθένος τείνει προς τη σύνεση και την πρακτικότητα. Η Παρθένος μπορεί να βρει τον Κριό ανεύθυνο, ενώ ο Κριός θα δει την Παρθένο άσκοπα ανήσυχη και περιοριστική. Οι Κριοί επίσης έχουν την τάση να προκαλούν και να φέρνουν τα ζητήματα στο φως, ενώ οι Παρθένοι είναι πολύ ήρεμοι.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Γυναίκες Παρθένοι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Οι γυναίκες Παρθένοι παντρεύονται συνήθως Παρθένους άνδρες και είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν έναν Ιχθύ. Κι αυτό γιατί η Παρθένος, είναι ένα ζώδιο με θέληση και αυτοέλεγχο και τείνει να επεξεργαστεί τη ζωή, μέσω της νόησης και όχι των συναισθημάτων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι Ιχθείς αντιθέτως, στερούνται λογικής και λειτουργούν με το συναίσθημα, γι’ αυτό οι γυναίκες Παρθένοι δυσκολεύονται να τους αντιμετωπίσουν ή ακόμη και να τους κατανοήσουν. Οι Ιχθείς μπορεί να βρουν την Παρθένο ψυχρή και αναίσθητη, ενώ η Παρθένος μπορεί να βλέπει τον Ιχθύ ως μη πρακτικό, μη ρεαλιστικό και αφελή.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΖΥΓΟΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Ζυγοί ταιριάζουν με Διδύμους, Λέων, Ζυγό, Τοξότη και Υδροχόο. Λιγότερο με Κριό, Καρκίνο, Αιγόκερω και Ιχθύ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Άντρες Ζυγοί</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δύο Ζυγοί κάνουν ένα καλό δίδυμο, με το υψηλότερο ποσοστό γάμου και το χαμηλότερο ποσοστό διαζυγίου και για τα δύο φύλα. Οι Ζυγοί έχουν την τάση να αποφεύγουν τη σύγκρουση, οπότε για να δημιουργηθεί ένταση ανάμεσα σε δύο Ζυγούς είναι απίθανο. Και οι δύο έχουν μια ισχυρή αισθητική εκτίμηση, αγάπη για την τελειότητα και την ανάγκη για εσωτερική αρμονία.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Ζυγοί χωρίζουν συχνότερα με γυναίκες Κριούς, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο ζώδιο. Ο Κριός λύνει τις διαφορές του με διαπληκτισμούς, ενώ ο Ζυγός το απεχθάνεται. Αυτό οδηγεί σε μια κατάσταση, στην οποία ο Κριός προκαλεί και ο Ζυγός κάνει υποχωρήσεις. Οπότε δεν υπάρχει επικοινωνία.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Γυναίκες Ζυγοί</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Ζυγοί είναι πιο πιθανό, να παντρευτούν Ταύρους και Ζυγούς άνδρες και να χωρίσουν από Λέοντες. Αν και οι Λέοντες είναι θεωρητικά ένα συμβατό ζώδιο, το φλερτ των Ζυγών και η ανάγκη του Λέοντα να είναι το κέντρο της προσοχής, δε συμβιβάζονται. Οι Ζυγοί γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό, να χωρίσουν από Ζυγούς άνδρες. Υπάρχει ένα γερό θεμέλιο με Ζυγούς -Ταύρους. Αν και υπάρχουν ορισμένες διαφορές, μεταξύ των δύο ζωδίων και οι δύο δε θέλουν τις εντάσεις. Μοιράζονται την αγάπη για αρμονία και την ανάγκη για ένα άνετο και όμορφο περιβάλλον.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Ζυγοί, εκτιμούν τη δύναμη του Ταύρου και την αποφασιστικότητά του, ενώ οι Ταύροι την αξία, τη φινέτσα και την τάξη του Ζυγού. Ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα είναι ότι οι ήρεμοι Ζυγοί, είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν το περίφημο πείσμα του Ταύρου. Οι γυναίκες Ζυγοί είναι λιγότερο πιθανό να παντρευτούν άνδρες Ιχθείς. Δεδομένου ότι οι Ιχθείς, τείνουν προς ακραίες καταστάσεις και οι Ζυγοί ποθούν την ισορροπία και είναι φυσικό να μην ταιριάζουν.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> ΣΚΟΡΠΙΟΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Σκορπιοί ταιριάζουν με Καρκίνο, Παρθένο, Αιγόκερω και Ιχθύ. Δεν ταιριάζουν με Κριό, Δίδυμο, Λέων, Τοξότη και Υδροχόο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Άντρες Σκορπιοί</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Σκορπιοί παντρεύονται πιο συχνά γυναίκες Ιχθείς και λιγότερο συχνά Διδύμους και άλλους Σκορπιούς. Τις περισσότερες φορές, χωρίζουν Ταύρους και Διδύμους γυναίκες. Το υψηλό ποσοστό χωρισμών, μεταξύ Σκορπιού άνδρα και γυναίκας Διδύμου, οφείλεται στο γεγονός ότι ο Σκορπιός είναι βαθύς, μελαγχολικός, έντονος και μυστικός, ενώ οι Δίδυμοι είναι κοινωνικοί, ανοιχτοί, παρορμητικοί και ομιλητικοί. Οι Δίδυμοι έχουν την τάση να εκνευρίσουν τον Σκορπιό, προσπαθώντας να πάρουν πληροφορίες, ενώ ο Σκορπιός θα πεισμώσει. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο Σκορπιός ψάχνει βαθιά, ενώ οι Δίδυμοι ανακατεύονται σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Ο Σκορπιός είναι επίσης άκαμπτος σε αναλήψεις υποχρεώσεων, ενώ οι Δίδυμοι είναι επιπόλαιοι. Ενώ οι Δίδυμοι ανέχονται περισσότερο αυτές τις συμπεριφορές σε άλλους, οι Σκορπιοί δεν το αντέχουν καθόλου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όσο για το υψηλότερο ποσοστό χωρισμών, μεταξύ Σκορπιού άνδρα και γυναίκα Ταύρο, το πρόβλημα μπορεί να προκύψει από το γεγονός, ότι και οι δύο είναι πεισματάρηδες, σταθεροί στις απόψεις τους και επιρρεπείς σε ζήλια. Εδώ υπάρχει μεγάλο δυναμικό, για συγκρούσεις.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Γυναίκες Σκορπιοί</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Σκορπιοί παντρεύονται Ιχθείς άνδρες πιο συχνά και λιγότερο, παντρεύονται Κριούς και Υδροχόους άνδρες. Οι γυναίκες Σκορπιοί είναι λιγότερο πιθανό, να χωρίσουν από Δίδυμους και Ιχθείς άνδρες. Ο συνδυασμός Κριός-Σκορπιός μπορεί να προβάλει σοβαρές διαμάχες για την εξουσία, επειδή τα δύο ζώδια έχουν την ανάγκη να έχουν τον έλεγχο, ενώ η υπερβολική ανάγκη του Υδροχόου για ελευθερία έρχεται σε αντίθεση, με τον κτητικό Σκορπιό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΤΟΞΟΤΗΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Τοξότες ταιριάζουν με Κριό, Λέων, Ζυγό, Τοξότη και Υδροχόο. Λιγότερο με Ταύρο, Δίδυμο, Καρκίνο, Παρθένο, Σκορπιό, Αιγόκερω και Ιχθύ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Άντρες Τοξότες</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Τοξότες πιο συχνά, παντρεύονται Κριούς και Τοξότες γυναίκες και πιο συχνά, χωρίζουν από Δίδυμους και Λέοντες. Οι άνδρες Τοξότες είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν Αιγόκερους και Ιχθείς γυναίκες και λιγότερο πιθανό, να χωρίσουν από Κριούς και Υδροχόους. Οι άνδρες Τοξότες χωρίζουν πιο συχνά με γυναίκες Λέοντες, επειδή οι Τοξότες έχουν την τάση να διασπάνε την προσοχή τους, σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και οι Λέοντες γυναίκες δεν αντέχουν, αν δεν παίρνουν αρκετή προσοχή από τους συντρόφους τους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι Δίδυμοι και ο Τοξότης εύκολα βαριούνται και αυτό μπορεί να συμβάλει περισσότερο, στο χωρισμό. Ο Τοξότης και οι Δίδυμοι, βρίσκονται σε μια συνεχή αναζήτηση για νέες εμπειρίες κι αυτός ο συνδυασμός, μπορεί να κολλήσει από έλλειψη δύναμης. Ο Κριός και ο Τοξότης κάνουν ένα καλό δίδυμο, γιατί και οι δύο έχουν την τάση να απολαμβάνουν τις ίδιες αναζητήσεις και έχουν ενθουσιασμό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και οι δύο, έχουν επίσης την τάση προς την εντιμότητα και την αισιοδοξία. Ο Υδροχόος, έχει επίσης την ικανότητα να τραβήξει την προσοχή του Τοξότη. Και τα δύο ζώδια είναι ανοιχτόμυαλα, φιλοσοφημένα και συχνά, κάπως εκκεντρικά και επαναστατικά. Έτσι υπάρχει ένας διανοητικός αγώνας και ο συναισθηματικά ανεξάρτητος Υδροχόος, είναι λιγότερο πιθανό να ενοχλείται από την αγένεια ή την αναισθησία του Τοξότη, ενώ ο Τοξότης είναι σε καλύτερη θέση να κατανοήσει την ανάγκη του Υδροχόου, να περνά το χρόνο του με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι Τοξότες και οι Αιγόκεροι μπορεί να έχουν λιγότερη τύχη, διότι ο Αιγόκερως απαιτεί ασφάλεια και μία σταθερή βάση στο σπίτι, ενώ ο Τοξότης μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα για μία περιπέτεια. Η αδιακρισία του Τοξότη και η διπλωματία του Αιγόκερου, μπορεί επίσης να έρθουν σε σύγκρουση. Ο Ιχθύς και ο Τοξότης μπορεί να έχουν δυσκολίες, επειδή ο καυστικός λόγος του Τοξότη και η ευαισθησία του Ιχθύ κάνει έναν ασταθή συνδυασμό. Στη χειρότερη περίπτωση, ο Τοξότης θα βρει τον Ιχθύ πάρα πολύ εξαρτημένο, ενώ ο Ιχθύς βλέπει τον Τοξότη ως σκληρό και εγωιστή.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Τοξότες</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Τοξότες παντρεύονται Τοξότες άνδρες πιο συχνά. Δύο Τοξότες συμφωνούν στις αξίες τους όπως, η αγάπη για ταξίδια. Έχουν μια φιλοσοφική προοπτική και την επιθυμία να κατέχουν γνώση. Και οι δύο είναι ανεξάρτητοι, δεν τείνουν προς τη ζήλια και οι Τοξότες συνήθως χρειάζονται λίγη συναισθηματική επιβεβαίωση.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι ενδιαφέρον ότι οι Τοξότες γυναίκες, δε δείχνουν έντονη τάση να παραμένουν ή να χωρίζουν από κάποιο συγκεκριμένο ζώδιο. Αυτό, μπορεί να έχει να κάνει με την ευρύτητα πνεύματος και την κοινωνική φιλοπεριέργεια του Τοξότη. Οι Τοξότες γυναίκες, με την έμφυτη περιέργειά τους για την ανθρώπινη φύση, μπορεί να ενδιαφέρονται για μια ευρύτερη ποικιλία ανθρώπων, απ’ ότι τα άλλα ζώδια.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Αιγόκεροι ταιριάζουν με Ταύρους, Παρθένους, Σκορπιούς, Αιγόκερους και Ιχθείς. Λιγότερο με Κριό, Δίδυμο, Λέοντα, Ζυγό, Τοξότη και Υδροχόο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Άντρες Αιγόκεροι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Αιγόκεροι παντρεύονται πιο συχνά γυναίκες Αιγόκερους, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να χωρίσουν από γυναίκες Ιχθείς. Οι Αιγόκεροι και οι Ιχθείς φαίνεται να έχουν μια καλή προοπτική για μακροπρόθεσμη σχέση, η οποία αντικατοπτρίζει τη συμπληρωματικότητα αυτών των δύο ζωδίων. Ο Αιγόκερως παρέχει τη σταθερή βάση που έχουν ανάγκη οι Ιχθείς, ενώ οι Ιχθείς ενθαρρύνουν τον Αιγόκερω να βγει από το καβούκι του, να εμπιστευθεί και να νιώσει συναίσθημα. Και τα δύο ζώδια έχουν την τάση να είναι προσεκτικά με τα χρήματα, γεγονός που μειώνει την πιθανότητα των οικονομικών διαφωνιών.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Αιγόκεροι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Αιγόκεροι είναι πιο πιθανό, να παντρευτούν έναν άλλο Αιγόκερω και τείνουν να αποφεύγουν, να παντρεύονται Τοξότες. Η υψηλότερη στατιστική διαζυγίου για τις γυναίκες Αιγόκερους, είναι οι άνδρες Δίδυμοι. Οι γυναίκες Αιγόκεροι παντρεύονται άνδρες Τοξότες λιγότερο συχνά, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο ζώδιο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η εξωστρεφής και περιπετειώδης φύση του Τοξότη, είναι διαμετρικά αντίθετη με την εσωστρεφή, προσεκτική και διπλωματική φύση του Αιγόκερου. Ο Αιγόκερως είναι επίσης πιθανό, να βρει τον Τοξότη αναξιόπιστο, ενώ ο Τοξότης μπορεί να βρει τον Αιγόκερω καταπιεστικό. Ο Τοξότης, δεν μπορεί να ξεκλειδώσει την κρυμμένη ζεστασιά του Αιγόκερου και ο Αιγόκερως είναι διατεθειμένος να κάνει τον Τοξότη να αισθάνεται, ότι καταπνίγεται.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων μεταξύ, Αιγόκερων γυναικών και ανδρών Διδύμων, πιθανότατα οφείλεται στη σύγκρουση των δύο προσωπικοτήτων. Ο ήσυχος, στοχαστικός και σοβαρός Αιγόκερως και ο ομιλητικός, παρορμητικός και παιχνιδιάρικος Δίδυμος, δεν είναι το καλύτερο ζευγάρι για μια μακροπρόθεσμη σχέση. Υπάρχουν εδώ πάρα πολλοί διαπληκτισμοί, λόγω του ότι ο Αιγόκερως θεωρεί τον Δίδυμο ως αναξιόπιστο και οι Δίδυμοι θεωρούν τον Αιγόκερω βαρετό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">ΥΔΡΟΧΟΟΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Υδροχόοι ταιριάζουν με Κριούς, Δίδυμους, Ζυγούς, Τοξότες και Υδροχόους. Λιγότερο με Ταύρους, Καρκίνους, Λέοντες, Παρθένους, Σκορπιούς και Αιγόκερους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Άντρες Υδροχόοι</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Υδροχόοι πιο συχνά παντρεύονται γυναίκες Υδροχόους και είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν Ταύρους και Σκορπιούς. Όσο για το διαζύγιο, χωρίζουν τις περισσότερες φορές με Δίδυμους και Καρκίνους γυναίκες, αλλά είναι λιγότερο πιθανό, να πάρουν διαζύγιο με Κριούς και Λέοντες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δύο Υδροχόοι έχουν κοινά ενδιαφέροντα, ανέχονται ό ένας τις ιδιορρυθμίες και τις ιδιαιτερότητες του άλλου και δίνουν ο ένας στον άλλο, προσωπική ελευθερία. Παρά το γεγονός, ότι δύο Υδροχόοι μπορούν να έρθουν σε αντιπαράθεση επειδή απολαμβάνουν την πνευματική διέγερση μιας καλής συζήτησης, δεν είναι διατεθειμένοι να φτάσουν στα άκρα και να βλάψουν συναισθηματικά, ο ένας τον άλλο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Υδροχόοι έχουν λιγότερη τύχη με Ταύρο, Σκορπιό και Καρκίνο. Αυτά τα ζώδια, είναι όλα επιρρεπή σε ζηλοτυπία και οι Υδροχόοι μπορεί να τα βρουν πολύ κτητικά. Απροσδόκητα, οι Υδροχόοι και οι Δίδυμοι κατέχουν υψηλό ποσοστό διαζυγίου, αν και αυτό μπορεί να οφείλεται περισσότερο, στο ότι και οι δύο είναι ζώδια παρορμητικά, βαριούνται εύκολα και έχουν την τάση να αναζητούν την καινοτομία.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δε θέλουν και οι δύο τη δέσμευση και τα πράγματα μπορεί να διαλυθούν ξαφνικά και φυσικά, όταν ο ένας από τους δύο αναζητήσει έναν καινούργιο σύντροφο. Ο Κριός και ο Υδροχόος, είναι δύο ζώδια με κλίση προς την τιμιότητα, τη γενναιοδωρία, την εξωστρέφεια, το πολιτικό ενδιαφέρον και προσπαθούν για νέα πράγματα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ως εκ τούτου, έχουν μια καλύτερη τύχη να τα πάνε καλά μεταξύ τους. Ο Λέων με τον Υδροχόο, μοιράζονται μερικά από τα ίδια κοινά χαρακτηριστικά που μοιράζεται με τον Κριό, δηλαδή την κοινωνικότητα, τη γενναιοδωρία και την ειλικρίνεια, τα οποία είναι τα θεμέλια για μια μακρόχρονη σχέση.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Γυναίκες Υδροχόοι</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Υδροχόοι παντρεύονται Υδροχόους άνδρες πιο συχνά, αλλά τείνουν να αποφεύγουν να παντρεύονται Λέοντες. Είναι λιγότερο πιθανό, να ζητήσουν διαζύγιο από έναν Τοξότη. Οι γυναίκες Υδροχόοι και οι άντρες Τοξότες φαίνεται να τα πάνε καλά μαζί από το ότι, δεν έχουν ιδιαίτερη τάση να είναι κτητικοί. Και οι δύο είναι εξαιρετικά εξωστρεφής, οπότε είναι πιθανό να μοιράζονται μια καλή κοινωνική ζωή μαζί.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και οι δύο τείνουν, να έχουν κοινά ενδιαφέροντα, είτε κοινωνικά ή οικονομικά. Τείνουν, στην εξερεύνηση φιλοσοφικών ζητημάτων και έχουν και οι δύο κάπως την τάση, στην εκκεντρικότητα. Γιατί οι γυναίκες Υδροχόοι, αποφεύγουν να παντρεύονται άντρες Λέοντες ενώ οι Λέοντες γυναίκες, φαίνεται να είναι μια καλή προοπτική για τους Υδροχόους άνδρες; Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός, ότι οι Λέοντες άνδρες είναι λιγότερο διατεθειμένοι να παραχωρήσουν στις γυναίκες Υδροχόους την ανάγκη τους για ανεξαρτησία και ελευθερία, απ’ ότι οι γυναίκες Λέοντες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> ΙΧΘΥΣ</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παραδοσιακή Αστρολογία θεωρεί ότι οι Ιχθείς ταιριάζουν με Ταύρους, Καρκίνους, Σκορπιούς, Αιγόκερους και Ιχθείς. Λιγότερο με Κριούς, Δίδυμους, Λέοντες, Παρθένους, Ζυγούς και Τοξότες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Άντρες Ιχθείς</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι άνδρες Ιχθείς συχνότερα παντρεύονται και είναι λιγότερο πιθανό, να χωρίσουν από Σκορπιούς γυναίκες. Είναι λιγότερο πιθανό, να παντρευτούν Παρθένους και Ζυγούς γυναίκες. Οι Ιχθείς και ο Σκορπιός κάνουν ένα καλό δίδυμο. Με δύο τέτοια βαθιά, διαισθητικά ζώδια, υπάρχει το δυναμικό για μια εξαιρετικά βαθιά σύνδεση. Η διαπίστωση ότι οι Ιχθείς άνδρες είναι λιγότερο διατεθειμένοι να παντρευτούν Παρθένους και Ζυγούς, είναι επίσης σύμφωνη με τη παραδοσιακή Αστρολογία.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Άκρως λογικοί, πρακτικοί και ανεξάρτητοι πνευματικά οι Παρθένοι και ευαίσθητοι, με πάθος και δεκτικοί οι Ιχθείς, δεν κάνουν καλό ζευγάρι. Και οι Ιχθείς χρειάζονται να είναι μόνοι για χρόνο, για να επαναφορτίσουν τις μπαταρίες τους, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη των Ζυγών που συνήθως, αφιερώνουν πολύ χρόνο στους άλλους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γυναίκες Ιχθείς</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι γυναίκες Ιχθείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να παντρευτούν άνδρες Σκορπιούς, αποφεύγοντας τους Τοξότες πιο συχνά. Ο Αιγόκερως, είναι το ζώδιο με το οποίο έχουν το χαμηλότερο ποσοστό διαζυγίου. Οι Ιχθείς έχουν ανάγκη από συναισθηματική διαβεβαίωση και άνεση, ενώ ο Τοξότης, αν και γενναιόδωρος, έχει την τάση να είναι αναίσθητος.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η αδεξιότητα του Τοξότη, μπορεί να οδηγήσει σε άσχημα συναισθήματα τους Ιχθείς, ενώ ο Τοξότης μπορεί να βρει τον Ιχθύ πολύ προσκολλημένο. Επίσης, η αλόγιστη σπατάλη του Τοξότη είναι αντίθετη με τη δημοσιονομική σύνεση των Ιχθύων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι Ιχθείς και οι Αιγόκεροι αλληλοσυμπληρώνονται. Οι Ιχθείς είναι το πιο κατάλληλο ζώδιο, για να κάνει τον Αιγόκερω να ανοιχθεί και να δείξει τα συναισθήματά του, ενώ ο Αιγόκερως μπορεί να προσφέρει σταθερότητα και ασφάλεια στους Ιχθείς. Και τα δύο ζώδια επίσης, έχουν την τάση να είναι προσεκτικά με τα χρήματα, έτσι διαμάχες για τα οικονομικά είναι λιγότερο πιθανές.</span></i></div></span></i>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-73005154776556225852024-02-18T08:30:00.005+02:002024-03-05T11:18:48.123+02:00Γι αυτό με κάλεσες να έρθω κοντά σου; Για να βασανίζομαι;<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJEuy7ghbi2l0vBGevu9R8FSk2qE4mgInUof39d5X8HNq0f1QixS1LcR6zPfzbP1kS37c8R-6el6j6oeVq1oAY5RQPv4Di-XprL0E3qtV1FVSbBazF8rHwJk2Gw05L9vqwdBnDF5ZL2BG3FQ-ZkUlFE8x9nDKEuVL597YsQNC6Zr9AKhqgsXyTASe4JZI/s1600/33.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1260" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJEuy7ghbi2l0vBGevu9R8FSk2qE4mgInUof39d5X8HNq0f1QixS1LcR6zPfzbP1kS37c8R-6el6j6oeVq1oAY5RQPv4Di-XprL0E3qtV1FVSbBazF8rHwJk2Gw05L9vqwdBnDF5ZL2BG3FQ-ZkUlFE8x9nDKEuVL597YsQNC6Zr9AKhqgsXyTASe4JZI/s1600/33.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ὁ Ἄγγελος καὶ ἡ Εἰρήνη ἦταν καὶ οἱ δύο τους καλὰ παιδιά, εἶχαν σεβασμὸ καὶ ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ δὲν εἶχαν ἰδιαίτερες σχέσεις μὲ τὴν ἐκκλησία. Χριστούγεννα, Ἀνάσταση καὶ ἄν. Κι αὐτὸ τυπικό.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα χρόνια περνοῦσαν, ἀπέκτησαν τρία παιδάκια. Ζοῦσαν εὐτυχισμένα, ὅμως, παρόλο ποὺ ὁ Ἄγγελος ἤξερε καλὰ τὴ δουλειά του, ἦταν κορυφαῖος τεχνίτης – σπάνιος μάστορας, ἄρχισαν οἱ δυσκολίες.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΤΟΤΕ ἦταν ποὺ ὁ παπὰς τῆς ἐνορίας του, ὁ πατὴρ Ἀντώνιος, πλησίασε ἕνα πρωὶ στὸ καφενεῖο τὸν Ἄγγελο καὶ τοῦ μίλησε: «Νὰ κεράσω καφὲ Ἄγγελε;» «Ἐγὼ θὰ κεράσω παππούλη». «Ἄντε, νὰ ’ναι εὐλογημένο. Βρὲ Ἄγγελε, σὲ ἐκτιμῶ καὶ σὲ συμπαθῶ ἰδιαίτερα. Ἀλλὰ ἔχω ἕνα παράπονο». «Ξέρω, πάτερ. Δὲν ἔρχομαι στὴν ἐκκλησία. Ὑπόσχομαι ὅμως ὅτι θὰ ἔρχομαι».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ἔτσι ἔγινε. Ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἄγγελου ἄρχισε νὰ πηγαίνει κάθε Κυριακὴ στὴν ἐκκλησία, τὸ ἴδιο καὶ στὶς μεγάλες γιορτές. Μάλιστα ἡ Εἰρήνη καὶ τὰ παιδιὰ συχνὰ βοηθοῦσαν στὶς δουλειὲς τῆς ἐκκλησίας. Καθαριότητα, τακτοποίηση κ.ἄ. Συνεχῶς ὁ Κύριος φώτιζε καὶ ὅλοι τους ἔρχονταν ὅλο καὶ πιὸ κοντὰ στὴν Ἀλήθειά Του, στὸ Φῶς Του. Ὅμως συνέβαινε κάτι παράξενο καὶ ἀνεξήγητο. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἔκαναν στροφὴ πρὸς τὴν πίστη, ἡ δουλειὰ τοῦ Ἄγγελου χειροτέρεψε καὶ τὰ προβήματα στὸ σπίτι αὐξήθηκαν. Οἱ λογαριασμοὶ τοῦ ρεύματος καὶ τοῦ νεροῦ ἔμεναν συχνὰ ἀπλήρωτοι. Τὸ συζητοῦσαν μὲ τὸν πατέρα Ἀντώνιο, ποὺ εἶχαν γίνει πλέον φίλοι. «Ὑπομονὴ Ἄγγελε. Ὁ Κύριος δοκιμάζει τώρα τὴν ὑπομονή σου. Κάνε προσευχὴ καὶ παραδώσου στὸ θέλημά Του». «Καὶ ὑπομονὴ κάνω, πάτερ, καὶ προσευχή. Ἀλλὰ σὲ λίγο δὲν θὰ ἔχουμε οὔτε νὰ φᾶμε. Αὐτὸ θέλει ὁ Θεός;». «Μὴ προσπαθεῖς νὰ ὑπερβεῖς τὸ μέτρο τῆς περιορισμένης ἀνθρώπινης γνώσης, Ἄγγελε. Τὸ τί θέλει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν καθένα μας, τὸ γνωρίζει μόνο Ἐκεῖνος».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΠΕΡΑΣΑΝ ἔτσι δυόμισι χρόνια. Τοὺς τελευταίους μῆνες ἔγινε αὐτὸ ποὺ ὅλοι ἀπεύχονταν. Δυσκολεύονταν ἀκόμα καὶ στὴν ἐξασφάλιση τοῦ καθημερινοῦ φαγητοῦ. Ὁ π. Ἀντώνιος καὶ κάποιοι γείτονες διακριτικὰ καὶ σεμνὰ βοηθοῦσαν ὅσο μποροῦσαν. Ἀλλὰ κι αὐτοὶ πτωχοὶ ἄνθρωποι ἦταν. Ὥς πόσο;</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΠΑΡ’ ΟΛΟ ποὺ ἡ ἐντολὴ τοῦ φίλου του καὶ πνευματικοῦ του, πατρὸς Ἀντωνίου ἦταν «μὴ χάνης τὴν πίστη σου», ὁ Ἄγγελος ἄρχισε σιγὰ-σιγὰ νὰ ὀλιγοπιστῆ, νὰ μὴ πολὺ – πηγαίνη στὴν ἐκκλησία, δίνοντας ἔτσι ἕνα ἄσχημο παράδειγμα καὶ στὴν οἰκογένειά του.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΗΤΑΝ ἕνα πρωί, ποὺ ἤπιαν μὲ τὴν Εἰρήνη τὸν τελευταῖο καφὲ ἀπὸ τὸ κουτί. Ἀπὸ αὔριο οὔτε καφέ…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «ΠΟΥ ΠΑΣ;», τοῦ εἶπε, βλέποντάς τον ξαναμμένο. «Στὴν ἐκκλησία», τῆς ἀπάντησε κι ἔφυγε βιαστικά.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΚΑΘΙΣΕ ἀπέναντι ἀπὸ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν φανερὰ θυμωμένος. «Γι’ αὐτὸ μὲ κάλεσες νὰ ἔλθω κοντά σου; Γιὰ νὰ βασανίζωμαι κι ἐγὼ καὶ ἡ οἰκογένειά μου; Ἐγὼ τερμάτισα… Τέλος ὅλα… Εἶσαι σκληρὸς μαζί μου. Τέλος…».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE5oovRpolbpEJFyuldQAYxlh8oAyubYotz_bbUp0T0VDxNmxveRrx9R1AApEb6lbDvjUjMb4zGtrQ8GCGT1flzny1yVG6YSz2APZtAHpMxGoIVvE578QoFCx1oSch0OPGh3oXpNuTU8MeOwegM_aqNq5zS9jBTYuJ0fBqCHrezVgPEmBldtzak-7DS90/s2048/35.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1583" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE5oovRpolbpEJFyuldQAYxlh8oAyubYotz_bbUp0T0VDxNmxveRrx9R1AApEb6lbDvjUjMb4zGtrQ8GCGT1flzny1yVG6YSz2APZtAHpMxGoIVvE578QoFCx1oSch0OPGh3oXpNuTU8MeOwegM_aqNq5zS9jBTYuJ0fBqCHrezVgPEmBldtzak-7DS90/s16000/35.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΣΗΚΩΘΗΚΕ κι ἔκανε νὰ φύγη. Γύρισε καὶ ξανακοίταξε τὴν εἰκόνα Του. Τοῦ φάνηκε ὅτι ἐκεῖνος εἶχε πάρει μία ἔκφραση, ἕνα βλέμμα, σὰ νὰ τὸν λυπόταν… σὰ νὰ τὸν συμπονοῦσε…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕ ποὺ Τοῦ μίλησε ἔτσι. Σὰ νὰ Τὸν ἔβριζε. Τὸν ξανακοίταξε. Δύο δάκρυα κύλησαν ἀπὸ τὰ μάτια του καὶ βγῆκε ἔξω ἀργά. Τότε κάτι παράξενο γεννήθηκε στὴν ψυχή του. Μία πλημμύρα πρωτόγνωρων συναισθημάτων. Αἰσιοδοξία, εἰρήνη, χαρά. Ὅλα μαζί.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΚΑΘΙΣΕ σ’ ἕνα πεζούλι στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ. Ἔσκυψε τὸ κεφάλι του κοιτώντας τὸ δάπεδο. Σκεπτόταν λύσεις. Δὲν ὑπῆρχαν. Ἀδιέξοδο. Πέρασε ἀρκετὴ ὥρα ἔτσι, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβη...</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span><span style="font-family: Great Vibes;"><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikb1ZNEGHhA-G5PLo_oqOTvr1YiMCvmfTR-W4vW9tVWOgJ5JGBpglmRVTl-jzjs48oJmHQYBPw8H7ubePOBKUqjuYyKxOt_m9iti2iAF_WeHL90KLpowE9EwyJLiO47hFmhg8LBQAYZAv0r14FmTXcyuxOwb5dqpWXrTUIdU8QwvkLlq-9LxmdAh1g9Xs/s2048/34.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1565" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikb1ZNEGHhA-G5PLo_oqOTvr1YiMCvmfTR-W4vW9tVWOgJ5JGBpglmRVTl-jzjs48oJmHQYBPw8H7ubePOBKUqjuYyKxOt_m9iti2iAF_WeHL90KLpowE9EwyJLiO47hFmhg8LBQAYZAv0r14FmTXcyuxOwb5dqpWXrTUIdU8QwvkLlq-9LxmdAh1g9Xs/s16000/34.jpg" /></a></div><br /><span style="font-weight: 700;"><br /></span></div><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><span style="font-weight: 700;"><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></span></div><span style="font-weight: bold;"><span style="color: #cc0000; font-size: x-large;"> «Μὴ χάνης τὴν πίστιν σου»</span></span><br /><br /><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><span style="color: #3d85c6; font-weight: bold;"> </span><span style="font-weight: bold;"><span style="color: #9fc5e8;">«Καὶ ἐκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιµος εἰ µὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. Καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάµεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν»</span></span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><span style="color: #3d85c6; font-size: large; font-weight: bold;"><br /></span></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cfe2f3; font-family: Great Vibes;"><span style="font-weight: bold;"> (Ματθ. ιγ΄, 57-58).</span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><span style="color: #3d85c6; font-size: large; font-weight: bold;"><br /></span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><span style="color: #3d85c6; font-size: large; font-weight: bold;"> (Δηλ.: Καὶ ἐδυσπίστουν εἰς αὐτὸν καὶ τὸν παρηκολούθουν µὲ φθόνον καὶ ὑποψίαν.</span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><span style="color: #3d85c6; font-size: large; font-weight: bold;"><br /></span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><span style="color: #3d85c6; font-size: large; font-weight: bold;"> Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· Πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν περιφρονεῖται προφήτης περισσότερον παρὰ εἰς τὴν πατρίδα του καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ του. Καὶ δὲν ἔκαµεν ἐκεῖ πολλὰ θαύµατα ἐξ αἰτίας τῆς ἀπιστίας των).</span></span></i></div><span style="font-size: large;"><br /><br /><br /><span style="color: #3d85c6; font-weight: bold;"> </span></span><span style="color: #6fa8dc;"><span style="font-size: large; font-weight: bold;"> Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς συμβουλεύει:</span><br /><br /></span><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #6fa8dc; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><span style="font-weight: bold;"> «Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι τίποτα χωρὶς τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὅσο θὰ ἔχουμε τὸν Θεὸ βοηθό, κι ἄν ἀκόμη οἱ πειρασμοὶ πνεύσουν σφοδρότερα ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνέμους, θὰ εἶναι γιὰ μᾶς ἁπλῶς ἕνα χορταράκι κι ἕνα φύλλο ποὺ περιφέρεται. Ἄκουσε τὸν Παῦλο ποὺ λέγει: «Ἀλλ’ ὅλα αὐτά”, λέγει, «τὰ ξεπερνοῦμε» </span></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes;"><span style="font-weight: bold;">(Ρωμ. 8, 37).</span></span></i></div><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><span style="font-weight: bold;"><br /></span></span></i></div></span><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvnRG6FSUY4t9y7AtFvBEYKAKQFEHL7eP7sYFSJNbSNFEPQ8QaJHpi6Ce-CcmYbR9LAJN4pGBEY0IWPjtJRSmRwdNaKALje2XZLHw9E5-_4LPqLHmIABiyYjY6G-mj7XKzcTklyJM3aS7xEoHAUsEDCqUap4G_kNpjaBvu4uZy4Itk-K9agV5SsjFlEJA/s2048/scourge.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1411" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvnRG6FSUY4t9y7AtFvBEYKAKQFEHL7eP7sYFSJNbSNFEPQ8QaJHpi6Ce-CcmYbR9LAJN4pGBEY0IWPjtJRSmRwdNaKALje2XZLHw9E5-_4LPqLHmIABiyYjY6G-mj7XKzcTklyJM3aS7xEoHAUsEDCqUap4G_kNpjaBvu4uZy4Itk-K9agV5SsjFlEJA/s16000/scourge.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ...«ΕΣΕΙΣ εἶστε ὁ κύριος Ἄγγελος;». Ἡ βροντερὴ φωνὴ τὸν τρόμαξε. Σήκωσε ἀπότομα τὸ κεφάλι του ἀπορημένος. Ὁ ἄντρας στεκόταν κοντὰ στὴν εἴσοδο τῆς ἐκκλησίας, ἀκριβῶς ἀπέναντί του. Πρέπει νὰ ἦταν γύρω στὰ 65. Μὲ πανάκριβο κουστούμι ραμμένο, μεταξωτὴ γραβάτα κι ἕνα χρυσὸ ρολόϊ.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σάστισε.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «ΚΥΡΙΕ, σᾶς μιλῶ». Ἐσεῖς εἶστε ὁ Ἄγγελος;». «Ναί… συγγνώμη. Ἐγὼ εἶμαι».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΚΑΘΙΣΑΝ στὸ καφενεῖο. Ὁ καλοντυμένος ἄντρας ἄρχισε νὰ διηγῆται: «Θὰ σοῦ τὰ πῶ γρήγορα. Μὲ συντομία. Οἱ γονεῖς μου ἔφυγαν ἀπὸ τούτη τὴν πόλη γιὰ τὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας, ὅταν ἤμουν πέντε ἐτῶν. Μοναχογιός. Ἔφυγαν λόγω πτώχειας, Καὶ ὄντως, ἡ ζωή τους ἄλλαξε. Ἐκεῖ μεγάλωσα, σπούδασα νομικά, παντρεύτηκα. Δημιούργησα μία μεγάλη ἑταιρεία κι ἔκανα πολλά, μὰ πολλὰ χρήματα. Τί νὰ τὰ κάνω; Ἡ μοναχοκόρη μου πέθανε στὰ 22 της χρόνια καὶ ἕνα χρόνο ἀργότερα ἔφυγε καὶ ἡ γυναίκα μου, ἀπὸ τὸν καημό της. Ἔμεινα κάποια χρόνια μόνος μου στὴ Γερμανία καὶ τώρα ἀποφάσισα νὰ γυρίσω καὶ νὰ ἐγκατασταθῶ μόνιμα στὸν τόπο ποὺ γεννήθηκα. Μὲ λένε Γιῶργο Μ…, ὅπως καὶ τὸν πολιοῦχο μας, καὶ θέλω νὰ κτίσω τὴν ἐκκλησία μας ἀπὸ τὴν ἀρχή. Εἶναι κρῖμα, ἐρείπιο εἶναι. Ρώτησα καὶ ὅλοι μοῦ πρότειναν ἐσένα. Ἐκτός, λέει, ὅτι εἶσαι μέγας τεχνίτης, εἶσαι τίμιος καὶ ἀξιοπρεπής. Ἔτσι εἶναι;».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ὁ Ἄγγελος παρέμεινε σιωπηλός. Δὲν πίστευε στ’ αὐτιά του.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «Λοιπόν, Ἄγγελε, μπορεῖς νὰ ἀναλάβης; Νὰ βρῆς τὸ συνεργεῖο σου, μηχανικούς, ἀρχιτέκτονες, ἁγιογράφους, οἰκοδόμους; Νὰ ὀργανώσης ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὥς τὸ τέλος τὴν ἀνέγερση τοῦ ναοῦ;».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «Κύριε Γιῶργο, γνωρίζω γιὰ τὴν οἰκογένειά σας καὶ τὰ βάσανά σας. Ἀπὸ τὸν πατέρα μου. Ἂν καὶ ἤσασταν ξενιτεμένος, τὰ νέα ἔφταναν στὴν πατρίδα. Ναί, νομίζω ὅτι μπορῶ».</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «Λοιπόν, ἀρχίζουμε ἀπὸ σήμερα. Ἄρχισε τὶς ἐπαφές σου γιὰ τὰ συνεργεῖα. Τοὺς ξέρεις ὅλους, μοῦ εἶπαν, ὁπότε θὰ συγκροτήσης τὶς ὁμάδες μὲ τὸν καλύτερο τρόπο. Ἐσὺ θὰ ἀναλάβης τὰ πάντα. Ἀγορὰ ὑλικῶν, τέμπλο, χαλιά, ὅλα. Νά, πᾶρε 200.000 γιὰ ἀρχή. Κάθε τόσο ποὺ θὰ χρειάζεσαι χρήματα, θὰ μοῦ λές. Ἐγὼ θὰ μείνω πλέον μόνιμα ἐδῶ». </span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «Μὰ τί λέτε τώρα, κύριε Γιῶργο; Μ’ αὐτὰ τὰ χρήματα ἀγοράζεις ἕνα τεσσάρι διαμέρισμα, ρετιρὲ μάλιστα, στὸ κέντρο τῆς Χαλκίδας». «Ἄκου Ἄγγελε, ἔχω τόσα λεφτὰ ποὺ μπορῶ ν’ ἀγοράσω ὅλη τὴν περιοχή». «Ναί, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι…». «Ἄστα τώρα. Ἔλα νὰ τελειώνουμε».</span></i></div></span></i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div style="text-align: right;"><a href="https://aktines.blogspot.com/2024/02/blog-post_448.html"><b><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;">via</span></i></b></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-2597281732005142002024-02-16T09:03:00.004+02:002024-03-10T10:08:01.335+02:00Και τι είναι αγάπη;<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtOfxaovvwOiHBmRLHrTu2rrB0mPCepWxVcMLY8Ou71m6mHsD_uuKDfsygdD1MLIkbPvKXQp2Twlvm_jn7ygdOD3rMFpFJSvcEfithN2LycIAT06pkeeyPQswpWQa0osANfhdrSXadfNVg707QD0gx8bwe5matggwxK88TwzbDOhiPmxVdUIu_t3d6jPQ/s1600/love1.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1292" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtOfxaovvwOiHBmRLHrTu2rrB0mPCepWxVcMLY8Ou71m6mHsD_uuKDfsygdD1MLIkbPvKXQp2Twlvm_jn7ygdOD3rMFpFJSvcEfithN2LycIAT06pkeeyPQswpWQa0osANfhdrSXadfNVg707QD0gx8bwe5matggwxK88TwzbDOhiPmxVdUIu_t3d6jPQ/s1600/love1.jpg" /></a></div><i><span style="font-size: large;"> <div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να έχεις πάντοτε κάτι όμορφο να πεις. </span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να λες ευχαριστώ και για το πιο μικρό το πραγματάκι. </span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να μπορείς να ακούς. Να σκύβεις πάνω από τα προβλήματα, τις ανασφάλειες, τους φόβους και τα θέλω του συντρόφου σου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να του δίνεις χρόνο…</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να συγχωρείς. Το να ξεσφίγγεις τη γροθιά. </span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHg0soNV2ubVYHfpCXO4KTuEDuzjvzwVusk4kp2ngsZ27BpNOlEPmoLGyX6GjtP55dF42zk_qMb9PmhXmIDTYhUvBRLj-G6XOoFpm2BDgl6FYIfLKbDvgKXarrMiskt5bDwP6jHH3WnNEGZEFjYBEFloUKZ_VEmdT94MvYxLZpmXgPfNzYDM8PvGexkBk/s2048/love2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHg0soNV2ubVYHfpCXO4KTuEDuzjvzwVusk4kp2ngsZ27BpNOlEPmoLGyX6GjtP55dF42zk_qMb9PmhXmIDTYhUvBRLj-G6XOoFpm2BDgl6FYIfLKbDvgKXarrMiskt5bDwP6jHH3WnNEGZEFjYBEFloUKZ_VEmdT94MvYxLZpmXgPfNzYDM8PvGexkBk/s16000/love2.jpg" /></a></div><br /></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να ρίχνεις τα μούτρα σου για χάρη της σχέσης, της ενότητας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να κάνεις υπομονή. Σε όλα εκείνα τα μικρά, τα καθημερινά τα πραγματάκια…</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το σπίτι που μυρίζει φαγητό. </span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι τα διπλωμένα και τα σιδερωμένα ρούχα. </span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι τα μουλιασμένα χέρια από το τις χλωρίνες και τις καθαριότητες. </span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι η μέση που πονάει από τη πολλή δουλειά, αγάπη είναι και τα πρησμένα κάθε βράδυ πόδια…</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να βγαίνεις από το ‘’εγώ’’ σου για χάρη του ‘’εμείς’’.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι, το να μοιράζεσαι.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αγάπη είναι το να σταυρώνεσαι εκούσια όντας Παντοδύναμος και πάνω από το Σταυρό να συγχωρείς, αυτόν που σε σταυρώνει.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span><span style="font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><b> Το πολύ από οτιδήποτε είναι κακό. Όσο παλιά κι αν είναι αυτή η δήλωση, ωστόσο ακούγεται αληθινή μέχρι σήμερα.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFeVS9oBfJzjQKbJ_u3cr_To1IP_NDYGEQhPM9sE009FVaRO14dELrxOa2StW2cVbpZgorxOLZHZPBd_M3G4oWU8LMfwG7dKogIDpcPSwngQ1ejlCY_yIaZI3y-2qDDaFw62iJ2-amTdYFsUsZTVOyyI_XzAB8Ksz5XXpcaLy-tx9CGOvxDh2dgW4o-7s/s2048/love3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFeVS9oBfJzjQKbJ_u3cr_To1IP_NDYGEQhPM9sE009FVaRO14dELrxOa2StW2cVbpZgorxOLZHZPBd_M3G4oWU8LMfwG7dKogIDpcPSwngQ1ejlCY_yIaZI3y-2qDDaFw62iJ2-amTdYFsUsZTVOyyI_XzAB8Ksz5XXpcaLy-tx9CGOvxDh2dgW4o-7s/s16000/love3.jpg" /></a></div><br /></span></i></div></span><span><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><span face="-apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Roboto, "Helvetica Neue", "Fira Sans", Ubuntu, Oxygen, "Oxygen Sans", Cantarell, "Droid Sans", "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol", "Lucida Grande", Helvetica, Arial, sans-serif" style="--tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgb(59 130 246 / 0.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; box-sizing: border-box; font-size: 20px; text-align: start; vertical-align: inherit;"><h1 class="pulse-title text-display-md text-color-text lg:text-display-lg font-bold w-11/12" style="--artdeco-reset-typography_getfontsize: 4rem; --artdeco-reset-typography_getlineheight: 1.2; --tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgb(59 130 246 / 0.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; border: var(--artdeco-reset-base-border-zero); box-sizing: border-box; font-size: 48px; line-height: var(--artdeco-reset-typography_getLineHeight); margin: var(--artdeco-reset-base-margin-zero); outline: var(--artdeco-reset-base-outline-zero); padding: var(--artdeco-reset-base-padding-zero); vertical-align: var(--artdeco-reset-base-vertical-align-baseline); width: 674.667px;"><span style="--tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgb(59 130 246 / 0.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; box-sizing: border-box; vertical-align: inherit;"><span color="rgba(0, 0, 0, 0.9)" style="font-style: normal;"> </span><span style="color: #cc0000;">Δυστυχώς η πολλή ΑΓΑΠΗ</span></span></h1><h1 class="pulse-title text-display-md text-color-text lg:text-display-lg font-bold w-11/12" style="--artdeco-reset-typography_getfontsize: 4rem; --artdeco-reset-typography_getlineheight: 1.2; --tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgb(59 130 246 / 0.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; border: var(--artdeco-reset-base-border-zero); box-sizing: border-box; font-size: 48px; line-height: var(--artdeco-reset-typography_getLineHeight); margin: var(--artdeco-reset-base-margin-zero); outline: var(--artdeco-reset-base-outline-zero); padding: var(--artdeco-reset-base-padding-zero); vertical-align: var(--artdeco-reset-base-vertical-align-baseline); width: 674.667px;"><span style="--tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-ring-color: rgb(59 130 246 / 0.5); --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-rotate: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; box-sizing: border-box; vertical-align: inherit;"><span style="color: #cc0000;"> θα σε σκοτώσει… </span></span></h1></span></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><a href="https://www.facebook.com/epsyxologos/posts/pfbid023QmSu3GVUjjQxDDN8s8dnFshH54mw4T19d7QieZ2xX6VR8xYLxkkJGweSmjS5EQjl"> Ελευθεριάδης Ελευθέριος</a></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #fce5cd; font-family: Great Vibes;">Ψυχολόγος</span></i></div></span></i>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-34085456263435656812024-02-15T18:52:00.006+02:002024-02-15T19:22:32.813+02:00Η εντροπία της εντελέχειας των επιστημόνων στο βάθος των αιώνων<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghe33xXxlYIj8ptfZzo6yU1DJrqsBz-D-E_vEijUnYcULNZT7qwt6wl6YyDt-woQGIS0P5hrAvVUaN1W5brqeAZPizsLWcqgAtXvAuiVeW0Qwfz7CuLEAdGkMLZiCfHb0AWi4dng75i9tbgyHNnKjx4wzoa-n9ngkX6ChN2PD37fW0iO4IFovmzB4gGxw/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF2.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1417" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghe33xXxlYIj8ptfZzo6yU1DJrqsBz-D-E_vEijUnYcULNZT7qwt6wl6YyDt-woQGIS0P5hrAvVUaN1W5brqeAZPizsLWcqgAtXvAuiVeW0Qwfz7CuLEAdGkMLZiCfHb0AWi4dng75i9tbgyHNnKjx4wzoa-n9ngkX6ChN2PD37fW0iO4IFovmzB4gGxw/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF2.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μπορεί κάτι στον κόσμο να υπάρξει χωρίς αιτία; Για να διαπιστώσουμε αν κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει ή όχι πρέπει να λάβουμε υπόψη τη διαλεκτική «μάχη» θα λέγαμε μεταξύ δύο επιστημονικών πόλων, εκείνου της αιτιοκρατίας και εκείνου της απροσδιοριστίας. Η «μάχη» αυτή έμπρακτα και έντονα ξεκινά από τις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε και δημιουργείται ο ένας πόλος της ακραίας μορφής αιτιοκρατίας και θα κορυφωθεί στις αρχές του 20ου, οπότε και θα κάνουν την εμφάνισή τους στον κόσμο της επιστήμης τα περίφημα κβάντα, τα ελάχιστα σωματίδια της ύλης και ο μικρόκοσμός τους. Όπως γίνεται αντιληπτό, είναι αναγκαία μια σύντομη ενδοσκόπηση στον χώρο των θετικών επιστημών κατά τους τελευταίους δύο αιώνες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> </i><b><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><div><b><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><br /></span></i></b></div> Αιτιοκρατία ή απροσδιοριστία;</span></i></b><i><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πριν από δύο αιώνες περίπου, ο Γάλλος μαθηματικός και αστρονόμος Laplace έγραψε την Αναλυτική του Θεωρία περί των Πιθανοτήτων (Laplace, 1814). Στην αφιέρωσή του προς τον Ναπολέοντα δεν διστάζει να ομολογήσει ότι το έργο του αυτό στην ουσία επιδιώκει να δώσει απάντηση περί των πιο σημαντικών προβλημάτων της ζωής, τα οποία, στο μεγαλύτερο μέρος τους, δεν είναι παρά προβλήματα πιθανοτήτων. Με το έργο του αυτό ο Laplace θεωρείται ως ο κύριος εκφραστής της αιτιοκρατίας, ή αλλιώς, του ντετερμινισμού. Στην εισαγωγή του έργου του υποστηρίζει ότι πρέπει να θεωρήσουμε την παρούσα κατάσταση του σύμπαντος ως το αποτέλεσμα του παρελθόντος και ταυτόχρονα ως την αιτία του μέλλοντος:</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"> «Έστω ότι υπήρχε μια διάνοια που θα μπορούσε σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή να γνωρίζει όλες τις δυνάμεις που θέτουν σε κίνηση τη φύση, καθώς και όλες τις θέσεις όλων των αντικειμένων από τα οποία η φύση αποτελείται. Εάν αυτή η διάνοια μπορούσε να καταθέσει όλα αυτά τα δεδομένα προς ανάλυση, τότε θα ήταν δυνατή η σύνθεση ενός και μόνο μαθηματικού τύπου που θα περιελάμβανε όλες τις κινήσεις των μεγαλύτερων σωμάτων του σύμπαντος, καθώς και τις κινήσεις ακόμα και του ελάχιστου ατόμου. Για μια τέτοια διάνοια τίποτα δεν θα ήταν αβέβαιο και το μέλλον, όπως ακριβώς και το παρελθόν, θα ξεδιπλωνόταν με ακρίβεια μπροστά στα μάτια του.»</span></b> </span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;">(Laplace, 1814)</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;"><br /></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;"><br /></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_7qwrKbpGKpUW-k_8lBemdkCblXvkCNILoHKv3rx7FdlHUwWuYOOrUJR5qVuMPuf0B-P7Il_sprl8y0oaDw6G3uwkuHMb0zCIBUgoW0-L0x96k8BUbRYxx9jGZ2ejiYm6f-Cjmz2JnErapcPuZjl-vhGaslUJT2w64o6SNTZre8HzOtUqZVil4KXvOQk/s2048/scientists-albert-einstein-max-planck-solvay-conference-maria-5zZM.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1346" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_7qwrKbpGKpUW-k_8lBemdkCblXvkCNILoHKv3rx7FdlHUwWuYOOrUJR5qVuMPuf0B-P7Il_sprl8y0oaDw6G3uwkuHMb0zCIBUgoW0-L0x96k8BUbRYxx9jGZ2ejiYm6f-Cjmz2JnErapcPuZjl-vhGaslUJT2w64o6SNTZre8HzOtUqZVil4KXvOQk/s16000/scientists-albert-einstein-max-planck-solvay-conference-maria-5zZM.jpg" /></a></div><br /><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η υπόθεση δηλαδή, υποστηρίζει ο Laplace, δεν αναδύεται από τα ίδια τα πράγματα, αλλά είναι προϊόν της δικής μας ατέλειας να γνωρίζουμε στο έπακρο τον κόσμο που απλώνεται γύρω μας. Αν υπήρχε μία τέλεια διάνοια που θα μπορούσε να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή όλες τις ιδιότητες, καταστάσεις και κινήσεις όλων των σωμάτων του κόσμου θα μπορούσε με ακρίβεια να γνωρίζει το μέλλον, όπως ακριβώς το παρελθόν. Αυτή η «υποθετική διάνοια» έμεινε στην ιστορία ως ο «Δαίμων» του Laplace. Στην ουσία ο «Δαίμων» του Laplace αποτελεί τη θεμελιώδη αρχή της αιτιοκρατίας πάνω στην οποία στηρίχθηκαν έκτοτε οι επιστήμες. Τα πάντα έχουν αιτία και το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Το έργο της επιστήμης ανά τους αιώνες είναι να ανακαλύπτει όλο και περισσότερες αιτιώδεις σχέσεις που διέπουν τα πράγματα ώστε να καταρρέει με ολοένα και γρηγορότερο ρυθμό το μεγάλο πέπλο της αβεβαιότητας και της άγνοιας που καλύπτει τον κόσμο μας. Κάποιοι όμως έχουν τις ενστάσεις τους. Οι ενστάσεις αυτές επικεντρώνονται στη θεωρία ότι υπάρχουν γεγονότα στον κόσμο τα οποία δεν έχουν αιτία, τα οποία κινούνται από κανόνες τυχαιότητας και απροσδιοριστίας. Αυτές οι τελευταίες θεωρίες είναι επιστημονικώς βάσιμες και αντλούν την επιχειρηματολογία τους κυρίως από την επιστήμη της φυσικής του 20ου αιώνα και ειδικότερα από τον κλάδο εκείνο της φυσικής που ασχολείται με τον μικρόκοσμο, με τα ελάχιστα σωματίδια της ύλης, τα κβάντα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Ο κλάδος της φυσικής που ασχολείται εκτεταμένως με τα κβάντα, τις ιδιότητες, τις κινήσεις και τις συμπεριφορές τους γενικότερα ονομάζεται κβαντομηχανική. Η πρώτη επίσημη εμφάνισή της ως όρος έγινε το 1932, όταν αποδόθηκε βραβείο Νόμπελ Φυσικής στον Γερμανό φυσικό Werner Karl Heisenberg με την ακριβή αιτιολογία της δημιουργίας της κβαντομηχανικής (The Nobel Foundation, 1932).</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο Heisenberg είχε ήδη διατυπώσει μερικά χρόνια πριν ότι το ηλεκτρόνιο, το ελάχιστο εκείνο υποατομικό σωματίδιο, δεν έχει μια σταθερή, προκαθορισμένη θέση στο χώρο, αλλά μια σειρά από ενδεχόμενες θέσεις, μια σειρά από διαφορετικές κβαντικές καταστάσεις (Heisenberg, 1927). Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι το ηλεκτρόνιο δε βρίσκεται σε μία θέση, αλλά σε μία υπέρθεση. Επομένως κάθε φορά που ο παρατηρητής επεμβαίνει στον κόσμο των κβάντα για να διαπιστώσει σε ποια θέση βρίσκεται το ηλεκτρόνιο, αντλεί διαφορετικά δεδομένα. Η πραγματικότητα επομένως της θέσης του ηλεκτρονίου υπάρχει μόνο κατά τη στιγμή της παρατήρησης, γιατί τότε ακριβώς αίρεται η κατάσταση αβεβαιότητας του ηλεκτρονίου (καταστρέφεται η υπέρθεση, ή στη γλώσσα τον φυσικών γίνεται η «κατάρρευση της κυματομορφής») καθώς το ηλεκτρόνιο αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να καταλάβει μια συγκεκριμένη θέση. Ακριβή γνώση των πραγμάτων λοιπόν έχουμε μόνο κατά τη στιγμή της παρατήρησης. Το διάσημο νοητό πείραμα σχετικά με την κβαντική θεωρία του Heisenberg θα κάνει ο αυστριακός φυσικός Erwin Schrödinger, ο οποίος μάλιστα θα βραβευθεί εξίσου με Νόμπελ Φυσικής ακριβώς το επόμενο έτος (1933). Το πείραμα αυτό έγινε γνωστό ως η «Γάτα του Schrödinger». Αξίζει να αναφέρουμε εν συντομία τις προκείμενες του πειράματος αυτού:</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></div><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;">«Μία γάτα τοποθετείται σε ένα σφραγισμένο κουτί. Στο κουτί βρίσκεται ένας μηχανισμός που περιέχει ένα ραδιενεργό πυρήνα και ένα δοχείο με δηλητηριώδες αέριο. Το πείραμα έχει στηθεί έτσι ώστε να υπάρχει 50% πιθανότητα ο πυρήνας να διασπαστεί σε μία ώρα. Αν ο πυρήνας διασπαστεί θα εκπέμψει ένα σωματίδιο το οποίο θα θέσει σε λειτουργία το μηχανισμό και θα σκοτώσει τη γάτα απελευθερώνοντας το δηλητηριώδες αέριο.» </span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;">(Schrödinger, 1935)</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σύμφωνα με την κβαντομηχανική θεωρία, ο πυρήνας που δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί βρίσκεται, όπως ήδη εξηγήσαμε, σε μία κατάσταση υπέρθεσης, σε μία κατάσταση ενδεχομένων θέσεων μεταξύ «διασπώμενου πυρήνα» και «μη διασπώμενου πυρήνα». Μόνο όταν το σφραγισμένο κουτί ανοιχτεί και επέλθει η παρατήρηση, μόνο τότε θα διαπιστωθεί αν τελικώς υπάρχει διασπασθείς πυρήνας και σκοτωμένη γάτα ή μη διασπασθείς πυρήνας και ζωντανή γάτα. Τότε δηλαδή θα επέλθει η άρση της υπέρθεσης ή η κατάρρευση της κυματομορφής όπως ήδη έχουμε δει σύμφωνα με την κβαντομηχανική θεωρία.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Με αυτό το πείραμα ο Schrödinger για πρώτη φορά στην ιστορία της κβαντομηχανικής συνέδεσε δεδομένα του μικρόκοσμου με δεδομένα του μακρόκοσμου. Αυτό που έλεγε το πείραμα στην ουσία ήταν: Αφού σύμφωνα με την κβαντομηχανική θεωρία ο πυρήνας βρίσκεται σε υπέρθεση, σε απροσδιοριστία, τότε και η γάτα που ανήκει στον ορατό μας μακρόκοσμο και -στη συγκεκριμένη περίπτωση- εξαρτάται άμεσα από το μικρόκοσμο και τις σχέσεις που τον διέπουν, βρίσκεται και αυτή σε απροσδιοριστία. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να κατανοήσουμε την υπέρθεση στην περίπτωση της γάτας; Το μόνο δόκιμο θα ήταν να χαρακτηρίσουμε τη γάτα ως ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ νεκρού και ζωντανού οργανισμού, ως κάτι το νεκροζώντανο, πράγμα που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον εμπειρικό μας κόσμο. Το πείραμα αυτό δείχνει κατά βάθος την πάλη μεταξύ της μέχρι τούδε κραταιάς αιτιοκρατικής άποψης που διακατείχε τον κόσμο της εμπειρίας και της νέας εποχής που εισήγαγε η κβαντική απροσδιοριστία. Μέσα σε αυτή την επιστημονική «μάχη» που εξελίσσεται μέχρι τις ημέρες μας θα πάρει μέρος και ο Albert Einstein, ο κατά πολλούς κορυφαίος επιστήμονας του 20ου αιώνα. Ο Einstein θα πάρει κατηγορηματικά το μέρος της αιτιοκρατικής αντίληψης, λέγοντας μάλιστα το πασίγνωστο ρητό ότι «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια» (Einstein, 1924), υποδηλώνοντας σαφώς ότι υπάρχει κάποια προκείμενη που δεν γνωρίζουμε. Εισάγει έτσι τη θεωρία της «κρυφής μεταβλητής» η οποία χρησιμοποιείται από πολλούς ώστε να εντάξουν την κβαντομηχανική στην παραδεδομένη φυσική επιστήμη δικαιολογώντας το παράδοξο της αναντιστοιχίας της με την εμπειρική πραγματικότητα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο Einstein λοιπόν υποστήριξε ότι τα κβάντα, τα ελάχιστα σωματίδια της ύλης, θα έπρεπε να έχουν προϋπάρχουσες τιμές. Αυτό άλλωστε υπαγορεύει και η αιτιοκρατία που ο Laplace είχε με σθένος εισάγει στην επιστημονική κοινότητα. Η πραγματικότητα δηλαδή κατά τον Einstein δεν θα ήταν δυνατό να αλλάζει και να διαμορφώνεται τη στιγμή της εκάστοτε παρατήρησης. Γιατί στην ουσία αυτό εισηγείται η κβαντομηχανική, ότι η πραγματικότητα εμφανίζεται τη στιγμή της παρατήρησης, ότι δηλαδή ο παρατηρητής επεμβαίνει σε αυτήν, όχι μόνο παρατηρώντας την, αλλά συνάμα καθορίζοντάς την. Για την τεκμηρίωση της θέσης του αυτής ο Einstein διετύπωσε το θεωρητικό πείραμα που έγινε γνωστό ως EPR, από τα αρχικά των επωνύμων των επιστημόνων που το εισήγαν (Einstein, Podolsky, Rosen, 1935). Ας το περιγράψουμε:</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «Έστω ότι έχουμε δυο υποατομικά σωματίδια Α και Β με μηδενική ορμή περιστροφικής κίνησης (spin ή στροφορμή). Μετά από ένα στάδιο αλληλεπίδρασής τους τα χωρίζουμε. Έστω ότι μετά το χωρισμό τους, ο παρατηρητής διαπιστώνει κατά τη στιγμή της παρατήρησής του ότι το Α έχει θετικό spin στον άξονα z, δηλαδή στροφορμή προς τα πάνω. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το σωματίδιο Β θα έχει αρνητικό spin (στροφορμή προς τα κάτω) με βεβαιότητα 100%. Αυτό πρακτικά τι σημαίνει; Ότι δε χρειάζεται κάποιος να παρατηρήσει το Β για να διαπιστώσει την αλήθεια, την πραγματική του κατάσταση. Σύμφωνα με την αρχή της κβαντομηχανικής θα ήταν υποχρεωτικό να παρατηρήσουμε και το Β για να ανακαλύψουμε την πραγματικότητα καθότι μόνο κατά τη στιγμή της παρατήρησης (εκ των υστέρων δηλαδή) διαπιστώνεται η ακριβής του κατάσταση (τότε αίρεται η υπέρθεση).» (Einstein, Podolsky, Rosen, 1935)</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι θεωρητικοί της κβαντομηχανικής ισχυρίζονται εναντίον του πειράματος EPR ότι τη στιγμή της παρατήρησης του Α ακαριαία αποκτά την κατάστασή του το Β. Γίνεται δηλαδή στην ουσία μια ακαριαία τηλεμεταφορά πληροφορίας. Με αυτή την ερμηνεία μόνο μπορεί να σταθεί όρθια η θεωρία της κβαντομηχανικής μετά από την εισαγωγή των νέων δεδομένων του Einstein. Και σε αυτό ο Einstein όμως αντιτείνει -στα πλαίσια της δημοσίευσής του- ότι αν τα σωματίδια Α και Β βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, η ταχύτητα αυτής της τηλεμεταφοράς θα έπρεπε να υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός, πράγμα που θα κατέρριπτε την κραταιά θεωρία της σχετικότητας του Einstein και το ότι η ταχύτητα του φωτός είναι η ύψιστη και ως εκ τούτου ανυπέρβλητη ταχύτητα στο σύμπαν. Επομένως φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι αν η κβαντομηχανική θεωρία ευσταθεί, τότε η θεωρία της σχετικότητας καταρρέει. Είτε λοιπόν η κβαντομηχανική είναι μια ατελής θεωρία, είτε πρέπει να ξεχάσουμε τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα σύμφωνα με τις αιτιοκρατικές συνθήκες της παραδεδομένης επιστήμης. Το ερώτημα αυτό είναι φλέγον μέχρι τις ημέρες μας. Προς την κατεύθυνση και επαλήθευση πάντως της κβαντικής τηλεμεταφοράς έχουν διεξαχθεί πολλά πρόσφατα πειράματα σε φωτόνια (Bouwmeester, Mattle, Eibl, Weinfurter, Zeilinger, 1997) (Branca, De Martini, Hardy, Popescu, 1998) αλλά ακόμα και σε άτομα (Riebe, Häffner, Roos, Hänsel, Benhelm, Lancaster, Körber, Becher, Schmidt-Kaler, James, Blatt, 2004).(Barrett, Chiaverini, Schaetz, Britton, Itano, Jost, Knill, Langer, Leibfried, Ozeri, Wineland, 2004). Κάποιος μπορεί να μελετήσει και πρόσφατες αξιόλογες θεωρητικές μελέτες (Rigolin, 2005) και (Díaz-Caro, 2005).</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αυτή η θεωρητική μας «βουτιά» στον κόσμο των θετικών επιστημών ήταν απαραίτητη ώστε να κατανοήσουμε χονδρικά το τι σημαίνει «αιτία» για τον επιστημονικό (και μη) κόσμο αλλά και να αποδείξουμε εμπράκτως ότι το «αναίτιο» συμβάν δεν αποκλείεται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στον κόσμο μας. Ο διάσημος σύγχρονος θεωρητικός φυσικός Stephen Hawking άλλωστε εισάγει στο «πεδίο μάχης» αιτιοκρατίας και απροσδιοριστίας τα δεδομένα που αντλούμε από την ύπαρξη των μαύρων τρυπών στο σύμπαν. Υποστηρίζει ότι ενώ ο Heisenberg στην θεωρία του διετύπωσε πως θα μπορούσαμε να εξακριβώσουμε την πραγματική θέση των κβάντα γνωρίζοντας (τη στιγμή της παρατήρησης βέβαια) επακριβώς τη θέση και την κινητική τους κατάσταση, αν λάβουμε την ύπαρξη των μαύρων τρυπών στο σύμπαν, δε μπορούμε ούτε καν αυτή την υπόθεση να κάνουμε, καθώς αν κάποιο σωματίδιο εισέλθει στη μαύρη τρύπα, είναι εντελώς αθέατο και ως εκ τούτου, ανεπίδεκτο οποιασδήποτε παρατηρήσεως. Επομένως, συμπληρώνει ο Hawking, «ο θεός δεν παίζει απλώς ζάρια, αλλά μερικές φορές μας μπερδεύει καθώς τα πετάει σε μέρη όπου κανείς δε μπορεί να τα δει» (Hawking, 1995). Σε ορισμένες περιπτώσεις λοιπόν, όχι μόνο απροσδιοριστία υπάρχει, αλλά φαινόμενα που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ώστε να διατυπώσουμε έστω μια υπόθεση για την κατάσταση, τη θέση ή την ταχύτητά τους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div> <div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> Ας αφήσουμε λοιπόν λίγο χώρο για το αναίτιο στη ζωή μας. Εντελώς ποιητικά και γλαφυρά κάποια φιλόλογος κατά τη σχολική μου θητεία είχε διατυπώσει πως η ζωή δεν είναι μαθηματικά και γι αυτό δεν είναι βαρετή. Ο Laplace υπέθεσε την ύπαρξη του «Δαίμονός» του. Δεν υπέθεσε όμως, πως αν ποτέ υπάρξει αυτός ο Δαίμων, θα είναι η πιο δυστυχισμένη ύπαρξη που θα μπορούσε κανείς να γνωρίσει. Αν γνωρίζει τα πάντα, μαζί με όλες τις δυνατότητές τους και τις παρελθοντικές και μελλοντικές τους καταστάσεις, αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η </span><b><span style="color: #cc0000;"><a href="https://pointfromview.blogspot.com/2024/02/blog-post_74.html"><span style="font-family: Literata;"> αριστοτελική του εντελέχεια</span><span style="font-family: Great Vibes;">(Link)</span></a></span></b><span style="font-family: Literata;">, με ποιο τρόπο θα μπορούσε να κατακτήσει την ευδαιμονία, να γίνει ευτυχισμένος. Η γνώση έχει νόημα όταν καλύπτει κάποιο κενό μας, έστω και αν αυτό πηγάζει από αιτιοκρατικούς παράγοντες. Αν δεν υπάρχει κάποιο κενό στο σύμπαν, αν ανακαλύπταμε ακαριαία όλους αιτιοκρατικούς κανόνες που το διέπουν, τότε θα κατακτούσαμε ένα ορόσημο, μια στατική κατάσταση. Η έλλειψη μιας δυναμικότητας, ενός πνευματικού γίγνεσθαι, θα βάλτωνε αυτοστιγμεί την ανθρώπινη ύπαρξη. Δικαίως λοιπόν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε: Η τέλεια διάνοια του Laplace είναι ένας Δαίμων μη …ευδαίμων!</span></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b>Παναγιώτης Πέρρος</b></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><b><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"> (Μ.Δ.Ε. Ηθικής Φιλοσοφίας</span></b></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b> Παν/μίου Αθηνών)</b></span></i></div></i><div style="text-align: right;"><a href="https://www.lecturesbureau.gr/1/%ce%bf-%ce%b1%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%cf%8c%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf/"><i><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;">via</span></b></i></a></div>
<div id="gtx-trans" style="left: 119px; position: absolute; top: 12319.7px;"><div class="gtx-trans-icon"></div></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-63597064099159761202024-02-15T17:54:00.004+02:002024-03-09T06:39:23.735+02:00Η εντελέχεια του Αριστοτέλη<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdfuvPNhm13lmRN34SOmk0IR2wb4zSiEYJsuN-N-B80hX8rnCXuaGrJ_idpZLdC8kzrAXP_Ln-Uxky2XVv0dEzJQ2bY0GKjLMeIS3D8_al67Kq2kK7BvcXlExJcaeo9ygmZnclR0NR-mZ_hRnrSWqlI1j6g-YnvuUZbddC2cjqtQtzQUe_4RPGxcdiaQA/s1600/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1.gif" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1152" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdfuvPNhm13lmRN34SOmk0IR2wb4zSiEYJsuN-N-B80hX8rnCXuaGrJ_idpZLdC8kzrAXP_Ln-Uxky2XVv0dEzJQ2bY0GKjLMeIS3D8_al67Kq2kK7BvcXlExJcaeo9ygmZnclR0NR-mZ_hRnrSWqlI1j6g-YnvuUZbddC2cjqtQtzQUe_4RPGxcdiaQA/s1600/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1.gif" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> </span><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;">Κεντρική θέση στη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία του Αριστοτέλη κατέχει, ως γνωστόν, η εντελέχεια.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο περίφημος αυτός όρος δημιουργήθηκε απ' τον Αριστοτέλη από τίς λέξεις: εν = εντός, τέλ-ος = σκοπός, έχ-ω = κατέχω, και κατάληξη -εια.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Εν-τελ-έχ-εια</span></b> λοιπόν σημαίνει: <b><span style="color: #3d85c6;">«εντός το τέλος έχω»</span></b>.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δηλαδή: Κάθε όν έχει μέσα του ένα «τέλος», ένα σχέδιο, ένα σκοπό, βάσει τού οποίου εξελίσσεται και διαμορφώνεται.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Π.χ. ο σπόρος έχει μέσα του ένα σχέδιο: να γίνει φυτό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το αυγό έχει μέσα του άλλο σχέδιο: να γίνει πτηνό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο σπόρος, λέει ο Αριστοτέλης:</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b>«Ενεργεία μεν σπέρμα εστί, εντελεχεία δε φυτόν εστί».</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τι είδος φυτού θα φυτρώσει απ' το σπόρο;</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Θάμνος ή δέντρο; Πεύκο ή κυπαρίσσι; Μηλιά ή αχλαδιά...;</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αυτό, εξαρτάται απ' την «εντελέχεια», δηλ. το κωδικοποιημένο σχέδιο που υπάρχει μέσα στο σπόρο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το ίδιο ισχύει για το αυγό:</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> «Ενεργεία μεν ωόν εστι, εντελεχεία δε πτηνόν εστί».</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τί είδος πτηνού θα εκκολαφθεί απ’ το αυγό;</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Χελιδόνι ή σπουργίτι, αετός ή γεράκι, όρνιθα ή χήνα...;</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Εξαρτάται κι αυτό απ’ την «εντελέχεια», δηλ. το ενυπάρχον στο αυγό κωδικοποιημένο σχέδιο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η σύγχρονη Βιολογία και Γενετική λέει, ότι το είδος του όντος που θα προέλθει απ’ το γονιμοποιημένο ωάριο του φυτού ή του ζώου, εξαρτάται απ’ τις κωδικοποιημένες οδηγίες που υπάρχουν στο DNA του πυρήνος του κυττάρου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έτσι η εντελέχεια του Αριστοτέλη θεωρείται σήμερα απ' τους ειδικούς πρόδρομος του DNA και του Γενετικού Κώδικα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αλλά ο Αριστοτέλης δε σταματά εδώ. Απ' τα ενόργανα όντα προχωρεί στα ανόργανα και λέει ότι υπάρχει και σ' αυτά εντελέχεια (κωδικοποιημένη πληροφορία), που ορίζει πώς θα διαταχθούν τα μέρη σε όλον.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η σύγχρονη Φυσική λέει ότι οι δομικές μονάδες της ύλης (άτομα - μόρια - ιόντα), δομούνται το ένα δίπλα στο άλλο, όχι τυχαία, αλλά σύμφωνα με σχέδιο, και σχηματίζουν έμμορφα σώματα, τους κρυστάλλους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η δε Κοσμολογία δέχεται ότι στο σχηματισμό γαλαξιών, αστερισμών, πλανητικών συστημάτων κ.λπ. ακολουθείται μια διαδικασία, που δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει ενδογενώς στα συστήματα αυτά πληροφορία, η οποία καθορίζει το πώς θα οργανωθούν και θα εξελιχθούν.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η εντελέχεια του Αριστοτέλη συναντάται λοιπόν σήμερα σ' όλες τις κλίμακες:</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Απ' τη μικροσκοπική των ατόμων, ως την κοσμική των γαλαξιών, και τη βιολογική των οργανισμών.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η αριστοτελική εντελέχεια είναι πρόδρομος, τόσο της γενετικής πληροφορίας που υπάρχει στη διπλή έλικα του DNA.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όσο και της πληροφορίας εν ευρυτέρα έννοια, που υπάρχει σε όλες τις δομές, απ' την μικροσκοπική, υποατομική κλίμακα, ως την κολοσσιαία γαλαξιακή και συμπαντική κλίμακα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και ενώ άλλες ιδέες του Αριστοτέλη δεν άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου και στην επιστημονική κριτική που ακολούθησε - π.χ. η άποψή του για το γεωκεντρικό σύστημα απεδείχθη λανθασμένη.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αντιθέτως, η σύλληψή του για την εντελέχεια των όντων, επιβεβαιώνεται σήμερα από πολλούς επιστημονικούς κλάδους, όπως είναι:</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> - Η Θεωρία της Πληροφορίας</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> - Η Κβαντική Θεωρία, και ειδικότερα η Κυματοσυνάρτηση Ψ, που αναβιώνει την Αριστοτέλεια ιδέα του εν δυνάμει υπάρχοντος.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> - Η Γενετική</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"><blockquote>Εντελέχεια, κατά τον Αριστοτέλη, είναι η μετάβαση της ύλης απ’ την άμορφη κατάσταση στην έμμορφη.</blockquote></span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #cfe2f3; font-family: Literata; font-size: large;"><b><blockquote> Ή, με σύγχρονη ορολογία, απ’ την άτακτη κατάσταση στην εύτακτη.</blockquote></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ζωή ξεκίνησε από ατελείς μορφές και προχώρησε σε διαρκώς τελειότερες μορφές.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αλλά και το σύμπαν εν τω συνόλω του ξεκίνησε από απλά στοιχειώδη σωματίδια και προχώρησε σε συνθετότερες και πολυπλοκότερες δομές.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Άβιες, έμβιες, έλλογες, σκεπτόμενες, συναισθανόμενες, ενσυνείδητες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αντίστοιχη όμως πορεία στην ιστορία και την κοινωνία δεν θεωρείται σήμερα πιθανή. Είναι περισσότεροι αίτημα παρά νομοτέλεια.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Άλλωστε και στη φύση δεν έχει η προοδευτική πορεία μακροπρόθεσμη προοπτική. Κατά τον δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής, ως γνωστόν, ή έμμορφη και εύτακτη κατάσταση όταν και όπου επικρατεί, όπως στο φαινόμενο της ζωής, είναι κατάσταση προσωρινή και αμελητέα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αργά – γρήγορα η τάξη θα εκφυλισθεί σε αταξία, η χαώδης κατάσταση θα υπερισχύσει, και τα πάντα θα καταλήξουν σε εντροπία = σε αποδιοργάνωση, διάλυση, αποσύνθεση, νέκρωση.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αυτά προβλέπει ο δεύτερος νόμος της Θερμοδυναμικής, που λέγεται γι’ αυτό και <b>«καταραμένος</b></span></i><i><b>»</b></i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> νόμος.</span></i></div></span></i><i><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο Αριστοτέλης στο σημείο αυτό διαφοροποιείται και δέχεται ότι άτακτη και άμορφη είναι η αρχική κατάσταση της ύλης. Η οποία προοδευτικά οργανώνεται σε τελειότερες μορφές, χάρη στην εντελέχεια που διαθέτει. Και ότι τελική κατάληξη δεν είναι η εντροπία, αλλά η ευτροπία.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα ευγενέστερα πνεύματα της σύγχρονης έρευνας λένε ότι χρέος της επιστήμης είναι να πολεμήσει τον καταραμένο νόμο της Θερμοδυναμικής, και να στρέψει την έρευνα εκεί που δείχνει η Αριστοτελική εντελέχεια:</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span><b><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;">Απ’ την εντροπία στην ευτροπία!</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: x-large;"><b> Και απ’ την ουτοπία στην ευτοπία!</b></span></i></div></i>
<div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: right;"><a href="https://www.aixmi-news.gr/reportaz/item/104656-i-entelexeia-tou-aristoteli"><b><i><span style="font-family: Great Vibes;">via</span></i></b></a></div><div id="gtx-trans" style="left: -14px; position: absolute; top: 6289.67px;"><div class="gtx-trans-icon"></div></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-4397955244340184102024-02-15T16:30:00.001+02:002024-02-15T16:30:40.279+02:00Το παιχνίδι του Θεού δεν έχει ηλίθιους<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyiossuxvyQ4taQQi7wADNpM4-n1X4j0855fTyFW5pM4mwOuFhNGFLa8I91fsBAgpIRmEGohhoYgvVSuYT87N0croRhIADA75raEpTgY2aG_WQFGkgmyhLuQs9T99SlVkBHIz2IhDO6DbuY1br8D4_r5RZCk8Lwko8i_roQYWWxircV42p94ksNvrueAE/s1600/677517.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyiossuxvyQ4taQQi7wADNpM4-n1X4j0855fTyFW5pM4mwOuFhNGFLa8I91fsBAgpIRmEGohhoYgvVSuYT87N0croRhIADA75raEpTgY2aG_WQFGkgmyhLuQs9T99SlVkBHIz2IhDO6DbuY1br8D4_r5RZCk8Lwko8i_roQYWWxircV42p94ksNvrueAE/s1600/677517.jpg"/></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ζωή δεν έχει κανένα σκοπό κι αυτή είναι η ομορφιά της. Αν υπήρχε σκοπός, τότε η ζωή θα ήταν κάτι ασήμαντο. Η ζωή δεν είναι επιχείρηση, είναι παιχνίδι. Στην Ινδία την ονομάζουμε λήλα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Λήλα σημαίνει κοσμικό παιχνίδι, παιχνίδι του Θεού. Η ενέργεια ξεχειλίζει, όχι για κάποιο σκοπό, απλώς απολαμβάνει τον εαυτό της. </span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Ένα μικρό παιδί παίζει.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Για ποιο σκοπό;</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τρέχει κυνηγώντας πεταλούδες, μαζεύει χρωματιστά βότσαλα στην ακρογιαλιά. Χορεύει κάτω από τον ήλιο, τρέχει κάτω από τα δέντρα, μαζεύει λουλούδια.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Για ποιο σκοπό;</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ρώτα το παιδί και θα σε κοιτάξει σαν να είσαι ηλίθιος. Δεν έχει καμία ανάγκη τον σκοπό.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Ο νους σου έχει διαφθαρεί.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πανεπιστήμια, κολέγια, σπουδές, κοινωνία σε έχουν διαφθείρει. Βαθιά μέσα σου, σε έχουν πείσει ότι, αν κάτι δεν έχει σκοπό, είναι άχρηστο. Άρα, το κάθε τι πρέπει να έχει έναν σκοπό.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το παιδί που παίζει δεν έχει κανένα σκοπό. Το πολύ- πολύ, το παιδί μπορεί να εξηγήσει και να πει:</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">“Τρέχω, επειδή νιώθω καλά. Μαζεύω λουλούδια, επειδή μου αρέσει.” </span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δεν υπάρχει όμως κανένας σκοπός.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ίδια η πράξη από μόνη της είναι όμορφη, είναι εκστατική. Το να είσαι ζωντανός είναι αρκετό. Δεν χρειάζεται κανένας σκοπός. Γιατί ζητάς οτιδήποτε άλλο;</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δεν μπορείς να είσαι ικανοποιημένος με το να είσαι ζωντανός; Είναι τόσο σπουδαίο φαινόμενο! Απλώς φαντάσου τον εαυτό σου να ήταν πέτρα. Θα μπορούσες να είσαι, επειδή πολλοί είναι πέτρες.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Φαντάσου τον εαυτό σου να ήταν δέντρο, πουλί, ζώο, έντομο. Κι ύστερα δες τον εαυτό σου να είναι άνθρωπος - συνειδητός, ξύπνιος, στην κορυφή, στο αποκορύφωμα όλων των δυνατοτήτων. Κι εσύ δεν είσαι ευχαριστημένος με αυτό. Εσύ χρειάζεσαι ένα σκοπό, αλλιώς η ζωή είναι άχρηστη.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο νους σου έχει διαφθαρεί από τους οικονομολόγους, από τους μαθηματικούς, από τους θεολόγους. </span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έχουν διαφθείρει το νου σου, επειδή όλοι αυτοί μιλούν για σκοπό.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Λένε:</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">“Κάνε κάτι, αν έχεις να πετύχεις κάτι μέσα από αυτό. Μην κάνεις κάτι που δεν σε οδηγεί πουθενά.”</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Εγώ όμως σου λέω ότι όσο πιο πολύ μπορείς να απολαμβάνεις πράγματα που είναι άσκοπα, τόσο πιο μακάριος θα είσαι. Και αθώος.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όταν δεν χρειάζεσαι κανένα σκοπό, απλώς γλεντάς τον εαυτό σου. Νιώθεις ευγνωμοσύνη από το γεγονός ότι υπάρχεις, από το γεγονός ότι αναπνέεις. Είναι τέτοια ευλογία το ότι μπορείς να αναπνέεις, το ότι είσαι ξύπνιος, το ότι είσαι συνειδητός, το ότι είσαι ζωντανός.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Αυτό δεν είναι αρκετό;</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><span style="color: #3d85c6;"><br /></span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Χρειάζεσαι να πετύχεις κάτι, ώστε να νιώθεις καλά, ώστε να νιώθεις ότι αξίζεις, ώστε να νιώθεις ότι δικαιολογείται η ζωή;</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Για πολλούς αιώνες όμως, παντού στον κόσμο, έχουν διδάξει κάθε παιδί να έχει σκοπό στη ζωή του:</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span></i><i><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><b><span style="color: #cc0000;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> “</span></i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Μη χάνεις τον χρόνο σου! Μη σπαταλάς τη ζωή σου!”</span></i></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και τι εννοούν μ’ αυτό;</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Εννοούν:</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i><b><span style="color: #cc0000;">“<i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Να μετατρέψεις τη ζωή σου σε τραπεζικό λογαριασμό. Όταν πεθάνεις, πρέπει να πεθάνεις πλούσιος. Αυτός είναι ο σκοπός.”</span></i></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Στην Ανατολή, λένε:</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><b><span style="color: #cc0000;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i>“</span></b><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;"> Ζήσε πλούσια!”. </span></b> </span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Στη Δύση λένε:</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i><b><span style="color: #cc0000;">“<i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Πέθανε πλούσιος.”</span></i></span></b></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και αυτά είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αν θέλεις να ζήσεις πλούσια, πρέπει να ζήσεις εδώ και τώρα, να μη χαθεί ούτε μία στιγμή. Αν θέλεις να πετύχεις κάτι, θα πεθάνεις πλούσιος, αλλά θα έχεις ζήσει φτωχός, η ζωή σου θα είναι φτωχή.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Απλώς προσπάθησε να καταλάβεις το κοσμικό παιχνίδι και γίνε μέρος του.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μην είσαι σοβαρός, επειδή ένα παιχνίδι δεν είναι ποτέ σοβαρό. Κι αν ακόμα το παιχνίδι σε χρειάζεται σοβαρό, παίζε τον σοβαρό, αλλά μην είσαι στ’ αλήθεια σοβαρός. τότε η ίδια αυτή κάθε στιγμή γίνεται πλούσια. Τότε, την ίδια αυτή κάθε στιγμή μπορείς να κινηθείς στο υπέρτατο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το υπέρτατο δεν βρίσκεται κάπου στο μέλλον, βρίσκεται στο παρόν, είναι κρυμμένο στο εδώ και τώρα. Γι αυτό μην ψάχνεις να βρεις σκοπούς. Δεν υπάρχει κανένας σκοπός.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και σου λέω πως είναι όμορφο που δεν υπάρχει σκοπός.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><b><span style="font-family: Great Vibes;">Το βιβλίο των αντρών</span></b></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><b>Osho</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div></i>
<a href="https://www.lecturesbureau.gr/1/%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%af%ce%b1-%ce%bb%ce%ad%ce%b5%ce%b9-%cf%80%ce%ad%cf%84%cf%85%cf%87%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%87%ce%bf-%cf%83%ce%bf%cf%85/">via</a>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-48146946431586005112024-02-14T08:41:00.004+02:002024-02-14T08:41:29.953+02:00Η ζωή με ΔΕΠΥ δεν είναι εύκολη<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4UiVAasejQldkey2fiDlnYpk4iVaoy4WhONjea0vXNFYMWJiPyU9baWDBBdvD4428MfAnDbkhbxlx2lHGrks6FZWZMjf85I6QI99hJbCvFay-dxi-I8-cSYzvML4hoOmtqDoFazPu7EcdSbAJZ-2i3ylRoSC4FuYHDxIMCdzWkSA5sZBZlt2hKknMDPY/s1600/woman-running-into-maze-chaos-problems.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1072" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4UiVAasejQldkey2fiDlnYpk4iVaoy4WhONjea0vXNFYMWJiPyU9baWDBBdvD4428MfAnDbkhbxlx2lHGrks6FZWZMjf85I6QI99hJbCvFay-dxi-I8-cSYzvML4hoOmtqDoFazPu7EcdSbAJZ-2i3ylRoSC4FuYHDxIMCdzWkSA5sZBZlt2hKknMDPY/s1600/woman-running-into-maze-chaos-problems.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι ένα απόγευμα στην παγωμένη Ολλανδία, διαβάζω για το αυριανό τεστ το οποίο θα καθορίσει αν θα συνεχίσω στο μεταπτυχιακό μου. Όμως το μυαλό μου δεν μπορεί να συγκεντρωθεί με τίποτα. Προφανώς, κι αισθάνομαι πως είμαι μια αποτυχία κι είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα καθώς το μυαλό μου δε λαμβάνει καμία πληροφορία απ’ αυτές που διαβάζω. Η μέρα της εξέτασης έφτασε, προφανώς και χάνομαι με το ποδήλατο και φτάνω με πέντε λεπτά καθυστέρηση, προφανώς και με πιάνουν τα κλάματα. </span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> </span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η αποτυχία, τα νεύρα με τον εαυτό μου, δε με αφήνουν να ηρεμήσω. Για να μη μακρηγορώ, δεν πέρασα την εξέταση και αναγκάστηκα να γυρίσω ηττημένη στην Ελλάδα. Με πολύ πόνο για την πρώτη μου μεγάλη αποτυχία, αλλάζοντας πολλές ψυχοθεραπεύτριες, φτάνω να κάθομαι στην καρέκλα ενός ψυχίατρου ο οποίος με ενημερώνει για το τι είναι η ΔΕΠΥ.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) – διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) – είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή. Και παρόλο που όλοι την έχουν συνδεδεμένη με μικρά παιδιά που δεν μπορούν να καθίσουν ήσυχα στην τάξη, η ΔΕΠΥ έχει μεγάλη επιρροή στην καθημερινότητα ενός ενήλικα. Απαριθμώντας μερικά από τα συμπτώματα και αναφέροντας σ’ αυτό το σημείο πως θεωρούμε απ’ όλες μου τις παρέες ως ένα οργανωτικό και συγκροτημένο άτομο, θ’ αναφέρω πως έχασα 3 ταυτότητες σε διάστημα ενός χρόνου, έχασα πτήσεις επειδή μπέρδεψα την ώρα, μόνιμα στο σχολείο διάβαζα όλο το βράδυ και πάλι δεν κατάφερνα να συγκεντρωθώ κι όποτε βίωνα ένα συναίσθημα, το βίωνα τόσο έντονα που ήταν σαν να το βιώνω πρώτη φορά. Αυτά είναι μερικά από τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ όπως εμφανίστηκαν σ’ εμένα. Ξεκινώντας λοιπόν την ψυχοθεραπεία, ανακάλυψα πως η διαταραχή αυτή είχε επηρεάσει πολλές πτυχές της ζωής μου.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έζησα μία ζωή, όπου οι προσπάθειές μου, όσο κόπο κι αν κατέβαλα σ’ αυτές, δεν ήταν ποτέ αρκετές. Όπου οι καθηγητές πίστευαν πως ήμουν μία άριστη μαθήτρια που απλά δεν είχε τον τρόπο να διαβάζει. Κατάφερα και πέρασα σε ένα πανεπιστήμιο, το οποίο τελείωσα μ’ έναν εξαιρετικό βαθμό, κατάφερα να κάνω πρακτική στη Βαρκελώνη και να δοκιμάσω την τύχη μου σ’ ένα μεταπτυχιακό στην Ολλανδία. Όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήταν αρκετό. Κι αυτό συμβαίνει όταν έχεις ζήσει μια ζωή ως ένα άτομο που φαίνεται νευροτυπικό αλλά δεν είναι. Προσπαθείς τόσο σκληρά να ταιριάξεις με τ’ άτομα γύρω σου, να έχεις έναν δρόμο ζωής χωρίς πολλά εμπόδια που να μη σκοντάφτεις συνεχώς -επίσης σύμπτωμα της ΔΕΠΥ-, ν’ αγωνίζεσαι μόνιμα ν’ αποδείξεις την αξία σου. Κι όλα αυτά να τα βιώνεις στον διπλάσιο βαθμό απ’ ότι άλλοι άνθρωποι. Να αισθάνεσαι πως κάτι πάει τόσο στραβά μέσα σου αλλά κανείς να μην το καταλαβαίνει, γιατί απλώς λειτουργείς στην καθημερινότητα σου. Όλοι εξάλλου μπορεί να είναι αφηρημένοι μία στο τόσο.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σίγουρα ναι, το πρόβλημα όμως ξεκινάει όταν αυτή σου η αφηρημάδα μπλέκεται με την καθημερινή σου ζωή. Όταν τσακώνεσαι με τις παρέες σου για κάτι που σού ορκίζονται ότι σού είπαν αλλά εσύ ποτέ σου δεν άκουσες. Όταν κάποιος σού ασκεί μία αυστηρή κριτική και δεν μπορείς να ελέγξεις τα δάκρυα σου. Ή όταν χάνεις σημαντικά κρατικά έγγραφα σε κάποιο από τα ταξίδια σου εξαιτίας της έλλειψης προσοχής σου. Ο μύθος, θέλει τη ΔΕΠΥ να αφορά σχολικά πλαίσια, η πραγματικότητά όμως είναι πως αφορά μικρές καθημερινές καταστάσεις, που δυστυχώς κάνουν τη ζωή λίγο πιο δύσκολη. Σε μία κοινωνία που ζητά να είσαι συνεπής και ακριβολόγος, ένα άτομο που δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, που δεν μπορεί να διαχειριστεί σωστά τον χρόνο, που αντιδρά έντονα στις χαρές και στις λύπες, αυτόματα περιθωριοποιείται και κατηγορείται. Επικρίνεται σαν να επέλεξε το ίδιο να μην μπορεί να διαχειριστεί τις παραπάνω καταστάσεις, σαν ν’ απολαμβάνει να ενοχλεί και ν’ απογοητεύει τους ανθρώπους γύρω του.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δεν είναι εύκολο να μπαίνεις σ’ ένα καλούπι στο οποίο δε χωράς, είναι δύσκολο γι’ ανθρώπους που είναι νευροτυπικοί -δεν έχουν δηλαδή κάποια διαταραχή- πόσο μάλλον για άτομα που ορίζονται απ’ την κοινωνία με βάση τα συμπτώματα μίας. Αυτή η έλλειψη κατανόησης απ’ τους γύρω, που τις περισσότερες φορές καλοπροαίρετα αναφέρουν πως δεν έγινε και κάτι, ή από ανθρώπους που δεν μπορούν να καταλάβουν πως αυτό αποτελεί μία νευρολογική κατάσταση του εγκεφάλου την οποία το άτομο δεν ελέγχει και το κατηγορούν για αυτή, μπορεί να απογοητεύσει τον κάθε ένα. Η ΔΕΠΥ όμως δεν καθορίζει το άτομο γενικώς. Δεν παύεις να είσαι ο εαυτός σου επειδή βγήκε μία διάγνωση. Δεν μπορούν βέβαια να φύγουν τα συμπτώματα με κάποιον μαγικό τρόπο, είναι μια κατάσταση που πρέπει ν’ αποδεχθείς προκειμένου να πας παρακάτω. Όταν βγήκε η διάγνωση, ένιωσα μια ανακούφιση, κι επιτέλους επιβεβαιώθηκε πως όντως κάτι υπήρχε πίσω απ’ όλα αυτά που δεν μπορούσα να ελέγξω, δεν ήταν κάτι που μπορούσα ν’ αλλάξω. Στη συνέχεια απογοητεύτηκα, έπρεπε να συνειδητοποιήσω πως για το υπόλοιπο της ζωής μου, κάποια πράγματα θα υπάρχουν μέσα μου, όση ψυχοθεραπεία κι αν κάνω, όποια αγωγή κι αν ακολουθήσω.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι δύσκολη η διαδρομή της συνειδητοποίησης, ειδικά σε μία κοινωνία που έχει τόσα ταμπού πάνω στις αόρατες αναπηρίες. Σε μία κοινωνία που είτε θα σε θεωρεί φυσιολογικό, επομένως δεν έχεις καμία δυσκολία, είτε προβληματικό οπότε εντάξει δεν είναι και τίποτα στο χέρι σου, έτσι γεννήθηκες. Η αλήθεια όμως είναι πως οι άνθρωποι ανεξαρτήτως αναπηρίας, παραμένουμε άνθρωποι. Δεν ορίζει κανέναν μας καμία διαταραχή, μπορεί να μάς εμποδίζει να ζήσουμε μία ζωή όπως την έχουμε μάθει, όμως στο τέλος της ημέρας, η προσωπικότητά μας δεν αλλάζει. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η έγκαιρη παρέμβαση στα παιδιά, προκειμένου να βρεθούν πιο λειτουργικοί τρόποι να ζήσουν την καθημερινότητά τους. Δεν είναι θετικό αλλά δεν είναι και αρνητικό να έχεις ΔΕΠΥ, είναι απλώς μία πραγματικότητα. Πρόκειται για συγκεκριμένες δυσκολίες που αντιμετωπίζονται μέσω θεραπευτικής παρέμβασης προκειμένου το άτομο να μπορέσει να ζήσει μια πιο ήρεμη ζωή.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6nR0OncowqjebemhHEcGZpA2hlwqHdl51nXay12nFXgSMUU41yBTGyz2gJshepKCvk_Er8gik3bOTKu-XooEikt1EOgGoPn40ROtcpvEUIBwIsE1t7dS6_S09rOcntUGOsu3Hxk5004VCGFnYAT7N9SlHkWNkwmW3k_gLtcwBDaNsm7qwq02dhSRPz68/s2048/db.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1125" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6nR0OncowqjebemhHEcGZpA2hlwqHdl51nXay12nFXgSMUU41yBTGyz2gJshepKCvk_Er8gik3bOTKu-XooEikt1EOgGoPn40ROtcpvEUIBwIsE1t7dS6_S09rOcntUGOsu3Hxk5004VCGFnYAT7N9SlHkWNkwmW3k_gLtcwBDaNsm7qwq02dhSRPz68/s16000/db.jpg" /></a></div><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ζωή μετά τη διάγνωση δεν ήταν μια εύκολη διαδρομή, ακόμη δεν είναι. Ακόμη χάνω σημαντικά αντικείμενα, ευτυχώς όχι ταυτότητες, ακόμη ακούω σε συζητήσεις πως αυτή η διαταραχή δεν υπάρχει κι είναι ψέματα και ακόμη κάποιες φορές εκεί που είμαι πολύ χαρούμενη, ξαφνικά είμαι στα πατώματα και κλαίω. Η ηρεμία που έρχεται με τη σωστή διαχείριση αυτής της διαταραχής, είναι κάτι που εύχομαι σ’ όλους να το βιώσουν. Τη στιγμή που σταμάτησα να είμαι ο εαυτός που τόσα χρόνια έχτιζα προκειμένου να είμαι αποδεκτή κι έγινα ο πραγματικός εαυτός μου, μέσα στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ, ήταν κι η στιγμή που είδα τη ζωή από μία πιο τρυφερή και γλυκιά όψη. Ήταν η στιγμή που ό,τι αποτυχία είχα ζήσει, δεν ήταν επειδή δεν έδωσα το 100% μου αλλά εξαιτίας κάποιων συνθηκών που δυστυχώς δεν μπορώ να ελέγξω.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://www.pillowfights.gr/kaleidoskopio/ti-einai-i-depy/"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b>via</b></span></i></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-55114238073427797142024-02-14T08:07:00.002+02:002024-03-09T08:23:14.490+02:00Χημεία προφανή μεταξύ σας φοβερή <div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWssoeIx92e6aMm50yOYzkUB3pkr1BhQDloEMfAgq-Z3uZUTO31UQo6cNIhtzAHFwlOJKgZQUX4zAg5cYiCuOE1M7IoMyOaDrcoO0dtXj3dh4-1kc7KxiCQby5YJVuo_ZEqdpfxCRHu5VzP7wSlZHSxS97wUCnWW_Ax20VmnGMfnXOeLJUO1-meGsDUeI/s1600/Lulla.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1638" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWssoeIx92e6aMm50yOYzkUB3pkr1BhQDloEMfAgq-Z3uZUTO31UQo6cNIhtzAHFwlOJKgZQUX4zAg5cYiCuOE1M7IoMyOaDrcoO0dtXj3dh4-1kc7KxiCQby5YJVuo_ZEqdpfxCRHu5VzP7wSlZHSxS97wUCnWW_Ax20VmnGMfnXOeLJUO1-meGsDUeI/s1600/Lulla.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κι αφού βγήκατε κάποιες φορές και ξεκίνησε αυτό που ζείτε να σας γαργαλάει επικίνδυνα πολύ, έρχεται και η ώρα να δείτε αν υπάρχει χημεία μεταξύ σας ή όχι. Ποια είναι τα σημάδια που θα δείξουν πως εκτός του να θέλετε ο ένας τον άλλο, υπάρχει και προοπτική για μια ουσιαστική επικοινωνία και σύνδεση; Γιατί, είναι μερικά πράγματα που τα βλέπεις κι άλλα που κρύβονται σε κουβέντες, κινήσεις και προθέσεις. Κι αυτά ακριβώς θα εξερευνήσουμε σήμερα: όσα δε φαίνονται μα έχουν σημασία.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Γλώσσα του σώματος</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μιλάτε κι όλο το σώμα του ατόμου που σας ενδιαφέρει στρέφεται προς το μέρος σας. Αυτό είναι το προφανές σημάδι, αυτό που εύκολα μπορεί να διαβάσει κανείς. Τι γίνεται με τις μιμήσεις των κινήσεων; Την αμεσότητα των αγγιγμάτων; Τα φιλιά για καληνύχτα; Την τάση να είναι ο χώρος σας κλεισμένος από την παρουσία του ατόμου που ενδιαφέρεται για εσάς; Αυτά είναι που θα δείξουν αν υπάρχει χημεία, συνδυαστικά με το αν απολαμβάνετε την προσοχή, ή σας προκαλεί αμηχανία.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Ο χρόνος</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> «Τον χρόνο σταματάω» μας τραγούδησε ο Ρουβάς παλιότερα, μιλώντας για μια όμορφη ρομαντική σχέση. Μόνο που στη δική μας περίπτωση ο χρόνος κυλά και κυλά γρήγορα. Είστε μαζί και κοιτάζοντας το ρολόι ή το κινητό σας, αναρωτιέστε κι οι δύο πώς στα κομμάτια πέρασε έτσι η ώρα και δεν το καταλάβατε. Κι αυτό είναι άλλο ένα προφανές σημάδι. Το κρυφό νόημα εδώ, είναι η ενέργεια που αποκτάτε από κοινού, ακόμα κι αν δεν έχετε δράμι, κάθε φορά που βρίσκεστε. Η ίδια ενέργεια που με το που χωριστείτε, σας κάνει να πέφτετε ξεροί στο μαξιλάρι σας από την κούραση σε 2 νανοσεκόντ.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Παρατήρηση των πάντων</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο Holly Schiff «όταν σας ενδιαφέρει ένα άτομο, παρατηρείτε ακόμη και τις πιο μικρές αλλαγές που μπορεί να κάνει. Βλέπετε, κοινώς, όσα οι άλλοι δε βλέπουν. Από το πώς έχει τα μαλλιά του μέχρι πώς κουνάει τα χέρια του. Δε σας ξεφεύγει τίποτα κι αυτό σημαίνει πως η χημεία μεταξύ σας, σάς οδηγεί στο να προσέξετε όσα οι άλλοι αγνοούν, για να γνωρίσετε καλύτερα αυτό το άτομο.»</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Έχετε το ίδιο χιούμορ</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το χιούμορ πέρα από γλώσσα επικοινωνίας είναι και οπτική γωνία που βλέπει κανείς τη ζωή. Το να έχετε ίδια αίσθηση χιούμορ, δείχνει πως σκέφτεστε με το ίδιο ή παρόμοιο τρόπο και μάλλον είστε συμβατοί και σε άλλους τομείς της ζωής σας. Απολαμβάνετε ο ένας την παρέα του άλλου και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Το κοινό χιούμορ δείχνει αβίαστα και χαλαρά, πως τα μυαλά σας κολλάνε.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Η αβίαστη οικειότητα</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δεν είναι ο κεραυνοβόλος έρωτας αυτός που δείχνει απόλυτη χημεία. Η άνεση μεταξύ σας, είναι η καλύτερη ένδειξη πως κάτι καλό συμβαίνει εδώ. Ίσως σκεφτείτε πως δεν είναι κάτι τόσο αναζωογονητικό όσο ο έρωτας ή ο ενθουσιασμός, αλλά είναι η αρχή για να χτίσετε μια σχέση πάνω σε γερά θεμέλια. Άλλωστε, την άνεση θα την αποζητήσετε κάποια στιγμή μέσα στη σχέση, οπότε πολύ καλύτερα να την έχετε από την αρχή.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Η συνεχής πρόκληση</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Προς Θεού, δεν εννοούμε πρόκληση του στυλ να μη συμφωνείτε σε τίποτα μεταξύ σας, ή να υπάρχει ένας διαρκής ανταγωνισμός. Μιλάμε για εκείνη την αίσθηση που τα κάνει όλα πιο ενδιαφέροντα. Η διαρκής κι αβίαστη τάση να ιντριγκάρετε ο ένας τον άλλο δουλεύοντας τη σχέση σας πάνω σε άγνωστα μονοπάτια. Στην ίδια λογική εντάσσεται κι η ανοχή στο πείραγμα. Το να έχετε δηλαδή κοινούς κώδικες αλλά και διάθεση να μην πάρετε ο ένας τον άλλον τόσο στα σοβαρά χωρίς αυτό να γίνει αμήχανο, χωρίς κανείς να παρεξηγηθεί.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Πάμε τώρα να δούμε όμως και τα σημάδια που θα δείξουν πως θα υπάρχει χημεία και στην επαφή:</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Τα φιλιά αρκούν για να ανάψετε</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Φυσικά, το φιλί είναι ένδειξη για πολλά σε μία σχέση. Τι πιο λογικό λοιπόν να δείχνει κι αν έχετε χημεία μεταξύ σας. Και ναι, αν όταν σας φιλά ανεβαίνει η λίμπιντο κατακόρυφα χωρίς να χρειαστεί να αγγιχτεί τίποτα άλλο στο σώμα σας, τότε υπάρχει σοβαρότατη πιθανότητα να έχετε κι ερωτική χημεία μεταξύ σας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Ταιριάζουν τα σώματά σας</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι αγκαλιές σας, οι χειραψίες σας, ο τρόπος που πιάνετε ο ένας το μπράτσο του άλλου, ο ρυθμός σας όταν χορεύετε μαζί, ακόμα και η ταχύτητα που περπατάτε, είναι δείγμα του συγχρονισμού ή όχι των σωμάτων σας. Και δυο σώματα που διαβάζουν το ένα το άλλο τόσο άρτια καθέτως, σκέψου τι μπορούν να κάνουν οριζοντίως.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> <div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Από ένστικτο ξέρετε πού να αγγίξετε ο ένας τον άλλο</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όπως και διεγείρει το ταίρι σας, χωρίς να χρειαστεί να ρωτήσετε. Μόνο και μόνο αυτό αρκεί για να εγγυηθεί πως η ερωτική σας σχέση θα είναι τουλάχιστον φανταστική.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μαγική λέξη η χημεία κι αν υπάρχει μέσα σε μια σχέση, τότε είναι σαν να υπογράφει μια πολύ καλή βάση. Έπειτα θα έρθει και η προσπάθεια, η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός, η αγάπη, και θα χτίσουν το μαγικό τους αποτέλεσμα. Μόνο που η χημεία, παραμένει το μόνο στοιχείο που έχει το μαγικό σωματίδιο του Θεού. Δεν τη δημιουργείς, δεν μπορείς να παλέψεις γι’ αυτή ούτε να τη φέρεις. Απλώς υπάρχει. Κι αυτό είναι που την κάνει τόσο σημαντική, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους. Το γεγονός πως εκείνη είναι που τελικά τους επιλέγει.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://www.pillowfights.gr/ta-leme-elefthera/9-mi-profani-simadia-oti-exete-foveri-ximeia-metaksy-sas/"><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><i>via</i></span></b></a></div>
<a></a>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-10005803173900803652024-02-14T07:10:00.001+02:002024-02-14T07:13:31.000+02:00Η σκοτεινή πλευρά του Υδροχόου<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg13yKPbQj1v8kC7kjWVVx6CygMjvm8_ymrBpMCKitQdueVQfKM6DYQ9MkRZWe_fqhgTsY2duT0szIdcg1ovEUpoUSQfvkJKTn77h-jF9QJkfiefVzLFu1WueiuKsYubAoniw6F3oHW4WHY994BFqJJ5Ra-T4x9VGoSru5zKwveJDV55_GA5_fEaWj14bw/s1600/aquarius-goddess.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1765" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg13yKPbQj1v8kC7kjWVVx6CygMjvm8_ymrBpMCKitQdueVQfKM6DYQ9MkRZWe_fqhgTsY2duT0szIdcg1ovEUpoUSQfvkJKTn77h-jF9QJkfiefVzLFu1WueiuKsYubAoniw6F3oHW4WHY994BFqJJ5Ra-T4x9VGoSru5zKwveJDV55_GA5_fEaWj14bw/s1600/aquarius-goddess.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αν, έχει λέει! Και να δεις ένα κρύο που κάνει εκεί… Είναι αυτό που λέμε, δεν θέλεις να δεις την ανάποδη πλευρά του. Είναι μερικές φορές που τον βλέπεις να εκφράζεται ή να κάνει πράγματα και απορείς εάν πρόκειται για...</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">το ίδιο άτομο που ξέρεις κι αγαπάς!</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Ορίστε η λίστα με τα 5 σκοτεινά του σημεία:</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> </span><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;">1. Κατεβάζει ρολά, κλείνει το μαγαζάκι και ψάχνεις να δεις που πήγε. Για να στο πω πιο απλά, ο Υδροχόος μπορεί να γίνει συναισθηματικά απόμακρος και ψυχρός.</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> 2. Ωραία: ξέρουμε ότι είναι ανεξάρτητος, ελεύθερος κι ωραίος. Παρόλα αυτά, μερικές φορές το τραβάει στα άκρα και σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δεν σε έχει ανάγκη, ότι είναι μια χαρά και χωρίς εσένα, σαν να μην μετράς ένα πράγμα. Δεν είναι έτσι, αλλά έτσι καταλήγεις να νιώθεις.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> 3. Μερικές φορές, τον παρατηρείς και σκέφτεσαι ότι μπορεί αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, να νοιάζεται για τους άλλους και το καλό τους, περισσότερο από ότι για εσένα και το δικό σου καλό. Δεν αληθεύει, αλλά ίσως ο τρόπος του να σε κάνει να νιώθεις ριγμένος/η.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> 4. Το θαυμάσιο μυαλό του και το αδάμαστο πνεύμα του, μπορεί να είναι αναπόσπαστα κομμάτια της γοητείας του, αλλά παράλληλα μπορεί να σε φέρουν στα όρια της υπομονής και της αντοχής σου: ο Υδροχόος δεν αλλάζει γνώμη, δεν υποχωρεί από τις θέσεις του σε ότι πιστεύει εκείνος ότι είναι σωστό κι εν ολίγοις, μπορεί να σου προκαλέσει πραγματική ψυχική οδύνη όταν διαφωνείς μαζί του!</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> 5. Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι όποτε ένας Υδροχόος έχει δίκιο, εσύ έχεις άδικο ή δεν ξέρεις στην καλύτερη τι σου γίνεται. Κι έχει κι έναν μοναδικό τρόπο να σου σερβίρει την αλήθεια (ομολογουμένως) των αστοχιών, των λαθών, των μειονεκτημάτων σου… Ουφ, μα είναι τόσο επίπονος, τόσο συχνά…</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://vatolakkiotis.blogspot.com/2020/03/blog-post_52.html"><i><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;">via</span></b></i></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-3034146100981844652024-02-12T04:54:00.001+02:002024-02-12T04:54:41.230+02:00Το πιο πολύτιμο δώρο!<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3HncMQIXxLNFyuzL8YXkKnHK6SR_5TUfKwQQTpHpka5Sje2xTUytDpUq4EAOaDh8YbcZ0OnxvQFmJ2_aK_iHHxpYbQghyphenhyphenOnuU8yBoB1ZDkMddlxvf_u4dlAqmY9KbAwYM1yhGvca6PRszOPRpuO7sXFbvlKcb24t69dExmUwc9pyhyphenhyphenKRgNq7j4eEkl4I/s1600/Thank%20you%20for%20your%20support.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1537" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3HncMQIXxLNFyuzL8YXkKnHK6SR_5TUfKwQQTpHpka5Sje2xTUytDpUq4EAOaDh8YbcZ0OnxvQFmJ2_aK_iHHxpYbQghyphenhyphenOnuU8yBoB1ZDkMddlxvf_u4dlAqmY9KbAwYM1yhGvca6PRszOPRpuO7sXFbvlKcb24t69dExmUwc9pyhyphenhyphenKRgNq7j4eEkl4I/s1600/Thank%20you%20for%20your%20support.jpg"/></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> </span><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"> Είναι ευλογία το να μοιράζεσαι την ζωή σου μαζί με κάποιον που αποτελεί στήριγμα σου παντού και πάντα σε όλα.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο άνθρωπος σου, αυτός που δεν χρειάζεται να μιλήσεις για να καταλάβει πως δεν είσαι καλά.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Φτάνει μόνο μια ματιά σου.. και είναι εκεί, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Με τον τρόπο του, με τον δικό του τρόπο, που μόνο αυτός ξέρει, μόνο αυτός μπορεί..</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι αυτός ο άνθρωπος που ξέρει κάθε κουμπί σου, κάθε αντίδραση σου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Που σε αποδέχεται έτσι ακριβώς όπως είσαι, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξεις τον εαυτό σου..</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Γιατί σε αγαπά μαζί με τα ελαττώματα σου, τα παράπονα σου, την γκρίνια σου..</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι αυτός που θα σου πει ’’ Τα ελαττώματα σου είναι που σε κάνουν μοναδική’’.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σε κάνει να γελάς με τα αστεία του, σε κάνει να νιώθεις όμορφα με την ενέργεια του, σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια και σιγουριά πως μαζί μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα!</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Το αμοιβαίο δέσιμο σας .. το πιο πολύτιμο δώρο!</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Μοιράζοντας την ζωή σου με ένα τέτοιο άνθρωπο είναι λες και έχεις τα πάντα!</span></b></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><br /></span></b></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://www.awakengr.com/o-anthropos-soy-to-stirigma-soy/"><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><i>via</i></span></b></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-7417877835591556142024-02-02T04:46:00.010+02:002024-03-05T09:43:11.039+02:00Κατανοώντας τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/Απροσεξίας<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjehyybk3F9uAtbmb9xqM_3tLHTiddXOC4Y_jdDvFjAG4A03nYL45WlqCSoqguFNPgpkqFFWm59nBqn2aPvqKQadj0TLFSfxCclVSlp7kBnDR73H7fk-fESg1bUt5Y-Pu7BiXBTpgdiaQ-zzeMFxmaGZM3kE8Gw0e9ZyR69lpW9idcJmFwGE_99AvmfadI/s1600/ADHD.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="2042" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjehyybk3F9uAtbmb9xqM_3tLHTiddXOC4Y_jdDvFjAG4A03nYL45WlqCSoqguFNPgpkqFFWm59nBqn2aPvqKQadj0TLFSfxCclVSlp7kBnDR73H7fk-fESg1bUt5Y-Pu7BiXBTpgdiaQ-zzeMFxmaGZM3kE8Gw0e9ZyR69lpW9idcJmFwGE_99AvmfadI/s1600/ADHD.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ή ΔΕΠΥ </span><b><span style="font-family: Great Vibes;">(attention deficit hyperactivity disorder - ADHD)</span></b><span style="font-family: Literata;"> ονομάζεται η συστηματική συμπεριφορά του ατόμου, που απαντά συχνά κατά την παιδική ηλικία και ορίζεται από πληθώρα ειδικών ως διαταραχή, από μερικούς, δε, αναφέρεται και ως επιδημία, καθώς θεωρούν πως ως διαταραχή αφορά σε σεβαστό μέρος του παιδικού πληθυσμού. Εκδηλώνεται το ίδιο συχνά σε όλες τις εθνότητες, φυλετικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις. Εμφανίζεται νωρίς στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου και επηρεάζει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται σε αυτό που το βάζουν να κάνει.</span></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δεν πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση ή δυσκολία, αλλά αντανακλά έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που τείνει να χαρακτηρίζεται ως «μη φυσιολογικός». Υπάρχει διαχωρισμός, βάσει κριτηρίων, ανάμεσα στα παιδιά που τους αποδίδεται η διαταραχή και στα υπόλοιπα, που απλώς παρουσιάζουν όμοια συμπτώματα. Η ΔΕΠΥ επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από την πλειοψηφία των ψυχολόγων και των παιδίατρων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στις ήπιες μορφές της, η «διαταραχή» υποχωρεί, καθώς το παιδί μεγαλώνει και η συμπεριφορά του βελτιώνεται, φτάνοντας στο «φυσιολογικό» επίπεδο. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής. Γενικά, πρόκειται για έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που έχει την τάση να εμμένει στον χρόνο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Η σοβαρότητα της διαταραχής</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όταν η ελλειμματική προσοχή/υπερκινητικότητα χαρακτηρίζει κάποιον στο βαθμό της διαταραχής, τα πράγματα είναι σοβαρά για τον ίδιο. Ένας ενήλικας με τη διαταραχή έχει σοβαρά προβλήματα προσαρμογής, δεν μπορεί να αποδώσει όπως θα αναμενόταν από τους υπόλοιπους και υποφέρει σε μεγάλο βαθμό, γιατί ανατροφοδοτείται με χαμηλή αυτοεκτίμηση, καθώς δεν μπορεί να φέρει εις πέρας αποστολές, ακόμα και απλές εργασίες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Επιδημιολογία</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ελλειμματική προσοχή/υπερκινητικότητα αποτελεί τη συχνότερη αποκλίνουσα συμπεριφορά σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Ο ακριβής, όμως, αριθμός των παιδιών που εμφανίζουν την καθ' εαυτού διαταραχή είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Συχνά, παιδιά που δεν έχουν τη διαταραχή μπορεί να εμφανίσουν κάποια μεμονωμένα χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ, ως μέρος της φυσιολογικής τους ανάπτυξης. Το παραπάνω, σε συνδυασμό με την έλλειψη ακριβών και αντικειμενικών μεθόδων εκτίμησης, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη διάγνωση. Μια εκτίμηση είναι πως η διαταραχή, σε όλες τις μορφές της, αφορά σ' ένα ποσοστό 3%-5% των παιδιών.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα αγόρια φαίνεται να είναι πιο επιρρεπή στην εκδήλωση της ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας σε σχέση με τα κορίτσια. Υπάρχει όμως διαφωνία, που αφορά στην αναλογία της εμφάνισης του φαινομένου μεταξύ των δύο φύλων, η οποία κυμαίνεται από 3:1 έως και 9:1 εις βάρος των αγοριών.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η διαφορά αυτή στη συχνότητα εκδήλωσης της διαταραχής εκτιμάται πως εξαρτάται από το γεγονός ότι τα αγόρια παρουσιάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό ανάρμοστη διαγωγή ή αντικοινωνική συμπεριφορά, σε σχέση με τα κορίτσια. Ως εκ τούτου, η συμπεριφορά των αγοριών γίνεται περισσότερο αντιληπτή και ο αριθμός των διαγνώσεων σε αυτά είναι πιο συχνός.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Αιτιολογία</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι επιστήμονες συμφωνούν στο ότι η ΔΕΠΥ δεν είναι αποτέλεσμα ενός μεμονωμένου παράγοντα. Η κληρονομικότητα, η έκθεση σε τοξικούς παράγοντες και ο τραυματισμός του εγκεφάλου φαίνεται να αποτελούν τα σημαντικότερα αίτια, ενώ άλλα, όπως η διατροφή ή η κακή γονεϊκή μέριμνα, είναι ήσσονος σημασίας ή δεν επηρεάζουν καθόλου την εκδήλωση της διαταραχής.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"> Ανωμαλίες στη λειτουργία του εγκεφάλου</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μελέτες, που χρησιμοποίησαν νευροψυχολογικά τεστ, έχουν δείξει ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στον εγκέφαλο των ατόμων με ΔΕΠΥ και αυτών χωρίς. Συγκεκριμένα, τα άτομα με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν σημαντικά ελλείμματα στη λειτουργία του πρόσθιου λοβού του εγκεφάλου. Επιπροσθέτως, έχει γίνει η υπόθεση ότι η δυσλειτουργία κάποιων νευροδιαβιβαστών ευθύνεται για την εμφάνιση της ΔΕΠΥ. Η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B7">ντοπαμίνη</a> (dopamine) και η <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B7">νοραδρεναλίνη</a> (noradrenaline) φαίνεται να αναστέλλουν τη λειτουργία άλλων νευροδιαβιβαστικών συστημάτων. Εμποδίζουν την ωρίμανση και λειτουργία συγκεκριμένων περιοχών του πρόσθιου εγκεφάλου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span><b><div style="text-align: justify;"><i><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><blockquote><span style="color: #bf9000;"> Κάποια άτομα αναφέρουν βραχυπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα από την χρήση της φαρμακευτικής κάνναβης για την αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ και ο γιατρός David Bearman υποστήριξε αυτή την φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις από την χρήση της κάνναβης συμπεριλαμβάνουν </span><span style="color: #f1c232;">εξάρτηση από ουσίες,</span><span style="color: #bf9000;"> </span><span style="color: #ffd966;">ανοχή στα ναρκωτικά,</span><span style="color: #bf9000;"> </span><span style="color: #f1c232;">αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σχιζοφρένειας, </span><span style="color: #7f6000;">διπολικές διαταραχές</span><span style="color: #f1c232;"> </span><span style="color: #ffe599;">και μείζονα κατάθλιψη.</span></blockquote></span></b></i></div></b><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Κληρονομικότητα</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο ρόλος της κληρονομικότητας στην εκδήλωση ΔΕΠΥ είναι πολύ σημαντικός. Σχετικές έρευνες έδειξαν, ότι η κληρονομικότητα ευθύνεται για το 76% των περιπτώσεων. 76% των παιδιών με ΔΕΠΥ έχουν τουλάχιστον έναν συγγενή που εμφανίζει τη διαταραχή. Όταν ο ένας γονέας πάσχει από τη διαταραχή, έχει πιθανότητα 57% να την κληροδοτήσει στο παιδί του. Εντυπωσιακές ήταν και οι έρευνες σε δίδυμα. Σε σχετική μελέτη, χρησιμοποιήθηκε ένα δείγμα από 1.938 οικογένειες διδύμων και αδερφών με ΔΕΠΥ. Τα αποτελέσματα ενίσχυσαν τις θεωρίες για τον καθοριστικό ρόλο της κληρονομικότητας. Τα μονοζυγωτικά δίδυμα εμφάνισαν ομοιότητα στην εκδήλωση της ΔΕΠΥ σε ποσοστό 91%, ενώ τα διζυγωτικά δίδυμα, αντίστοιχα, σε ποσοστό 38%. Τέλος, έχει παρατηρηθεί μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης της διαταραχής σε υιοθετημένα παιδιά, επιβαρυμένα κληρονομικά. Εντούτοις, δεν υπάρχουν ευρήματα που να ενοχοποιούν χρωμοσωμικές ανωμαλίες στην εκδήλωση της ΔΕΠΥ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Έκθεση σε τοξικούς παράγοντες</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: red;">Κάπνισμα και αλκοόλ κατά την κύηση</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το κάπνισμα και η χρήση αλκοόλ από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν συνδεθεί με την εμφάνιση συμπτωμάτων ΔΕΠΥ. Τα αποτελέσματα έρευνας, στην οποία εξετάστηκε η σχέση μεταξύ της χρήσης ουσιών από τη μητέρα και της εμφάνισης ΔΕΠΥ στο παιδί, έδειξαν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ είχαν διπλάσια πιθανότητα από τα υπόλοιπα παιδιά να έχουν μητέρα που κάπνιζε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επιπλέον, είχαν 2,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν εκτεθεί προγεννητικά σε αλκοόλ. Άλλοι παράγοντες, που έχουν συνδεθεί με την εκδήλωση της ΔΕΠΥ, είναι η τοξιναιμία, η φτωχή υγεία και η ηλικία της μητέρας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: red;"> Δηλητηρίαση από μόλυβδο</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο μόλυβδος είναι μία ουσία, η οποία έχει ενοχοποιηθεί για την πρόκληση ΔΕΠΥ και για προβλήματα προσοχής. Σε σχετική έρευνα παρατηρήθηκε ότι οι συμμετέχοντες που είχαν εκτεθεί σε μόλυβδο εμφάνισαν ψηλότερα σκορ στην κλίμακα ADHD των Barkley–DuPaul, σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Ο μόλυβδος έχει συνδεθεί, επίσης, με προβλήματα στη διατήρηση της προσοχής. Ο μόλυβδος δεν χρησιμοποιείται πλέον στη ζωγραφική και δεν συναντάται παρά μόνον σε πολύ παλιά κτίρια. Ως εκ τούτου, η εμφάνιση τοξικών επιπέδων μολύβδου στο αίμα δεν είναι πια τόσο διαδεδομένη.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Διατροφή</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στη δεκαετία του '70 επικρατούσε η πεποίθηση ότι η ΔΕΠΥ είναι αποτέλεσμα αλλεργίας ή ευαισθησίας σε συγκεκριμένες ουσίες, που βρίσκονται στις τροφές. Οι έρευνες, ωστόσο, των τελευταίων ετών δεν φαίνεται να υποστηρίζουν αυτήν την άποψη. Συγκεκριμένα, έρευνες σχετικά με τον ρόλο της ζάχαρης στην πρόκληση της ΔΕΠΥ δείχνουν ότι η ζάχαρη δεν επηρεάζει τη συμπεριφορά ή τη μάθηση.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Κακή Γονεϊκή Μέριμνα</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δεν υπάρχουν μελέτες, που να υποστηρίζουν την άποψη ότι η ΔΕΠΥ είναι αποτέλεσμα κακής γονεϊκής μέριμνας ή δυσμενούς οικογενειακού περιβάλλοντος. Εντούτοις, κάποια χαρακτηριστικά της γονεϊκής μέριμνας πράγματι επιδεινώνουν τη ΔΕΠΥ και αυξάνουν τον κίνδυνο συννοσηρών διαταραχών. Αντίθετα, θετικές παρεμβάσεις των γονιών είναι πιθανό να βοηθήσουν το παιδί και να βελτιώσουν σημαντικά τη συμπεριφορά του.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Τηλεόραση</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δεν έχει βρεθεί καμία επίδραση της τηλεόρασης στην εκδήλωση ή επιδείνωση της ΔΕΠΥ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Συμπτώματα</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα βασικά συμπτώματα της ΔΕΠΥ είναι τα εξής:</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"> Ελλειμματική προσοχή</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε μία συγκεκριμένη δραστηριότητα. Η προσοχή τους μεταπηδά από τη μία ασχολία στην άλλη και σπάνια ολοκληρώνουν αυτό που άρχισαν. Το πρόβλημα εντείνεται, εάν πρόκειται για κουραστικές και επαναληπτικές ασχολίες με μεγαλύτερη διάρκεια από τις συνηθισμένες. Γενικά, παρασύρονται από πιο διασκεδαστικές και άμεσα αμειβόμενες καταστάσεις και τείνουν να αποφεύγουν εργασίες που απαιτούν προσπάθεια ή συγκέντρωση. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ φαίνεται να βρίσκονται σε σύγχυση, χάνουν συχνά πράγματα και πολλές φορές δεν αντιδρούν, όταν οι γονείς τους απευθύνονται σε αυτά. Επιπλέον, τα παιδιά με ΔΕΠΥ υστερούν ως προς την ικανότητα διατήρησης της προσοχής σε σχέση με τους συμμαθητές τους κατά 30% ή και περισσότερο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως ένα δεκάχρονο παιδί έχει την προσοχή επτάχρονου παιδιού χωρίς ΔΕΠΥ. Τέλος, τα παιδιά με ΔΕΠΥ χάνουν ευκολότερα το ενδιαφέρον τους για κάποια δραστηριότητα. Σχετική έρευνα έδειξε ότι παίζουν με τριπλάσια παιχνίδια συγκριτικά με τα άλλα παιδιά και περνούν τον μισό χρόνο μαζί τους. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι δεν έχουν πρόβλημα στο να φιλτράρουν πληροφορίες. Γνωρίζουν ποιες πληροφορίες είναι σημαντικές, απλώς δυσκολεύονται να εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτές για μεγάλο διάστημα. Μεγαλώνοντας, τα παιδιά με ΔΕΠΥ μαθαίνουν να αντιστέκονται έως έναν βαθμό σε ελκυστικές πηγές, αν και δεν έχει βρεθεί ποιοι μηχανισμοί συντελούν σε αυτό.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlfpdwDaZgIoj1w-23fe05kpkevqyeXFCkZf_fZS69xLW1y330FXuSFDxUoEWGbADo-oocsEPudf8kWfLIP6n7IYLtaro7HlGb3JSnaTrMTsmprANJ9l3mDOoN0TaiBfL5KNxdXsznsg52kCT5Dfr4-LU_ftlDJS7v6xJrVjQiZyvmc7-KVbN26mwyvRQ/s2048/Ball-and-Chain.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1984" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlfpdwDaZgIoj1w-23fe05kpkevqyeXFCkZf_fZS69xLW1y330FXuSFDxUoEWGbADo-oocsEPudf8kWfLIP6n7IYLtaro7HlGb3JSnaTrMTsmprANJ9l3mDOoN0TaiBfL5KNxdXsznsg52kCT5Dfr4-LU_ftlDJS7v6xJrVjQiZyvmc7-KVbN26mwyvRQ/s16000/Ball-and-Chain.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Παρορμητικότητα</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η παρορμητικότητα χαρακτηρίζεται από χαμηλό αυτοέλεγχο, λάθη απροσεξίας και απαιτήσεις για άμεση ικανοποίηση των αναγκών. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν σκέφτονται εκ των προτέρων τις συνέπειες των πράξεών τους και απαντούν σε ερωτήσεις προτού αυτές ολοκληρωθούν. Αδυνατούν να περιμένουν τη σειρά τους σε ένα παιχνίδι ή μέχρι την έναρξη μίας δραστηριότητας. Συνήθως, αρχίζουν νωρίτερα την ασχολία που θα έπρεπε να αναβάλλουν ή ζητούν απαιτητικά να γίνει εκείνη τη στιγμή. Η συμπεριφορά των παιδιών με ΔΕΠΥ βιώνεται από τους άλλους ως αγενής ή εγωκεντρική, προκαλώντας, έτσι, πολλά προβλήματα στις σχέσεις με τους συνομήλικους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Υπερκινητικότητα</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της υπερκινητικότητας είναι η αυξημένη κινητική δραστηριότητα και ομιλία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ κινούν τα χέρια και τα πόδια τους νευρικά, στριφογυρνούν στη θέση τους ή σηκώνονται στην τάξη χωρίς να πάρουν άδεια. Είναι ανήσυχα και η κίνησή τους είναι βιαστική και αδέξια. Ακόμη, τα αποτελέσματα σχετικών μελετών έδειξαν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ κινούνται έως και οκτώ φορές περισσότερο από τα παιδιά της ομάδας ελέγχου. Επιπλέον, μιλούν πολύ, συχνά μουρμουρίζουν ή κάνουν περίεργους θορύβους. Ηρεμούν μόνο μετά από έντονη πίεση των άλλων ή όταν εξαντλούνται σωματικά.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Περαιτέρω προβλήματα που συνδέονται με τη ΔΕΠΥ</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Νοητική ανάπτυξη</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα παιδιά με ΔΕΠΥ αντιπροσωπεύουν όλο το φάσμα της νοητικής ανάπτυξης. Κάποιες έρευνες υποστηρίζουν πως η επίδοσή των παιδιών αυτών στα σταθμισμένα τεστ νοημοσύνης υστερεί κατά 7-10 μονάδες. Ωστόσο, η έλλειψη αυτή δεν είναι σίγουρο ότι οφείλεται στις πραγματικές διαφορές της νοημοσύνης των παιδιών με ΔΕΠΥ και αυτών χωρίς. Οι σταθμισμένες κλίμακες μέτρησης της νοημοσύνης, που χρησιμοποιούνται στις μέρες μας, απαιτούν μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης και αξιολογούν το επίπεδο ακαδημαϊκών γνώσεων του παιδιού. Έτσι, οι παρατηρούμενες διαφορές είναι δυνατό να οφείλονται στην αδυναμία των παιδιών με ΔΕΠΥ να εστιάσουν την προσοχή τους, όπως και στις σχολικές ελλείψεις των παιδιών αυτών.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Κινητική ανάπτυξη</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών με ΔΕΠΥ φαίνεται να αντιμετωπίζει δυσκολία συντονισμού των κινήσεων (52%, έναντι 35% στην ομάδα ελέγχου). Ως εκ τούτου, τα παιδιά αυτά συχνά υστερούν στις αθλητικές δραστηριότητες, είναι άγαρμπα ή σκοντάφτουν όταν περπατούν. Ο φτωχός συντονισμός καθιστά πολλά από αυτά τα παιδιά ευάλωτα σε ατυχήματα. Προβλήματα παρουσιάζονται, επίσης, στη λεπτή κινητικότητα. Έτσι, είναι πιθανό να δυσκολεύονται στη ζωγραφική, στη γραφή, στο δέσιμο των παπουτσιών ή στο κούμπωμα των ρούχων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Λόγος – Ομιλία</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σχετικές έρευνες έδειξαν ότι υπάρχει καθυστέρηση στην έναρξη του λόγου σε παιδιά με ΔΕΠΥ, σε ποσοστό 6%-35%, ενώ 10%-54% των παιδιών αυτών αντιμετωπίζει δυσκολία στον προφορικό λόγο. Φαίνεται να υπάρχει βελτίωση στην ομιλία των παιδιών αυτών με το πέρασμα του χρόνου. Ακόμα και στα μεγαλύτερα παιδιά, όμως, εμμένει μία δυσκολία στη ροή και στην ποιότητα της ομιλίας, στις περιπτώσεις που τους ζητάται να οργανώσουν προηγουμένως τον λόγο τους. Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι η δυσκολία στην οργάνωση του προφορικού λόγου αντικατοπτρίζει ελλείψεις στις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Προσαρμοστικές ικανότητες</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ υστερούν, όσον αφορά στις προσαρμοστικές ικανότητες σε σχέση με τους συμμαθητές τους. Συγκεκριμένα, τα παιδιά αυτά βρίσκονται στο κατώτερο επίπεδο του φυσιολογικού.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Αίσθηση του χρόνου</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Προβλήματα παρατηρούνται και αναφορικά με την αίσθηση του χρόνου, μιας και αυτή συνδέεται άμεσα με τη μη λεκτική μνήμη εργασίας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Μαθησιακές δυσκολίες/προβλήματα στο σχολείο</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το σχολείο ίσως να αποτελεί τον τομέα στον οποίο τα παιδιά με ΔΕΠΥ αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία. Σχεδόν όλα τα παιδιά με ΔΕΠΥ που παραπέμπονται για διάγνωση, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο σχολείο. Ένα ποσοστό 30%-50% μπορεί να μείνει στην ίδια τάξη, ενώ το 1/3 περίπου κινδυνεύει να μην τελειώσει το σχολείο. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ υστερούν σε σχέση με τους συμμαθητές τους, αναφορικά με την ποσότητα δουλειάς που ολοκληρώνουν. Επιπρόσθετα, 20%-40% των μαθητών αυτών παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες. Συγκεκριμένα, 8%-39% διαγιγνώσκεται με <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CF%83%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%B1">δυσλεξία</a>, 12%-26% με δυσορθογραφία, 12%-33% με δυσαριθμησία και πάνω από 60% με <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%85%CF%83%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1">δυσγραφία</a>. Τέλος, οι μισοί μαθητές με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται στην παραγωγή γραπτού λόγου.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Συναισθηματικές αντιδράσεις</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα παιδιά με ΔΕΠΥ εμφανίζουν, δευτερογενώς, έντονο αίσθημα κατωτερότητας, αποτυχίας και ανεπάρκειας. Δεν ανέχονται την απόρριψη ή την απογοήτευση. Η συμπεριφορά τους είναι απρόβλεπτη. Το συναίσθημά τους είναι ευμετάβλητο και παρουσιάζει ακραίες εναλλαγές. Χαρακτηριστικά, επίσης, των παιδιών με ΔΕΠΥ αποτελούν η ευερεθιστότητα και οι έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><b><span style="color: #9fc5e8; font-family: Great Vibes;"><blockquote> Η συναισθηματική αστάθεια είναι συχνά συνοδευτική διαταραχή στην περίπτωση της ΔΕΠΥ. Η αστάθεια αυτή μπορεί να εκδηλωθεί ως ένας συνδυασμός αντιδράσεων θυμού, θλίψης, ευαισθησίας και ανασφάλειας.</blockquote></span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"><br /></span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> Οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ μπορεί να αντιμετωπίζουν προκλήσεις στις καθημερινές τους δραστηριότητες λόγω αυτής της αστάθειας.</span></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις τους με τους ανθρώπους γύρω τους, καθώς και τον τρόπο που αντιδρούν σε διάφορες καταστάσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε καταθλιπτικά συμπτώματα και άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω συνδυαστικής θεραπείας, που μπορεί να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, ψυχοθεραπεία και άλλες στρατηγικές διαχείρισης. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς και αυτής της αστάθειας και στην ανάπτυξη στρατηγικών για την αντιμετώπισή της.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η στρατηγική διαχείρισης του στρες, όπως η άσκηση και η μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και καφεΐνης, μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της συναισθηματικής αστάθειας. Επιπλέον, η δημιουργία μιας καθημερινής ρουτίνας και η προσαρμογή της στον τρόπο ζωής μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της συναισθηματικής αστάθειας και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ατόμων με ΔΕΠΥ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Συνολικά, είναι μια συνοδευτική διαταραχή της ΔΕΠΥ που μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την καθημερινή ζωή των ατόμων που την αντιμετωπίζουν. Η συνδυαστική θεραπεία, η διαχείριση του στρες και η δημιουργία μιας καθημερινής ρουτίνας μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της συναισθηματικής αστάθειας και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ατόμων με ΔΕΠΥ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Σχέσεις με συνομηλίκους & προβλήματα συμπεριφοράς</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα παιδιά με ΔΕΠΥ έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν προβλήματα στη συμπεριφορά, όπως και δυσλειτουργία στις κοινωνικές δεξιότητες, σε σχέση με τους συνομήλικούς τους. Τείνουν να παίζουν λιγότερο με τους συμμαθητές τους και να είναι λιγότερο συνεργατικά. Συχνά η συμπεριφορά των παιδιών με ΔΕΠΥ τείνει να απομακρύνει τους άλλους. Έτσι, πολλές φορές, κατατάσσονται στα λιγότερο συμπαθητικά παιδιά και είναι πιο πιθανό να απορριφθούν από τους συμμαθητές τους. Σχετικές μελέτες έδειξαν ότι τα παιδιά αυτά εμφανίζουν 2-10 φορές περισσότερο αρνητική συμπεριφορά απέναντι στους συνομήλικούς τους, συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά. Είναι περισσότερο ευάλωτα στις επιθέσεις των συμμαθητών τους, λιγότερο φιλικά απέναντί τους και δυσκολεύονται να βρουν αποτελεσματικές λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν. Συχνά αδυνατούν να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους σύμφωνα με τις εκάστοτε κοινωνικές επιταγές. Τα προβλήματα στις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών με ΔΕΠΥ εμμένουν έως την εφηβεία και την ενήλικη ζωή.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Προβλήματα στον ύπνο</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Οι ασθενείς με ΔΕΠΥ αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα στον ύπνο. Ο ύπνος τους είναι ανεπαρκής και χαμηλής ποιότητας. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να κοιμηθούν το βράδυ και να ξυπνήσουν το πρωί. Αυτές οι δυσκολίες παρατηρούνται από τη βρεφική ηλικία. Επίσης, κοιμούνται λιγότερο και εμφανίζουν περισσότερες ενοχλήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου, σε σχέση με τους συμμαθητές τους. Ως εκ τούτου, ασθενείς με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας (EDS).</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Προβλήματα στην οδήγηση</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η διάσπαση ελλειμματικής προσοχής με υπερκινητικότητα έχει συνδεθεί με δυσλειτουργία στην οδήγηση. Έρευνες έχουν δείξει ότι ασθενείς με ΔΕΠΥ έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να προκαλέσουν ατύχημα στο δρόμο, σε σχέση με άτομα χωρίς ΔΕΠΥ. Συγκεκριμένα, έφηβοι ή νεαροί ενήλικες με ΔΕΠΥ έχουν τετραπλάσια πιθανότητα να προκαλέσουν ατύχημα σε σχέση με τους συνομήλικούς τους. Επιπλέον, το ποσοστό των νέων με ΔΕΠΥ που έχει ήδη εμπλακεί σε δύο ή και περισσότερα ατυχήματα, είναι επταπλάσιο από αυτό των νέων χωρίς ΔΕΠΥ. Το 48% των νέων με ΔΕΠΥ, φαίνεται να φέρει την ευθύνη του ατυχήματος. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους νέους χωρίς ΔΕΠΥ είναι 11%. Συχνά οι έφηβοι με ΔΕΠΥ έχουν επιθετική συμπεριφορά, καθώς οδηγούν πιο επικίνδυνα από τους συνομήλικούς τους. Τέλος, τέσσερις φορές περισσότεροι έφηβοι με ΔΕΠΥ δέχονται κλήσεις στα δύο πρώτα χρόνια οδήγησής τους, η πλειονότητα των οποίων αφορά σε υπερβολική ταχύτητα και παράβαση των σημάτων stop.</span></i></div></span></i><p style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 14px; margin: 0.5em 0px 1em;"><br /></p><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><br /></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes;"><br /></span></i></div> <div style="text-align: right;"><a href="https://upbility.gr/blogs/blog/depy"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b>«Κατανοώντας τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας ΔΕΠΥ»</b></span></i></a></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b>Σχετικά:</b></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: right;"><a href="https://upbility.gr/blogs/blog/depi-kai-psemata-oi-logoi-gia-tous-opoious-ta-paidia-me-depi-einai-epirrepi-sto-psema"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b>ΔΕΠΥ και ψέματα: Οι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά με ΔΕΠΥ είναι επιρρεπή στο ψέμα</b></span></i></a></div><div style="text-align: right;"><a href="https://upbility.gr/blogs/blog/depy-plirofories-gia-tous-goneis"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b>ΔΕΠ-Υ Παροχή βοήθειας προς τους γονείς</b></span></i></a></div><div style="text-align: right;"><a href="https://upbility.gr/blogs/blog/adhd-1?_pos=1&_sid=3add04d22&_ss=r"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b>Διάσπαση Προσοχής - Υπερκινητικότητα | Συμβουλές</b></span></i></a></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-4406518611282026932024-01-31T01:48:00.002+02:002024-01-31T01:48:18.986+02:00Κλεψύδρα που αδειάζει<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiomyRiyawrqEdnjnaiE6gxLrFiqF-eUBuPR73N7GIONdfVJkWHOX6c-CcpUQb2YtaDcyVfjUqntryfcr7LcXk8ZHxDrFC7eJsv-CQ2YUJFmyblx3bI25asxsX7MmvV5ZvNzy_MFY0nDHlB-QG3AF2KB2SNvrykLHlzdmIh-tMuPv6hkThjdh6XGRClnbE/s2048/hourglass-of-eternity.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1190" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiomyRiyawrqEdnjnaiE6gxLrFiqF-eUBuPR73N7GIONdfVJkWHOX6c-CcpUQb2YtaDcyVfjUqntryfcr7LcXk8ZHxDrFC7eJsv-CQ2YUJFmyblx3bI25asxsX7MmvV5ZvNzy_MFY0nDHlB-QG3AF2KB2SNvrykLHlzdmIh-tMuPv6hkThjdh6XGRClnbE/s16000/hourglass-of-eternity.jpg" /></a></div><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Φτάνεις σε μια ηλικία, ένα στάδιο ζωής, συνήθως κάπου μετά τα 50 ή 60, αφού έχεις βρει την ταυτότητά σου, τον εαυτό σου, έχεις σπουδάσει, έχεις βρει δουλειά κι έχεις πετύχει (ή έχεις πιάσει ταβάνι) στη καριέρα σου, έχεις (παρα)γνωρίσει το σεξ, έχεις βιώσει τον έρωτα και το πάθος, τη ηδονή και την υπέρβασή της, έχεις υποταχθεί στον και υπερβεί τον γάμο και (σαν μικρός Θεός παιδαγωγός) έχεις οδηγήσει παιδιά να πετάξουν λεύτερα έξω απ τη φωλιά, έχεις χωρίσει και μάλλον ξαναγαπήσει (τι επανεκκίνηση!), έχεις ασχοληθεί (ρομαντικά) κι απογοητευτεί (αηδιαστικά) με την πολιτική και την θρησκεία, έχεις (τι προνόμιο!) διαβάσει, ταξιδέψει, γράψει, ερευνήσει, καλλιτεχνήσει και προσωπικά εξελιχθεί, έχεις προσφέρει και πάρει αγάπη κι ομορφιά (ευτυχώς υπάρχουνε κι αυτά!) για να μην μακρυγορώ… έχεις καταλάβει, λίγο ή πολύ, πως λειτουργεί ο γήινος κόσμος κι οι άνθρωποί του και πόσο ίδια (ή και χειρότερα…) θα παραμείνουν κατά τη διάρκεια της ζωής σου παρά τις προσπάθειές σου (και ίσως κάθε σοφότερού σου) ως επαγγελματίας, γονιός, καλλιτέχνης, φιλόσοφος, εραστής, αγωνιστής ή ηγέτης…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Κι εκεί που νόμιζες ότι όλα πηγαίνανε κατ’ ευχήν και σύμφωνα με το πρόγραμμά σου…</span></b> κάποιοι, κι εγώ, κι εσύ… φτάνεις ύπουλα (ακόμη κι αν σ’ έχουν προειδοποιήσει οι προπαθώντες) σ’ ένα ψυχολογικό στάδιο (είναι ορμονικό; κοινωνικό; ψυχιατρικό; υπαρξιακό; βιώνοντας απώλειες ορμονών, ικανοτήτων, αξίας, φίλων, ρόλων…) ένα στάδιο όπου συνειδητοποιείς ότι έχεις ικανοποιήσει τους στόχους που η κοινωνία σου κι εσύ (ως καλά κοινωνικοποιημένο παιδί της, πολύ μικρό σε θέληση κι ανίδεο για τον εαυτό σου) είχες θέσει…. Και (τι σοκ!) δεν έχεις άλλους πλέον… Όχι ότι δεν υπάρχουν. Απλά εσύ δεν πολυενδιαφέρεσαι. Κυρίως αν κολλημένος σε μια μπανάλ ζωή επαγγελματικής, σεξερωτικής, φιλικής, καθημερινής ρουτίνας και ανούσιας πεζότητας… (Μα όχι μόνο τότε…). Κυρίως αν εστιάζεσαι στη κλεψύδρα που αδειάζει. Κι αναρωτιέσαι αν άξιζε, αν έζησες για σένα ή για τους άλλους. Αν είσαι θυμωμένος ή εκπληρωμένος…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcsFHGHHk0wXbLSyhIH0SSfZgE9P30tkKTJm056WFxmCptQ3a9rHq9nUObA8kFy-r8HcshdyCZisPdFP3iZeGsqREPgY1l1vBdoFTaoT-rDJk6MBV3ERhhyphenhyphenZgr7AxyOfCGlhZ-OFj3LHrU_LZr_2qYeL4es5kCfmINseW0pZs2YvYRvj76aDBv-41fOXM/s2048/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF125.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1794" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcsFHGHHk0wXbLSyhIH0SSfZgE9P30tkKTJm056WFxmCptQ3a9rHq9nUObA8kFy-r8HcshdyCZisPdFP3iZeGsqREPgY1l1vBdoFTaoT-rDJk6MBV3ERhhyphenhyphenZgr7AxyOfCGlhZ-OFj3LHrU_LZr_2qYeL4es5kCfmINseW0pZs2YvYRvj76aDBv-41fOXM/s16000/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF125.jpg" /></a></div><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Συχνά σ’ αυτή την <b><span style="color: #3d85c6;">κρίση της “μέσης” ηλικίας</span></b> (λένε, μα ουσιαστικά σε οποιαδήποτε ηλικία) ή στάδιο, σ’ αυτή την καμπή κι απόφαση ή κρίση (του “τι κάνω τώρα που ν’ αξίζει για μένα”…) σε χτυπάει άλλοτε “διακριτικά” (στους υψηλά λειτουργικούς, με τις καλές ψυχολογικές άμυνες, του χιούμορ, της μετουσίωσης, της δημιουργίας, της υποστηρικτικής αγάπης, της πίστης…) κι άλλοτε βαριά κι ανελέητα (σαν ψυχιατρική διαταραχή) μια υπαρξιακή αδιαφορία και μελαγχολία, μια θλίψη κι ένα άγχος, ενίοτε μια παράλυσή, αν όχι ψύχωση ή αποπροσωποποίηση, με κεντρομόλο (σε καταπίνει εσωστροφικά σαν δίνει) ή φυγόκεντρο (σε δυαλύει σε χαλάσματα) επίκεντρο και πλαίσιο… την α-Νοησία και Ματαιότητα (“κι επειδή επιβιώσαμε κι ενισχύσαμε το γήινο είδος, στο Άπειρο Σύμπαν, τι ακριβώς καταφέραμε;”) κι αυτό το επερχόμενο Τέλος (των στόχων, της ζωής σου).</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κάποιοι θα προσκολληθούν στα παιδιά τους, θα ζουν μέσα από αυτά και τις μικρές τους φιλοδοξίες, σχεδόν πανομοιότυπες με τις παλιές δικές μας (βλ. σπουδές, σεξ, έρωτας, δουλειά, σπίτι, οικογένεια, ταξίδια, κοινωνική επιτυχία…).</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στο “ν’ αγαπάς και να δουλεύεις” είχε αποφανθεί λακωνικά ο <b>Σιγκμουντ Φρόιντ</b> ότι αποστάζεται κι υλοποιείται <a href="https://antikleidi.com/2020/02/26/eagleton_noima/">το Νόημα της ζωής</a> μας! Και το ψυχαναλυτικό ή γενικότερα το φιλοσοφικό “γνώθι σ’ αυτόν” μας προστατεύει από την τύφλα της άγνοιας και της ενεργειακής μας επένδυσης (ψυχικής, χρονικής, συναισθηματικής, παραγωγικής, ηδονικής, ζωικής, επιθετικής, θανατηφόρου, κλπ) σε ανούσια για εμάς έργα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κάποιοι θα παρατήσουν (μπουχτισμένοι και παρορμητικά ή περίσκεπτα και συστηματικά) δουλειά, συζύγους, παιδιά, κονφορμισμούς και θα ταξιδέψουν “ελεύθερα” σε (ή θ’ αποσπάσουν προσοχή από την αγωνία τους με) άλλα κορμιά και σεξ (το αντίδοτο του Θανάτου, κυριολεκτικά και ψυχολογικά ή ψυχαγωγικά), με μαστούρες, τρέλες, πάθια κι απολαύσεις…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Άλλοι θα απομονωθούν με τα σκυλιά τους στην εξοχή, σε μοναστήρια, βιβλία, συγγραφές, σιωπηλά έργα τέχνης και φιλοσοφικά ησυχαστήρια…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πολλοί θα επιμηκύνουν τεχνητά τη ζωή και τα Νοήματά της, αναιρώντας τον θάνατο, “πιστεύοντας” σε εξωγήινες, άυλες, πνευματικές, ψυχικές, ανακυκλώσιμες ή μετενσαρκωμένες ζωές και τους παντοδύναμους θεούς που καταφέρνουν τέτοια κόλπα Αθανασίας και παραδεισένιων ανταμοιβών. Τυχεροί! (Όχι για εμένα.)</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κάποιοι θ’ αυτοκτονήσουν (καταθλιπτικά; ευθανασιακά; ποιος ξέρει;) έχοντας ολοκληρώσει τον δημιουργικό ή ανακυκλωτικό κύκλο τους, επιθυμώντας ή προσδοκώντας τίποτα άλλο πλέον από τον εαυτό τους, τους ανθρώπους ή την ζωή… (Τα υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονιών συμβαίνουν σε ηλικίες άνω των 65, άντρες, μόνους).</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Εξυπακούεται ότι κάποιοι άλλοι θα πρέπει <b><span style="color: #3d85c6;">να το φιλοσοφήσουμε αλλιώς,</span></b> ώστε να μην πέσουμε στο ανούσιο ή στην κατάθλιψη (της ανηδονίας, δυσφορίας, αναποφασιστικότητας, αδιαφορίας, αδράνοιας, απουσίας κινήτρων-στόχων). Ώστε να κρατήσουμε κάποια ηδονική νοηματική ισορροπία ανάμεσα στα επιτεύγματα και τις μνήμες τις παρελθούσας ζωής μας και σε κάποιες ίσως πιο Συνειδητές κι Εκούσιες και Ριζοσπαστικές, εύχομαι, παροντικες και μελλοντικές επιθυμίες, νοήματα, δράσεις κι εκπλήρωση… Με το “ριζοσπαστικες” εννοώ ότι εξαιτίας της Ικανοποίησης μας – ή μη – στην Ωριμότητά μας έχουμε μια αδέσποτη πλέον Ελευθερία που απαιτεί και προστάζει Δημιουργική Μεταμόρφωση!</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αν αυτά τα νοήματα κι οι δράσεις θα είναι ηδονικά, δημιουργικά, διδασκαλικά, φιλοσοφικά, εγωκεντρικά ή αλτρουιστικά, καλλιτεχνικά, ευεργετικά, υπερβατικά, συμβολικά ή πρακτικά, επαναστατικά, ταπεινά, ενσυναισθηματικα ή ναρκισσιστικά, συντροφικά ή μοναχικά, της προσφοράς ή της κυριαρχίας, ντόπια ή παγκόσμια, ζωής ή θανάτου (ή κάποιος συνδυασμός αυτών κι άλλων πολλών) θα επιλέξει ο καθένας μας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο <a href="https://antikleidi.com/tag/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CE%B9/"><b>Χόρχε Μπουκάι</b></a> (στον <a href="https://antikleidi.com/2018/01/10/the-road-of-tears-by-jorge-bucay/"><b>Δρόμο των Δακρύων</b></a>) έγραψε ότι κάποια πράγματα είναι απαραίτητο να τα έχουμε καθορίσει/τακτοποιήσει μέσα μας: τη σεξουαλική μας ταυτότητα, μια φιλοσοφική ή ηθική άποψη, τη σχέση ή τα όρια με τους γονείς μας, το σχέδιο/στόχους της ζωής μας και τη θέση μας απέναντι στο θάνατο… Αλλιώς δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι χάνεται και πως θα αναπληρωθεί.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Όλη μας η ζωή είναι μία αλληλουχία Τυχαίων και Απρόβλεπτων ή/και Αναγκαίων κι Αναπόφευκτων Απωλειών. </span></b>Για όλους μας σε λιγότερο ή περισσότερο υποφερτό βαθμό, για κάποιους δύσμοιρους σε αφάνταστα τραγικό.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Από το κορμί της μητέρας μας, την παιδική άγνοια, αθωότητα κι ανευθυνότητα, την εφηβική απολυτότητα, ανεμελιά και παντοδυναμία, τη ρομαντική «άνευ όρων» αγάπη, την “άσβηστη” έκσταση της ηδονής, την ανέμελη εργένικη ζωή, την εμπιστοσύνη των «φίλων» μας, την αρμονική ευτυχισμένη «νορμάλ» οικογένειά μας, τα όνειρά μας για “δημιουργική” εργασία ή “αξιοκρατικό” εισόδημα, της Αξίας μας, των “ασυμβίβαστων” ηθικών ιδανικών μας, της “αστιγμάτιστης” εθνικής μας ιστορίας, της ανιδιοτελούς θρησκευτικής “αλήθειας”, του “καλοκάγαθου” κράτους μας και των κοινωνικών του “αξιών”, την αίσθηση “ασφάλειας” και “βεβαιότητας”, “συνέχειας” και “πραγματικότητας”, τη “φερεγγυότητα” του μυαλού μας και την “αξιοπιστία” της γνώσης μας, την αγάπη και ηθικότητα των παιδιών μας, την υγιή λειτουργία μας ή βασική χρησιμότητά μας, την “ανεξαρτησία” και “αυτοδιάθεσή” μας, την “εξέλιξη” ή “ολοκλήρωση” έργων, σχέσεων κι Ονείρων, τον Κόσμο μας όπως τον υποθέταμε, γνωρίζαμε και επιθυμούσαμε να είναι (αχ… πόσο ειρηνικό, δίκαιο, ασφαλή, λογικό, προβλέψιμο, ανθρώπινο, αξιοπρεπή, ελπιδοφόρο), των ποικίλων αυταπατών και ψευδαισθήσεων που γεμίζανε με Νόημα την συμπαντικά Ανόητη Στιγμιαία Μικροβιακή ζωή μας μέχρι τον αναπόφευκτα φυσικό τερματισμό της Ζωής, της δικής μας ή (συχνά πολύ χειρότερα) των λατρεμένων αγαπημένων μας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Όσοι το έχουν βιώσει το γνωρίζουν ενδόμυχα, κάθε Βίαιη, Τραγική, Ακατανόητη ή κατά συρροή Απώλεια, χωρίς το κατάλληλο φιλοσοφικο-ψυχολογικό “μπόλιασμα”, οδηγεί σε ένα καταστροφικό Υπαρξιακό Ακρωτηριασμό, σ’ ένα Καταθλιπτικό Άγχος που μπορεί να “ξεσκίσει” το ανεπαρκώς προετοιμασμένο (για την «παραμόρφωση») άτομο στις ραφές που κρατούσανε σε συνοχή την ταυτότητά του.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ή… παρά την Οδύνη, το Κενό, την Αγωνία και τη Σύγχυση, με την κατάλληλη ψυχολογική-υπαρξιακή φιλοσόφηση και τη δημιουργία νέου Νοήματος, μιας νέας ίσως Ταυτότητας (και, σαν τον ποταμό του Ηράκλειτου, ποτέ δεν είμαστε ακριβώς ίδιοι με τον παρελθοντικό εαυτό μας, κάτι που το συνειδητοποιούμε σταδιακά σε βάθος χρόνου ή και άμεσα μετά από σημαντικές αλλαγές) εν δυνάμει οδηγούμαστε σ’ ένα (επώδυνο και θλιβερό αρχικά μα) ψυχολογικά υγιές πένθος και τις αναγκαίες δημιουργικές – ανατρεπτικές ή υπερβατικές – κι εξελικτικές προσαρμογές που “μετουσιώνουν” το Μοιραία «Σημαδεμένο» Πρόσωπο σε ένα γαλήνιο, συνειδητό, δημιουργικό και ολοκληρωμένο «Άνθρωπο», φορέα μιας (επειδή πεπερασμένης μα και ηθικά ελεύθερης, όχι ντετερμινιστικής – πιστεύουμε αξιωματικά) Πολύτιμης «Πνευματικής» Ζωής!</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnapjVQ2fGqzky8eBHk1z85sdND-IDM2V7q4c8QnQ9oYo6wUSz1C0LozBIAOBGZL2h8ZnvNAiPg3Aspbew1MHi-SplD-wKnJFJ1b_TR0wXxkRvZQyVVQrQkqo4vz_aLIdMn_lwK1YBvSm0lO66ZzojK0t9vcnFdejqzEG8DFlBXRHZFtGgu4eDU3odP8Q/s2048/126.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2044" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnapjVQ2fGqzky8eBHk1z85sdND-IDM2V7q4c8QnQ9oYo6wUSz1C0LozBIAOBGZL2h8ZnvNAiPg3Aspbew1MHi-SplD-wKnJFJ1b_TR0wXxkRvZQyVVQrQkqo4vz_aLIdMn_lwK1YBvSm0lO66ZzojK0t9vcnFdejqzEG8DFlBXRHZFtGgu4eDU3odP8Q/s16000/126.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Το πένθος </span></b>είναι η επώδυνη μα απαραίτητη φυσιολογική διαδικασία, της επεξεργασίας μιας απώλειας (εξωτερικής/πραγματικής ή εσωτερικής/υποκειμενικής, απότομης ή προοδευτικής), που αποσκοπεί στην προσαρμογή και την εναρμόνιση της εσωτερικής μας με την εξωτερική μας κατάσταση (της δημιουργίας ενός νέου εαυτού) απέναντι σε μια νέα πραγματικότητα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Θα υπενθυμίσω ένα γράμμα του Γερμανού φιλοσοφημένου ποιητή και ενός από τους πιο ψυχολογημένους που έχω διαβάσει <a href="https://antikleidi.com/2016/05/23/melwdia-pragmatwn/"><b>Ράινερ Μαρία Ρίλκε </b></a>(από το “Η Σοφία του Ρίλκε“):</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><blockquote> <b><span style="color: #9fc5e8;">-Πόσο θα πρέπει να γεράσει κανείς για να ‘χει αληθινά αποθαυμάσει, να μην του έχει ξεφύγει τίποτα από τα του κόσμου τούτου· πόσα ακόμη δεν υποτιμούμε, παραβλέπουμε, παραγνωρίζουμε. Θεέ μου, πόσες ευκαιρίες και πόσα παραδείγματα για να γίνουμε κάτι… – και απέναντι σ’ όλα αυτά πόση νωθρότητα, πολυδιάσπαση κι αδυναμία θέλησης εκ μέρους μας.</span></b></blockquote></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τι είναι λοιπόν αυτό που όλοι μας χρειαζόμαστε με τον πλέον επιτακτικό τρόπο; Η παροδικότητα και το εφήμερο να μην ταυτίζονται με χωρισμό, διότι τα έχουμε από κοινού με όσα πέρασαν μέσα από τα χέρια μας και χάθηκαν αφού είμαστε κι εμείς εφήμεροι. Συνυπάρχουμε όλοι ενωμένοι ταυτόχρονα σ’ ένα Είναι όπου η έννοια του χωρισμού είναι εξίσου αδιανόητη…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αν δεν επιλυθεί η υπαρξιακή αυτή κρίση ώστε να κατακτήσουμε την αίσθηση της Αποδοχής των Ορίων και του Τέλους μας, την αίσθηση μιας κάποιας Ολοκλήρωσης ή και Συνέχειας, κάποιου Νοήματος και Αξιοποίησης της γήινης ζωής μας… θα καραδοκεί (συχνά για πολλά χρόνια, όλο και πιο επικίνδυνη όσο το Κενό θεριεύει) μια αγέλαστη, άνευ επιστροφής, μοναχική κατάβαση στην παγωμένη χειμωνιάτικη σπηλιά ή χειρότερα μια Κόλαση Ανοησίας, Τρόμου και Απελπισίας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το παραπάνω θίγει ο σοφός ΔανοΑμερικανός ψυχαναλυτής <b>Εrik Erikson</b> στα 3-4 τελευταία από τα <b><span style="color: #cc0000;">8 ψυχοκοινωνικά </span></b>(σε αντίθεση με τα αμφιλεγόμενα Φροϋδικά ψυχοσεξουαλικά) <b><span style="color: #cc0000;">στάδια-κρίσεις της ανθρώπινης ζωής.</span></b> Τα τελευταία τρία του μετά την ηλικία των 40 είναι:</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #9fc5e8;">6- Οικειότητα ενάντια στην Απομόνωση,</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #9fc5e8;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> 7- Πανανθρώπινο Ενδιαφέρον/Δημιουργικότητα ενάντια στην Αυτο-απορρόφηση και</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #9fc5e8;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> 8- Πληρότητα/Ακεραιότητα ενάντια στην Απελπισία!</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο<a href="https://antikleidi.com/2017/02/25/enotita_polaplotita/"> <b>Εrik Erikson </b></a>(1902-1994) ανέπτυξε μια ψυχοκοινωνική θεωρία για την ανάπτυξη του ανθρώπου. Έβλεπε την ανάπτυξη του ανθρώπου, της προσωπικότητας του, ως μια δυναμική διαδικασία, η οποία συνεχίζεται μέχρι το τέλος της ζωής (και δεν τελειώνει στα πρώτα 5-6 χρόνια μας). Σε κάθε ψυχοκοινωνικό στάδιο του Erikson τα άτομα καλούνται να επιλύσουν συγκρούσεις/κρίσεις προκειμένου να εξελιχθούν περαιτέρω ισορροπημένα (υγιώς). Οι ανεπίλυτες συγκρούσεις οδηγούν σε αναπτυξιακά προβλήματα σε επόμενα στάδια.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Τα 8 ψυχοκοινωνικά στάδια εν συντομία:</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> 1) Εμπιστοσύνη vs Δυσπιστία (γέννηση ως 1 έτους)</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αν ικανοποιημένα από τους φροντιστές τους τα βρέφη αναπτύσσουν εμπιστοσύνη για τον κόσμο, ο οποίος μοιάζει να είναι ασφαλής.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> 2) Αυτονομία vs Ντροπή & Αμφιβολία (1-3 ετών)</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα νήπια ανακαλύπτουν το σώμα τους, τις λειτουργίες του και τον έλεγχό του (τουαλέτα, φαγητο, ντύσιμο). Το παιδί πρέπει να μάθει να ελέγχει το σώμα του, προκειμένου να αποκτήσει μια αίσθηση εμπιστοσύνης και αυτονομία.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> 3) Πρωτοβουλία vs Ενοχή (3-6 ετών)</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα παιδιά σταδιακά ανακαλύπτουν τον κόσμο. Πρέπει να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους αποτελεσματικά, να ανακαλύψουν πράγματα και να αναπτύξουν την ικανότητα να αντιμετωπίζουν ανθρώπους και καταστάσεις.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"> 4) Φιλοπονία vs Κατωτερότητα (6-12 ετών)</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Λόγω γνωστικής και κινητικής ανάπτυξης, τα παιδιά αποκτούν περισσότερες δεξιότητες, τις εξασκούν (πχ σε ομαδικά παιχνίδια) και τις μεταφέρουν στο σχολείο και τον έξω κόσμο. Σε περίπτωση γενικευμένης κατάκρισης ή απαξίωσής τους αναπτύσσουν αίσθημα κατωτερότητας, αποδιοργάνωση, χαμηλή αυτοεκτίμηση και μειονεκτική αυτοεικόνα.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και τώρα αυτά που μας ενδιαφέρουν περισσότερο όσο ωριμάζουμε και γερνάμε:</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"> 5) Ταυτότητα vs Σύγχυση Ρόλου και Εαυτού (12-18 ετών και άνω)</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στην εφηβεία και νεότητα, ενσωματώνουμε μέσα στην εικόνα του εαυτού μας διάφορους ρόλους: Φίλος, αδερφός, μαθητής, σύντροφος, αθλητής κλπ. Έτσι διαμορφώνεται σταδιακά μια σταθερή μα και τροποποιήσιμη ταυτότητα αναγκών, δεξιοτήτων, προτιμήσεων, μοτίβων, στόχων, κλπ, που βοηθά στην αντιμετώπιση και προσαρμογή στο περιβάλλον. Έλλειψη σταθερής ταυτότητας προκαλεί σύγχυση και αποδιοργάνωση. Κατανοείτε γιατί οι μεγάλες αλλαγές (σε υγεία, σχέσεις, εργασία, φιλίες – ακόμη και στα κίνητρά μας) μετά τα 60 μπορούν να μας αποσυντονίσουν…</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"> 6) Οικειότητα vs Απομόνωση (18-40+ ετών)</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Με την έναρξη της ενήλικης ζωής η ενδόμυχη οικειότητα (ή συντροφικότητα/φιλία) αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ανθρώπου. Οικειότητα είναι η ικανότητα του ατόμου να μοιράζεται τη ζωή και τον εαυτό του με άλλα πρόσωπα, δίχως να φοβάται ότι θα χάσει τη δική του ταυτότητα. Εάν προηγούμενων σταδίων κρίσεις δεν έχουν επιλυθεί, το άτομο δυσκολεύεται με την οικειότητα και συχνά απομονώνεται. Αυτό επειδή όταν η ταυτότητα, η δομή, του ατόμου είναι αδύναμη, η οικειότητα φοβίζει κι απειλεί με εγκλωβισμό ή αφανισμό του Εαυτού.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Literata; font-size: large;"><b> 7) Πανανθρώπινο Ενδιαφέρον/Δημιουργικότητα vs Αυτο-απορρόφηση (40-65 ετών)</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο ώριμος ενήλικας πλέον, αν η ανάπτυξη έχει συντελεστεί σωστά, είναι ελεύθερος να κατευθύνει την προσοχή και το ενδιαφέρον του στους άλλους, πέραν του εαυτού του. Νοιαζόμαστε για τα παιδιά, την οικογένειά μας, για κοινωνικά, εργασιακά, περιβαλλοντολογικά ζητήματα. Κι εδώ αν υπάρχουν ανεπίλυτες συγκρούσεις, η προσοχή στρέφεται δυσανάλογα κι ανισόρροπα προς τον εαυτό (αυτο-απορρόφηση). Να γεμίσουμε το Κενό μας. Η αυτο-απορρόφηση μπορεί να ερμηνευθεί και ως αίσθηση στασιμότητας, περιορισμού ή εγκλεισμού και ανίας. Προβληματικότατη όταν συμβαίνει υπερβολικά. Να το πούμε αλλιώς, απαραίτητη κι εδώ η ισορροπία ανάμεσα στην γαλήνια φιλοσοφημένη εσωστρέφεια ή μοναχικότητα και την δημιουργική αλληλεπίδραση με το “άλλο” ή εξωστρέφεια!</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;"> Και το 8ο που έδωσε τον τίτλο στην σημερινή παρουσίαση:</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;"> 8) Πληρότητα/Ολοκλήρωση/Ακεραιότητα vs Απελπισία (65+).</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #9fc5e8;"> Το τελευταίο στάδιο.</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Εξαρτουμένου των προηγούμενων, καθώς το άτομο πλησιάζει στο τέλος της ζωής του, κάποιοι αισθάνονται πληρότητα και ικανοποίηση με τις επιλογές και τις πράξεις τους, νιώθουν πως η ζωή τους είχε νόημα και δεν χαραμίστηκε. Άλλοι νιώθουν μετανιωμένοι για τις (μάλλον ανούσιες, λανθασμένες, άχαρες, μίζερες ή μη αυθεντικές για τον εαυτό τους) επιλογές και “πνίγονται” στην απόγνωση, κατάθλιψη, εθισμούς και υπαρξιακό τρόμο… μην προλαβαίνοντας να διορθώσουν λάθη ή να ολοκληρώσουν την μισή ζωή τους.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κάθε κρίση παραμένει παρούσα (κυρίως αν ανεκπλήρωτη) σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου κι η ανάπτυξή μας είναι μια δυναμική και συνεχής διαδικασία.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Θεωρώ μαζί με πολλούς ψυχοθεραπευτές, κυρίως της υπαρξιακής-ανθρωπιστικής παράδοσης ότι η ψυχοθεραπεία πρέπει να είναι ουσιαστική πρακτική φιλοσοφία. Οι αρχαίοι μας την εξασκούσαν ως τρόπο ζωής, ως στόχο Ευδαιμονίας. Όχι απλά συμπτωματική ανακούφιση όπως κάποιες ψυχοθεραπείες. Ποιος ουσιαστικότερος από τον αγαπημένο <b>Επίκουρο.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEAY-jImItCquIDM7VjZFAmc9sKiX1cYeV-lAYQvnmRHyZooUTRttgWS4rLTaBheI04ELUXxA4mI614Oh6v6ez3eA2VqugKA9gpZmfIO1bz3lSWF8xd6gAi9nn4EJRrt7R1VyYKJlgHPf1gW0UaP3AfHfCRfr4cFsRfaia3SuiMm4uFwAEXHaEehmPgss/s2048/124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1902" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEAY-jImItCquIDM7VjZFAmc9sKiX1cYeV-lAYQvnmRHyZooUTRttgWS4rLTaBheI04ELUXxA4mI614Oh6v6ez3eA2VqugKA9gpZmfIO1bz3lSWF8xd6gAi9nn4EJRrt7R1VyYKJlgHPf1gW0UaP3AfHfCRfr4cFsRfaia3SuiMm4uFwAEXHaEehmPgss/s16000/124.jpg" /></a></div><br /><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο <a href="https://antikleidi.com/tag/%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%bf%ce%bc/"><b>Ιρβιν Γιάλομ</b></a> (Στον Κήπο του Επίκουρου) γράφει:</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"></span></i></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> – Η υπαρξιακή κοσμοθεωρία μου στην οποία, βασιζω την κλινική μου δουλειά, ασπάζεται τον ορθολογισμό, απέχει από τις υπερφυσικές πίστεις και υποστηρίζει ότι η Ζωή γενικά, και η δική μας, ανθρώπινη ειδικά, είναι αποτέλεσμα τυχαίων γεγονότων. Ότι παρόλο που λαχταράμε να διατηρηθούμε στην ύπαρξη μας, είμαστε πεπερασμένα όντα. Ότι βρισκόμαστε πεταμένοι σ’ αυτή την ύπαρξη μόνοι, χωρίς προκαθορισμένη δομή ζωής ή πεπρωμένο. Ότι ο καθένας μας πρέπει ν’ αποφασίσει πως να ζήσει όσο γίνεται πληρέστερα, πιο ευτυχισμένα, πιο ηθικά και πιο ουσιαστικά.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #9fc5e8;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> – Η υπαρξιακή μέθοδος είναι μια από πολλές ψυχοθεραπευτικές μεθόδους – κι όλες έχουν τον ίδιο λόγο ύπαρξης – να διακονήσουν την ανθρώπινη απόγνωση. Η υπαρξιακή ψυχοθεραπευτική θέση δηλώνει ότι αυτό που μας προκαλεί σύγχυση δεν πηγάζει μόνο από το βιολογικό μας γενετικό υπόστρωμα (ψυχοφαρμακολογικό μοντέλο), δεν πηγάζει μόνο από τη πάλη μας, με απωθημένες, ενστικτικές ορμές (Φροϋδική θέση), δεν πηγάζει μόνο από τους σημαντικούς ενηλίκους που έχουμε ενδοβάλλει, οι οποίοι ενδέχεται να ήταν άστοργοι, χωρίς αγάπη, νευρωτικοί (θεωρία των αντικειμενοτρόπων σχέσεων), δεν πηγάζει μόνο από κάποιους διαταραγμένους τρόπους σκέψης (γνωσιακή συμπεριφορική θέση), ούτε μόνο από θραύσματα λησμονημένων τραυματικών μνημών ή από τρέχουσες κρίσεις ζωής που αφορούν την καριέρα μας ή τη σχέση μας με σημαντικούς άλλους, αλλά και από μια κατά πρόσωπο συνάντηση με την ύπαρξή μας.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #9fc5e8;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> – Κάθε επιλογή μας είναι μια, αφυπνιστική εμπειρία. Εμπεριέχει μια παραίτηση από κάτι και κάθε παραίτηση μάς κάνει να συνειδητοποιούμε τα όρια και τη παροδικότητα μας.</b></span></i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"></span></i></div></span><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Συμπληρώνει η άγνωστη στην Ελλάδα μα εξαιρετική ψυχαναλύτρια και ποιήτρια <b>Judith Viorst</b> (στο βιβλίο της Aναγκαίες Απώλειες, 1986).</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><blockquote><b> – Έχω μάθει ότι στην πορεία της ζωής μας και φεύγουμε και μας αφήνουν και αφήνουμε πολλά απ’ ότι αγαπάμε. Η απώλεια είναι η τιμή που πληρώνουμε για να ζούμε. Είναι επίσης μια σημαντική πηγή της ανάπτυξής μας και του κέρδους μας. Φτιάχνοντας τον δρόμο μας από τη γέννηση έως τον θάνατο, αναπόφευκτα πρέπει να προχωρήσουμε παρά την οδύνη της αέναης εγκατάλειψης λατρεμένων κομματιών μας. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αναγκαίες μας απώλειες. Πρέπει να κατανοήσουμε πως αυτές οι απώλειες συνδέονται με τα οφέλη μας. Διότι μόνο αφήνοντας την θολών ορίων ευδαιμονία της ενότητας μάνας-βρέφους, γινόμαστε ένας συνειδητός, μοναδικός και διαχωρισμένος εαυτός, ο οποίος ανταλλάσσει την ψευδαίσθηση τού απόλυτου ασφαλούς καταφυγίου του για τα θριαμβευτικά άγχη του μοναχικού αναστήματος. Και υποκλινόμενοι στο απαγορευμένο και το αδύνατο, γινόμαστε ένας ηθικός, υπεύθυνος, ενήλικας εαυτός, που ανακαλύπτει – εντός των ορίων που επιβάλλει η αναγκαιότητα – την ελευθερία και επιλογές του. Και εγκαταλείποντας τις απίθανες προσδοκίες μας, γινόμαστε ένας τρυφερά συνδεδεμένος εαυτός, που αποκηρύσσει εξιδανικευμένα οράματα τέλειας φιλίας, γάμου, παιδιών κ.ά. για τις γλυκές ατέλειες πολύ ανθρώπινων σχέσεων. Και στην αντιμετώπιση των ασταμάτητων απωλειών μας από τον Χρόνο και τον Θάνατο, γινόμαστε ένας εαυτός που θρηνεί και προσαρμόζεται και ανακαλύπτει σε κάθε στάδιο, μέχρι τελικής ανάσας, ευκαιρίες για δημιουργικές μεταμορφώσεις!</b></blockquote></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και θα σας διαβάσω, επίσης από τη <b>Σοφία του Ρίλκε</b>, κάτι για την “τέχνη” και θεωρώ ότι αν αντικαταστήσουμε τη λέξη “ζωή” αντί τέχνη ισχύει στο ακέραιο. Η αλλιώς, γράφει κάτι για την Τέχνη της Ζωής (όπως, πάλι οι αρχαίοι μας ενσωμάτωναν την τέχνη στην καθημερινότητά τους, στην ρητορική τους, το θέατρο στην πολιτική, την ομορφιά στη λατρεία, την Φύση στο σπίτι μα εμείς οι σύγχρονοι παγιδευμένοι αστοί την έχουμε κλειδώσει σε νεκρά μουσεία και θεωρητικά βιβλία) :</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><blockquote><b> – Η Τέχνη [ή Ζωή] δεν είναι το ξεδιάλεγμα των ωραιότερων στοιχείων του κόσμου αλλά η αυτόματη, άκοπη, μεταμόρφωση του σε κάτι υπέροχο. Ο θαυμασμός με τον οποίο ορμά στα πράγματα (όλα ανεξαιρέτως) οφείλει να είναι τόσο ασυγκράτητος, τόσο δυνατός, τόσο φωτεινός, που το αντικείμενο να μη έχει το χρόνο να συνειδητοποιήσει την ασχήμια ή την αθλιότητά του. Ακόμη και μες στο τρομερότερο πράγμα δεν υπάρχει τίποτε τόσο απωθητικό και αρνητικό που να μην μπορεί η πολλαπλή δράση της καλλιτεχνικής [και φιλοσοφικής προσθέτω] δεξιοτεχνίας να το αφήσει πίσω της προικίζοντάς το με ένα γερό, θετικό πλεόνασμα, μεταμορφώνοντάς το σε κάτι δηλωτικό της Ύπαρξης, γεμάτο θέληση για ζωή: σε άγγελο.</b></blockquote></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Και γράφει :</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"></span></i></div><blockquote style="font-family: Literata;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> – Αυτή η οριστική, ελεύθερη κατάφαση του κόσμου μεταφέρει την καρδιά σ’ ένα άλλο επίπεδο εμπειρίας. Τα εκλογικά της σφαιρίδια δεν φέρουν πια τις ενδείξεις ευτυχία – δυστυχία, οι πόλοι της δεν λέγονται ζωή – θάνατος. Μέτρο της δεν είναι η απόσταση μεταξύ των Αντιθέσεων. (…) Τέχνη [η Ζωή] είναι το πάθος για το Όλο. Το αποτέλεσμα της; Ή αταραξία και η ισορροπία της πληρότητας.</b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #9fc5e8;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> – Η Φύση, τα πράγματα που μας, περιβάλλουν και που τα χρησιμοποιούμε, ανήκουν στο προσωρινό και το εύθραυστο· όσο όμως βρισκόμαστε εδώ αυτά είναι η δική μας, περιουσία, κι αυτά είναι οι φίλοι μας, αυτά μοιράζονται την ανάγκη μας και τη χαρά μας, όπως υπήρξαν και στο παρελθόν οι έμπιστοι των προγόνων μας. Οφείλουμε λοιπόν να μην τα κακομεταχειριζομαστε ή ταπεινωνουμε αλλά για χάρη ακριβώς αυτής της προσωρινοτητας, που τη μοιράζονται μαζί μας να τα κατανοήσουμε… και να τα μεταμορφωσουμε. Ναι, διότι δικό μας καθήκον είναι να, εγχαραξουμε τη προσωρινή κι εύθραυστη τουτη γη τόσο βαθιά, με τόσο πόνο και τόσο πάθος μέσα μας, ώστε η ουσία, της να αναστηθεί και πάλι μέσα μας “αόρατη”. Είμαστε οι μέλισσες του αοράτου. Αέναα συλλέγουμε το μέλι του ορατού, για να το συσσωρεύσουμε στη μεγάλη χρυσή κυψέλη του αόρατου.</b></span></i></div></blockquote><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Είναι εξαιρετικά δύσκολο – το νιώθουμε ενοχικά διαστροφικό και προδοτικό – να αποδεχτούμε ότι ο θάνατος του αγαπημένου προσώπου μας (με διττή σημασία: του άλλου ή του πρώην δικού μας…) απαιτεί μια Γαλήνια, Ζωογόνο, Ευδαιμονική και Φιλοσοφημένη Μεταμόρφωση του εαυτού μας…</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κι όμως, μετά τον πόνο, την θλίψη και αποδιοργάνωση του πένθους – της κάθε απώλειας, απουσίας και κρίσης – αυτό ακριβώς πρέπει να συμβεί για να μην χαραμιστεί μέσα μας αφενός ως ένα αναπλήρωτο κενό ο Θάνατός του… κι αφετέρου η ζωή μας ως μια άχρηστη παράπλευρη απώλειά του…</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: large;"><b> Το Κενό πρέπει να βρει το Νόημά του στην Πλήρωσή του με άλλη Αγάπη και Ζωή!</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div></span></i><div style="text-align: center;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: verdana; font-size: x-large;">***</span></b></div><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πηγή: Ομιλία του <a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02214vzGerazjP8SAu3xbFr2bsJP8NLeq7itv2LYxWKy7QiVyp3xSNEbZSFuoV1Kugl&id=100010813456395">Δρ. Μάνου Ζαχαριουδάκη*</a> στους <a href="https://www.facebook.com/profile.php?id=100043469718251">φίλους Επικούρειας φιλοσοφίας Κήπου Θεσσαλονίκης</a> στις 29.1.24</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"></span></i></div><blockquote><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Επειδή θεωρούμε όλοι μας ότι η επιδίωξη της Παιδείας, Νοήματος, Αλήθειας, της Ευδαιμονίας και τελεσίδικα μιας Επικούρειας Αταραξίας είναι σημαντική και απαραίτητη σε καθημερινή βάση. Κι εγώ προσωπικά θεωρώ την ουσιαστική ψυχοθεραπεία απαραίτητα ως ένα είδος πρακτικής φιλοσοφίας. (Αλλιώς πολύ περιορισμένη υπαρξιακά και στην μακροπρόθεσμη χρησιμότητά της.) Το facebook ως σύγχρονο “μέσο” μας έφερε σ’ επικοινωνία. </b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b><br /></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #9fc5e8; font-family: Literata; font-size: large;"><b> Και η σημερινή βραδιά κυοφόρησε φιλοσοφική και ψυχοθεραπευτική ουσία! Μακάρι σε περισσότερα μέρη της ταχέως οπισθοδρομούσας πολιτισμικά και μορφωτικά (γιατί άλλο πράγμα η τεχνική δήθεν “εκπαίδευσή” μας για εισαγωγή σε σχολές ή τα προεπιστημονικά θεολογικά δόγματα άλλων στείρων εποχών) χώρας μας να ξαναρχίσουν οι πολίτες μας να φιλοσοφούν ουσιαστικά – από τα σχολεία. Αισιοδοξούμε… Κινήσεις κι επανεκκινήσεις γίνονται.</b></span></i></div></blockquote><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"></span></i></div></span><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: 700;"><br /></span></div><div style="text-align: right;"><br /></div><br /><br /><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><span style="font-weight: bold;">Απώλεια, Πένθος, πρακτική Φιλοσοφία και Μεταμόρφωση</span></span></i></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #6aa84f;"><br /></span></div><span style="font-weight: bold;"><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: medium;">Του Δρ. Μάνου Ζαχαριουδάκη</span></i></div></span><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><span style="font-weight: bold;">Κλινικός Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής-Σεξοθεραπευτής</span></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes; font-size: medium;"><span style="font-weight: bold;">Γνωστική – συμπεριφορική & υπαρξιακή προσέγγιση</span></span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://antikleidi.com/2024/01/30/zaxarioudakis_oloklirosi/"><i><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;">antikleidi</span></b></i></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-85264052226024111962024-01-30T23:48:00.005+02:002024-03-05T11:14:54.463+02:00Χαμένος Παράδεισος<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXqsOzLltWnVXJrdP3zGGo-ZsVlk028n81h5YIGFS4o8XYKVKD_1b8vwWGhe3rfezbAkCP_YTgrjdvsh9GUw0LG3MdNquu3867UPeRQLNgoxXykkjh_nn0s6T4M4D8GZA9b-vPv4ELRkZU39yfwipKnP94DM0jxHLKrgez3MSQjcKd1MqoW1HNm1gpMUU/s1600/stone%20in%20garden.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1644" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXqsOzLltWnVXJrdP3zGGo-ZsVlk028n81h5YIGFS4o8XYKVKD_1b8vwWGhe3rfezbAkCP_YTgrjdvsh9GUw0LG3MdNquu3867UPeRQLNgoxXykkjh_nn0s6T4M4D8GZA9b-vPv4ELRkZU39yfwipKnP94DM0jxHLKrgez3MSQjcKd1MqoW1HNm1gpMUU/s1600/stone%20in%20garden.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Μεσ' τη πολλή μαστούρα μου κι απ' την πολύ τη σούρα μου, αναπολούσα τα π</span></i><i>αλιά </i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">και να τι μού 'ρθε στο μυαλό... Στη μέση ενός χωματόδρομου, τότε πού υπήρχανε ακόμα χωματόδρομοι, ζούσε μια πέτρα. Μάνα, πατέρα δεν γνώρισε κι ούτε ήξερε πότε γεννήθηκε. Οι πέτρες, όπως ξέρετε, ζούνε τόσα πολλά χρόνια, που ξεχνούν την ηλικία τους. Πολλές απ’ αυτές μάλιστα είναι τόσο αρχαίες όσο κι η πέτρινη εποχή, αν έχετε ακουστά. Μια πέτρα όμως, ακόμα κι αν είναι τόσο αρχαία, μπορεί να είναι ασήμαντη. Ή, για να το πω καλύτερα, όλες οι πέτρες είναι ασήμαντες, έκτος από εκείνες που γινήκανε αγάλματα ή ναοί ή άπο εκείνες που τις λεν λίθους, πολύτιμους και που τις κρύβουν μέσα σε κουτιά από σίδερο.</span></i></div></span></i><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> H δική μας πέτρα ήταν εντελώς ασήμαντη - δεν άξιζε ούτε για να την κλοτσήσει κανείς. Μικρή κι ασουλούπωτη, δεν ήταν ούτε στρογγυλή ούτε τετράγωνη ούτε μακρόστενη. Το χρώμα της, ξέθωρο γκρίζο, την έκανε ακόμα πιο ασήμαντη, γιατί κι ο δρόμος είχε το ίδιο χρώμα και με δυσκολία την ξεχώριζες. Η ασημαντότητα της αυτή είχε βέβαια και τα καλά της. Ένα απ’ αυτά το ‘παμε κιόλας: κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να την κλοτσήσει. Εν’ άλλο ήταν ότι κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε με τη βαριά του να την κομματιάσει ή να τη μεταφέρει έξω απ’ το δρόμο, γιατί, έτσι μικρή που ήτανε, τόπο δεν έπιανε κι ο δρόμος έμενε ελεύθερος.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ζούσε, λοιπόν, ειρηνικά την πέτρινη ζωή της, που ήταν βέβαια λίγο μονότονη, αλλά αυτό κα θόλου δεν την ενοχλούσε, γιατί, αφού δεν ήξερε τί δεν είναι μονοτονία, δεν ήξερε ούτε τί είναι. Μια μέρα όμως έμαθε.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Εκείνη τη σημαδιακή, για τη ζωή της πέτρας, μέρα, εν’ αγόρι, που ήθελε να σκοτώσει ένα σπουργίτι ή να σπάσει κάποιο γλόμπο και δεν έβρισκε άλλη πέτρα, πιο κατάλληλη, τη μάζεψε απ’ το δρόμο, την έβαλε στη σφεντόνα του και την τίναξε στον αέρα, ψηλά και μακριά. Ευτυχώς, επειδή ήταν ατζαμής, δεν πέτυχε τον στόχο του, πέτυχε όμως, δίχως να το ξέρει, ν’ αλλάξει τη ζωή της πέτρας. Δίχως να το ξέρει, της έδειξε πως δεν ήταν πλασμένη μόνο για να σέρνεται στον δρόμο, μα πώς μπορούσε και να πετάξει, κι ακόμη πώς ο δρόμος δεν ήτανε ο κόσμος όλος αλλά μονάχα ένα μέρος του, και μάλιστα όχι το πιο ωραίο, γιατί η πέτρα, όταν τέλειωσε το πέταγμα της, βρέθηκε μέσα σ’ έναν κήπο.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Ο κήπος αυτός, τώρα, αν και δεν ήτανε καθόλου μαγεμένος, όπως συμβαίνει συνήθως με τους κήπους των παραμυθιών, ήταν χαρά των ματιών να τον βλέπεις. Και τί δεν ήταν φυτεμένο εκεί!</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Κρεμμύδια και ντομάτες και φασολάκια πράσινα κι αγγούρια, αλλά και λουλούδια, πολλά λουλούδια και διάφορα, γαρίφαλα και τριαντάφυλλα (τριαντάφυλλα και εκατόφυλλα) και κρίνα και βιολέτες και ντάλιες και γεράνια, πολλά γεράνια. Άσε πια τα μυριστικά, βασιλικούς και δυόσμους κι αρμπαρόριζες και δεντρολιβανιές και μαντζουράνες. Μ’ άλλα λόγια, ό κήπος ήταν κήπος κι όχι ποδοσφαιρικό γήπεδο, όπως εκείνοι οι κήποι με το κουρεμένο σύρριζα γρασίδι.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Φανταστείτε τώρα το ξάφνιασμα της πετρούλας, πρώτα απ’ το ταξίδι της στον αέρα κι ύστερα απ’ τον καινούργιο αυτόν κόσμο, πού τόσο ξαφνικά ανακάλυψε. Όσο για το πέσιμο της, αυτό δεν είχε διόλου άσχημες συνέπειες, γιατί, όπως οι πέτρες δεν έχουν ούτε χέρια ούτε πόδια ούτε κεφάλι, δεν κινδυνεύουνε να σπάσουν τίποτε πέφτοντας στο χώμα, όταν μάλιστα αυτό είναι το αφράτο χώμα ενός κήπου.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Το μεγάλο ξάφνιασμα της κράτησε βέβαια πολύ λίγο, όσο βρισκότανε ακόμη στον αέρα, πάνω απ’ τον κήπο, γιατί μόνο από κει μπόρεσε να δει όλο το θαύμα πού απλωνόταν από κάτω της. Απ’ τη στιγμή πού βρέθηκε στο χώμα και μετά, μπορούσε να βλέπει μόνο ό,τι βρισκότανε πολύ κοντά της, δηλαδή μια ντοματιά, μια γαριφαλιά και δυο ρίζες βασιλικό. Σιγά σιγά όμως γνώρισε κι άλλα πράματα, σπουδαία, πού ποτέ πριν δεν είχε φανταστεί την ύπαρξη τους.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div></span><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Γνώρισε τις μέλισσες και το ατέλειωτο παιχνίδι τους μέ τον ήλιο και τα λουλούδια, τα μακριά κοκκινοσκούληκα, πού βγάζαν πότε πότε το κεφάλι έξω απ’ τις τρύπες τους για να δουν πώς παν τα πράγματα στο φώς, τα μερμήγκια, πού σκαρφάλωναν πάνω της αγκομαχώντας, κουβαλώντας</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">τεράστια ψίχουλα, κάτι περίεργα μυγιάγγιχτα ζουζούνια, πού, στο παραμικρό άγγιγμα, μαζεύονταν και γίνονταν μικρά σκληρά μπαλάκια…</span></i></div></span><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η πετρούλα πέρασ’ εκεί μιαν άνοιξη κι ένα καλοκαίρι, και στις αρχές του φθινοπώρου, με τα πρωτοβρόχια, ανακάλυψε με χαρμόσυνη ανατριχίλα, πού έφτανε ως τα βάθη της πέτρινης καρδίας της, ότι είχε αρχίσει ν’ αλλάζει χρώμα και, από γκρίζα κι αναιμική πού ήτανε, ν’ αποκτά μια πρασινωπή, όλο υγεία όψη. Ή χαρά της όμως αυτή δεν κράτησε πολύ.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ένα φθινοπωριάτικο απογευματάκι, από κείνα πού ή γλύκα τους μεθάει τα χρυσάνθεμα και τα κάνει να θέλουν ν’ αποχωριστούν τις ρίζες τους και να πετάξουνε στον ουρανό σαν χρυσορρόδινα συννεφάκια, ένα τέτοιο λοιπόν απογευματάκι, ενώ ήταν απορροφημένη απ’ τον αγώνα ενός μερμηγκιού πού προσπαθούσε να σηκώσει ένα σποράκι, ένιωσε μια δύναμη να τη σηκώνει σαν πούπουλο στον αέρα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Πριν καταλάβει καλά καλά τί της γινότανε, πριν ακούσει καν τον κηπουρό να μουρμουρίζει «μπα, μια πέτρα!)), βρέθηκε να κάνει τη δεύτερη πτήση στη ζωή της και, περνώντας πάνω απ’ τη μάντρα του κήπου, να προσγειώνεται στο σκληρό γκρίζο δρόμο, απ’ τον όποιο νόμιζε πώς είχε φύγει πια για πάντα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Καταλαβαίνετε τώρα την απελπισία της’ μετά από τόση ομορφιά πού είχε ζήσει, να ξαναβρεθεί στη μέση της ίδιας της παλιάς, μονότονης ασκήμιας…</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στην αρχή ήθελε να πεθάνει και προσευχόταν να περάσει από πάνω της ό τροχός κανενός οδοστρωτήρα και να την κάνει σκόνη.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αργότερα, όταν της πέρασε ή πρώτη, μεγάλη πίκρα, άρχισε να ονειρεύεται ότι θα ξαναπερνούσε από κει ό μικρός πρίγκιπας, ό πιτσιρίκος με τη σφεντόνα, κι ότι θα την ξαναπέταγε μες στον παράδεισο της.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Τα χρόνια όμως περνούσαν κι ό μικρός πρίγκιπας, πού στο μεταξύ έγινε ένας μεγάλος μπακάλης, ποτέ δεν ξαναπέρασε από κει.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η πέτρα, βέβαια, πού δεν ξέρει (κι ούτε θέλει να μάθει) από χρόνια, ηλικίες κι άλλα τέτοια, ποτέ δεν έπαψε, κι ούτε θα πάψει, να ονειρεύεται τον κήπο της, ακόμη και τώρα πού βρίσκεται θαμμένη κάτω από ένα παχύ στρώμα ασφάλτου κι ο παράδεισος της (ο κήπος της ευφορίας) δόθηκε αντιπαροχή για πολυκατοικία.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> </span><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"> </span><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;">Απορία I: </span><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;">Καλύτερα ν’ αποκτήσεις κάτι κι ας το χάσεις, ή να μην αποκτήσεις ποτέ τίποτε αν πρόκειται να το χάσεις;</span></b></span></i></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;"><br /></span></b></div></span><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><b><i><span style="color: #cc0000;">Απορία </span></i><i><span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000;"> II: </span><span style="color: #3d85c6;">Υπάρχουν πέτρες </span></span></i><i style="color: #3d85c6;">κάτω από </i><i style="color: #3d85c6;">την άσφαλτο </i><i style="color: #3d85c6;"><span style="font-size: large;">πού ονειρεύονται κήπους;</span></i></b></div><div style="text-align: justify;"><b><i style="color: #3d85c6;"><span style="font-size: large;"><br /></span></i></b></div></span></i><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;">Αργύρης Χιόνης</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #6aa84f; font-family: Great Vibes;"><b>“Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες”</b></span></i></div>
<div style="text-align: right;"><a href="https://www.lecturesbureau.gr/1/it-is-better-to-gain-something-than-lose-it-1860/"><i><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: medium;">via</span></b></i></a></div><div id="gtx-trans" style="left: -34px; position: absolute; top: 6404.33px;"><div class="gtx-trans-icon"></div></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-13914064528377274212024-01-30T22:18:00.002+02:002024-02-19T08:22:11.298+02:00Στη σύγχρονη χωρίς αξίες κοινωνία, το μόνο που μετράει είναι το χρήμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1tyAmzOHoHJkCIqXKS67g9Bxt2Y2j2nmOjju6jnBe8Kr1QFVFRwVfhB4qLTH3PtX3ErIJtoywQVXUjVI3vH8HbOsvE4jmGBzXOdsUQV1SpSeSwHRzItfVIVEj7KCvj09dqnWFAoacRpA0dpCzR2oqHljsQQIS_RJkaiKDPiviawZT5ZFf8TuP5PnlDhQ/s2048/%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2045" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1tyAmzOHoHJkCIqXKS67g9Bxt2Y2j2nmOjju6jnBe8Kr1QFVFRwVfhB4qLTH3PtX3ErIJtoywQVXUjVI3vH8HbOsvE4jmGBzXOdsUQV1SpSeSwHRzItfVIVEj7KCvj09dqnWFAoacRpA0dpCzR2oqHljsQQIS_RJkaiKDPiviawZT5ZFf8TuP5PnlDhQ/s16000/%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both;"><br /></div>
<div style="text-align: justify;"><br /></div><i><span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Literata;"> </span><b><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;">Για να βγούμε από τη σημερινή ψυχική και ηθική εξαθλίωση των ανθρώπων είναι αναγκαίο να επιδιώξουμε μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες δεν θα κατέχουν κεντρική (ή μοναδική) θέση</span></b></span></i></div></span><b><div style="text-align: right;"><i><b><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;">Κορνήλιος Καστοριάδης</span></b></i></div></b><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ερμηνεύουμε συνήθως την κρίση των σύγχρονων αναπτυγμένων κοινωνιών μόνον με οικονομικούς και πολιτικούς όρους. Παραγνωρίζουμε έτσι το ανθρωπολογικό ζήτημα που είναι θεμελιώδες. Η κρίση των σύγχρονων κοινωνιών δεν μπορεί να γίνει κατανοητή αν δεν συνυπολογίσουμε τις ανθρωπολογικές διαστάσεις της.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο Κορνήλιος Καστοριάδης μάς έδειξε ότι η κρίση αυτή είναι και κρίση των κοινωνικών φαντασιακών<b><span style="color: #3d85c6;">*</span></b> σημασιών, οι οποίες δεν παρέχουν πλέον στα άτομα τους κανόνες, τις αξίες, τις αναφορές, τα κίνητρα που θα τους επέτρεπαν να κάνουν την κοινωνία να λειτουργήσει.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><span> Η ψυχοκοινωνική δομή του ατόμου είναι στενά συνδεδεμένη με τη δομή του συστήματος που επικρατεί και με τις κοινωνικές φαντασιακές</span><b><span style="color: #3d85c6;">*</span></b><span> (</span><b><span style="color: #cc0000;">*</span></b><span> <span style="color: #3d85c6;"><b>ιδέα που αναμειγνύει-συσχετίζει προσδοκίες με φαντασία ασχέτως δεδομένων ή ακριβούς πραγματικής κατάστασης.</b></span>) σημασίες που έχει θεσπίσει αυτό το σύστημα. Η κυρίαρχη φαντασιακή σημασία του καπιταλισμού υποβάλλει στους ανθρώπους την ιδέα ότι ήρθαν στον κόσμο για να παράγουν και να καταναλώνουν εμπορεύματα.</span></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο θρίαμβος του καπιταλιστικού φαντασιακού<b><span style="color: #3d85c6;">*</span></b> οδηγεί στην πολιτική απάθεια, τον γενικευμένο κομφορμισμό, τον κυνισμό, την έκλειψη της κοινωνικής και πολιτικής αμφισβήτησης, την εμφάνιση νέων μορφών αλλοτρίωσης και ετερονομίας, την καθίζηση της πολιτικής δημιουργικότητας των δυτικών κοινωνιών.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Τι είδους ανθρώπινες υπάρξεις δημιουργεί ο σύγχρονος αναπτυγμένος καπιταλισμός;</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Δημιουργεί ανθρώπους παθητικούς στο πολιτικό πεδίο, κλεισμένους στην ιδιωτική τους σφαίρα, αφιονισμένους με την αύξηση της κατανάλωσης, χειραγωγούμενους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ανθρώπους που φαίνεται να έχουν ως μόνες αξίες τους το χρήμα και τη δύναμη.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">«Όταν δηλώνεται ανοιχτά, όπως γίνεται τώρα στις δυτικές κοινωνίες, ότι η μοναδική αξία είναι το χρήμα, το κέρδος, ότι το υπέρτατο ιδεώδες του κοινωνικού βίου είναι το «πλουτίζειν», μπορεί να διερωτηθεί κανείς αν είναι ποτέ δυνατόν μια κοινωνία να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπαράγεται μονάχα σε αυτή τη βάση».</span></b></span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;"><b> («Η άνοδος της ασημαντότητας»</b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αν ο καπιταλισμός μπόρεσε να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί στο παρελθόν, αυτό έγινε επειδή κληρονόμησε μια σειρά ανθρωπολογικών τύπων τους οποίους δεν δημιούργησε και δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει ο ίδιος: <b><span style="color: #3d85c6;">αδιάφθορους δικαστές, ακέραιους δημόσιους υπαλλήλους ικανούς να υπηρετούν το κοινό καλό, εκπαιδευτικούς αφοσιωμένους στο καθήκον τους, εργάτες για τους οποίους η δουλειά ήταν -παρά τις σκληρές συνθήκες- πηγή αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας κ.λπ.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αυτοί οι ανθρωπολογικοί τύποι δεν αναδύθηκαν από μόνοι τους αλλά δημιουργήθηκαν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, με αναφορές σε αξίες που ήταν τότε καθιερωμένες: <b><span style="color: #3d85c6;">την εντιμότητα, την ανιδιοτελή προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο, τη μετάδοση της γνώσης, την εργασία που παράγει ωφέλιμο έργο κ.λπ.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Στις σύγχρονες κοινωνίες αυτές οι αξίες δεν έχουν πέραση, αφού το μόνο που μετράει πλέον είναι το χρήμα. Σε αυτές τις συνθήκες, η γενικευμένη διαφθορά γίνεται δομικό χαρακτηριστικό, ενδογενές στο πολιτικοοικονομικό σύστημα της κοινωνίας που ζούμε.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #cc0000;">Οι ανθρωπολογικοί τύποι που ενσαρκώνουν την εντιμότητα, την ηθική ακεραιότητα, την ανιδιοτέλεια γίνονται σχεδόν αδιανόητοι στη σύγχρονη εποχή.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Δεν υπάρχουν καθιερωμένες αξίες ικανές να λειτουργήσουν ως φραγμός στη διάδοση της διαφθοράς. </span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ακόμη και ο ανθρωπολογικός τύπος που αποτέλεσε ιστορικό δημιούργημα του ίδιου του καπιταλισμού, ο τύπος του επιχειρηματία -που συνδύαζε την τεχνική επινοητικότητα, την ικανότητα να συγκεντρώνει κεφάλαια, να οργανώνει μια επιχείρηση, να δημιουργεί αγορές- είναι και αυτός υπό εξαφάνιση.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Αντικαθίσταται από διευθυντικές γραφειοκρατίες και από κερδοσκόπους, που εγκαταλείπουν τις παραγωγικές δραστηριότητες για να στραφούν προς το χρηματιστηριακό κέρδος.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Το ίδιο το σύστημα καταστρέφει βαθμιαία όλους τους ανθρωπολογικούς τύπους που είναι αναγκαίοι για την ύπαρξη και τη λειτουργία του.</span></b></span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;">Για την εξυγίανση λοιπόν της κοινωνίας θα ήταν αναγκαία μια νέα φαντασιακή δημιουργία που θα έβαζε στο κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης, η οποία θα έθετε διαφορετικούς στόχους ζωής, για τους οποίους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν πως αξίζουν τον κόπο της γήινης ύπαρξής τους.</span></i></div><div style="font-family: Literata; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="color: #cc0000; font-family: Great Vibes;"><b><span style="font-size: x-large;"> </span><span style="font-size: large;">Για να αποφύγουμε την οικολογική καταστροφή αλλά και για να βγούμε από τη σημερινή ψυχική και ηθική εξαθλίωση των ανθρώπων είναι αναγκαίο να επιδιώξουμε μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες δεν θα κατέχουν κεντρική (ή μοναδική) θέση και στην οποία η οικονομία θα έχει ξαναμπεί στη θέση της, δηλαδή θα έχει γίνει απλό μέσον και όχι ο υπέρτατος σκοπός του ανθρώπινου βίου.</span></b></span></i></div></i><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;">Θανάσης Γιαλκέτσης</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;">Εφημερίδα</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="color: #3d85c6; font-family: Great Vibes;">Ελευθεροτυπία</span></i></div><i><div style="text-align: justify;"><div class="nwVKo" style="align-items: center; background-color: white; color: #202124; display: flex; font-family: arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; text-align: left;"><div class="loJjTe"><div aria-level="3" class="iAIpCb PZPZlf" data-attrid="subtitle" role="heading" style="color: #4d5156; line-height: 20px; margin-top: 4px;"><br /></div></div></div></div></i><div style="text-align: justify;"><br /></div>sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3623925121167673425.post-81491900224747660672024-01-26T12:37:00.002+02:002024-02-19T08:22:31.848+02:00Επιτέλους η ντροπή χάθηκε - Γίναμε ευτυχισμένοι (!!!) <div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAD6P-jwtTUGA8ZrxjgdVB6Xjm-iRIte7BT6P51UgOv2uzfQYv3kJzu71OxVKyXCu7C2XYADFe42ly_shYhcCZ2vC-B5bO-y4sicxClM3HnllFMPBA4A0YlJH_UhdJYK6tb7Faa0mVb9_rl1n9n4mfEdBFaWYm_KdEsfprcwoRPSIFtoL9ejSQe6tH4eo/s1600/Harem-16-797013032.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1530" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAD6P-jwtTUGA8ZrxjgdVB6Xjm-iRIte7BT6P51UgOv2uzfQYv3kJzu71OxVKyXCu7C2XYADFe42ly_shYhcCZ2vC-B5bO-y4sicxClM3HnllFMPBA4A0YlJH_UhdJYK6tb7Faa0mVb9_rl1n9n4mfEdBFaWYm_KdEsfprcwoRPSIFtoL9ejSQe6tH4eo/s1600/Harem-16-797013032.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large; font-style: italic;"><br /></span></div><i><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Literata; font-size: x-large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η ντροπή δεν υπάρχει πλέον. Αυτό το συναίσθημα που μας υπαγορεύει να νιώθουμε μια ταραχή ή ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας μπροστά στις συνέπειες μιας φράσης μας ή μιας ενέργειάς μας, που μας οδηγεί να σκύβουμε το κεφάλι, να χαμηλώνουμε τα μάτια, να αποφεύγουμε το βλέμμα του άλλου, να είμαστε ταπεινωμένοι και φοβισμένοι, φαίνεται ότι έχει χαθεί. Σήμερα η ντροπή, αλλά και η δίδυμη αδελφή της η σεμνότητα, δεν αποτελεί πλέον ένα φρένο στο θρίαμβο της επιδειξιομανίας, στην ηδονοβλεψία, τόσο μεταξύ των απλών ανθρώπων όσο και μεταξύ των ηγετικών τάξεων.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJFk5uC4HRLcXrrxR6g2btVkxGmXKXKsrShxcMIcMAgGrt_AXKihP76Dr6UmqAxlGkpFFdATyI0CXeaRGqbk7GfhDlkke1bLIb3PRfyErmsqGhNYFunY4KhJdEVbC77NpyD0q804gc2f8rNoUinNk2fTlgH_gM-0AxhuDXJhh8Bv95ZZwmDI1UyVKuA0/s2048/Sad.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1630" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJFk5uC4HRLcXrrxR6g2btVkxGmXKXKsrShxcMIcMAgGrt_AXKihP76Dr6UmqAxlGkpFFdATyI0CXeaRGqbk7GfhDlkke1bLIb3PRfyErmsqGhNYFunY4KhJdEVbC77NpyD0q804gc2f8rNoUinNk2fTlgH_gM-0AxhuDXJhh8Bv95ZZwmDI1UyVKuA0/s16000/Sad.jpg" /></a></div><br /></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><br /></i></div> <div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Η απώλεια αξίας της ντροπής σχετίζεται και με ένα άλλο μοναδικό φαινόμενο: <b><span style="color: #3d85c6;">την εξιδανίκευση του κοινότοπου και του ασήμαντου.</span></b> Το εντυπωσιασμένο βλέμμα των πολλών δεν στρέφεται πλέον προς πρόσωπα ηθικά ή διανοητικά σπουδαία αλλά σε ανθρώπους μέτριους, ανώνυμους, απολύτως όμοιους με τον άνθρωπο του δρόμου ή με τη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παράγεται από την τηλεόραση, από ορισμένα προγράμματα με μεγάλη ακροαματικότητα, όπως ο «Μεγάλος Αδελφός».</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο Γκίντερ Άντερς, ο γερμανός φιλόσοφος, έγραψε ότι <b><span style="color: #cc0000;">θα μας υποκλαπεί δόλια «η εμπειρία και η ικανότητα να παίρνουμε θέση».</span></b> <b><span style="color: #3d85c6;">Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό;</span></b> Εξαιτίας της τηλεοπτικής εικόνας έχουμε μπροστά μας έναν πολύ ευρύ ορίζοντα «σε άμεση αισθητή θέα, αλλά μόνον μέσα από τις εικόνες του». Συναντάμε την πραγματικότητα «υπό τη μορφή της φαινομενικότητας και της φαντασίωσης», όχι τον «κόσμο» αλλά «ένα καταναλωτικό αντικείμενο που μας το προμηθεύουν κατ’ οίκον».</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><b><span style="color: #cc0000;">Ο Άντερς εξηγεί: </span><span style="color: #9fc5e8;">«Όποιος έχει καταναλώσει μέσα στο καλά θερμαινόμενο δωμάτιό του μιαν έκρηξη ατομικής βόμβας με τη μορφή μιας εικόνας που του την προσφέρουν κατ’ οίκον, αυτός ήδη θα συνδέσει όλα όσα θα τύχει να ακούσει για την ατομική βόμβα με αυτό το μικροσκοπικών διαστάσεων οικιακό γεγονός και έτσι θα χάσει την ικανότητα να κατανοήσει το ίδιο πράγμα και να πάρει σωστή θέση απέναντί του».</span></b> Σε αυτό το χωρίο ο Άντερς εστιάζει σε ένα πρόβλημα που μας αγγίζει άμεσα και που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται και εκδηλώνονται τα συναισθήματά μας, μεταξύ των οποίων και η ντροπή. Η εμπειρία που αποκτάμε είναι εκείνη της έγκρισης που υποκαθιστά τη συναίνεση, δηλαδή του ανεπιφύλακτου ναι, που αποσυνδέεται από κάθε περιεχόμενο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUw301TvkalwupNtjX9FEOtgTZTP3T-MxJ455DM04dedzuhA7-IVgdxQwT_ZBhJQKYZXrIoAp-_b4tHDSHrwD24B0m7M0Uz6wjhY8we5UfKJtvLRoOXiP8JSuIW9d2ALQsjf0-cWTT0qnz1LzYdzmXS5FhIeigKmmcplWWnOV53RJiCTxcGvqCY2NnTKI/s2048/Sade.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1472" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUw301TvkalwupNtjX9FEOtgTZTP3T-MxJ455DM04dedzuhA7-IVgdxQwT_ZBhJQKYZXrIoAp-_b4tHDSHrwD24B0m7M0Uz6wjhY8we5UfKJtvLRoOXiP8JSuIW9d2ALQsjf0-cWTT0qnz1LzYdzmXS5FhIeigKmmcplWWnOV53RJiCTxcGvqCY2NnTKI/s16000/Sade.jpg" /></a></div><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Βρίσκεται σε εξέλιξη μια ασυγκράτητη διαδικασία ομογενοποίησης που βασίζεται στη δημοκρατία της κατανάλωσης, της οποίας η ακροαματικότητα είναι το σύστημα αξιολόγησης αλλά και ο απώτερος σκοπός: θέαμα είναι όλα αυτά που χειροκροτούμε, όσο και αν είναι ακόμα αληθινό ότι δεν είναι όλα θέαμα στον σύγχρονο κόσμο. Σε αυτό το πλαίσιο η ντροπή τείνει να χαθεί, ως ένα συναίσθημα που χαρακτήριζε άλλες εποχές της ανθρωπότητας, στις οποίες η ανάγκη να μας βλέπουν και να βλέπουμε τα πάντα, παντού και πάντοτε, δεν ήταν τόσο σημαντική όσο είναι σήμερα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> <b><span style="color: #3d85c6;">Σήμερα η δυνατότητα να βλέπουμε και να μας βλέπουν αναγορεύεται σε απώτερο σκοπό της ύπαρξης των ατόμων. </span><span style="color: #cc0000;">Η ντροπή έχει γίνει ταμπού.</span></b> Ή καλύτερα έχει μετατραπεί σε ντροπή να μην είμαστε επιτυχημένοι, να μην μας παρατηρούν, να μην μας προσέχουν… η τρομερή ντροπή να είμαστε ο «κανένας», να μην είμαστε αξιοπρόσεκτοι. Ένας ψυχολόγος έγραψε ότι η σύγχρονη ντροπή μας έγκειται στο συναίσθημα της αποτυχίας της επίδειξής μας. <b><span style="color: #3d85c6;">Ντρεπόμαστε να ντραπούμε </span></b>επειδή αυτό συγκεντρώνει την προσοχή όλων στο μοναδικό πράγμα που θέλουμε να κρύψουμε: στην αποτυχία μας.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Ο Ζαν Μποντριγιάρ μας είχε προειδοποιήσει μιλώντας για το «τέλειο έγκλημα», που διαιωνίζεται από το θρίαμβο της τηλεόρασης: αν όλα είναι εκτεθειμένα σε θέα, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον για να δούμε. Η ίδια η πραγματικότητα φαίνεται να χάνεται μέσα στην ολική διαφάνεια.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σύμφωνα με την ψυχαναλύτρια <b>Άννα Μαρία Παντόλφι</b>, είναι πιθανό η επιδειξιομανία και η ηδονοβλεψία, που κυριαρχούν ακαταμάχητες, να είναι στην πραγματικότητα η ένδειξη μιας διαδεδομένης έλλειψης ταυτότητας, δηλαδή ενός εύθραυστου και φτωχικού ναρκισσισμού, «σύμφωνα με τον οποίο το να μας βλέπουν και να είμαστε γνωστοί, όποιο και αν είναι το τίμημα που πληρώνουμε γι’ αυτό, φαίνεται να είναι το μοναδικό φάρμακο απέναντι στον κίνδυνο να νιώθουμε ότι δεν έχουμε καμιάν αξία».</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> Σε ό,τι αφορά την ντροπή, δεν είναι πλέον αληθινό, όπως ήταν στο παρελθόν, ότι αυτό το συναίσθημα αποτελεί σε κάθε περίπτωση μιαν αξία. Η ντροπή ήταν αυτό που διέκρινε την ανθρώπινη ύπαρξη από τα ζώα. Η ντροπή της σύγχρονης κοινωνίας είναι, όπως έχει λεχθεί, μια «επιδερμική ντροπή» (Άγκνες Χέλερ) ή, όπως λένε οι ψυχολόγοι, μια «αμοραλιστική ντροπή». Δεν είναι μια αληθινή ντροπή αλλά μια επιφανειακή ντροπή, που συνδέεται ακριβώς με την ηθική της επιτυχίας, με τον πιο βαθύ κομφορμισμό ο οποίος, παρά τα τόσα λόγια που ξοδεύει για να εξυψώσει το άτομο, το τυποποιεί όλο και περισσότερο.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"> ΄Οπως μας εξηγούν οι ψυχολόγοι, η «ηθική ντροπή» προϋποθέτει τη στενή σύνδεση αισθήματος ενοχής και ντροπής. Η αμοραλιστική ντροπή αντίθετα δεν συνδέεται πλέον με κάποιον κανόνα αλλά μόνο με μοντέλα κατανάλωσης, με κοινωνικές ετικέτες, με προσωπική εξουσία ή με την έκβαση του σεξουαλικού ανταγωνισμού για την κατάκτηση μιας γυναίκας ή ενός άνδρα.</span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span style="font-family: Literata; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="font-family: Literata; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;">Marco Belpoliti</span></i></div><div style="text-align: right;"><i><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;">«Senza vergogna» </span></i></div></span></i><div style="text-align: right;"><a href="https://antikleidi.com/2016/01/25/apolia_ntropis/"><i><b><span style="font-family: Great Vibes; font-size: large;">via</span></b></i></a></div>
sapfiroshttp://www.blogger.com/profile/04793873573479007803noreply@blogger.com